Αξιώθηκα κι εγώ να ακούσω επιτέλους τη συλλογή (Περίμενα να βρω λίγο χρόνο ώστε να είναι οι κατάλληλες συνθήκες ακρόασης).
Θερμά συγχαρητήρια σε αυτούς που το οργάνωσαν και το κυνήγησαν. Ταυτόχρονα, χίλια μπράβο σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν ως μουσικοί.
Σημασία, κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει το κίνητρο (το οποίο στην προκειμένη είναι η αγάπη για το ρεπερτόριο και όχι το κέρδος) και έπειτα ότι η αισθητική προσέγγιση η οποία πηγάζει μέσα από καλλιτεχνικές πηγές. Στη χαοτική (και όμορφη όμως) εποχή του Γιου Τιουμπ, κι ενώ μπορεί κανείς να βρει δεκάδες (π.χ. Γελασμένος), εκατοντάδες (π.χ. Ελένη η Ζωντοχήρα), χιλιάδες (Πέντε μάγκες) ή… σχεδόν καμία (π.χ. Δροσάτη Πελοπόννησος) επανεκτελέσεις στα τραγούδια του Εϊτζιρίδη, σκόρπιες, καλές, κακές, διασκευές, αυθεντικές κτλ, το να σκάσει μύτη μια ολοκληρωμένη δουλειά, με συνθήκες στούντιο κτλ, έρχεται να ανεβάσει το επίπεδο και τις απαιτήσεις και να δείξει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος αυτή η μουσική να συνεχίσει να είναι γόνιμο πεδίο για τους νέους μουσικούς του ρεμπέτικου. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί -διότι για μένα δεν ήταν αυτονόητο- ότι ακούστηκαν κάποια τραγούδια του Τσαούς από γυναικείες φωνές, πράγμα που δεν είχε πολυφορεθεί και δείχνει ότι δεν (πρέπει να) υπάρχουν στεγανά.
Δεν σας κρύβω ότι δεν μου άρεσαν όλες οι εκτελέσεις το ίδιο (φυσικό είναι αυτό), αλλά όλες μου άρεσαν, και σε όλα τα τραγούδια αναγνωρίζω την αγνή κατάθεση και το καλό μουσικό επίπεδο.
Στη ψυχή μου, πιο πολύ μου μίλησε ο Ligas o Rosas με τον τσιμπημένο του πρεζάκια… (βρε μπαγάσα η φωνή σου “γράφει” καταπληκτικά στο δίσκο!!).
Πραγματικά πολύ καλή δουλειά! Συγχαρητήρια και πάλι συγχαρητήρια!!! Ολοι οι μουσικοί σέβονται τον Γιοβάν και δίνουνε διαφορετικές προσεγγίσεις. Μπράβο που βρεθήκατε, συννενοηθήκατε και κάνατε αυτό το εξαιρετικό αλμπουμ. Συμφωνώ απόλυτα με το Μπάμπη όταν μιλάει για ολοκληρωμένη δουλειά.
Συγχαρητήρια κι από μένα για την πρωτοβουλία, την οργάνωση, την υπομονή και φυσικά, σ’ όλους τους συμμετέχοντες, για την εκτέλεση.
Από τη μικρή μου πλευρά ευχαριστώ πρωτίστως τα παιδιά που το οργάνωσαν και ακολούθως όλους όσοι είπαν καλά λόγια, αλλά και τους υπόλοιπους που το άκουσαν.
Σαν ακροατής πάλι, το εγκρίνω ανεπιφύλακτα. Κι εμένα μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου δεν ήταν καθόλου αγαπημένα πρωτύτερα - μην πω ότι κάποια δεν τα ήξερα καν. Το κυριότερο που μου έκανε εντύπωση -θετικότατη- είναι η ποικιλία και η πολυφωνία προσεγγίσεων.
Τέλος, χαίρομαι πολύ που έστω και εν αγνοία μου ήμουν συνεργάτης στην ίδια προσπάθεια με διάφορους φίλους συμφορουμίτες.
Είχατε κάνει πολύ καλή δουλειά στην δροσάτη Πελοπόννησο!
Οι πέντε μάγκες σουινγκαρουν γενικά, νομίζω για τον κατάδικο και το ομώνυμο ήταν που υπήρχαν κάποιες μελωδίες από Κασταμονή.
Χωρίς να θέλω να φανούμε σαν μεγαλοαστές κυρίες με υποκριτικές φιλοφρονήσεις (κι εσύ ήσουν έκτακτη χρυσή μου), κι ο Πρεζάκιας σπάει κόκαλα!
Όσο για μας, όλο το τραγούδι το πήρε επ’ ώμου ο Νίκος - κλαρίνο, που δεν είμαι καν βέβαιος αν ήταν κανονικό μέλος στους Τζίτζικες τότε ή φιλική συμμετοχή.
Ναι, για τον Γιοβάν Τσαούς (το τραγούδι) και τον Κατάδικο το θυμάμαι, αλλά και πάλι, σαν δικά του τραγούδια είναι κορυφαία. Που έλεγα παραπάνω και για αποκαλυπτικές διασκευές…