Το μήνυμα διαγράφηκε μετά από αίτηση του συγγραφέα
Φοβερός βιολιστής ο Γκουβέντας σίγουρα αλλά ο δεύτερος καρτζιλαμάς του πολύ αργός, μετα δυσκολίας χορεύεται. Ο δεύτερος με τον τρίτο συνδέονται μουσικά, το τέλος του δεύτερου πρέπει να οδηγεί στον τρίτο, όχι να είναι ξεκάρφωτοι. Δες στο πιο κάτω βίντεο με τον Αβέρωφ στο βιολί και τον Πίπη στο λαούτο (ο δεύτερος από 1:18, η σύνδεση με τρίτο περίπου στο 2:16). Ο ήχος δεν είναι και πολύ καθαρός αλλά πρόσεξε ότι ο Πίπης δεν παίζει απλά συγχορδίες όπως το Τσιαμούλη αλλά ακολουθά τον βκιολάρη π.χ αν η συγχορδία είναι Ρε αλλά η μελωδία κινείται γύρω στο χαμηλό λα τα καντινια του λαούτου παίζουν λα ανοιχτό, όταν η μελωδία ανεβαίνει στο ρε τα καντινια παίζουν ρε στο πέμπτο τάστο, όταν η μελωδία ανεβαίνει στο ψηλό λα ο λαουτάρης παίζει λα στο 12 τάστο κλπ , και όπου μπορεί γενικά υποστηρίζει τη μελωδία και εκμεταλλεύεται τις ανοιχτές χορδές. Και στο τέλος του χορού πάντα κρατά την τελευταία νότα με τρέμολο, δεν παίζει μια κοφτή συγχορδία.
Όλα αυτά φιλικά και εκτιμώντας το ενδιαφέρον τους για την κυπριακή παράδοση.
EMC ωραίες φαίνονται οι (μουσικές) παρατηρήσεις σου, αν και δεν είδα ακόμα το λινκ, …μόλις βρω χρόνο. Πάντως πολύ σπουδαίο να ανταλλάσουμε εδώ σκέψεις, απόψεις, κριτικές, γνώσεις, παιξίματα.
Είναι απο τους αγαπημένους μου μουσικούς όχι μόνο επειδή είναι “ανήσυχο” πνεύμα αλλα γιατί παίζει βιολί με πραγματική ακρίβεια και πειθαρχεία. Δεν έχει αυτόν τον “ηλεκτρικό” ήχο που έχουν πολλοι νησιώτες και ο τρόπος που φραζάρει και συνδέει τις νότες του είναι όσο φυσικός όσο η ανθρώπινη φωνή. Επίσης ο τρόπος που “γλυστράει” στο αριστερό χέρι γίνεται με γούστο και όχι για να “πασαλείψει” φάλτσα. Αποδίδει πολύ πιστά (κατα τη γνώμη μου) και εκφραστικά διαστήματα και φαίνεται να έχει πλήρη έλεγχο τοσο στην ποιότητα του ήχου όσο και στα διαστήματα.
Ευχαριστούμε κύριε Βρύζα, έπρεπε να έχει το θέμα του ο Κύριος Γκουβέντας.Και πολύ που το αργήσαμε!
Συμφωνούμε όλοι πως είναι πάρα πολύ καλός αλλά θέλει πολύ δουλειά ακόμη για να γίνει όχι όνομα αλλά ένας από τους μεγαλύτερους βιολιτζήδες της Ελλάδας!Εχει πολύ ακόμα για να φτάσει Ογδοντάκη και Σέμση.Μην ξεχνάμε πως και αυτοί άνθρωποι ήταν και όχι ιερά τέρατα όπως λέμε μεταφορικά συνήθως!
Τι λες βρε Ζιλ!!! Είναι ήδη το καλύτερο παραδοσιακό βιολί της ελλάδας.
Ευτυχώς αν δε μιλούσε κάποιος θα είχα σκάσει…και στην τελική γιατί να φτάσει τον Ογδοντάκη και τον Σεμση?
