Καλησπέρα.
Επί του θέματος αφήνω απ’ έξω το πώς ο Νταλάρας (αλλά και άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες) πλασάρει τον εαυτό του και μένω στο ότι έχω ακόυσει μιά σειρά τραγούδια που έχει πει σε πρώτη εκτέλεση, λχ τραγούδια του Κουγιουμτζή και του Λοΐζου, με τα οποία άφησε σφραγίδα στην ελληνική μουσική (όπως βέβαια κι άλλοι τραγουδιστές του “είδους” εκείνα πάνω κάτω τα χρόνια: Καλατζής με Λοΐζο, Μητροπάνος με Μουσαφίρη κλπ). Μιλάω για τ’ αυτιά μου φυσικά.
Θυμάμαι επίσης τα “ρεμπέτικα της κατοχής” που αν δεν είχανε βγει με το Νταλάρα μπορεί να ήταν ακόμα άγνωστα στον κόσμο (πράγμα που ισχύει, άλλωστε, έτσι κι αλλιώς…)
Αυτό που μ’ ενοχλεί, είναι από τότε που αποφάσισε να ισοπεδώσει όλο το ελληνικό τραγούδι με την φωνή του, κάνοντας έτσι “μανιέρα” και την ίδια του τη φωνή, μιά μανιέρα στην όποια θα έπρεπε να υποταχτεί κατά την άποψη ενός ορισμένου μάρκετινγκ ολόκληρο το ελληνικό τραγούδι, ακόμα και το “σφραγισμένο” από εξίσου σημαντικές (αλλά διαφορετικές) φωνές.
Όσο για την ομάδα του φόρουμ, δεν βρίσκω πρόβλημα: νομίζω ότι κι η ίδια αντιμετωίζει το αντικείμενό της σαν ένα κλειστό χόμπι. Τα παιδιά είναι κολλημένα (έστω και με την καλή έννοια) και το ξέρουν, κι ο καθένας -πιστεύω- αντιμετωπίζει τις απόψεις τους σαν απόψεις κολλημένων έστω και με την καλή έννοια. Νο πρόμπλεμ επ’ αυτού κατά τη γνώμη μου.