Αν θέλετε ρεμπέτικο υπάρχει και το π… μου πως κατάντησες :087: Πάντως σίγουρα δεν έχουν καμιά σχέση αυτά του ψαμαθιανου, της δόμνας σαμίου κλπ με αυτό το έκτρωμα το οποίο σίγουρα δεν είναι ρεμπέτικο
Αν θέλετε ρεμπέτικο υπάρχει και το π… μου πως κατάντησες
Χαχά.Αυτό και αν είναι ρεμπέτικο.Απο τα καλύτερα.
Πέρα απο την πλάκα όμως αυτό το θέμα θα πρέπει να τελειώνει.Υπάρχουμ μερικό που θέλουν να παραποιούν τραγούδια και να τα κάνουν πρόστυχα.Αυτό δεν αφορά το ρεμπέτικο αλλά την μούρλια του καθενός απο αυτούς που κάθεται και ασχολείται με τέτοια θέματα.
Αυτό ποιός το έχει γράψει/τραγουδάει ρε παιδιά;; Το είχα ακούσει σε ενά δισκάδικο πριν καμια 8-9 χρόνια.
Ποτε δεν ειπα οτι πρεπει να αποδεχτ-ουμε τα τραγουδια αυτα σαν σπουδαια,ειναι καθαρα θεμα αισθητικης του καθενος μας,το οτι δειχνω καποιο ενδιαφερον για αυτα δε σημαινει αυτοματως οτι ολο το ρεμπετικο φορουμ ενδιαφερεται,δε μιλησα ποτε συλλογικα,μιλησα για εμενα.Επισης δεν αφαιρεσα απο κανεναν (πως θα μπορουσα αλλωστε?) το δικαιωμα να κριτικαρει.Ποτε δεν ειπα κατι το οποιο ενθαρρυνει μια τετοια συμπεριφορα και εκτος εθιμου.Αν και καθενας κανει ο,τι θελει…αρκει να μη βλαπτει τον αλλο.
Πιστευω κι εγω οτι τα παλια “πονηρα” τραγουδια εχουν την πλακα τους,οσον αφορα καινουργια που βγαινουν κατα καιρους δε μπορω να πω οτι με εχει συγκινησει ιδιαιτερα κατι.Για τα παλια παραδοσιακα κλπ χαιρομαι να ηχογραφουνται,αντιπροσωπευουν μια κατηγορια με αυτη τη θεματολογια,πρεπει να σωζονται σαν κομματι της παραδοσης,δεν τιθεται θεμα αν εξυπηρετουν η αν εχουν να μας διδαξουν κατι.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 20:44 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 20:17 —
Το τραγουδι αυτο λεγεται “ελεγειον” και περιλαμβανεται σε αυτο το cd:http://www.musical.gr/cddetails.php?gui_language=1&CD_code=848795-2.
Τσεκαρε και στη σελιδα 2 το λινκ που δινεται και διαβασε το τοπικ,εχει καποια στοιχεια.Απο νεοτερα εχω ακουσει ενα που λεγεται 14 μηνες.Οι στιχοι δε μου αρεσαν καθολου,η μουσικη ηταν ομορφη (πιθανον να ειναι απο αλλο τραγουδι), και ο τραγουδιστης μιμειται Καζαντζιδη.Ερασιτεχνικη ηχογραφηση ηταν.
Το ελεγείον είναι του/χρεωμένο στον Κερομύτη;
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=7661
Το ξαναλέω για το ΕΛΕΓΕΙΟΝ του Κερομύτη, ρίξτε μια ματιά στο παραπάνω link. Αλλά καλό είναι να μην ρωτάμε πράγματα που έχουν λεχθεί στο ίδιο νήμα λίγο παραπάνω 
Έχεις απόλυτο δίκιο. Απροσεξία μου
http://www.youtube.com/watch?v=1OUkVx2eS5Y , πάντα βρίζαμε τις γυναίκες γιατί όταν τις αγαπάμε μας τσακίζουν, αυτό δεν θα το καταλάβουν αυτές που βγάζουν μόρτικα στιχάκια και το παριστάνουν ρεμπετογύναικες. Αλλά και πάλι τις αγαπάμε. Βρήκα το ποστ αυτό όσο έψαχνα να βρω τυχαία το τραγούδι, τώρα που το βρήκα σας δίνω να το δείτε.
ξεφτίλα, αν ήμουν γυναίκα ούτε που θα γύριζα να κοιτάξω τα λιγούρια που χειροκροτάνε τον (ζ)αγοραίο και γουστάρουνε… μόνο τσάκισμα θέλουν, χωρίς αγάπη!
Για κοίτα ένα θέμα που μου 'χε ξεφύγει!
