Υπάρχει ένας Γερμανός μελετητής ονόματι West ο οποίος θεωρείται αξιόπιστος. Βέβαια προσανατολίζεται κυρίως στις δυτικές κλίμακες. Κάποιο βιβλίο του κυκλοφορεί νομίζω και στα Ελληνικά.
Κάποια πράγματα αναφέρονται και στο Μεγάλο Θεωρητικό του Χρυσάνθου.
Πάντως, από την στιγμή που δεν έχουμε ακούσματα από εκείνη την εποχή, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι όλες οι θεωρητικές μελέτες που γίνονται κατά καιρούς είναι στο 100% σωστές. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι τα ακούσματα της Βυζαντινής Μουσικής που διαθέτουμε είναι αυτά που είναι πιο κοντά στα αρχαία αφού ούτως ή άλλως είναι η συνέχειά τους.
Μάλλον εννοείς τον Μ. L. West, που πρέπει να είναι Άγγλος και όχι Γερμανός. Το ογκώδες (552 σελίδες) βιβλίο του Ancient Greek Music, Oxford University press 1992, έχει πράγματι μεταφραστεί στα Ελληνικά (“Αρχαία Ελληνική Μουσική”) και εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Παπαδήμας το 1999. Εκεί πραγματεύονται λεπτομερώς και οι αρχαίοι τρόποι, όπου δίνεται έμφαση στο ότι δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε επακριβώς τις διαστηματικές σχέσεις μεταξύ των φθόγγων.
Ο Μάριος Δ. Μαυροειδής, στο βιβλίο του “Οι μουσικοί τρόποι στην ανατολική Μεσόγειο” αναλύει λεπτομερέστατα τους υπολογισμούς του Πυθαγόρα για τη διαίρεση των διαστημάτων αλλά τονίζει και αυτός ότι ο Πυθαγόρας δεν ήταν μουσικός, ενώ ο Αριστόξενος ήταν. Η κλίμακά του Α. δεν ήταν συγκερασμένη, του Πυθαγόρα ήταν. Γι αυτό και οι μουσικοί δεν τον είχαν σε εκτίμηση.
Βεβαίως και ισχύει ότι τα ακούσματα της Βυζαντινής μουσικής είναι κοντά στα αρχαία, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τις διαστηματικές σχέσεις που ισχύουν στην αραβική μουσική, πολύ κοντινές προς τις βυζαντινές. Οι Άραβες είχαν πολλούς θεωρητικούς (Al Farabi ο γνωστότερος) που είχαν μελετήσει διεξοδικά την αρχαία ελληνική μουσική.