Γράφ’ τες εδώ να τις προσθέσουμε.
Έκανα wiki το αρχικό μήνυμα έτσι ώστε να μπορούν να προστεθούν στοιχεία στη λίστα. Κάθε φορά που κάνετε μια αλλαγή βάλτε και ένα μήνυμα από κάτω, ώστε να ενημερωθεί ο κόσμος ότι έγινε μια αλλαγή στο αρχικό μήνυμα.
Χρόνια πολλά σε όλους. Να πω την γνώμη μου στο θέμα. Το κομμάτι αυτό το γραψε ο Παπαιωάννου επηρεασμένος απο το οργανικό ζειμπέκικο του Μινόρε του τεκέ. Καθόλου περιέργο μιας και το αναφέρει σαν μια απο τις βασικές του επιρροές στο να ασχοληθεί με το όργανο. Ο Βραχνάς κάνει διασκευή του κομματιού δεν μιμείται τα πατήματα του Παπαιωάννου, προσωπικά δεν βρίσκω κανένα λάθος στην έκτέλεση του Βραχνά μετρικά, απλά το παίζει διαφορετικά.
Καλά είτε έκανε λάθος είτε όχι μικρό το κακό.Δεν πήγε στο Μέγαρο να παίξει και του ξέφυγε.Έτσι γούσταρε να το παίξει εκείνη τη στιγμή στο κέφι του και έτσι το έπαιξε.Ωραίος παίχτης.Χθες άκουσα το ‘Κάτω απ’τη σκάλα του παππά’.Νομίζω δικό του είναι από ότι διάβασα.Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος.Τραγουδάρα πάντως.
Κάνει το λάθος που περιγράφει ο Νίκος Πολίτης ακριβώς στο ίδιο σημείο σε κάθε στροφή: η φωνή μπαίνει σε θέση αντί για άρση τρώγοντας τον υπόλοιπο χρόνο, πιο σωστά θα μπορούσαμε να πούμε ότι την τελευταία γεμάτη του ζεϊμπέκικου (9ο όγδοο) την θεωρεί σαν αρχή του επόμενου μέτρου (δηλαδή τρώει το τελευταίο όγδοο). Όμως δεν το κάνει στο τελευταίο που το παίζει οργανικό και μπαίνει από το μπάσο η μελωδία (όπως και ο Παπαϊωάννου). Προφανώς όταν έβγαζε το κομμάτι του έκατσε λάθος και του έμεινε έτσι.
Περίεργο, γιατί στα ζεϊμπέκικα σπάνια έβγαιναν εκτός ρυθμού -ενώ στα χασάπικα έχουμε αρκετά παραδείγματα με λάθος μέτρημα στην δισκογραφία.
Το ίδιο ακριβώς κι εδώ:
Μετά από οργανικό μέρος, πριν μπει το τραγούδι, τρώει μερικές φορές τον ένατο χτύπο του ζεϊμπέκικου.
Άρα λογικά θα το κάνει κι αλλού.
(Συγγνώμη, αλλά ποιο canto βρε Νίκο; Φαντάζει λίγο ξεταίριαστη τέτοια ορολογία για περιγραφή ρεμπέτικων.)
Όχι, ούτε αυτό είναι λάθος, απλά το παίζει και αυτό διαφορετικά, το διασκεύασε…
Σαφώς και είναι λάθος. Και δε βρίσκω τίποτε κακό σ’ αυτό. Ούτε επηρεάζει την (πολύ ψηλή) εκτίμησή μου για τον παίχτη, ούτε και θα 'σκαγε κανείς αν την επηρέαζε.
Απλώς κάνουμε κι αυτή τη διαπίστωση. Θα μπορούσε να κάνει κανείς πολλές διαπιστώσεις (πώς παίζει το ένα, το άλλο, πενιές, κουρδίσματα, στολίσματα…), κι έχουν όντως γίνει κατά καιρούς πάρα πολλές, γιατί όχι κι αυτή.
Τον αντρειωμένο μην τον κλαις όσο κι αν αστοχήσει:
κι αν αστοχήσει μια και δυο, πάλι αντρειωμένος είναι.