Το τραγούδι που λέτε ταιριάζει αρκετά σαν περιγραφή με αυτό, που τραγουδάει ο Αγάθωνας, παρόλο που δε λέει «σκύλα» αλλά άλλα ρυθμικώς ισοδύναμα: “όταν πήγε στο Παρίσι” κλπ.
Τον θυμάμαι να το λέει και ζωντανά στο Τζιβαέρι μαζί με την Ελένη, κι ήταν από τις (πολυάριθμες βέβαια) πολύ δυνατές φάσεις του προγράμματος. Πρώτα απ’ όλα, αυθεντική τεχνική μουρμούρικου. Ύστερα, σταδιακό χτίσιμο του αντισυμβατικού κλίματος: όχι με το “καλημέρα σας” ν’ αρχίζουν τα αθυρόστομα, σιγά σιγά, όπως γίνεται σε όσα αποκριάτικα έθιμα διατηρείται η αίσθηση του αληθινού χιούμορ και όχι μόνο η αθυροστομία. Τρίτο και κυριότερο, δεν μπορεί ο καθένας να πει τέτοια τραγούδια. Θέλει μεγάλη ερμηνευτική μαγκιά για να μην τα εκχυδαΐσεις, κι ο Αγάθων φαίνεται πως την έχει. Βέβαια πρέπει να πω ότι, απ’ όσο τη θυμάμαι, εκείνη η ζωντανή εκτέλεση ήταν πολύ καλύτερη από αυτήν στο βίντεο που παραπέμπω.
Τα γαμοτράγουδα είναι από τα πολύ αγαπημένα μου. Για το αν υπήρχαν όντως στην παράδοση του ρεμπέτικου μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, γιατί ποιος θα τα ηχογραφούσε ποτέ; Εδώ μερικά δημοτικά αντίστοιχα ηχογράφησε η Δόμνα και δικάστηκε για πορνογραφία (και μάλιστα όχι όταν έβγαλε το δίσκο αλλά 10 χρόνια μετά, στον τρέχοντα αιώνα, για μια συναυλία).
Πήρα το θέμα από την αρχή, πριν τρεις σελίδες, και ειλικρινά εξεπλάγην με τον πουριτανισμό με τον οποίο έγινε δεκτή η αρχική ερώτηση. Ο ένας, εδώ έχουμε ένα επίπεδο. Ο άλλος, κι αν υπάρχει αυτό που ψάχνεις τι αξία μπορεί να έχει; Τραγικά πράγματα, που καταβαραθρώνουν το πραγματικό επίπεδο του φόρουμ και λυπάμαι πολύ που τα είδα εδωμέσα.
Εν πάση περιπτώσει τα γαμοτράγουδα δεν έχουν καμία σχέση με τα τραγούδια με σεξουαλικά υπονοούμενα και δε θα έπρεπε να τα συγχέουμε. Όλο το νόημα του γαμοτράγουδου είναι «σπάω την απαγόρευση ορισμένων λέξεων και αναφορών» (σπάσιμο που κατά παράδοση γίνεται μια συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου, την Καθαρή Δευτέρα). Άμα τα πεις με υπονοούμενο δε σπας τίποτα, άρα έχουμε ξεκάθαρα διαφορετική περίπτωση.
Γεια σου Νικολή !!! Με έκανες και γέλασα πρωί πρωί με τον (Ζ)αγοραίο !!!
Και να είναι ο μόνος που τραγούδησε τέτοια τραγούδια ; δεν νομίζω …
'Ολα μέσα στο εμπόριο είναι …! Επομένως μη συγχίζεσαι άδικα, απλά δεν τ`ακούς …
'Ασχετα από σεμνοτυφίες και τα ρέστα, ποτέ δεν μου αρέσανε, γούστα είναι αυτά !
(ούτε τα γαμοτράγουδα, που ερμήνευσε η εξαιρετική Δόμνα Σαμίου) …
Γεια σας.
Ψάχνω κι εγώ ένα τραγούδι, δεν έχει σχέση όμως με την ενότητα αυτή.
Το άκουσα στο ραδιόφωνο και άρχιζε ως εξής:
“Να μ’ έπαιρνε ένας άνεμος
ψηλά να μ ΄ανεβάσει
να δω τι γίνεται στη γη”
Δεν νπόρεσα να ακούσω περισσότερα. Αν κάποιος γνωρίζει, ας πει. Ο τραγουδιστής ίσως ήταν ο Γαβαλάς.
