Αναμένοντας το "Ουζερί Τσιτσάνης" ... και πού ξέρεις ίσως είναι καλό!

Αναδημοσίευση από το in.gr

Μια «καπνισμένη» αίθουσα στο Σχολείον της Ειρήνης Παππά στο Νέο Φάληρο έχει μετατραπεί σε ουζερί Τσιτσάνη, το μαγαζί που άνοιξε ο σπουδαίος έλληνας συνθέτης μαζί με τον κουνιάδο του.
Το φημισμένο μαγαζί «ξαναζεί» μέσα από τη νέα ταινία του Μανούσου Μανουσάκη Ουζερί Τσιτσάνης που θα προβληθεί τον χειμώνα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Το in.gr βρέθηκε στα γυρίσματα και μίλησε με τους συντελεστές.

Οι ηθοποιοί παίρνουν τις θέσεις τους και μία σκηνή γλεντιού αναβιώνει σε μία περίοδο δοκιμασίας για την ελληνική κοινωνία: την περίοδο της Κατοχής.

Λίγο νωρίτερα, σε μια γωνιά στην κεντρική αίθουσα, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Ανδρέας Κωνσταντίνου, φορώντας ρούχα εποχής, παίζει μπουζούκι. Δεν ξέρει να παίζει, μας λέει, αλλά έχει αρχίσει μαθήματα. Είναι η πρώτη ημέρα γυρισμάτων για τον ηθοποιό, η πρώτη ημέρα που φοράει τα ρούχα του Τσιτσάνη.
Πώς αισθάνεται που ερμηνεύει αυτόν τον σπουδαίο ρόλο; «Έχω μια χαρά και έναν φόβο, ένα δέος τόσο για τον άνθρωπο Τσιτσάνη, όσο και για την ιστορία του. Πάντως, προσπαθώ να συγκεντρωθώ στον άνθρωπο και όχι στην ιστορία του» λέει. Τι το ξεχωριστό είχε ο Τσιτσάνης; «Σεβάστηκε το ταλέντο του. Μπορεί να έκανε και τρία μερόνυχτα να κοιμηθεί. Έκανε 80 τσιγάρα σε ένα βράδυ μόνο για ένα κομμάτι. Ζούσε για τη μουσική. Τα άλλα υπήρχαν για να στηριχθεί αυτή».
Ο σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης κινείται συνεχώς στον χώρο, δίνοντας οδηγίες στους ηθοποιούς, μιλώντας με τους τεχνικούς, φροντίζοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες.
Πώς αποφάσισε να γυρίσει μία τόσο μεγάλη παραγωγή σε μία δύσκολη εποχή; «Τις δύσκολες εποχές γίνονται πράγματα» λέει. «Ίσα-ίσα έχουν δημιουργηθεί αριστουργήματα στις δύσκολες εποχές. Οι δύσκολες στιγμές κάνουν τον κόσμο πιο δοτικό» προσθέτει.
Η ταινία του Μανούσου Μανουσάκη βασίζεται στο βιβλίο Ουζερί Τσιτσάνης του Γιώργου Σκαμπαρδώνη. «Το βιβλίο ισορροπεί ανάμεσα στον ίδιο τον Τσιτσάνη και τη δημιουργία του και σε έναν απόλυτα απαγορευμένο έρωτα ανάμεσα σε έναν χριστιανό και μία εβραιοπούλα, έρωτας που στο βιβλίο υποβόσκει και εμείς τον φέρνουμε στο προσκήνιο. Αυτό είναι και το θέμα της ταινίας μας. Ο έρωτας αυτός ανθεί την περίοδο της Αντίστασης, υπό τη σκέπη και τη δημιουργία του Τσιτσάνη» λέει ο σκηνοθέτης.

