Για τη διάλεξη του Νίκου Πολίτη

Παιδιά καλημέρα, είμαι εντελώς νέος στο φόρουμ και το σχέδιο μου ήταν για ένα διάστημα να ακούω μόνο, πριν αρχίσω (αν ποτέ) να μιλάω… Όμως έπεσα με την πρώτη πάνω στη συζήτηση για το άρθρο του κ. Πολίτη και στο

> Είναι στο χέρι μας να βρούμε τρόπους παραγωγής
> (διάδοσης) αυτού του νέου υλικού. Δεν έχω
> έτοιμες λύσεις. Ψάχνοντάς το όμως πιο ομαδικά
> ίσως βρεθούν τρόποι.

και μετά στο

> Δημιουργία ενός ιντερνετικού περιοδικού (μάλλον
> διμηνιαίου) με κύριο θέμα το λαϊκό τραγούδι.
> … άρθρα, εργασίες, δισκοκριτικές,
> παρουσιάσεις, συνεντεύξεις κλπ.

και θέλω να πω την κουβέντα μου: αντί το περιοδικό να προσπαθεί να κάνει γνωστή τη δουλειά των δημιουργών (ώστε οι αναγνώστες να πάνε μετά στο δισκάδικο να αγοράσουν τη δουλειά του δημιουργού από την εταιρία), γιατί να μην είναι το ίδιο το περιοδικό δισκάδικο;

Να διαβάζω για το δημιουργό, με ένα κλικ ακόμα να κατεβάζω δείγματα της δουλειάς του, και με άλλα δύο να αγοράζω όποιο mp3 μου αρέσει. Το να σχεδιάσει κανείς έναν τέτοιον ιστοτόπο δεν είναι εύκολο, αλλά για τους ανθρώπους που φτιάξαν αυτό το φόρουμ δεν πρέπει να είναι και πολύ δύσκολο.

Πιο γενικά, “η παραγωγή” ήχου γίνεται όλο και πιο εύκολη υπόθεση και “η διανομή” πάει κι αυτή προς τα κει. Οι δικαιολογίες μας σχετικά με “τις εταιρίες” αρχίζουν να εκλίπουν…

Πολλά είπα για καλημέρα,
Χρήστος.

Φίλε Χρήστο,
συμφωνώ πως ένας τέτοιος τρόπος διακίνησης θα ήταν πολύ βολικός. Ομως, εμείς εδώ σ’ αυτό το Forum δεν μπορούμε να μπλέξουμε σε μια σχέση “αγοράζω-πουλάω”. Η συμμετοχή μας εδώ βασίζεται στο μεράκι μας και έχει μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα.

Παρά τον “μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα” τον οποίο θεωρώ δεδομένο, η ιδέα του Χρήστου είναι πολύ καλή ως προς το κομμάτι περί MP3 που να τεκμηριώνει το κείμενο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εννοείται πως ήμουν ασύντακτος λίγο πιο πάνω. Δεν συμφωνώ με τον κερδοσκοπικό χαρακτήρα και ας μου λείπουν πολλές οκάδες χρυσού.

Το περιοδικό, αφού θα είναι ιντερνετικό, προφανώς θα έχει την αλληλοδραστική μορφή της ιστοσελίδας, λ.χ. κλικ για δεις, κλικ για να ακούσεις.

Συνεπώς “μέσα” είναι ο φίλος.

Ορθόν Κώστα (άκου ΤΜ στο όνομα, που το σκέφτηκες?), αλλά μακριά από κερδοσκοπική οπτική, που λέει κι ο ΑΝ. Βα-σι-κό-τα-το!

Άσχετο: θα κάνεις καμμιά βόλτα από δω?

tm=trade mark
Σκέφτομαι να βγάλω το “kostas” φραντσάϊζ.
Ετσι, για να είμαστε στην αιχμή του moneymaking.

Μπα. Βόλτα δεν προβλέπεται.
Ο,τι ταξίδι κάνω το πληρώνω ακριβά μόλις γυρίσω στην έδρα.

Α ρε Κουρούνη, από το όνομα πας να βγάλεις λεφτά? Να σε λέγανε Ωνάση, να το πούλαγες αλλά με το kostas δεν βλέπω να γίνεται δουλειά…

Ασχετο 2: Αφού δεν ταξιδεύεις, χτύπα κανα τηλ. άμα σου μείνει χρόνος.

Φοβάμαι ότι παρεξηγήθηκα —και όχι άδικα, έτσι που το έγραψα, ξαναδιαβάζοντας το με παρεξήγησα κι εγώ.