Έψαξα να βρώ ένα βιβλιαράκι που έχω, με τίτλο “Τα γαμοτράγουδα” αλλά μου ξεφεύγει, είναι και πολύ μικρό σε μέγεθος. Είναι της δεκαετίας 70, αν θυμάμαι καλά, και χαρακτηριστικό είναι ότι στο σημείο όπου έπρεπε να αναφερθούν όλοι οι συντελεστές της δημιουργίας του, σημειώνεται ότι όλοι ζήτησαν να μην αναφερθούν τα ονόματά τους, με εξαίρεση μία μόνο κοπέλα (που την ξέρω) της οποίας το όνομα δημοσιεύτηκε.
Η Δόμνα μπορεί να μην σύρθηκε σε δίκη παρά μετά δέκα χρόνια απ’ την κυκλοφορία του δίσκου, αλλά η κυκλοφορία του είχε αμέσως δημιουργήσει εντονότατες αντιδράσεις από πάρα πολλές μεριές, με την εκκλησία περιέργως να μην πρωτοστατεί. Όταν, πριν 15 – 20 χρόνια η Δόμνα μας μάθαινε τραγούδια, είχε αναφέρει και ένα περιστατικό όπου παρακαλούσε μία γιαγιά σε ένα χωριό να της τραγουδήσει ένα τέτοιο τραγούδι και εκείνη δεν ήθελε, γιατί δεν ήταν απόκρηες. Το επιχείρημα που έβαλε ήταν “Δεν μπορώ έξω από την αποκρηά, θα ψειριάσ’ του μ΄νί μ’!
Πελαγία, για τη δουλειά της Δόμνας Σαμίου η λέξη που ταιριάζει είναι καταγραφή, όχι ερμηνεία. Εξηγούσε και στο δίσκο ότι στην εποχή μας έχουμε την τελευταία ευκαιρία να καταγράψουμε αυτά τα τραγούδια έτσι όπως τα τραγουδάει ακόμα ο λαός. (Έξω από συνθήκες Ζαγοραίου και σκυλάδικου γενικώς, θα πρόσθετα εγώ).
να ξεκαθαρίσω πως δεν με ενοχλεί το σεξουαλικό ή το χιουμοριστικό ή το σόκιν, αλλά το πρόστυχο/χυδαίο που κρύβει (ή φανερώνει) υποτίμηση και επιβολή. άλλο ο πουριτανισμός και άλλο ο σεβασμός.
τα παραδοσιακά αποκριάτικα είχαν πολύ συγκεκριμένη λειτουργία μέσα στη ζωή του χωριού (ξέσπασμα, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, κλπ), αλλά και επιβίωση αρχαίων ηθών και εθίμων, πριν τον οδοστρωτήρα του χριστιανισμού. καμία σχέση δηλαδή με τη μπουτίκ κρεάτων στα σκυλάδικα. όχι ότι παραβλέπω την καταπίεση του παραδοσιακού τρόπου ζωής, αλλά ειδικά τα αποκριάτικα για τις χαρές μιλούνε και σάτιρα κάνουν.
Βασικά η ίδια η Δόμνα δεν έχει πει και πολλά: τουλάχιστον στο δίσκο τα περισσότερα τα λένε οι ίδιοι οι πληροφορητές, οι άνθρωποι από τα χωριά. Στις συναυλίες βέβαια η ίδια τα λέει. Και η ερμηνεία της, στο μέτρο που μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον όρο, έχει αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό, ότι τα λέει απενοχοποιημένα και επομένως όχι χυδαία. Ακριβώς το αντίθετο από τον Ζαγοραίο, ο οποίος στην ηχογράφηση όλη την ώρα μοιάζει να λέει (και πολλές φορές το λέει και στ’ αλήθεια, με τις πνευματώδεις ατάκες του ανάμεσα στις στροφές) «Δώστε βάση τώρα τι πονηριά θα πω»! Ο Ζαγοραίος πουλάει «μαγκιά» τρίτης Δημοτικού, σοκάρεται ο ίδιος από τα σόκιν που λέει και δεν ξέρει πού να κρύψει την αμηχανία του. Επιπλέον το δικό του τραγούδι είναι ξεκάθαρα σεξιστικό, κάτι που, είτε βγαίνει από μέσα του είτε όχι, πάντως πουλάει (στους άντρες -για τις γυναίκες του κοινού δεν μπορώ να φανταστώ…).
Και στις παραδοσιακές αποκριάτικες γιορτές έχει και τέτοια. Υπάρχουν στιχάκια της οκάς, που αποτελούνται από τυχαίες λέξεις για να γεμίσουν οι συλλαβές γύρω από την εκάστοτε «καικιά» λέξη. Από την άλλη όμως υπάρχουν και άλλα που στ’ αλήθεια κλονίζουν τον καθωσπρεπισμό ακόμη και του προχώ σημερινού ακροατή με την ασέβειά τους, τη σουρεαλιστική πολλές φορές ευρηματικότητά τους και το χιούμορ τους, όπως υπάρχουν και μερικοί προικισμένοι ερμηνευτές που τα λένε με τρόπο πραγματικά αθώο.