«Μας δίνεται η δυνατότητα να παρουσιάσουμε τον παραλογισμό των φυλετικών διακρίσεων, να πούμε σε αυτούς που δεν ξέρουν και να θυμίσουμε σε αυτούς που ξεχνάνε ποιο είναι το μόρφωμα του φασισμού και του ναζισμού σε μία εποχή που τα μορφώματα αυτά αναπτύσσονται σε όλη την Ευρώπη» συνεχίζει ο κ. Μανουσάκης.
«Δίνεται μία ευκαιρία μέσα από την ιστορία του Τσιτσάνη να γνωρίσει κανείς τη ζωή της εποχής» λέει ο Λάκης Κομνηνός που έχει μια φιλική συμμετοχή στην ταινία, στον ρόλο ενός αντιστασιακού.
«Δεν είναι τυχαίο που γράφτηκαν την περίοδο της Κατοχής τα σπουδαιότερα έργα του Τσιτσάνη. Πείνα, δυστυχία, θάνατος, έρωτας και η τέχνη πήρε φωτιά» επισημαίνει η Χριστίνα Χειλά που ερμηνεύει την εβραία Εστρέα. Τη μουσική της ταινίας γράφει ο Θέμης Καραμουρατίδης, γνωστός από τη συνεργασία του με τη Νατάσα Μποφίλιου, ενώ έχει επιμεληθεί και τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του Τσιτσάνη που ακούγονται στην ταινία.
Η Βασιλική Τρουφάκου ερμηνεύει τη «φωνή» του Τσιτσάνη, τη γυναίκα που ερμηνεύει τα τραγούδια του. Σχετικά με το εάν η Λέλα, ο χαρακτήρας που ερμηνεύει, είναι η Μαρίκα Νίνου, η ηθοποιός λέει ότι αν και η συνάντηση του Τσιτσάνη με τη Μαρίκα Νίνου έγινε μεταπολεμικά, η Λέλα μάλλον «πατά πάνω» στην Μαρίκα Νίνου, καθώς η χαρακτηριστική φωνή των τραγουδιών του Τσιτσάνη και καθοριστική σχέση ήταν εκείνη.

Ήταν και πολιτική προσωπικότητα ο Τσιτσάνης; Η ζωή του Τσιτσάνη ήταν μία βαθιά πολιτική πράξη, λέει η Ξανθή Γεωργίου που στην ταινία ερμηνεύει τη σύζυγο του σπουδαίου συνθέτη, Ζωή.
«Δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να μην είναι πολιτικό πρόσωπο. Όταν εμπνέεσαι και σχολιάζεις το περιβάλλον σου, εντάσσεσαι σε ένα πολιτικό γίγνεσθαι. Η μουσική του εκφράζει την καθημερινότητα και τη φυγή από την καθημερινότητα. Και η φυγή από την καθημερινότητα, το όνειρο, το παραμύθι και αυτά είναι πολιτική» λέει ο κ. Μανουσάκης.
Σε αυτό συμφωνεί και ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Ανδρέας Κωνσταντίνου (που πρόσφατα τον είδαμε σε έναν άλλο… ρόλο εποχής, στη Μικρά Αγγλία του Παντελή Βούλγαρη). «Ε, δεν ήταν; Από τη στιγμή που φτιάχνεις κάτι και το κοινωνείς… Αυτό που ξέρω ήταν ότι τα τραγούδια του λογοκρίνονταν και ότι αυτός το σχολίαζε, έλεγε “αυτόν τον στίχο θα μας τον κόψουν”» λέει.
Ποια ήταν η σχέση του Τσιτσάνη με την Αντίσταση; Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου λέει ότι τη σχέση αυτή τη βλέπουμε εμμέσως, αλλά σαφέστατα. Στη συνέχεια, μέσω του χαρακτήρα του κουνιάδου του, του Γιώργου, με τον οποίο έχουν ανοίξει το Ουζερί, ο Τσιτσάνης εμπλέκεται περισσότερο και καταλαβαίνει ότι πρέπει να το κάνει, έστω και με κόστος.
Η παραγωγή είναι μεγάλη (συμπαραγωγή της Τηλεκίνησης ΑΕ και του OTE TV), αλλά ο σκηνοθέτης λέει ότι δεν γνωρίζει ακόμα το κόστος. «Τον Ιούλιο θα σας πούμε» λέει χαριτολογώντας, προσθέτοντας ότι πρόκειται σίγουρα για ένα ρίσκο.
Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί κάποια γυρίσματα στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσά τους και τα γυρίσματα μιας από τις πιο δύσκολες σκηνές -εκείνης της μεταφοράς των εβραίων από τη Θεσσαλονίκη στα στρατόπεδα ναζιστικής συγκέντρωσης.
Η Χριστίνα Χειλά που ερμηνεύει την εβραία Εστρέα θυμάται εκείνη την ημέρα. «Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι το γύρισμα θα ήταν τόσο μεγάλο, τόσο συγκινητικό. Ήταν περισσότεροι από 600 βοηθητικοί ηθοποιοί, ηλικιωμένοι, παιδιά που ήταν εκεί από τις 5 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ, κάτω από τον ήλιο, στο κρύο. Τα γυρίσματα έγιναν έξω από ένα βαγόνι που ήταν το αυθεντικό βαγόνι που έφυγε για το Άουσβιτς. Και μόνο αυτό συντελεί σε μια τρομερή εμπειρία» λέει.
Ο έρωτας της Εστρέας με τον κουνιάδο του Τσιτσάνη βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας. «Υπήρχαν πατεράδες που αυτοκτονούσαν όταν μάθαιναν ότι οι κόρες τους εμπλέκονταν σε έναν τέτοιο έρωτα» λέει η νεαρή ηθοποιός που συμμετέχει για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη παραγωγή.
Ο έρωτας είναι στοιχείο που φαίνεται πως θα διατρέχει όλη την ταινία. Η Ξανθή Γεωργίου λέει συγκινημένη ότι παρά τις φήμες για απιστίες και τα προβλήματα στη σχέση τους, το ζευγάρι Ζωή Σαμαρά - Βασίλης Τσιτσάνης ενσάρκωνε την απόλυτη αγάπη σε μία εποχή που ήταν έντονη η απειλή του θανάτου.
Όσο για το τι θέλουν να επιτύχουν οι συντελεστές με το Ουζερί Τσιτσάνης, το συνοψίζει ο Λάκης Κομνηνός: «Είμαι βέβαιος ότι ο Μανούσος θα κάνει μια καλή ταινία που θα αρέσει στον κόσμο. Είναι μάστορας στο είδος του, μπορεί να το κάνει και θα το κάνει».

