πολύ σπάνια και μοναδικής αξίας φώτο
Ελληνικό καφενείο στο Salt Lake City 1915-1920
το μπουζούκι "φωνάζει " Σταθόπουλος.!!!
πηγη Utah Department of Heritage and Arts
4 «Μου αρέσει»
Για μένα, μοναδικής αξίας δεν είναι το μπουζούκι αλλα η συνύπαρξη λύρας με μπουζούκι!
6 «Μου αρέσει»
ετσι γεννήθηκε το Αστικό Λαϊκό Τραγούδι.
ο καθένας πήγαινε με τα όργανα που έφερε μαζί του απο την ιδιαίτερη πατρίδα του.
5 «Μου αρέσει»
το καναν και στην κρητη αυτο. συνοδευε την λυρα.
2 «Μου αρέσει»
Δεν είμαι βέβαιος.Νομίζω οτι πρόκειται για μεταπολεμικό νεοτερισμό
Το 15 είχε μπουζούκια η Κρήτη; δεν είμαι βέβαιος
1 «Μου αρέσει»
Ότι η λυρα έχει f αντί για μάτια, και δοξάρι βιολιού, κανενός δεν του έκανε εντύπωση;
Η παλιά συνοδεία της λύρα στην Κρήτη ήταν: τίποτα / τα γερακοκούδουνά της / νταούλι (δηλαδή τουμπάκι). Τα έγχορδα, μπουζούκι, μαντολίνο, μπουλγαρί, πρέπει να ήταν μια αναζήτηση της περιόδου 30-50 που τελικά καταστάλαξε στο λαούτο.
Ο λυράρης της φωτογραφίας δεν είχε την πολυτέλεια να πει στον μπουζουξή «βρες λαούτο και τότε έλα» ή «φύγε, έχω γερακοκούδουνα, δεν βλέπεις;». Με ό,τι είχαν και με όποιον έβρισκαν, έπαιζαν, έτσι απλά.
Άσε που, πολύ σωστά, εκείνη την εποχή μπορεί να μην είχε ακόμα έρθει το λαούτο στην Κρήτη. Αλλά είναι σίγουρο ότι δεν παίχτηκε, σ’ αυτή τη μάζωξη, μόνο κρητική μουσική.
Προφανώς κάπως έτσι θα έγινε. Πάντως εγώ και πάλι το θεωρώ αξιοσημείωτο, γιατί οι τοπικές παραδόσεις γενικά είναι πολύ αυστηρές στο τι ταιριάζει με τι. Συχνά μπορεί να υπάρχουν δύο είδη ζυγιάς σ’ έναν τόπο, π.χ. βιολί-λαούτο και τσαμπούνα-τουμπάκι, ή ζουρνάς-νταούλι και μπάντα χάλκινων, και να ακολουθούν παράλληλες πορείες που δε συναντιούνται ποτέ, επειδή σύσσωμη η τοπική κοινή γνώμη συμφωνεί ότι άλλοι συνδυασμοί εκτός από τους δεδομένους «δεν ταιριάζουν»!
Μην κοιτάμε τι έγινε με το δισκογραφικό ρεμπέτικο: το ρεμπέτικο ήταν ένα νέο είδος, δισκογραφικά έχουμε προλάβει το μεγαλύτερο, πιστεύω, μέρος της περιόδου των αναζητήσεών του μέχρι να χαράξει δρόμο, και επιπλέον έλαβε και μια εμπορική διάσταση όπου η καινοτομία και ο πειραματισμός είναι όχι απλώς θεμιτά στοιχεία αλλά απαραίτητα. Χώρια που επηρεαζόταν πολύ κι από τους Σμυρνιούς, που ήταν άλλου είδους μουσικοί, ανοιχτοί, ευρυμαθείς, φιλοπερίεργοι, τολμηροί.
Στην ξενιτιά όμως, στον Νέο Κόσμο, κι ο πιο συντηρητικός ορεσίβιος βοσκός αναθεωρεί τις αξίες της παράδοσης και της καινοτομίας.
Σύμφωνοι, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν ήταν να τηρηθεί αυτή η αυστηρότητα, δεν θα ακουγόταν ούτε μία νότα. Φαντάζομαι ότι οι χοντρικά 20 θαμώνες που βλέπουμε, προέρχονται από το λιγότερο 10 διαφορετικές τοπικές κοινωνίες. Το παραδέχεσαι κι εσύ με την τελευταία σου φράση.