Εγώ βρίσκω, και το λέω, και για τον Κατσαρό το λέω, και για το μέτρημα του Μάρκου στο οργανικό κουπλέ μετά τα τραγουδισμένα κουπλέ της Φραγκοσυριανής το λέω. Άλλοι, ενοχλούνται. Φυσικά δεν θα πώ ποτέ ότι είμαι καλύτερος απ’ τον Κατσαρό, το Μάρκο ή το Βραχνά, δεν τρελάθηκα…
Ο Κατσαρός απλά δε σ’ αρέσει, Νίκο. Μπορείς να κατακρίνεις την επιλογή του να παίζει όλους τους ρυθμούς σε αλλοιωμένα μέτρα έτσι όπως το κάνει, αλλά πάντως ήταν επιλογή του, όχι καλαμπορτζιά.
Του Βραχνά μοιάζει απλώς να του ξέφυγε, δε νομίζω να το 'κανε από άποψη.
Σωστό, αλλά δεν παύει να μην μ’ αρέσει.
Σωστό κι αυτό, αλλά δεν μ’ αρέσει να βαφτίζεται άποψη επειδή είναι ο Βραχνάς.
Διαφωνώ.
Θεωρώ ότι ήταν αδυναμία, ένα τραγούδι 9αρι είναι 9αρι.
Το ίδιο και για τον Βραχνά.
Δεν είχαν την αίσθηση του Ρυθμού…
Το τραγούδι αν δεν το παίξεις σωστά, το παίζεις λάθος.
Και μερικά λάθη εμένα με ξενερωνουν τρομερά, όπως το να τρώει κάποιος τον 9ο χρόνο.
Δε μπα να χει πενια κοπανιστή, θα ξενερώσω.
Η αίσθηση ρυθμού που είχε ο Κατσαρός φαίνεται στα λίγα εκείνα κομμάτια όπου συνοδεύει άλλα όργανα. Ή μάλλον, ακριβέστερα, εκεί φαίνεται η αίσθησή του του μέτρου. Ρυθμό (ρυθμικότητα) έχει ούτως ή άλλως.
Όπως αναγνωρίζουμε τη ρυθμικότητα σε κομάτια που δεν καταλαβαίνουμε το μέτρο επειδή ανήκουν σε ξένες μας κουλτούρες, έτσι την αναγνωρίζουμε και σε κομμάτια όπου δεν καταλαβαίνουμε το μέτρο επειδή …δεν υπάρχει. (Είτε υπάρχει και δεν το πιάνω είτε δεν υπάρχει, για την υποκειμενική μου πρόσληψη είναι ένα και το αυτό.) Και νομίζω ότι ο Κατσαρός είναι τέτοια περίπτωση.
Τέλος πάντων, αυτά περί γούστων…
Tί να την κάνω λοιπόν, την αίσθηση ρυθμού, αφού είναι λίγα αυτά τα κομμάτια! Εκεί που μετράει, δεν τη βλέπω και αυτό δεν μ’ αρέσει. Και ας το ονομάζουμε μανιέρα ή ό,τι άλλο.
Δεν τη βλέπω….
Θεωρώ ότι ο Βραχνάς κατά λάθος τρώει το 9ο όγδοο στο Ραντεβού και στην Παρηγοριά, πιστεύω δεν θα το άφηναν να περάσει αν έγραφαν σε δίσκο. Αλλά γενικά είναι πάντα μέσα, είτε παίζει με άλλους είτε μόνος του.
Ο Κατσαρός είναι άλλη περίπτωση, θα έλεγα ότι είχε πρόβλημα στον ρυθμό. Εννοείται φυσικά ότι τον απολαμβάνω γιατί οι ερμηνείες του είναι υποδειγματικές, αλλά δεν θα τον πάρω σαν απόλυτο οδηγό για να βγάλω ένα κομμάτι. Δεν είναι μόνο τα ρυθμικά λάθη, κλείνει και κάτι χιτζάζ με ματζόρε ξαφνικά και γενικά διασκευάζει τα τραγούδια όπως του έβγαιναν και όπως τα θυμόταν.
Το ότι παίζει σωστά όταν είναι με άλλους είναι απόλυτα φυσιολογικό, συμβαίνει σε όλους τους παίχτες που παίζουν κυρίως μόνοι τους. Δείτε και στις μαζώξεις μας και στα γλέντια μας, όταν υπάρχει ένα συλλογικό μέτρημα πιο δύσκολα ξεφεύγει κάποιος.