* Η ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» θα προβάλλεται στις αίθουσες από τις 3 Δεκεμβρίου 2015 σε διανομή Feelgood Entertainment.

Λογικά, θα πρέπει ήδη να προβλήθηκε η ταινία εδώ και αρκετούς μήνες. Όμως επειδή ούτε εφημερίδες διαβάζω, ούτε τηλεόραση βλέπω, εγώ τουλάχιστον δεν πήρα είδηση κάτι τέτοιο. Προβλήθηκε, και αν ναι, πώς και κανείς μέχρι σήμερα δεν την σχολίασε εδώ, σε μας;

κι εγώ, δεν θα σχολιάσω το ρεπορτάζ του (ενθουσιώδους, απ’ ό,τι φαίνεται) συνεργάτη του “ιν.γκρ”, απλά θα εστιάσω σε ένα σημείο:

Τι να σχολιάσεις, τώρα, εδώ…

Μέχρι το Δεκέμβρη κε Νίκο, έχουμε καιρό ακόμα. Μεσολαβεί ένα καλοκαίρι και ένα φθινόπωρο, εάν θεωρήσουμε πως είμαστε στην άνοιξη. Όσο για τα λεγόμενα των συντελεστών μάλλον ενθουσιώδη θα τα έκρινα και εγώ όπως και εσείς … Αναμένουμε λοιπόν!

Ναι, λάθος δικό μου. Αναμένουμε.

εδιαφερον σαν εργο αναμενουμε, μπραβο alko για το ανθρο σου

Τις προάλλες πήγα και είδα τη ταινία. Λοιπόν. .
Σημειώστε ότι δεν είμαι συνεφίλ, δηλαδή δεν έχω και τη καλύτερη κρίση για ταινίες. Γενικα είμαι εύκολος.

