λοιπόν, μου άρεσε αυτή η διασκευή. ειδικά η εισαγωγή, αν και αγνώριστη. επίσης η ερμηνεία καταφέρνει να διατηρεί το αρχικό νόημα των στίχων, παρ’ότι σε διαφορετικό μουσικό είδος πλέον.
3 «Μου αρέσει»
Η εισαγωγή είναι, πράγματι, το «δημιουργικό» κομμάτι, που χρειάζεται για να μπορέσεις να πεις «Εδώ, έχω κάτι διαφορετικό να προτείνω!». Και το άλλο που επίσης πολύ μου άρεσε, είναι τα «γεμίσματα» ανάμεσα στα κάντο, που βεβαίως σ’ αυτή τη διασκευή αποδεσμεύονται από αυτόν τους τον «κλασικό» ρόλο, για να αναλάβουν άλλον που και αυτός λέει «Εδώ προτείνω κάτι διαφορετικό!».
Μπράβο, Δημήτρη, μπράβο και στον Φοίβο Δεληβοριά για την τολμηρή του (και αφαιρετική, είναι δύσκολο πράγμα η αφαίρεση!) ερμηνεία. Τέτοια χρειαζόμαστε, όχι απλά μια εύκολη λύση για «καινούργιο» έτοιμο ρεπερτόριο (λοκομόντο, ιμάμ κλπ.…).
3 «Μου αρέσει»
Ο δίσκος, η διδασκαλία του Μυστακίδη και η παρουσία του στο πάλκο ξεκίνησαν την αναζωπύρωση της λαϊκής κιθάρας που βλέπουμε σήμερα. Νομίζω είναι υπερβολικό να περιμένουμε κάθε δίσκος του Μυστακίδη να έχει τέτοια επακόλουθα.
Εγώ το βλέπω και αλλιώς: ο πρώτος δίσκος ήταν πολύ λιτός σαν ήχος, μόνο κιθάρα, και η σωστή ‘δωρική’ φωνή του Μυστακίδη, ότι πρέπει π.χ. για την υπόγα. Και σε ένα βαθμό είναι ‘εκπαιδευτικό υλικό’ ο πρώτος δίσκος. Το νέο υλικό είναι πιο πλούσιο σαν άκουσμα, και πιο δημιουργικό.
1 «Μου αρέσει»
πολλη διασκευη ρε παιδια τα τελευταια χρονια… τοσοι καλλιτεχνες με μελετη, με πτυχια, με εμπειρια σε λαιβ οπως τα λενε, αλλοι ειναι και δασκαλοι καθηγητες, κατι δικο τους δεν εχουν να κανουν επιτελους…? κατι καινουργιο… οπως εκανε ο τσιτσανης και ο μαρκος στην εποχη τους και ολοι οι αλλοι… γιναν τοσα γεγονοτα τα τελευταια 10 χρονια στη χωρα μας, ενα τραγουδι δεν βγηκε να λεει κατι… ως ποτε θα ροκανιζουμε το εργο των παλιων…? μιλαω γενικα για ολους, μη βιαστει κανεις να πει οτι επιτιθεμαι στον κυριο μυστακιδη προσωπικα, ειναι καλος καλλιτεχνης και τον σεβομαι!
1 «Μου αρέσει»
αρκετά έχουν βγεί, πχ ορίστε ένα από τον ίδιο τον μυστακίδη (αν και σε άλλο ύφος):
απλά είναι δύσκολο να καθιερωθούν στην συνείδηση του κόσμου. ειδικά τα μπουζουκοτράγουδα που πάντα συγκρίνονται με τα παλιά γνωστά και καθιερωμένα.
6 «Μου αρέσει»
Γιατί πρέπει κανείς οπωσδήποτε να γράφει καινούργια τραγούδια;
Κατ’ αρχήν η διασκευή είναι άκρως δημιουργική δραστηριότητα. Δεν είναι «ροκάνισμα του έργου των παλιών», εκτός βέβαια από τις περιπτώσεις όπου …είναι.
Δεύτερον, ακόμη και καθόλου διασκευές να μη γίνονταν, παρά μόνο απλές επανεκτελέσεις των παλιών, πού είναι το κακό; Ποιος θα τα παίξει τα παλιά, μόνο καινούργια πρέπει ν’ ακούμε; Αν εμένα μ’ αρέσει κάποιο τραγούδι τόσο παλιό ώστε ο δημιουργός του να έχει πεθάνει, ποιος θα μου το παίξει; Ας μην ξεχναμε ότι εδώ είναι ρεμπέτικο φόρουμ: όσοι είναι μουσικοί παίζουν παλιά τραγούδια, και οι υπόλοιποι είναι οι ακροατές τους.
Τρίτον:
Αν και δεν έχω ψάξει στατιστικές, διαισθητικά είμαι βέβαιος ότι η παραγωγή καινούργιων τραγουδιών σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι τονκαιρό του Τσιτσάνη. Δεν έχουμε έλλειψη ποσότητας στη νέα παραγωγή.