Το ίδιο βλέπουμε και στα παλιά μπλουζ, συχνά είναι στο περίπου το ρυθμικό μέρος όταν κάποιος ηχογραφεί μόνος του. Και φυσικά δεν μειώνει καθόλου την δύναμη της μουσικής.
Βέβαια όταν υπάρχει κομπανία ή έστω ντουέτο, τότε είναι απαραίτητη η συνεννόηση και η ακρίβεια. Για μένα ο ρυθμός είναι το πιο σημαντικό στην μουσική, να υπάρχει γκρούβα.
Ας μένουμε σε ένα ζήτημα τη φορά. Το ζήτημά μας δεν είναι τι θα την κάνεις την αίσθηση του ρυθμού Νίκο: σ’ όποιον αρέσει αρέσει, σ’ όποιον δεν αρέσει δεν αρέσει. Το ζήτημα είναι ότι ο Κατσαρός το κάνει επίτηδες, όχι από αποτυχία να πιάσει το σωστό μέτρο, τουλάχιστον αυτό νομίζω εγώ, και κατά συνέπεια αποτελεί διαφορετικ΄΄η περίπτωση από τον Βραχνά.
Περικλή, το αποτέλεσμα μετράει. Βγαίνει εκτός ρυθμού ο Κατσαρός; Είναι αυτό ο κανόνας και όχι η εξαίρεση; Ε, για ΄μένα, τέρμα… Όλα τα άλλα είναι απλά θεωρία, για να ΄χουμε κάτι να λέμε.
Πολύ αυστηροί είστε ρε παιδιά.Ο Βραχνάς κάποιος φίλος του από ότι κατάλαβα ηχογραφούσε όταν έπαιζε να έχει να τον θυμάται.Δηλαδή θα περιμένουμε να ακούσουμε πως θα παίξει για να τον κρίνουμε στο τέλος ότι έκανε λάθος?Αν είσασταν σε ένα τραπέζι πίνατε τρώγατε και ακούγατε τον άνθρωπο να παίζει δεν θα κάνατε κέφι?Πώς γίνετε να ξενερώσετε?Που στην τελική έτσι μπορεί και να το είχε μάθει και έτσι να το έπαιζε.Λάθος?Ναι μπορεί να το είχε μάθει λάθος.Φαντάζομαι δεν είχε την πολυτέλεια να ακούει κάθε τραγούδι ένα σωρό φορές όπως εμείς με τα σημερινά δεδομένα.
Στην τελική δεν δίνουνε εξετάσεις ρυθμικού σολφέζ ούτε τίποτα.Αφού γουστάρανε έτσι τί να κάνουμε?
Και σε κάποια άλλα τραγούδια λέει με άλλη σειρά τους στίχους από τα πρωτότυπα.Αυτά θυμόταν αυτά έλεγε ο άνθρωπος.
Κατσαρό δεν έχω ακούσει πολύ δεν έχω άποψη.Και τα παραπάνω που έγραψα τα έγραψα σαν ακροατής όχι σαν μουσικός.Αλλά πολύ αυστηρότητα παίδες με το παίξιμο.
Λάμπρο, όταν ανεβάζουμε κάτι στο γτ, δεν είναι το ίδιο με το να ακούμε ένα φιλαράκι να παίζει μαζί μας στην ταβέρνα που διασκεδάζουμε μαζί τραγουδώντας. Και όταν ακούω, εγώ τουλάχιστο, κάτι ανεβασμένο στο γτ, το κρίνω με αυστηρότερο κριτήριο από μια ηχογράφηση με κινητό πάνω σε τραπέζι ταβέρνας, αυτό είναι όλο.
Μα δεν έφτιαξε ουτούμπ ο Μουστάκιας για να ανεβάζει τα τραγούδια του! Δέκα και είκοσι χρόνια μετά, κάποιοι φίλοι του ανεβάζουν ντοκουμέντα και είμαστε τυχεροί που παίρνουμε έστω μια γεύση.
Για μένα είναι εκπληκτικό μόνο και μόνο το ότι μπήκανε σε στούντιο κάτι τύποι σαν τον Μπάτη, σαν τον Κατσαρό, σαν τον Robert Johnson, και γράψανε όπως γράψανε.
Συμφωνώ με τον Λάμπρο, ας απολαύσουμε τα παιξίματα και ας πάρουμε από τον καθένα ό,τι έχει να δώσει.