Θα συμφωνήσω με τον κύριο Πολίτη όσον αφορά τα Σμυρνέϊκα.Άκου Δραγάτση και Σέμση και θα κάνεις ένα μαγικό ταξίδι στα άδυτα της Ελληνικής μουσικής.Μαγεία.Ειδικά ο Δραγάτσης(γνώμη μου).
Δραγάτσης! Αποκάλυψη! δεν τον ήξερα καθόλου. Ακούω ένα οργανικό. Πανέμορφο. Ευχαριστώ!
Αλκ ,βρηκα μερικα με βιολι.
η γκαρσονα
το μαγγαλακι
καροτσερη τραβα
μην ορκιζεσαι βρε ψευτρα
http://www.youtube.com/watch?v=Zyrwk6iznsI
το ιδιο απο Ροζα
nargile duman duman(η φωνη του ναργιλε)
Εγώ θα σου πρότεινα να ακούσεις τα αυθεντικά.Εκεί θα ακούς να παίζουν αλλιώς.Δεν υπάρχει σύγκριση.Βέβαια εσύ πρέπει να προσπαθήσεις.
και για μένα το βιολί είναι ο βασιλιάς των οργάνων -και προσωπικό απωθημένο… άκουσε ό,τι έχει παίξει ο σέμσης (σαλονικιός), ο δραγάτσης (ογδοντάκης) και τέλος, την ασύλληπτη λύρα που παίζει ο λάμπρος λεονταρίδης (ειδικά στους αμανέδες)! επίσης το “βουνό με βουνό” έχει βιολί, πέρα από τις κιθάρες. κρίμα να παίζεται παντού με μπουζούκι.
όποτε υπάρχει βιολί στην παρέα, τα κιθαρομπούζουκα μου φαίνονται τόσο φτωχά, εσάς;
Και βιολί,και τζουράδες,και κλαρίνο,και Πολίτικη λύρα,και ούτι,και σάζι,και ποτηράκια,και κουτάλια,και σαντούρια,και λάφτα,και τουμπελέκια, και κομπολόϊ με ποτήρι και άλλα.Συναρπαστικοί ήχοι!Αλλά δυσυχώς οι περισσότεροι θέλουν μόνο μπουζούκι.Έχουμε ακούσει πολλά τραγούδια να παίζονται και με άλλα όργανα και είναι πάρα πολύ ωραία(π.χ. μερικά ζεϊμπέκικα παραδοσιακά ή ακόμα και του Μάρκου που παίζονται με κλαρίνο).
Δεν πιστεύω οτι το βιολί η οποιοδήποτε όργανο μπορεί να χαρακτηριστεί καλύτερο απο τα υπόλοιπα. Είναι όμως ιδιαίτερο στην τεχνική του γιατί η παραγωγή ήχου είναι ιδιαίτερα δύσκολη στα πρώτα βήματα. Ισως γιαυτό επικράτησε το μπουζούκι, το οποίο είναι ποιό “βατό” όσον αφορά την παραγωγη ήχου (μιλάω για τα πρώτα βήματα, δεν λέω οτι το μπουζούκι είναι ποιό εύκολο όργανο) αλλα ίσως και λίγότερο πολύπλοκο στην κατασκευή του, αφού τα εντελώς νέα βιολιά σπάνια έχουν γλυκό ήχο.