Θεωρώ ότι ήταν μια αρκετά περιποιημένη παραγωγή, αντάξια των υπόλοιπων ελληνικών ταινιών που βλεπουμε τα τελευταία χρόνια.
Εγώ δεν το είχα ψάξει καθόλου πριν πάω και νόμιζα ότι αφορούσε τη ζωή του τσιτσάνη. Αυτό δεν ισχύει, αφορά μια άλλη ιστορία -το διωγμό των εβραίων της θεσαλλονικης- και ο τσιτσάνης είναι απλά ένας . .κομπάρσος, απόμακρος και παθητικός. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιες σκηνές που είναι σαν κώδικας επικοινωνίας του μανουσάκη με τους ρεμπετοφανς. Το σενάριο δε με χάλασε καθόλου γιατί αφορά μια πολιτική ιστορία, με σημαντικά μυνήματα για το σήμερα.
Θετικά:

  1. Ως νεώτερος που δεν έχω εικόνες από παλαιότερες εποχές, εικόνες από κουτούκια, ενθουσιάστηκα πολύ επειδή όλο αυτό που έχω στο μυαλό μου παίρνει μια εικόνα (έστω κι αν δεν είναι πιστή).
  2. Ωραίο σενάριο. Γενικά κινείται στο κλασσικο μοτίβο του Μανουσάκη, με παράνομο έρωτα που αποδοκιμάζεται από τη κοινωνία κτλ. Ομολογώ ότι ήταν 2-3 σκηνές πολύ δυνατές που με άγγιξαν.
    Αρνητικά:
  3. Σκηνές με τους ήρωες να μιλάνε με εκφράσεις βαρύγδουπες, με αποτέλεσμα να δυαλύεται η φυσικότητα των διαλόγων.
  4. Η πλοκή προχωράει γρήγορα. Δεν υπάρχει κάποιο εισαγωγικό κομμάτι για να παρουσιάσει τους βασικούς ήρωες της ιστορίας και να προσανατολίσει τους θεατές.
  5. Αν λάβουμε υπόψη το 2, τότε τα γλωσσόφιλα διαρκείας φαίνονται λίγο σαν. . χάσιμο πολύτιμου χρόνου.

γενικά, μου άρεσε αλλά είμαι ευκολος σ’ αυτά. Ας πουν κι άλλοι την άποψή τους

Δηλαδή η δήλωση της κυρίας Ξανθής Γεωργίου, που στην ταινία ερμηνεύει, λέει, τη σύζυγο του σπουδαίου συνθέτη Ζωή, δεν επιβεβαιώνεται;

(θυμίζω τη δήλωση:[QUOTE=] Η ζωή του Τσιτσάνη ήταν μία βαθιά πολιτική πράξη[/QUOTE])

Σε ένα πολύ αφηρημένο επίπεδο ναι, εχει κάποια πολιτική υπόσταση ο ρόλος του τσιτσάνη. Εξάλλου σε τέτοιο πλαίσιο, τη συγκεκριμένη περίοδο η κάθε πράξη μπορεί να ερμηνευτεί πολιτικά.
Ουσιαστικά όμως, στη ταινία ο Τσιτσάνης περιτριγυρίζεται από ανθρώπους με ουσιαστική συμβολή στην αντίσταση, που θυσιάζονται, με αποτέλεσμα ο ίδιος να φαίνεται κάπως άπραγος, παθητικός. . ίσως και βολεμένος στη κατάσταση.
Απλά να υπενθυμίσω ότι αυτή είναι η δική μου οπτική στη προσωπική οπτική του Μανουσάκη στο μυθιστόρημα ενός άλλου συγγραφέα. Δηλαδή τα παραπάνω δεν νομίζω να έχουν άμεση σχέση με τον πραγματικό Τσιστάνη.
Ας μην αποκαλύψω όμως περισσότερα για τη ταινία.

Εγώ πάντως επέλεξα, αφού πρώτα διάβασα κριτικές για την ταινία στον Τύπο, να ΜΗΝ τη δω…

Εγώ, πάλι, είχα επιλέξει να ΜΗΝ την δώ, χωρίς να διαβάσω οποιαδήποτε κριτική. Ήταν (και είναι) τόσο μακρυά από μένα η προσέγγιση του Σκαμπαρδώνη, που με μεγάλη ευκολία έκανα αυτήν την επιλογή. Και αν τυχόν αρέσουν στον κόσμο τα καινούργια τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για την ταινία, θα δείξει, οπότε και θα τα ακούσω και μάθω κι εγώ, όπως έγινε και με τη δουλειά του Ξαρχάκου στην ταινία του Φέρρη, που και αυτήν δεν την έχω δει.

