Καλησπέρα μάγκες. Σε τι δρομους ειναι το αϊντίνικο και το μυτιληνιο ζεϊμπέκικο? Μου αρεσαν πολυ και θελω να προσπαθησω να τα βγαλω. Και Οποιαδηποτε άλλη πληροφορια για τα συγκεκριμένα τραγουδια (και σαν κατηγορία, πχ παρομοια τραγουδια) δεκτή. Ευχαριστώ
Μία ακόμη σαμπαχαδια, αν σου αρέσει ο δρόμος αυτός τότε θα σε τραβήξει και αυτό το κομμάτι. Υπάρχει ένα ακόμη πολύ ωραίο Σαμπάχ οργανικό το οποίο δεν θυμάμαι τώρα.
Ναι αυτο εννοώ. Το ξερω το αράπ να το παιζω. Και τα τρια αυτά ειναι κορυφαία. Ευχαριστώ συνονοματε. Δινε πληροφοριες δινε, να μαθαίνουμε κανα “καινουριο”
Οργανικά αλλά δεν ξέρω. Εμένα μου αρέσει σε Σαμπάχ πάρα πολύ ο Κάβουρας και ο συναχης του Μάρκου και το βαθειά στην θάλασσα θα πέσω από ένα εκπληκτικό παίξιμο που έκανε ο Στέλιος Βαμβακάρης.
Το “Μυτιληνιό” είναι το γνωστό Αϊβαλιώτικο, το πιο κλασικό Σαμπάχ από το οποίο έχουν βγει διάφορα άλλα τραγούδια.
Το Αϊδίνικο είναι πιο περίπλοκη μακαμίστικη σύνθεση (μακάμ Τσαργκιάχ), στην ουσία παίζει με την σχέση φα και ρε. Στο φα το ματζόρε μετατρέπεται σε νικρίζ (προερχόμενο από το καρτσιγάρ) και ενίοτε σε μινόρε, ενώ στο ρε παραμένει κανονικά το ουσάκ. Κάνει και μια κορύφωση με κατέβασμα ντο (8va)-σιb-λαb και συνεχίζει με το αρχικό θέμα.
Υποθέτω πως ναι, εγώ γι’αυτό μίλησα πάντως.
Η περίπτωση του Τσαργκιαχ ως συνδιασμός ραστ+νικρίζ είναι λιγο προβληματική γιατί ως δομη δουλεύει και μια τέταρτη χαμηλότερα δηλαδή απο ραστ ( Ντο οπως το σκέφτεσαι)
υπάρχουν και άλλα παραδειγματα οπου Ραστ+ Νικρίζ ακούγονται δημοκρατικά χωρίς καθαρή ιεραρχια μεταξύ τους.
η ακόμα και η Μανταλένα…
ως τέτοιο τσαργκια μόνο ένα συρτό Τούρκικο γνωρίζω να υπάρχει και ο Καντεμίρης το εννοεί καπως αλλιώς. Πολύ μπέρδεμα
α αυτό ειναι αλλο! Ειναι το μακαμ Κιουρντί.Επειδή υπάρχει ένα μπλέξιμο με αυτά σκέψου οτι η δεύτερη του νότα απέχει ενα ημιτόνιο απο την πρώτη
Το άκουσα αμέσως, αμέσως!
Κι εμείς παιδευόμασταν με τον Σέμση…
Θα έλεγα πως πιο κοντά στο Hovarda Zeybeği είναι παρά στο Αϊβαλιώτικο. Φυσικά και τα δύο είναι σαμπάχ.
Είναι σαφώς η ίδια μελωδία, αν ακούσεις τον Καραπιπέρη και τον Δούσα (Το μωρό μου). Εκτελεσάρα πάντως του Σουκρού Τουνάρ.
Μα το Μωρό μου είναι ο σκοπός της Παξιμαδοκλέφτρας! Έχει γούστο τελικά η Παξιμαδοκλέφτρα να μην είναι παρά το Αϊβαλιώτικο (και να μας το κρύβει τόσα χρόνια…)!
Δεν μας το κρύβει, τα μισά σαμπάχ από το αϊβαλιώτικο βγαίνουν λίγο πολύ…
Το Hovarda Zeybeği πάντως, δεν βγαίνει απ’ το Αϊβαλιώτικο, είναι το Αϊβαλιώτικο. Με ασήμαντες μικροδιαφορές.
Και εγω σκαλωσα και ακουγα μήπως ειναι το ιδιο τραγούδι σε διαφορετική εκτέλεση