To μπουζούκι μου, πρώιμος Καφετζόπουλος, κόντρες έχει, νομίζω δεν υπήρχε ακόμα ανθρακόνημα. Οφείλω πάντως να παρατηρήσω ότι ¼ + αιώνος μετά την παράδοσή του, δεν έχει εμφανίσει ίχνος στρέβλωσης, χαμηλώματος ή ψηλώματος απόστασης χορδών ή κάτι παρεμφερές. Η λάφτα μου, Φρονιμόπουλος 2009, έχει μασσίφ μπράτσο με αυλάκι στο οποίο τοποθετήθηκε ανθρακόνημα και κολλήθηκε μετά η (σχετικά λεπτή) εβένινη «ταστιέρα». Όποιος αυτό δεν το ξέρει, δεν μπορεί να το καταλάβει βλέποντας ή χτυπώντας το μπράτσο. Ούτε και εδώ υπάρχει η παραμικρή ένδειξη «ύποπτων» κινήσεων του μπράτσου.