Καινούργια τραγούδια; Ποιος μίλησε για καινούργια τραγούδια στη ταινία;

Α, δίκιο έχεις, ξαναδιάβασα προσεκτικότερα κάποια δημοσίευση στο ιντερνέτ που μίλαγε για “πρωτότυπες μελωδίες” που έγραψε κάποιος ειδικά για την ταινία, αλλά φαίνεται πως δεν είναι τραγούδια, σκέτες μελωδίες είναι, λέει. Τι κρίμα, δεν θα εμπλουτίσουμε το ρεπερτόριό μας, όπως έκαναν πολλοί με τα τραγούδια της ταινίας του Φέρρη…

Πηγαμε και ειδαμε την ταινια με τον Γιωργο.
Μπορω να πω οτι σε αρκετα σημεια γελασαμε.
Χωρις να κανω “spoiler”, απλα να πω οτι εχει μια φοβερα αστεια στιγμη για εμενα γιατι παει η Λελα στον Τσιτσανη πρωτη φορα και τη ρωταει το ονομα της και αυτη του λεει:
Λαμπρινη με λενε
και πεταγεται ο Τσανακας και της λεει: δεν ειναι ονομα αυτο!θα σου δωσουμε κατι πιο ευηχο. Θα σε λεμε Λελα!

χαχαχα ηταν τοσο αστειο να ακουω το ονομα μου στον κινηματογραφο και μετα αυτο το ονομα Λελα!
η φωτογραφια και οι φωτισμοι ηταν πολυ καλοι, τα κουστουμια και η μουσικη λιγο εσωσε την ταινια.
Ο Μανουσακης φαινεται να εχει “κλεψει” πολλα πραγματα και μου θυμισε ολιγον μελοδραμα τυπου Φωσκολου.

Να πω οτι πιο πολυ αναφερεται ο πολεμος και η γενοκτονια των Εβραιων της Θεσσαλονικης παρα η ζωη του Τσιτσανη στην κατοχη.
Δεν εχω διαβασει το βιβλιο Ουζερι Τσιτσανης.

Δυστυχως οι ηθοποιοι- πρωταγωνιστες αλλα και καποιοι κομπαρσοι φαινονται πολλοι ερασιτεχνες γιατι η γλωσσα τους σωματος τους δε συμβαδιζει με αυτα που λενε. Καποια ειναι τελειως βαρυγδουπα και επιτηδευμενα.

Μου αρεσε πολυ ο Σκιαδας που εκανε τον αναπηρο, ο πατερας του κουνιαδου του Τσιτσανη και η μητερα της Εστρεας.

Θα επρεπε να ειχαν βρει καποιον αλλο να κανει τον Τσιτσανη. Ο Ανδρεας Κωνσταντινου ειναι καλος ηθοποιος αλλα για αλλους ρολους και οχι για να κανει την στριφνη φατσουλα του Τσιτσανη:)

Ωστοσο επιανε σωστα το μπουζουκι για ανθρωπο που δεν εχει καμια σχεση με το οργανο.

Επισης μου αρεσε πολυ μια χορωδια που τραγουδουσε ΕβραΪκες μελωδιες.

Ο Καραμουρατιδης συνεθεσε πανω σε μελωδιες του Τσιτσανη.Δεν ηταν κατι το φοβερο. Θα προτιμουσα να ειχε κανει την μουσικη η Καραινδρου ή η Ρεμπουτσικα.

Ομως η παραγωγη του δισκου, ηχοληψια ηταν παρα πολυ καλη!

Δυστυχως το εργο στο τελος εχει μια απαισια σκηνη που καταστρεφει τα παντα (οσον αφορα τη δικη μου αποψη)

Αυτα απο εμενα!