Δεν είναι τραγούδια που μπορεί να τα πει ο καθένας, το πιστεύω αυτό.
[/COLOR]
Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια.Σε κάποιο μαγαζί που δούλευα πριν χρόνια,τον Ψαρά (Π΄τσαρά) του Μητσάκη,και την Παξιμαδοκλέύτρα (με μπόλικους μαλλιαρούς στίχους) τα ζητούσαν κυρίως γυναίκες.
Ρε παιδιά ο κατηγορούμενος(Ζαγοραίος) είναι αθώος λόγω αμφιβολιών!
Πρώτον γιατί δεν είναι αυτός που τραγουδάει αυτό το κατασκεύασμα.
Δεύτερο εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω άν είχε τραγουδήσει ποτέ μια
τέτοιο παραλλαγή της “σκύλας” του Μάρκου.Απ΄ότι θυμάμαι είχε τραγουδήσει
το κανονικό τραγούδι,με το δικό του στυλ βέβαια.Πιθανώς λοιπόν αυτός ο Πέχλας
πως τονε λένε θεώρησε μες στην άγνοιά του οτι το τραγούδι το έχει γράψει ο Ζαγοραίος…
Οι γυναίκες πάντα κρυφογελάν με τέτοια άσματα !!! 'Ισως από παλιά ακόμα, ένοιωθαν
πως ξεδίνουν, όταν θέλοντας να πουν οι ίδιες το απαγορευμένο, δεν τολμούσαν και το
άκουγαν από άλλους με ευχαρίστηση ή κάνοντας δήθεν πως θυμώνουν (μυξοπαρθένες) !
Χρόνια πίσω η Μαριώ τραγουδούσε κατά κόρον τέτοια τραγούδια, αλλά και πολλοί άλλοι
τραγουδιστές, όχι απαραίτητα σκυλάδες, διότι μεγάλη μερίδα θαμώνων διασκέδαζε μ`αυτά !
Ο Νίκος σωστά αναφέρει για την προσφορά της κ.Σαμίου στην καταγραφή της παράδοσης !
Όταν λέμε «τέτοια», εννοούμε γενικώς τα αθυρόστομα υποθέτω: έχω ακούσει τόσες ιστορίες με καλοκάγαθες θεούσες γιαγιούλες με τσεμπέρια που μια μέρα το χρόνο το ρίχνουν στα γαμοτράγουδα, είτε «μεταμορφωμένες» σε εκστατικές μαινάδες είτε παραμένοντας ο συνήθης εαυτός τους και εκπλήσσοντας οι ίδιες τον συνήθη εαυτό τους, που πλέον δε θυμάμαι αν τις έχω δει κι ο ίδιος. Πάντως να ακούνε γελώντας και δήθεν κατακρίνοντας σίγουρα τις έχω δει. Και στο δίσκο της Δόμνας υπάρχει τουλάχιστον ένα τραγούδι που το λένε κάτι θείτσες και μόλις τελειώνουν σκάνε στα γέλια!
Αν όμως λέγοντας «τέτοια» εννοούμε σαν αυτό του Ζαγοραίου (ή του μη-Ζαγοραίου, έστω), που λίγο οι στίχοι -ιδιαίτερα η λέξη σκύλα-, λίγο το ύφος, λίγο οι ατάκες ενδιάμεσα, βγάζουν σαφώς το σεξιστικό μήνυμα ότι η τύπισσα που τα 'κανε όλα αυτά, και οι όμοιές της, είναι άξια κάθε περιφρόνησης, τότε και πάλι δε βλέπω τι μπορεί να αρέσει σε μια γυναίκα.
Τα κλασικά δημοτικά αποκριάτικα παρουσιάζουν κάθε πιθανή και απίθανη διαστροφή (με συγγενείς, με ζώα, με πολλούς μαζί) και ταμπού (παπάδες, καλογριές, ιεροί χώροι) σαν να είναι το πιο αθώο πράγμα του κόσμου. Ποτέ δε θα βρεις μέσα τους ούτε υποψία μομφής, ούτε εκφράσεις σεξιστικής εξουσίας. Είναι σαν να γράφτηκαν πριν την πτώση του Αδάμ, στον ιδανικό κόσμο που οραματίστηκαν και οι μεγάλοι της πορνογραφικής λογοτεχνίας (Πιερ Λουις, Εμπειρίκος κ.α.).
Μάλλον αυτό ψάχνεις:
Αγάθωνας και Μαριώ στο τραγούδι.