Και κάτι που βρήκα ενδιαφέρον για την ιστορία του βιολιού: το όνομα violino(βιολί στα ιταλικά) σημαίνει μικρή βιόλα. Κατα τον 15ο αιώνα η βιόλα χρησιμοποιήθηκε για την συνοδεία φωνών. Αφού λοιπόν τραγουδούσαν κυρίως άντρες αλλα και οι τεχνική του τραγουδιού ήταν σχετικά απλή τότε, όπως με το ρεμπέτικο σήμερα, η βιόλα φτιάχτηκε για να καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης έκτασης. Αργότερα λοιπόν, με την εξέλιξη του τραγουδιού, την χρήση καστράτο αλλα και γυναικών με υψηλότερη έκταση, δημιουργήθηκε η ανάγκη για την “μικρή βιόλα” ή οπως το ονομάζουμε σήμερα:βιολί. Επέλεξα την βιόλα γιατι πιστεύω οτι είναι ποιό κοντά στην φύση της ανθρώπινης φωνής σαν όργανο απο το λαμπερότερο βιολί. Επέλεξα το μπουζούκι για τον ίδιο λόγο:η έκταση του καλύπτει το τραγούδι, ενώ το βιολί “θέλει” να παιχτεί διαφορετικά πολλές φορές. Βρίσκω οτι το βιολί έχει κάτι ηρωικό πολλές φορές μέσα του. Πριν λίγα χρόνια λοιπόν αποφάσισα οτι αυτό ακριβώς το ηρωικό στοιχείο δεν είναι απόλυτα η φωνή μου και γιαυτό το άφησα. Κοιτώντας όμως την παραδοσιακή μας μουσική αυτές τις μέρες αρχίζω και βλέπω μια διαφορετική πλευρά του και ανυπομονω να ξαναμελετήσω και ίσως να βρω τη φωνή μου μέσα σε αυτό.
Στη γείτονα χώρα, το όργανο αυτό το αποκαλούν keman, ως γνωστό. Στην Αραβική μουσική χρησιμοποιείται η βιόλα κατά κόρον (όχι με Κάπα κεφαλαίο…). Δεν θα γράψω πολλά σ’ αυτό το μήνυμα, ούτε για το βιολί, αλλά ούτε και τη “φύση της ανθρώπινης φωνής” -όπως λες- για να ακούσεις το παρακάτω τραγούδι (Muradι boyle -uzun hava) από τον Adnan Karaduman στο βιολί και τον Ibrahim Tatlιses στη φωνή… Οι στίχοι μιλούν για ντέρτια κ.λ.π.
Υ.Γ.: Όσον αφορά την αλλαγή από βιολί σε βιόλα -και σε σχέση με ένα άλλο θέμα στο forum περί παθήσεων των μουσικών- καλό είναι να προσέξεις τα χέρια σου, γενικά και ειδικά. Ως “κλασσικός μουσικός” νομίζω ότι θα το γνωρίζεις…
Συγνώμη για την πολυλογία αλλα έχω μια ερώτηση: Νόμιζα οτι γνώριζα αρκετά για την τεχνική του βιολιού αλλα σήμερα άκουσα τον Ογδοντάκη να παίζει “Διπλόχορδο Τσιφτετέλι” και, πραγματικά δεν ξέρω τι έχει κάνει στο βιολί του και παίζει τα πάντα σε οκτάβες. Δεν νομίζω να το έχει κάνει με στάνταρντ κούρδισμα αλλα οι χορδές δεν έιναι κατάλληλες να κουρδιστούν με αυτόν τον τρόπο,το δοκίμασα και είναι κατάφαλτσο,τρόμαξα και τους γείτονες…Μηπως έχει κανείς ιδέα για το πως “μαγείρεψε” το όργανο του ο Ογδοντάκης να ακούγεται σε οκτάβες;Υπάρχουν άλλα “διπλόχορδα” τέτοια παιξίματα σε ηχογραφήσεις;Ευχαριστώ
Επεξεργασία: Το βρήκα! Ο χατζόπουλος, στο τέλος “τραβάει” τη λά στον καβαλάρη και την βάζει επάνω στην ΜΙ…και την κουρδίζει σε οκτάβα κάτω…πωπω πράματα
Δεύτερη επεξεργασία για να μη γράφω νέο μύνημα, για τον Αγη απο κάτω: Ευχαριστώ για τους συνδέσμους.Το πάλεψα λίγο με το βιολί μου και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Οι 2 χορδές δεν μπορούν να είναι στο “ιδιο αυλάκι” γιατι αν αγγίζουν μεταξύ τους όταν πάλλονται ακούγονται σαν ντενεκές. Δεν μπορούν όμως να είναι και στην κανονική τους απόσταση γιατι, με το νέο κούρδισμα το αριστερό χέρι δεν μπορει να καλύψει και τις δύο με ακρίβεια και φαλτσάρουν. Πρέπει λοιπον η χαμηλότερη να τραβηχτεί κοντά στην ψηλή. Στον καβαλάρη δεν υπάρχει πρόβλημα αλλα στο “μαξιλαράκι” κοντά στα κλειδιά δεν μπορώ να την τοποθετήσω σωστά. Ισως χρειάζομαι ένα αυλάκι στη μέση…
Εδώ
είναι το “διπλόχορδον” του Σέμση.