Είναι αυτή την χρονική στιγμή.Γιατί ο Ογδοντάκης και ο Σέμσης παίζανε κάποια τραγούδια και έκαναν μερικούς αυτοσχεδιασμούς που ο κύριος Γκουβέντας δεν μπορεί να κάνει τώρα!Βεβαίως άλλες εποχές τότε,άλλες τώρα.Δεν έζησαν τα ίδια πράγματα.Οπότε δεν υπάρχει σύγκριση.Με τα δεδομένα του τώρα,ο Ογδοντάκης και ο Σέμσης ήταν οι καλύτεροι τότε και ο Γκουβέντας τώρα.Επειδή οι απόψεις όμως είναι υποκειμενικές,εγώ προτιμώ τους τότε.Και έτσι λοιπόν θα ήθελα να τους μοιάσει.Οχι να τους αντιγράψει!Εχω μεγάλες απαιτήσεις από τους πολύ καλούς μουσικούς.Και ας μην ξέρω τίποτα από μουσική!
Γιατί ακριβώς τίθεται θέμα σύγκρισης;
Αντίστοιχα, τί νόημα θα είχε να συγκρίνουμε τον Μάρκο και τον Τσιτσάνη (ως μπουζουξήδες και όχι συνθέτες) με τον Πάππο και τον Τατασόπουλο;;
edit: τώρα είδα ότι στο μύνημα #8 δεν τίθεται θέμα σύγκρισης πλέον. Οπότε άκυρο. Σόρυ gilles.
Μουσικός-αδερφός!!!
Ουδεν άλλο σχόλιο…
Προσοχή μην πέσουμε πάλι στο λάθος που συχνά γίνεται εδώ μέσα, την ποιοτική αξιολόγηση (όχι αυτός είναι ο καλύτερος, όχι αυτός!..).
Αλέξανδρε, το γλύστριμα του αριστερού χεριού ήταν ένα από τα βασικά θέματα που “παρέδοσε” ο Κυριάκος σε ένα σεμινάριο οργανωμένο από τον Ed Emery στο Λονδίνο, πριν από χρόνια, απευθυνόμενος σε κλασικούς βιολιστές (έχει και κλασική παιδεία) που θέλουν να μάθουν τα “μυστικά” του λαϊκού βιολιού. Σωστά, έπρεπε να τεθεί θέμα Γκουβέντας και μπράβο στον Γιάννη Βρύζα.
Φίλε Ζιλ, μην το ξαναπείς αυτό… Ο Κυριάκος είναι με απόσταση το καλύτερο (universal) λαϊκό βιολί σήμερα και δεν υπάρχει κάτι που έκαναν τα μεγαθήρια του μεσοπολέμου και εκείνος δεν θα μπορούσε να το κάνει, ίσως και καλύτερα αλλά είπαμε, μην πέσουμε στο λάθος των συγκρίσεων. Δεν έχει αντιγράψει κανέναν και το μόνο που σου λείπει είναι περισσότερα ακούσματά του, για να αλλάξεις γνώμη.
Είχα την χαρά να τον γνωρίσω σε ένα στούντιο, όπου ήρθε να παίξει για μια παραγωγή. Φιλικός και άψογος επαγγελματίας. Μου έκανε εντύπωση πως ήξερε τί θα παίξει πριν ακούσει ολόκληρο το κομμάτι. Ενορχήστρωσε στιγμιαία τέσσερα βιολιά εν είδει κουαρτέτου, έπαιξε μαγικά, και ηχογραφήθηκαν σε χρόνο ρεκόρ. Δεν είναι λοιπόν μόνο παραδοσιακός βιολιστής, είναι εξαιρετικός μουσικός.
Γνωρίζει κάποιος αν διδάσκει; Ξέρω οτι θα είναι στο μουσικό χωριό το καλοκαίρι αλλα δεν μπορώ να κατέβω δυστυχώς…Ζει στην αθήνα;
Ναί, διδάσκει. Το λέω γιατί γνωρίζω προσωπικά μαθητή του, είναι φίλος καλός.
Ζεί στη Θεσσαλονίκη και διδάσκει.
Τον έχω ακούσει ,ζωντανά , πολλές φορές .Κ΄ εχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ σπουδαίος μουσικός .Και με ʽʼπαιδείαʼʼ .Μου έχει κάνει εντύπωση ότι συμμετέχει σε σχήματα ,πάντα ,που έχουν άποψη για το είδος της μουσικής που κάθε φορά παίζουν. Επίσης ,έχω συνομιλήσει μαζί του ,μετά το τέλος του προγράμματος ,και παρ΄όλη την κούραση του ήταν προσηνής ,και με μεγάλη υπομονή απαντούσε στις απορίες μου .Αυτό το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, δηλ δεν έχει ίχνος έπαρσης και βεντετισμού .
