Σημείωση 1 στο ΜΕΡΟΣ Α.
Αυτό που λέει ο Φραγκίσκος γιά τη Συννεφιασμένη Κυριακή, ενισχύει αυτό που είπα γιά την έννοια του “λαϊκού τραγουδιού”. Πως δεν είναι δηλαδή η πρόθεση ή ένταξη ή ικανότητες του δημιουργού που κάνουν ένα τραγούδι “λαϊκό”, αλλά η αποδοχή του από τα πλήθη (της φτωχολογιάς κυρίως, αλλά όχι μόνο) που δίνει στο τραγούδι τα δικά του νοήματα. Φυσικά, γιά να γίνει αυτό, χρειάζεται και το ταλέντο του δημιουργού, που καταφέρνει να δώσει στο τραγούδι ένα ΜΕΓΕΘΟΣ που ξεπερνάει τα… ποδοσφαιρικά κίνητρα. Δεν ξέρω δηλαδή αν ο Τσιτσάνης δεν προσέθετε αυτό το σπαρακτικό “Χριστέ και Παναγιά μου”, το τραγούδι θα έπαιρνε τη θέση που πήρε.
Θα μπορούσε κάποιος να μας πει πόσο κοστίζει η Ρεμπετκη Ανθολογία του Σχορέλη και κατά πόσον αξίζει τα λεφτά της; (ρωτάω γιατί ξέρω πως είναι 4-5 τόμοι και κατά συνέπειαν θα είναι και… αλμυρή).
Κάνει γύρω στα 60 ευρώ ,τετράτομη είναι.
Να τα δώσεις έστω κι αν μείνεις νηστικός και τρώς χαρούπια.
Ποιός πουλάει τη Ρεμπέτικη Ανθολογία του Σχορέλη? Κάποια διεύθυνση, τηλ., ιμέηλ ?
Αποστόλης
<FONT FACE=“SYMBOL”>ARH EPANALAMBANW:
PESE AUTA POU ECEIS NA PEIS ENWPION OLWN KAI MHN UPEKFEUGEIS. KAI GW QA SOU APANTHSW.
StaqhV</FONT>
Τι θες ρε Στάθη;
Οταν σε δω, αν σε δω, κι αν το θυμάμαι μέχρι τότε θα σε ρωτήσω πέντε πράγματα. Με το ζόρι δημόσια αντιπαράθεση θέλεις; Εγώ δεν γουστάρω.
ΑΝ
Και δεν κατάλαβα… Αυτά τα κεφαλαία τι είναι; Τσαμπουκάς;
ΑΝ
Μόλις το είδα. Τη “ρεμπέτικη ανθολογία” του Σχορέλη, τη βγάλανε σε δεμένο τόμο!
http://www.protoporia.gr/protoporia/product.asp?sku=133876
ΑΝ
Geia,
syntomo sxoleio: Pisteuo oti ta gegonota prin kai meta to 2o pankosmio polemo syntelesan dramatika stin edreosi kai diadosi tou rebetikou stis euryteres mazes (stin poreia bebea to rebetiko metalaxtike…). Apo to 1936 mexri kai to 1950 (gia na min poume parapano) ena megalo meros tou ellinikou pleithismou tethike stin paranomia, katadiohtike kai fylakistike. Elabe tin idia metaxeirisei, isos kai xeiroteri, pou prosferthike 20 xronia prin apo tis katadioktikes arxes stin fara ton rebetidon. Den einai loipon katholou parakseno pou ta laika stromata siga siga arxisan, esto kai paralagmena, na tautizontai me ton “bio kai tin politeia” ton prokatoxon tous stin paranomia. Opos exo pei kai se ena palio posting yparxei mia thamasia trilogia biblion apo ton Xroni Missio pou parousiazei akrivos auti tin diastasei. Einai logotexnia, alla grammenei apo anthropo pou pire to “ptuxeio” tou stin fylaki. Poloi aristeroi agonistes (o skliros purinas kurios) ntan “kolos kai vraki” me tous rebetides, xasiklides, kai kathe logeis paranomous tis epoxis. OXI omos apo diki tous epilogn alla logo ton synthikon. Htan anagkasmenei na kinountai stous idious xorous kai na synostizontai stis idies fylakes. To apotelesma anapofeukto. Syxnes epafes. Poles fores oi sxeseis tous htan tetamenes kai antagonistikes alla poles fores bathia filikes kai allylegies. Ta biblia “Kala esu skotothikes noris” kai to " Xamogela re, ti sou zntane;" tou Missiou nomizo eina kali anagnosei gia osous theloun na eksereunisoun tis sxeseis “aristeron agoniston” kai rebetidon. Episeis osi theloun na kanoun mia istoriki anadromi sto ybreologeio tis epoxns tha meinoun ekpliktei apo tis gnoseis tou Missiou.
