Τώρα που ο Παρασάνταλος ανταποκρίθηκε στην παράκληση του Μπάμπη, να υπάρξει κάποια ενημέρωση για την παρουσίαση, θυμήθηκα ότι είχα ετοιμάσει μιά δημοσίευση που όμως την έφαγε η μαρμάγκα της προτεραιότητας άλλων δραστηριοτήτων. Την βρήκα όμως και την παραθέτω, να μην πάει χαμένη:
Πολύ καλή η παρουσίαση, κυρίως νέοι το ακροατήριο, χωρίς όμως να λείπουν οι γέροι σαν κι εμένανε. Γεμάτο ασφυκτικά το κεντράκι Nonna στην οδό Κακουργοδικείου στου Ψυρρή. Στην αρχή ο Τόνυ Κλάιν (μιλώντας ελληνικά!) παρουσίασε τη δουλειά, κάνοντας και κάποιαν αναδρομή στην προϊστορία της έρευνας σχετικά με αυτόν τον για πολλά χρόνια “μυστηριώδη” καλλιτέχνη με το όνομα Α. ή Κ. Κωστής.
Οι κυριότεροι συντελεστές της έκδοσης: Gordon Ashworth, νεαρός μουσικός παραγωγός και ιδρυτής δισκογραφικής εταιρίας στην Αμερική, με πρώτη της δουλειά ακριβώς αυτήν. Σταύρος Κουρούσης, ο δικός μας ΣΤΑΥΡΟΣ Κ, με τις γνώσεις του και τη δισκογραφική του συλλογή, πολύτιμα και τα δύο. Δημήτρης Κούρτης, ο νεαρός μουσικός που έκανε την επιπλέον έρευνα στην Αθήνα και φυσικά ο Tony Klein που επιμελήθηκε την όλη δουλειά και έκανε, από κοινού με τον Δ. Κούρτη, τις μεταφράσεις στίχων και κειμένων. Στην έκδοση βοήθησαν ουσιαστικά και οι Charles Howard, ο γνωστός συλλέκτης και παραγωγός και Κώστας Λαδόπουλος με το (ανέκδοτο ακόμα) λεξικό του της ρεμπέτικης αρκγό.
Μετά τις ομιλίες, ακολούθησε η παρουσίαση των κομματιών που όμως δεν χρησιμοποίησε τις ηχογραφήσεις. Ζωντανή ερμηνεία με τους Τόνυ Κλάιν, Σταύρο Κουρούση και τον (επίσης δικό μας ως Liga Rosa) Νίκο Σαρηγιάννη εναλλάξ σε δύο κιθάρες, εκ των οποίων η μία συλλεκτικό κομμάτι Απαρτιάν. Άψογη προτετοιμασία και παρουσίαση και από τους τρεις (στα τραγουδίσματα εναλλάξ οι Σταύρος και Νικόλας) με χαρακτηριστική δεξιοτεχνική άνεση και ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια, πράγματα που βέβαια ανέμενα, γνωρίζοντας και τους τρεις. Ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι το ρεπερτόριο της παρουσίασης δεν περιορίστηκε στα κομμάτια της έκδοσης, δηλαδή τα δέκα τραγούδια και δύο οργανικά των ηχογραφήσεων του 1930 / 1931 αλλά επεκτάθηκε και σε παρεμφερούς ύφους κομμάτια της εποχής (π.χ. Στρίβε λόγια) αλλά και σε ρεμπέτικα που τα έχουμε συνηθίσει με μπουζούκι, όπως π.χ. το “Θέλω μαστούρης να γινώ” του Μάρκου.
Τέλος, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα μεζεδάκια που ετοίμασε το μαγαζί, την οποία όμως εγώ προσωπικά δεν εκμεταλλεύτηκα.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 11:10 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 10:57 —
Να διευκρινίσω, έχοντας διαβάσει και τη δημοσίευση του Παρασάνταλου, ότι στην παρουσίαση δεν σολάρισε μόνο ο Τόνυ, με συνοδεία των άλλων δύο. Σε κάποια κομμάτια, περιλαμβανομένου και του δύσκολου “Ντερτιλίδικο”, το σόλο είχε αναλάβει ο Σταύρος.