Δεν έχω γνώσεις βιολιού και θεωρίας και δεν ξέρω αν η ομοιότητα περιορίζεται στον τίτλο ή αφορά και την τεχνική.
Του Σέμση υπάρχει και κομμάτι με τίτλο “διπλόχορδο τσιφτετέλι”. Στα σχόλια επ’ αυτού στη βάση του sealabs αναφέρεται, ότι “πρόκειται για μιά τεχνική του βιολιού κατά την οποία ο παίχτης βάζει σε ένα αυλάκι δυο χορδές και τις κουρδίζει με διαφορά οκτάβας…”
Όπως καταλαβαίνεις, σου γράφω το “μύστικο” (άσχετα αν είναι ακριβής ή όχι η πληροφορία) που μόνο μάτι εγγεγραμμένου μέλους μπορεί να δει.
Με μιά εγγραφή μπορείς ν’ ακούσεις πολλά κομμάτια του είδους και των παιχτών που σε ενδιαφέρουν.
Προς το παρόν άκου κι εδώ
έναν αμανέ με τη φωνή του Χαράλαμπου Παναγή και τις μετρημένες δοξαριές του λυράρη Λάμπρου Λεονταρίδη.
Η τεχνική των δύο χορδών στο ίδιο αυλάκι πρέπει να ήταν αρκετά διαδεδομένη, ιδίως στα τσιφτετελοειδή. Τουρκικά çiftetelli, διπλή χορδή, η ελληνική απόδοση Διπλόχορδον. Δεν ξέρω βέβαια πώς τα κατάφερναν με το κούρδισμα, αφού δεν περισσεύει στριφτάρι. Ίσως “θυσιαζόταν” κάποια άλλη χορδή, που δεν ήταν τόσο σημαντική για τις συγκεκριμένες μελωδίες.
Δεν μου δουλεύει στο ίδιο αυλάκι κύριε Νίκο και δεν μπορώ να καταλάβω πως να βάλω τις χορδές πολύ κοντά αλλα να μην αγγγίζουν μεταξύ τους…Κάνας μάστορας μήπως έχει καμια γνώμη;
Αν προσέξατε είμαι καινούργιος στο Forum, και το όργανό μου είναι το βιολί. Έχω κάνει κάποια χρόνια κλασικό και παραδοσιακό. Ασχολούμαι παράλληλα με επισκευές, κατασκευές δεν θα το έλεγα ακόμα. Το θέμα αυτό το είδα τώρα, και γι’ αυτό έχω να πω ότι:
Αυτό που ακούγεται για το διπόχορδο κούρδισμα, ότι οι χορδές μπαίνουν στο ίδιο αυλάκι, δεν ισχύει και είναι λάθος να λέγεται. Αυτό είχα διαβάσει κι έγω κάποτε μάλιστα από έλληνα μουσικολόγο και δεν έβγαζα άκρη όπως ο alk.
Για να κάνεις διπλόχορδο παίξιμο, πρέπει στο βιολί να είναι χαραγμένα, για τη ΛΑ χορδή, άλλα δυο αυλάκια. Ένα στον καβαλάρη και ένα στο ακροτάστο. Οι άλλες τρεις ΜΙ - ΡΕ - ΣΟΛ, μένουν όπως είναι και στα αυλάκια και στο κούρδισμα. Τα καινούργια αυλάκια που θα μπει η ΛΑ χορδή, πρέπει να είναι χαραγμένα και από τις δυο άκρες κοντά στην ΜΙ χορδή σε απόσταση περίπου 3 χιλιοστά. Έτσι ώστε όταν πάλλονται, να μην βρίσκουν μεταξύ τους οι χορδές.