Θα διαμαρτυρόσουν ποτέ σ’ έναν εκδότη γιατί επανεκδίδει κλασικά έργα αντί να ψάχνει μόνο σημερινούς συγγραφείς; Ή, στο επίπεδο της διασκευής, σ’ ενοχλούν οι ταινίες που βασίζονται σε βιβλία αν το βιβλίο είναι παλιό;
3 «Μου αρέσει»
ο εκδοτης τα κλασικα τα εργα τα επαναεκδιδει δεν τα διασκευαζει. εκτος κι αν εννοεις τα εξωφυλλα. αλλο η ταινια που την βλεπουμε και αλλο το βιβλιο που το διαβαζουμε. οντως εχουμε μεγαλη παραγωγη αλλα τα περισσοτερα ειναι ταχυφαγειο. τα παλια υπαρχουνε ηδη σε δισκους και γι’αυτο τα ακουμε. και φυσικα θα τα παιξουμε και θα τα τραγουδησουμε, δεν ειπα κατι τετοιο. μα και στη δουλεια τα περισσοτερα κομματια παλια ειναι, αυτα ζηταει να γλεντησει και ο κοσμος. αλλα οταν βγαινει κατι καλο απ’ το σωρο μπαινει και αυτο στο ρεπερτοριο. φυσικα και να γινουν επανεκτελεσεις εγω για διασκευες ειπα οχι για επανεκτελεσεις. αν και εκει νομιζω εγινε καποια καταχρηση… αλλα διασκευη με διασκευη εχει διαφορα. παρατηρησες οτι τα 10-15 τελευταια χρονια διασκευη εννοουν το πειραγμα…? οι βεργουλες με τον μπιθικωτση ναι ηταν διασκευη, αλλα το να παιρνεις ενα ζειμπεκικο ας πουμε και να μου το κανεις ταγκο με εβδομες και ενατες… η τα χασαπικα τα κανουμε σουινγκ… ε οχι ρε φιλε… αρκετα πια… παιρνεις ενα ετοιμο στημενο τραγουδι και κολλας επανω του στοιχεια απο αλλα ειδη… οχι! θα ηθελα να φτιαξεις μια δικη σου μουσικη και στιχους και κανε οτι ενορχηστρωση θελεις… και βγαλτο στο κοινο να το κρινει. να το κανει ενας, δυο, να πω παει στα κομματια, ενταξει, δικαιωμα τους ειναι στο φιναλε, αλλα οταν γινεται ταση και μοδα , οχι ρε φιλε εδω κατι φταιει… νομιζω οτι ροκανιζουν τους παλιους ισως γιατι δεν εχουν να πουν και τιποτα. ισως δεν υπαρχει δημιουργια. θα σου πω το εξης… αν και δεν τους ακουω καθολου διοτι δεν μου αρεσουν… τους σεβομαι και τους παραδεχομαι… μαλαμας και παπακωνσταντινου θανασης… κανανε κατι δικο τους, αλλο στυλ τραγουδιου, καινουργιο, και επιασε στον κοσμο και τους ακολουθουν χιλιαδες… μπραβο τους. και οι λοκομοντο κανανε δικα τους στο στυλ της ρεγκε που γουσταρουνε αυτοι… πολυ ωραια τραγουδια και με νοημα κατανοητο… αν και δεν ακουω ρεγκε. τη φραγκοσυριανη ομως δεν χρειαζοτανε να την κανουν διοτι παντα ολοι μας θα την ακουμε απο τον μαρκο και τον μπιθικωτση. και ο τσιτσανης εβαλε πρωτος νομιζω το μπολερο στα μπουζουκια… με δικα του νεα τραγουδια ομως… δεν διασκευασε τα παλια απο τις εστουδιαντινες… ουτε ο χιωτης επαιξε τον μποχωρη μαμπο με μαρακες… εκανε δικα του και πολυ ωραια μαλιστα…τοσο ωραια που ακομα και σημερα ειναι σαν να βγηκαν τωρα!
Διάσταση γούστων. Εγώ ειδικά αυτό που περιγράφεις είναι που θεωρώ συναρπαστικό και δημιουργικότατο. Χωρίς φυσικά να αρνούμαι ότι κι αυτό, σε περίπτωση μόδας, μπορεί να γίνει με τρόπους επιφανειακούς και ανούσιους - αλλά επιφανειακά και ανούσια πράγματα υπάρχουν σε κάθε είδος.
2 «Μου αρέσει»
μα αυτός είναι ο ορισμός της διασκευής! και προτιμώ χίλιες φορές μια καλή διασκευή σε άλλο είδος, παρά μια επανεκτέλεση με νικολαΐδη νταλάρα και δεν συμμαζεύεται.
για φραγκοσυριανή και βεργούλες προσωπικά μόνο από μάρκο, δεν μου αρέσει καθόλου η διασκευή του μπιθικώτση.
εδώ όμως έχεις ένα δίκιο!
