Σχετικά με το κείμενο να υπενθυμίσω ότι έχει ανέβει ξανά στο νήμα Αριστερά και Ρεμπέτικο (Αριστερά και ρεμπέτικο (άρθρο) - #68 από agis), και έχει αποδομηθεί, με την έννοια ότι περιέχει ανυπόστατα ψέματα.
Σχετικά με τον Βλησίδη και την παράθεση των κειμένων που κάνει, έχω να πω ότι, όταν διαβάζεις κείμενα ξεκομένα από το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, είναι πολύ εύκολο να φτάσεις σε λάθος συμπεράσματα.
Καταρχήν Παντελή να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αναφέρομαι σε σχέση Ρεμπετών – Ταγματαλητών. Οι ρεμπέτες δεν ήταν ένα ενιαίο σώμα, ο καθένας επέλεγε την στάση του. Αλλά, για το κατά πόσο “το χασικλίδικο ρεμπέτικο ήταν το τραγούδι των ταγματασφαλιτών.” Σίγουρα δεν μπορεί ένας τέτοιος ισχυρισμός να είναι καθολικός. Αυτό που μπορεί όμως να συμβαίνει είναι να περιέχει μια μεγάλη δόση αλήθειας.
Οι τεκέδες την περίοδο της κατοχής ήταν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ελεγχόμενοι από το παρακράτος που συνεργαζόταν με τους γερμανούς.
Έχουμε πολλά παραδείγματα προσώπων της εποχής που έχουν και τα δύο χαρακτηριστικά του παρακρατικού και του ταγματασφαλίτη.
Η διακίνηση και χρήση χασίς ήταν από τις αξιόποινες πράξεις που καταγράφονται στις ημερήσιες διατάξεις του 1ου Συντάγματος Ευζώνων. (Τάγμα Ασφαλείας).
“Μια απλή φυλλομέτρηση των ημερησίων διατάξεων του 1ου Συντάγματος Ευζώνων αρκεί για να εντυπωσιάσει με τον αριθμό και την ποικιλία των αναγραφόμενων ποινών:
Καθημερινά σημειώνονται πλήθος αξιόποινων πράξεων, από απλές παραβιάσεις του κώδικα στρατιωτικής συμπεριφοράς ( εγκατάλειψη του στρατώνα χωρία άδεια για μέρες, παραμέληση χαιρετισμού) μέχρι βαριά αδικήματα: κλοπές, υπεξαίρεση και πώληση δημοσίων ειδών, ξυλοδαρμούς πολιτών, βιασμούς ανηλίκων κοριτσιών, διακίνηση και χρήση χασίς κλπ. )
Ο ίδιος ο Ράλλης αναγκάστηκε να δεχτεί ως πραγματικότητα τη διείσδυση πολλών ≪εγκληματικών στοιχείων» και η αύξηση «των κρουσμάτων πράξεων υπαγομένων εις τον κοινόν ποινικόν νόμον≫.”
Θεωρώ ότι το τετράπτυχο παρακρατικός – ταγματασφαλίτης – τεκές – χασικλίδικο τραγούδι ήταν πραγματικότητα.
Είναι λογικό για μένα όταν σε τέτοιες περιόδους που η πλειοψηφία του λαού αγωνίζεται, και οι συνεργάτες των κατακτητών γλεντούν και φτιάχνονται, να ταυτιστεί ο τρόπος διασκέδασης τους με κάτι το αποτρόπαιο.
Πρέπει να περάσει αρκετός χρόνος για να εξετάστει το θέμα με νηφαλιότητα.
Πηγή για τις ημερήσιες διατάξεις του 1ου ευζωνικού τάγματος:
*Στο κεφάλαιο που αναφέρεται στα τάγματα ευζώνων και ειδική ασφάλεια.
*Υπενθυμίζω ότι αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, που αν θέλεις εξηγεί την “πολεμική” που δέχθηκε το συγκεκριμένο κομμάτι του ρεμπέτικου.