Και τώρα όπως είναι το βιολί, σε κούρδισμα κανονικό ΜΙ - ΛΑ - ΡΕ - ΣΟΛ, ο βιολιστής που θέλει να παίξει διπλόχορδα χαλαρώνει μόνο τη ΛΑ χορδή από το κλειδί και την τοποθετεί, στα επιπρόσθετα αυλάκια που έχει. Την κουρδίζει κι αυτή σε τονικότητα ΜΙ χαμηλή οχτάβα, και βγαινεί ηχητικά αυτό το αποτέλεσμα, που λέγεται διπλόχορδο.
Δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό που αναφέρω, είναι πολύ εύκολο, ακόμα κι αν δυσκολευτεί κάποιος, δεν πιστεύω ότι ο μάστορας θα του πάρει χρήματα για κάτι τόσο απλό.
Αυτές τις χαραγματιές (αυλάκια) τις έβλεπα πριν απο κάποια χρόνια σε βιολιά κυρίως από παραδοσιακούς βιολιστές. Και κάποιος από αυτούς μου το εξήγησε. Μου είπε ακόμα, ότι τότε παλιά σε ένα γλέντι δεχόταν πολλές τέτοιες παραγγελίες. Κουρδίζαν αμέσως διπλόχορδα και στο τέλος του κομματιού το επαναφέρανε στο κανονικό κούρδισμα.
1 «Μου αρέσει»
Νομίζω οτι αν αφήσεις τη Λα στο αυλάκι της και την μεταφέρεις στον καβαλάρη κοντά στην ΜΙ αυτο …σχεδόν…δουλεύει αλλα φαλτσάρει καμιά φορά γιατι οι χορδές δεν είναι αρκετά κοντά για να πατηθούν καλά με το ίδιο δάκτυλο. Θα κάνω κάποια στιγμή άλλο αυλάκι όπως προτείνεις.
στο ίδιο αυλάκι, πραγματικά ακούγεται σαν ντενεκές!
Πολύ σωστά τα λέει ο άταστος…και γώ είχα πέσει παλιότερα στη παγίδα ότι για να πετύχεις την τεχνική αυτή απλά αρκεί να βάλεις στο ίδιο αυλάκι τις χορδές…μέχρι που το είδα απο κοντά και λύθηκε η απορία…
Τώρα το μόνο που μένει είναι να σε ευχηθούμε καλή ενασχόληση με το παραδοσιακό βιολί …
Αν θές δες και αυτό το βιντεο με τον μέγα Κουκουλάρη που παίζει το τσιφτετέλι http://www.youtube.com/watch?v=75AlbCssQYE (όποιος βρεί ποιός παίζει λαγούτο κερδίζει μαντζούνι 
)
Nikos
Μονο και μονο για την αναφορα του Κωστα Πιτσου στην κιθαρα,συνοδευουν οι:
Κουκουλαρης Βαγγελης λαουτο,
Πιτσος Κωστας κιθαρα,
Ανδρεας Παππας τουμπερλεκι.
paris μάλλον μπερδεύτηκες με τον λαουτιέρη γιατι όλους τους υπόλοιπους τους βρήκες… πάει το μαντζούνι.
Τέλος πάντων συγγνώμη απ τον Αλέξανδρο για το άσχετον του θέματος…
Πράγματι είναι ο υιός τού Στάθη, ο Βαγγέλης Κουκουλάρης… Εγώ τι κερδίζω;
Υ.Γ.: Ας το πάρει το ποτάμι, εάν νομίζεις ότι είναι κάποιος άλλος, αγαπητέ multi kulti…
Προφανώς και έχετε δίκιο…εγώ παρασύρθηκα λόγω της φυσιογνωμίας του ,που μου θύμισε (λανθασμένα) τον…(!!!) Βαγγέλη Κονιτόπουλο (μη μου πείτε ότι δε φέρνει)
Όσο για τα μαντζούνια θα βρώ κάτι να σας στείλω εντός ολίγου…ψάχνω στο αρχείο