2 «Μου αρέσει»
Σίγουρα! Στο “Αντιλαλούν οι φυλακές” όμως, μου αρέσει και η εκτέλεση Μπιθικόση (που λέγεται ότι την επιμελήθηκε ο Τσιτσάνης)
1 «Μου αρέσει»
Τη Γερακίνα όμως ;;;
η γερακίνα ίσως πάει στην κατηγορία της εκτέλεσης με μπουζούκι πιο παλιών κομματιών, όπως έκανε ο περδικόπουλος με τον αμαξά (αν δεν κάνω λάθος). και κάποιοι ίσως τότε να γκρινιάζαν για τις εκτελέσεις που έκανε ο τούντας σε τούρκικα-οθωμανικά κομμάτια, ή ο χαλκιάς και ο κατσαρός στην αμερική.
το θέμα για μένα είναι η αισθητική και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η κάθε διασκευή/επανεκτέλεση. άλλοι το κάνουν σαν μια φυσική διαδικασία εξέλιξης, άλλοι σαν πείραμα, άλλοι για τα φράγκα, και πάει λέγοντας. υπάρχουν άθλια σκυλοδημοτικά που προέκυψαν από αργή εξέλιξη, και ωραιότατες διασκευές από νέους παίχτες που ένωσαν διαφορετικά είδη.
λοιπόν δεν την θυμόμουν, ομολογώ ότι είναι προσεγμένη αν και δεν θα την επέλεγα.
Ε μα κάτσε, αν η Γερακίνα του Τσιτσάνη είναι απλώς εκτέλεση με μπουζούκια παλιότερου κομματιού, τότε πώς τα Μπιθικότσεια του Βαμβακάρη είναι διασκευές; Μεγαλύτερη αισθητική απόκλιση βλέπω στη Γερακίνα παρά στου Μάρκου.
έχεις δίκιο, δεν είναι ακριβής η περιγραφή. δεν έχω υπόψιν μου το αρχικό κομμάτι…
Υπάρχει μια υπέροχη ηχογράφηση σ’ ένα δίσκο του Μελίκη που δε νομίζω να υπάρχει στο ΥΤ, που αποτυπώνει πώς το έλεγαν οι Νιγριτνοί (νιγριτινό θεωρείται το τραγούδι) πριν μάθουν ότι το έχει για σουξέ όλη η Ελλάδα.
Αλλά τέλος πάντων, μπορείς να το φανταστείς: κλαρίνο, ρυθμός «συρτός» (έτσι λένε στη Μακεδονία τον καλαματιανό) ταπεινός και χωρίς εξάρσεις, μία συγχορδία κλπ., όλα απλά και σκέτα. Μόνο που αντί για ντρούγκου ντρούγκου ντρουν λένε shούμου ντούμου ντουμ!
σε ευχαριστώ πολύ περικλή!
Και για ακόμα μεγαλύτερη αισθητική απόκλιση, να και μια εκτέλεση εντελώς roots:
Αντιπαράβαλε:
1 «Μου αρέσει»
…τέλος πάντων, κι ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης μια χαρά διασκευάζανε. Και οι μέγιστοι κλασικοί συνθέτες διασκευάζανε. Και οι Μπιτλς διασκευάζανε. Δεν υπάρχει μουσικός που να μην παίζει και προϋπάρχοντα κομμάτια, οπότε γιατί κάποια να μην τα βγάλει και σε δίσκο; Είτε απλώς επειδή τα αγαπάει, είτε επειδή [θεωρεί ότι] μπορεί να τους δώσει μια νέα πνοή, είτε από έλλειψη καλύτερων ιδεών, είτε για κάθε πιθανό λόγο.
Δεν είμαστε υποχρεωμένοι βέβαια να μας αρέσει. Γι’ αυτό είναι το κοινό, για να κρίνει. Αλλά το φαινόμενο στη γενική του διάσταση είναι διαχρονικό.
1 «Μου αρέσει»
μου θυμίζει που μέχρι πριν λίγα χρόνια παίζονταν τα πάντα με μπουζούκι, από κλαρίνο μέχρι τούντα. κάπως έτσι θα ακούγονταν και σε κάποιον που ήξερε την γερακίνα από το χωριό του, ή πχ το “μονάχος μες τη μοναξιά” που λέει ο μάρκος. παρ’όλα αυτά είχαν μια αισθητική, η οποία απουσίαζε από τις εκτελέσεις του ζαγοραίου ή της γλυκερίας…
Και ευρηματικότητα ενίοτε. Πολύ χαρακτηριστικά θυμάμαι το Κουκλάκι του Τούντα με μπουζουκοκίθαρα. Αναγκαστικά πρέπει να βάλεις συγχορδίες (ο Τούντας δεν είχε βάλει!), πράγμα καθόλου προφανές.
Αλλά δε νομίζω οι ίδιοι που τα έπαιζαν να τα θεωρούσαν διασκευές. Συγκεκριμένα το Κουκλάκι, εγώ από τις κομπανίες το είχα μάθει τον καιρό εκείνο. Δεν ήξερα καν πώς είναι το κανονικό. Πολύ αργότερα το άκουσα, όταν το έπαιζα ήδη χρόνια! 
1 «Μου αρέσει»