Χαίρομαι, που επιτέλους τα ταλέντα και οι δουλευτάρηδες εκτιμώνται και στον τόπο τους (αυτό συνάγω από τα ως άνω σχόλιά σας, φίλοι).
Ο Δημητράκης ο Μυστακίδης τα είπε όλα με μια λέξη.
ΑΛΚ, ζει οικογενειακά εδώ στη Θεσσαλονίκη, διδάσκει στο Ωδείο Αθηνών, ταξιδεύει-παίζει σε όλον τον κόσμο.
Και κάτι ακόμα δεν είναι μόνο ο 1ος βιολάτορας (και με διαφορά), αλλά είναι και πολύ ανοιχτός και έξω καρδιά άνθρωπος.
Να, ένα ακόμα κλιπ με τον Λάλεζα (άλλον “αριστούχο”) αυτή τη φορά …
Σα βιολιστής που είμαι θα πω κι εγώ τα εξείς για το συγκεκριμένο μουσικό και όχι μόνο! Ο Γκουβέντας το γνωρίζει πολύ καλά το βιολί και από τεχνικής άποψης αλλά και από ρεπερτόριο πιστεύω είναι πιο μπροστά από τους παλιούς που αναφερθήκανε Σέμση, Ογδοντάκη κτλ.Πρέπει όμως να διευκρινήσουμε ότι στην Ελλάδα κάθε πριοχή έχει τους δικούς της ρυθμούς , ρεπερτόριο και το κυριώτερο ύφος(ηχόχρωμα), Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο όχι μόνο στα βιολιά αλλά και στα κλαρίνα και στους τραγουδιστές της παραδοσιακής μουσικής.Χρειάζονται βιώματα και δεν φτάνει μια ολόκληρη ζωή να τα μελετήσει και να πει κάποιος ότι τα ξέρει όλα και είναι ο πρώτος ή ο καλύτερος όπως είπαν κάποιοι.Ο καθένας αντιπροσωπεύει κυρίως κάποια περιοχή μικρότερη ή μεγαλύτερη και από κει και πέρα προσπαθεί όσο μπορεί.Βέβαια υπάρχουν κάποια παραδοσιακά συγκροτήματα που παίζουν (όπως τα παίζουνε) όλα τα είδη χωρούς ρυθμούς απ όλες τις περιοχές.Εκεί όμως είναι διαφορετικά ξέρουνε εκ των προτέρων τι θα παίξουνε, ποια χορευτικά θα χορέψουνε, επικοινωνουνε κάποιες φορές με τα χορευτικά και για πόβες οι ντόπιοι δεν τους γνωρίζουν για να έχουν απαιτήσεις και είναι κάπως πιο ακαδημαικά τα πράγματα.
Σας μιλάω εκ πείρας όμως, πως αυτή η μουσικοί δε θα τολμούσανε για παράδειγμα να πάνε και να ανταπεξέλθουνε σε ένα παραδοσιακό γλέντι από διαφορετική περιοχή γιατί εκεί θα αντιμετωπίζανε πολλές και διάφορες δυσκολίες.
Ένας συνάδελφος βιολιστής με κλασικές και παραδοσιακές σπουδές όταν του έπαιζα μια μέρα ένα κομμάτι της περιοχής μου μου είπε:“Είναι ακατόρθωτο για μένα είναι μια άλλη μουσικη γλώσσα.”
Ο Γνωστός παραδοσιακός κλαρινίστας Βασίλης Μπατσζής έλεγε:“Κάθε κόκορας στην κοπριά του λαλάει”
… σωστά πράματα βάζει και ο Άταστος !
[με την ευκαιρία : Βασίλης Μπατζής - μέγιστος μουσικός, τόσο που αυτός και η φάρα του καθιέρωσαν ολόκληρο στυλ παιξίματος του κλαρίνου, το “Μπατζήτικο” ! ]
Συμφωνώ και εγώ με το Φώτη . Δεν συντρέχει λόγος σύγκρισης μεταξύ των μουσικών. Ο καθένας έχει το δικό του προσωπικό του παίξιμο αλλά όλοι άρχισαν από την ίδια αφετερία. Στην πορεία κάθε μουσικός βρίσκει το δικό του “στυλ”, αλλά αυτό γίνεται σε βάθος χρόνου και αφού έχουν πειραματιστεί ο καθένας στο όργανο του και έχουν δουλέψει αρκετά.