Επειδή συμμετέχω και εγώ στην ταινία σε κάποιες σκηνές και τα είδα από κοντά τα πράματα…τελικά το όνομα της ταινίας μπερδεύει πολύ κόσμο… Μην σκοτίζεστε μουσικά για την ταινία!!
Η ταινία είναι καθαρά ερωτική που αφορά κυρίως μια εβραιοπούλα και ένα χριστιανό που αγαπήθηκαν, που σε μεταφέρει αρκετά καλά στην εποχή που γίνανε τα γεγονότα…Ο πόλεμος,η γενοκτονία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης περίπου το 1943… Υπάρχουν συγκινητικέςστιγμές… Σε κάποια πλάνα χρησιμοποιήθηκε το ίδιο τρένο (υπάρχει στον παλιό σταθμό Θεσσαλονίκης) που φόρτωσαν οι ναζί τους Εβραίους στο άγνωστο…
Κάποιες σκηνές είναι καλές! Ο Μ. Μανουσάκης καλός, αν και μας είχε σκίσει στα γυρίσματα… Κυκλοφόρησαν ανακοινώσεις ότι πρόκειται για υπερπαραγωγή! Αυτό δεν είναι αλήθεια…
Όσο για τον Τσιτσάνη, συμφωνώ, για μένα είναι σχεδόν αόρατος, αδικείται στη ταινία όσο καλά και να τον υποδυόταν ο Κωνσταντίνου… Βέβαια δεν γυρίστηκε η ταινία για τον Τσιτσάνη…
Αν χρειάζεται κάποιο άλλοθι ο σκηνοθέτης είναι ότι βασίζεται στο μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη… έτσι ακριβώς είναι και στο βιβλίο του…

Αν,και όταν κυκλοφορήσει κάποια ταινία βασισμένη στο έργο του Τσιτσάνη θεωρώ ότι τότε θα ήταν όμορφο και σωστό να γίνουν κριτικές περί μουσικής επένδυσης στην ταινία, αλλά και γενικότερα της ζωής και το έργο του Τσιτσάνη…

Όσον αφορά τα σχετικά με τον Τσιτσάνη και το ουζερί του που εδώ μας ενδιαφέρουν νομίζω ότι η ταινία απέτυχε πλήρως. Ούτε την ωρίμανση του νεαρού Τσιτσάνη μέσα στις φοβερές συνθήκες της κατοχής ούτε την ατμόσφαιρα του ουζερί πέτυχε να αποδώσει ο σκηνοθέτης. Είχα πριν από μερικά χρόνια παρακολουθήσει στο Ηρώδειο τη βασισμένη στο μυθιστόρημα του Σκαρμπαδώνη θεατρική παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε και μες στο ρωμαϊκό θέατρο είχα νιώσει πραγματική συγκίνηση, ότι είχα μεταφερθεί στα χρόνια του '40 και στο θρυλικό μαγαζί. Τώρα, με την ταινία του Μανουσάκη ένιωσα ότι βλέπω όχι το μαγαζί του Τσιτσάνη, αλλά ένα σύγχρονο συνοικιακό μεζεδοπωλείο με ζωντανή μουσική.

Για τους φαν του Τσιτσάνη, μια ταινία με με μουσική & τραγούδια του Τσιτσάνη, από τον ίδιο τον Τσιτσάνη. Το soundtrack είναι με αυτοσχεδιαμούς του Τσιτσάνη, μόνο με μπουζούκι. (Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω,αφού δεν είμαι και ο πλέον ειδικός)

//youtu.be/aXQrs9RkCP4

Δύο επανεκτελέσεις που περιλαμβάνονται στο σάουντρακ της ταινίας , η πρώτη με την Αν. Μαργιόλα και η δεύτερη με την Σ. Μέρμηγκα. Την ταινία δεν την έχω δει ακόμη

και μια διασκευή από τον συνθέτη Καραμουρατίδη που επιμελείται το cd

Νομίζω ειδικά η ερμηνεία της Αν. Μαργιολα, αλλα και η συνθεση του Καραμουρατίδη έχουν ενδιαφέρον

(προτίμησα, αν και η ανάρτησή μου έχει αμιγώς μουσικό ενδιαφέρον, μια και αφορά τη συγκεκριμένη ταινία να γίνει εδώ)