Δε θα έλεγα ότι είναι βιβλίο για τους μανέδες, και ασφαλώς όχι βιβλίο για τον μανέ. Πρόκειται για μια συστηματική και πλουσιότατη αποδελτίωση ηχογραφημένων εκτελέσεων από μανέδες - η διαφορά είναι ριζική κατά τη γνώμη μου. Δεν καταπιάνεται δηλαδή με τη μουσική, η οποία αποτελεί άυλο πολιτισμό, αλλά με τα χειροπιαστά τεκμήρια: δίσκοι, στοιχεία από τις ετικέτες. Οι μόνες πληροφορίες έξω από αυτά τα στοιχεία (και από τους στίχους βεβαίως, που έχουν καταγραφεί και μάλιστα -επιτέλους- σωστά, χωρίς να συγχέεται το καθαυτού ποιητικό κείμενο με την εκτέλεση, όπως συμβαίνει συχνά) είναι κάποια βιογραφικά μουσικών.
Πρόκειται λοιπόν για μια δουλειά αρχειοθετική, κατά κάποιο τρόπο βιβλιοθηκονομική θα έλεγα. Θα προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στο συλλέκτη, καθώς και στον ερευνητή που θέλει να μελετήσει τον μανέ ως στοιχείο άυλου πολιτισμού. Τέτοιου είδους αρχειοθετικές δουλειές είναι πολύτιμες: σκάβει ο ένας για να λύσει τα χέρια του άλλου που θα καταπιαστεί με μια πιο δημιουργική μελέτη. Είναι περίπου σαν τη σύνταξη βιβλιογραφιών, τις «κονκορντάτσιες» (ευρετήρια) που φτιάχνονταν παλιά προς χρήση των φιλολόγων, κλπ…
Και τη βρίσκω άψογη για το είδος της: μεθοδική, συστηματική, εύχρηστη.
Θερμά συγχαρητήρια στους συντελεστές της έκδοσης, όχι μόνο για την ποιότητα της δουλειάς (που η διαδικασία της θα ήταν σίγουρα πολύ πιο άχαρη απ’ ό,τι αν ήθελαν να κάνουν μια μουσικολογική μελέτη - αλλά απαραίτητη για να μπορέσει να γίνει εφεξής μια τέτοια μελέτη), αλλά και για το εκπληκτικό μήνυμα που μας στέλνουν με τη συλλογική, ανώνυμη και αφιλοκερδή πολιτιστική προσφορά τους. Όπως έχω πει και με άλλες αφορμές, τέτοιες μέρες δεν έχουμε ανάγκη παρά μόνο ο ένας τον άλλον.