Να βάλω κι εγώ μια προσωπική μαρτυρία:
Ο μπαρμπα-Γιάννης ο Λύππας, είναι σήμερα 96 χρονών και σε πλήρη διαύγεια και μνήμη. Είναι το αρχαιότερο εν ζωή μέλος του ΚΚΕ (από το 1924!)
Γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, ήταν από το 1934 πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατών Μετάλλου. Οπως ήταν φυσικό, επισκέφθηκε όλα τα “νησιά” ανεξαιρέτως.
Με έβλεπε στη δουλειά να ακούω ρεμπέτικα και μου έλεγε:
Πάλι χασικλίδικα της Τρούμπας ακούς…
Δεν πα ν’ άκουγα εγώ τη “Φαληριώτισσα”, αυτός …της Τρούμπας τα 'λεγε. Δεν τα 'χε σε υπόληψη. Τους Πειραιώτες ρεμπέτες όμως (και αρκετούς μάγκες της Τρούμπας) τους σεβόταν απεριόριστα. Οι λόγοι είναι δυο:
Πρώτο, πολλούς από αυτούς τους γνώρισε στα “νησιά”, όπου πολιτικοί, δημόσιοι κίνδυνοι (νταήδες) και πρεζάκια ήταν συγκρατούμενοι. Μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας αλληλοσεβασμός, αφού τους ένωνε ο “κοινός εχθρός” (η εξουσία) η πείνα και η στέρηση (π.χ. βλέπε τι λέει ο Γενίτσαρης στη βιογραφία του).
Δεύτερο, στα σοκάκια της Τρούμπας οι κυνηγημένοι κομμουνιστές βρήκαν αρκετές φορές προσωρινό καταφύγιο κοντά στους “ποινικούς”, αφού ήταν χώρος όπου οι μπάτσοι δεν έμπαιναν εύκολα.
Που θέλω να καταλήξω:
Η γνωστή (αναμασόμενη) καραμέλα για την “απόρριψη του ρεμπέτικου απ’ την αριστερά” έχει να κάνει με τις τοποθετήσεις των αριστερών διανοούμενων, ιδιαίτερα τις δεκαετίες '30-'40. Η μάζα ήταν της αριστεράς ήταν φιλικά κείμενη στο ρεμπέτικο.
Βέβαια, ανάμεσά τους υπήρχαν και πολλοί πολέμιοι. Κι είχαν φυσικά τους λόγους τους. Να σας αναφέρω έναν από αυτούς, ίσως τον πιο τραγικό:
Τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, στις φυλακές, όταν οι δεσμοφύλακες βασάνιζαν κάποιον κρατούμενο, για να μην ακούγονται οι κραυγές, έβαζαν δυνατά στα μεγάφωνα του προαύλιου τραγούδια του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Παπαϊωάννου!!!
Κάτι ανάλογο συνάντησα και με τους Κύπριους όταν ήμουν φοιτητής. Οι αριστεροί Κύπριοι απεχθάνονταν όσο δεν λέγεται τα τσάμικα και γενικότερα τα κλαρίνα, γιατί στη συνείδησή τους ήταν ταυτισμένα με τα γλέντια και τους χορούς της χούντας και των φαλαγγιτών!!!
Πήρα φόρα κι είπα πολλά… Κάποια στιγμή ίσως μιλήσουμε περισσότερο για το θέμα “Ποιοι στήριξαν και ποιοι πολέμησαν το λαϊκό τραγούδι”.
Αυτά.
ΑΝ
ΠΡΩΤΑ ΑΠ’ΟΛΑ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ .ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΜΕΤΕΧΩ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ.ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΑΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΟΣΟΙ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙΚΑΝ ΣΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΛΕΓΩΜΕΝΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΑΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.ΗΤΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΦΤΩΧΟΣ ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΙΟ Η ΠΕΙΝΑ Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩΝΤΕ ΑΛΛΟ .ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΔΕΞΙΑ.Ο ΡΕΜΠΕΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΤΑΝ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΕΜΦΥΛΙΑΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΒΟΛΙΩΤΗ-ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΑΣΤΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Τραγούδια που ο Νέαρχος τα έπαιζε τακτικά στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο του Άστρα, και μάλιστα του τα ζητούσαν συχνά οι ακροατές.
Αυτό ίσχυε πρώτα πρώτα για τους Έλληνες αντιχουντικούς, γι αυτό και ο Σαββόπουλος χρησιμοποίησε μακεδονίτικα και θρακιώτικα ηχοχρώματα και μουσικά θέματα και συνεργάστηκε με τη Σαμίου με το μικρασιατικό κλπ ρεπερτόριο, ο Ξυλούρης με τα ριζίτικα έγινε αντιδικτατορικό σύμβολο κλπ.
Για την Κύπρο να θυμήσω ότι τα κλαρίνα, ιδιαίτερα σε παλιότερες εποχές, ήταν εντελώς ξένο άκουσμα, ο μόνος τρόπος να μάθεις κλαρίνο ήταν σε φιλαρμονική.
1 «Μου αρέσει»