Έχω καιρό να επισκεφτώ το Φόρουμ, αλλά είπα να μεταφέρω τα καλά νέα ότι ο Tony Klein τελείωσε το σιντί project Ελληνική Ραψωδία/Greek Rhapsody. Υπάρχει μάλιστα σε πολύ καλή τιμή στο amazon:
Και να αυτοπαινευτώ λιγάκι βοήθησα τον Tony με τη μεταγλώττιση των ονομάτων και των τίτλων, που ήταν λίγο παλούκι εδώ που τα λέμε, γιατί τα ονόματα των καλλιτεχνών έχουν μεταγλωττιστεί με ποίκιλούς τρόπους κατά καιρούς. Οπότε αν βρείτε ανακρίβειες ή λάθη, ελπίζω να με συγχωρέσετε!
Τέλος πάντων, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή με την γνωστή ποιότητα ήχου και εμπεριστατωμένα σχόλια από τον Tony Klein.
[/COLOR]
Εάν δεν ήσουν σίγουρη για κάτι, μπορούσες να ρωτήσεις κι εδώ. Όλο και κάποιος θα σε βοηθούσε. Οπότε, γιατί να υπάρχουν ανακρίβειες; (εάν υπάρχουν δλδ!!)
Δεν εννοούσα ανακρίβειες όσον αφορά τα σχόλια, γιατί ο Tony Klein είναι υπεύθυνος για αυτά, αλλά στο πώς γράφονται ελληνικά ονόματα με λατινικά γράμματα. Επειδή είναι μια ξένη παραγωγή, όλα τα ονόματα των μουσικών και οι τίτλοι είναι μεταγλωττισμένα. Τώρα, υπάρχουν πολλοί τρόποι να γράφεις π.χ. Γιώργος στα λατινικά. Μερικές γραφές είναι τόσο παγιωμένες, π.χ. Yorgo Bacanos γράφεται πάντα έτσι στις ξένες παραγωγές, ενώ π.χ. κάποιος άλλος Γιώργος στην Αμερική εμφανίζεται ως Georges στην ετικέτα του δίσκου. Προσπαθήσαμε όσο μπορούσαμε να ακολουθούμε κάποιο σύστημα, αλλά είναι δύσκολο. Βέβαια, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που δεν έχουν σημασία όσον αφορά τη μουσική και τις πληροφορίες.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 00:38 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 00:33 —
Πρώτον, τα δημοτικά τραγούδια (ή οργανικοί σκοποί) της στεριανής κλπ. Ελλάδας σε ουσσάκ, χιτζάζ, νικρίζ, σεγκιάχ, χουζάμ, κιουρντί κλπ κλπ ανήκουν στη δυτική μας παράδοση;
Δεύτερον, όταν δεν γνωρίζεις έναν άνθρωπο και τη δουλειά του, καλύτερο είναι να μη σχολιάζεις “παρακατιανά”. Ο Τόνυ Κλάιν έχει τεράστιες γνώσεις και στη χωριάτικη, γύφτικη, βλάχικη ή όπως θέλεις ονόμασέ την, μουσική παράδοση. Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι αυτός που είναι. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα, για όποιον τυχόν θέλει και εκείνος* να παρουσιάσει παρεμφερή δουλειά με χορούς και μοτίβα από οπουδήποτε της υφηλίου, της στεριανής κλπ Ελλάδος περιλαμβανομένης…
“Οργανική μουσική από την Ελλάδα 1905-1950” θα μπορούσε να σημαίνει οτιδήποτε, ακόμη κι ένα εντελώς στενό είδος μουσικής. Ο τίτλος δε δημιουργεί καμιά υποχρέωση να τα περιλάβει όλα (δε θα μπορούσε εκ των πραγμάτων άλλωστε: όλα σημαίνει και ελληνική κλασική μουσική, και την περίφημη τζαζ του Μεσοπολέμου, και άπειρα άλλα πράγματα). Συνεπώς το ότι κάποια είδη παραλείφθηκαν δε σημαίνει ότι θεωρούνται παρακατιανά ή οτιδήποτε, απλώς ότι ο επιμελητής έκανε τις επιλογές του -για λόγους που ίσως να τους εξηγεί και μέσα.
Αλλά παραμένω με την απορία: πού τους βρήκες τους τίτλους; Στο λινκ της Εύας (#4) εγώ βρήκα μόνο τη σελίδα του Άμαζον με εμπορικού τύπου πληροφορίες.
Yorgo Bacanos είναι το “τούρκικο” όνομά του. Όπως λέμε Ρος Ντέιλι, Ντέιβιντ Λιντς (ο σαξοφωνίστας) κλπ… Άλλος μπορεί να ήταν μετανάστης και να ήθελε να εξαγγλίσει το όνομά του (τύπου George Poulos). Άλλος πάλι, ιδίως αν είναι πιο πρόσφατος, μπορεί απεναντίας να ήθελε να κάνει διεθνή καριέρα με το κανονικό του όνομα. Ή μπορεί απλούστατα να είχε μόνο ελληνικό όνομα! Όλες αυτές και χίλιες δυο άλλες περιπτώσεις είναι αναμφισβήτητα δύσκολο να κωδικοποιηθούν ενιαία, αλλά πάντως υπάρχουν κάποιες κρατούσες απόψεις για το πώς αντιμετωπίζονται.
Αν ποτέ στο μέλλον χρειαστεί, Εύα, θα χαρώ να βοηθήσω σε τέτοια ζητήματα.
Ναι, το περισσότερο διαδεδομένο, αλλά όχι το μόνο. Έχει χρησιμοποιηθεί και το Udi Yorgo Efendi αλλά και Firtuna Yorgo Efendi, όπου η φουρτούνα προκύπτει από τον πρωτόγνωρο (για την εποχή) τρόπο παιξίματος.
Πέπε: Σωστά. Εννοούσα το “Yorgo” και όχι Yorgos, Giorgos, George, Georges κλπ…
Έτσι από περιέργεια η γραφή Skizas είναι δική σου ή από τις ετικέττες των δίσκων; Κάπως ανορθόδοξη μεταγραφή του Σχίζας αλλά έτσι κι αλλιώς οι αγγλόφωνοι (και πολλοί αλλοι) δεν μπορούν να προφέρουν το όνομα όπως και να το γράψεις.