Σε καμιά περίπτωση δεν υπονόησα ότι το “περιοδικό δισκάδικο” θα έχει σκοπό να βγάλει λεφτά το φόρουμ. Αυτό που είχα στο μυαλό μου είναι ότι το φόρουμ θα μεσολαβεί οικονομικά ανάμεσα στους δημιουργούς και στο κοινό και όλο το κέρδος θα είναι των δημιουργών. Βεβαίως, όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, καταλαβαίνω ότι οι λεπτομέρεις ενός τέτοιου σχεδίου είναι όντως πολλές και είναι εύκολο τα πράγματα να πάρουν άσχημη κατεύθυνση. Όταν μπαίνουν λεφτά στη μέση…

Πάντως επιμένω ως προς την άλλη συνιστώσα αυτού που είπα, ότι δηλαδή οι εταιρίες από “αναγκαίο κακό” που ήταν παλιά τώρα είναι μόνο “κακό”. Υπάρχουν τα μέσα να τις βάλει κανείς στην άκρη, είναι θέμα απόφασης και (μπόλικης) δουλειάς.

Χρήστος.

Μήπως να μας ξεκαθάριζε κανας νομικός τι μπορεί να διατεθεί δωρεάν λόγω της έλευσης του χρόνου και να το χώσουμε στο δίκτυο μαζί με το περιοδικό μας?

Θελω να πω σχετικα με το περιοδικο οτι σε γενικες γραμμες συμφωνω με την ιδεα αν και δεν εχω παρακολουθησει διεξοδικα ολη τη συζητηση.
Επισης συμφωνω ως ενα σημειο με τον Χρηστο που ειναι φρεσκος στο φορουμ και απο οτι εχω δει, εχει κατασταλαγμενες αποψεις για τα διαφορα θεματα.
Στην Ελλαδα δεν ειναι ακομα διαδεδομενος ο τροπος της αγορας μουσικης μεσω ιντερνετ και ειμαστε ακομα λιγο διστακτικοι γενικα απ’αυτη την αποψη.
Ο τροπος αυτος εχει ενα καλο την αμεσοτητα της αγορας ισως και τη διασφαλιση των πν.δικαιωματων σε αντιθεση με τους εγχρωμους πωλητες των δρομων (οι οποιοι βεβαια πουλανε Βανδη και Τσαλικη δεν πουλανε ρεμπετικα)
αλλα απ’την αλλη χανεται η διαδικασια της παραγωγης του προϊοντος -ενος δισκου- χειροπιαστου που μενει στην ιστορια (αν δε χαθει ή σπασει) σαν μοναδικο ντοκουμεντο !!
Ενω αν εχω στο σκληρο αγορασμενα 1.000 τραγουδια
και το μηχανημα παθει πλακα παει ο σκληρος πανε και τα τραγουδια …
Επειτα μπαινει και το ζητημα του οτι δισκος ειναι και το περιβλημα δηλαδη : εξωφυλλο, στιχοι, ονοματα, πληροφοριες, credits και το εικαστικο κομματι που καποτε επαιζε σπουδαιο ρολο.
Ειμαι της γνωμης οτι καλο ειναι να υπαρχουν μισαλεπτα δειγματα, οπως π.χ. στο amazon.com (ιδιοκτησια Τζεφ Μπεζος) και ενα download mp3 απο καθε δουλεια.
Αν τελικα βεβαια κατσει η φαση με το θεμα της αγορας με αυτον τον τροπο, που οπως και να το κανουμε θα βρεθει νομικη ακρη, οπωδηποτε δεν θα ειμαι παθιασμενος αντιπαλος …
Πιστευω ομως μιλωντας γενικοτερα οι εταιρειες στην Ελλαδα δεν θα το αφησουν να γινει μια και ειμαστε η χωρα με την ακριβοτερη τιμη πωλουμενου δισκου ισως και σε ποσοστο 100 % απο αλλες δυτικες χωρες αν λαβουμε υπ’οψη την αξια του χρηματος σε καθε χωρα (σχεση εισοδηματος & αγορας, πραγματικος πληθωρισμος κλπ)
και με αυτα τα ““κεκτημενα δικαιωματα”” τους και την ολη διαπλοκη : κεντρα-τηλεοραση-εταιρειες διακινησης-μεγαλα δισκοπωλεια κλπ δυσκολα θα περασει στο ευρυ κοινο αυτος ο τροπος αγορας.