Απο την σελιδα του Κώστα Καλαμάρα στο FB
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΝΓΚΑ
Η κύρια παράστασή μας πραγματοποιήθηκε
στο εύστοχα ονομαζόμενο “Silk Road Café,
μια εκδήλωση που πραγματικά ενσάρκωσε
την ένωση Ανατολής και Δύσης. Είχαμε τη
χαρά να παίξουμε μαζί με τον Chal chal και
ένα συγκρότημα Sephardi των οποίων η
ερμηνεία ενσωμάτωσε αφήγηση και
χορογραφία σε μια πίσω σταγόνα από
εκπληκτικές εικόνες. Η βραδιά
κορυφώθηκε και στις τρεις μπάντες
παίζοντας μαζί σε μια εκρηκτική συμφωνία
ήχου και συναισθήματος. Εκεί ήμασταν στην
Ιαπωνία παίζοντας ελληνικά τραγούδια
σχεδόν 100 ετών με Ιάπωνες, Έλληνες και
Αυστραλούς μουσικούς στο oud, ney, kanun,
darbuka, riq, κιθάρα, μπουζούκι και
μπαγλαμά.
Γνωρίσαμε μια ολόκληρη κοινότητα
Ιαπωνικών που μοιράζονται βαθιά αγάπη και
εκτίμηση για τα Ρεμπέτικα. Σε κάθε
παράσταση υπήρχαν μέλη του κοινού που
τραγουδούσαν μαζί στα ελληνικά,
χορεύοντας ζεϊμπέκικο και χασαπικο με
εγκατάλειψη και συγκινούνται σε σημείο
δακρύων.
Μας προσκάλεσαν επίσης στο Πανεπιστήμιο
του Toyo όπου οι καθηγητές Harayuki
Kuroda, Nanako Murata και Yasushi
Imamatsu έδωσαν διακεκριμένες διαλέξεις
για το θέμα. Εδώ συμμετείχαμε σε συζήτηση
στρογγυλής τραπέζης και μουσική βιτρίνα.
Θέλουμε να εκφράσουμε τις εγκάρδιες
ευχαριστίες μας στους Atsushi Tookaya και
Nobuka Sunohara που μας φιλοξένησαν και
έκαναν αυτό το όνειρο πραγματικότητα!
Γίναμε μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο
το πάθος σας έχει επηρεάσει την τοπική σας
κοινωνία και τώρα τον κόσμο. Έχετε γράψει
ιστορία και οι δύο.
Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Chal chal για
τη συμβολή σας στα παρασκήνια και φυσικά
στη σκηνή και στον Αναπληρωτή Καθηγητή
Ryoko Sachi για την οργάνωση της
επίσκεψης στο Πανεπιστήμιο Toyo. Arigat ō
Gozaimasu σε όλους τους ανθρώπους που
συναντήσαμε στην πορεία και στην Taverna
Milleu! Βλέπουμε συχνά Έλληνες δεύτερης
και τρίτης γενιάς της διασποράς να χάνουν
τη γλώσσα τους, κι όμως εδώ στην Ιαπωνία
η ελληνική γλώσσα και το πνεύμα είναι
ισχυρή. Είμαστε πραγματικά ταπεινοί.
