Λεπτομέρεια από πίνακα ζωγραφικής του JEAN BAPTISTE HILAIRE (1753-1822) με θέμα έναν - απ΄ό,τι φαίνεται τούρκικο - γάμο το 1800 (Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες , ας τις καταθέσει.)
http://paradoxon.gr/paramithi/gamos.html
Παρακολουθώντας ολόκληρο τον πίνακα και βλέποντας πόσο πιστά έχει αποδώσει τις λεπτομέρειες στην αρχιτεκτονική, στη χλωρίδα/πανίδα, στις στολές και τις φορεσιές, στον οπλισμό κ.λ.π, μου είναι δύσκολο να πιστέψω πως τα όργανα τα έχει ζωγραφίσει κατά προσέγγιση.
Συμπληρώνω: Το ξακουστό καφενείο της Αθήνας “Ωραία Ελλάς”, 1837 (Ludwig Koellnberger)
Το τριχορδάκι στις ανασκαφές μάλλον δεν είναι τριχορδάκι αλλά μαντολίνο, αν κρίνω από το καράουλο.
Για τον γάμο έχω απορίες. Το τοξωτό όργανο μάλλον ικιτέλι πρέπει να είναι (δίχορδο ταμπουροειδές) και ίσως το παίζει Μουσουλμάνος (Αλβανός;). Και οι υπόλοιποι στο χαγιάτι για μουσουλμάνοι μου μοιάζουν. Αλλά στην αυλή πρέπει όλοι να είναι Έλληνες (χριστιανοί δηλαδή), η κοπέλα παρά την προσεγμένη και επίσημη ενδυμασία, πολύ ξεκάρφωτη μου φαίνεται για νύφη. Δεν «λάμπει» και δεν είναι στο επίκεντρο των δρωμένων της εικόνας. Πάντως, με τίποτα δεν είναι μουσουλμάνα. Τι κουβαλάνε μέσα στο σπίτι;
Για το καφενείο θα σου το έλεγα ότι είναι η «Ωραία Ελλάς», νομίζω γωνία Ερμού και Αιόλου, είναι πολύ γνωστός ο πίνακας.
Έχεις δίκιο, κοίταξε ολόκληρο τον πίνακα και λεπτομέρειά του για να καταλάβεις.
Οι Έλληνες απλά παρακολουθούν. Οι Μουσουλμάνοι “κουβαλάνε” τη νύφη με τη στρουμπουλή συνοδεία της.
Στο χαγιάτι την περιμένουν για την παραλαβή.
Τώρα που έχεις συνολική εικόνα, τι λες;
Ίσως έχεις δίκιο. Ανεβάζω το πιο κοντινό πλάνο που μπορώ.
Μεγάλη πλάκα! Αυτό το «αντικείμενο» που εγώ, θεωρώντας ότι έχω ολόκληρο τον πίνακα μπροστά μου, νόμιζα ότι κουβαλιέται στο σπίτι είναι …το κεφάλι του αλόγου, που απλά δεν φανταζόμουνα κάτι τέτοιο. Οι νταουλτζήδες (κάπου πρέπει να υπάρχει και ζουρνάς και δεν φαίνεται), το παιδί που αγκαλιάζει την κολώνα, η καλοντυμένη και καλοστεκούμενη κοπέλα, απλά παρακολουθούν, η κοπέλα μάλλον απαξιωτικά, οι μουσικοί ίσως αποβλέποντας σε κάποιο κάλεσμα. Ο οργανοπαίκτης, που αρχικά νόμιζα ότι βρίσκεται στην αυλή του σπιτιού, απλά υποδέχεται την οικογένεια της νύφης μαζί με τον κανονιέρη (ή σαντούρι;) που δυσκολεύομαι να φανταστώ πως μπορεί να παίξει υποβαστάζοντας το όργανο με το δεξί (στη λάθος θέση) και παίζοντας μόνο με το αριστερό.
Πρόσφατα μου επιβεβαιώθηκε από ιδιαίτερα αξιόπιστη πηγή ότι οι μουσουλμάνοι ποτέ δεν γλένταγαν δημόσια. Μπορεί λοιπόν αργότερα να κληθούν οι μουσικοί του τοίχου να παίξουν μέσα. Έτσι, λύνονται όλα εκτός του που ακριβώς βρισκόμαστε.
Για τον οργανοπαίκτη των «ανασκαφών»: τα κλειδιά ή στριφτάρια είναι τρία, όχι τέσσερα που απαιτεί το μαντολίνο. Μάλλον λοιπόν για ταμπουρά πρόκειται, με δύο διπλές και μία μονή χορδή (τα στριφτάρια των δύο άλλων χορδών δεν φαίνονται, ως κάθετα προς το καράουλο).
Είναι στην Αθήνα το 1800. Που ακριβώς… εκείνη την εποχή όλοι γύρω (και μέσα) από την Ακρόπολη έμεναν, δεν ξεπερνούσαν άλλωστε τους 4.000 κόσμο συνολικά.
-Τα Νταούλια μοιάζουν με στρατιωτικά όργανα
Ανεβάζω και λεπτομέρεια από μουσικό (ους) στο τοίχο. Ο ένας είναι σαν να αδειάζει άνθη μέσα από ένα ταψί ή Νταϊρέ…
Μπράβο ρε Κώστα! Κι εγώ νόμιζα πως κρατούσε σαντούρι κάθετα προς το σώμα του…
Πολύ ωραία και …κρίμα, που τόσους πίνακες (λάδια, μολύβια, χαλκογραφίες) με θέματα μουσικοχορευτικά δεν τα έχουμε μαζεμένα στο φόρουμ.:106:
Ιωάννα ίσως σε βοηθήσει και αυτό το Λινκ: http://www.artnet.com/Artists/ArtistIndex.aspx?alpha=A1
Εδώ μπορείτε να δείτε (πολύ καλά:088:) πίνακες του Carl Rottmann (1797 - 1850)
Αφού ανοίξετε την σελίδα, κάντε κλικ στη κάθε φωτογραφία για τις πληροφορίες και 2ο κλικ για μεγέθυνση.
Κρίμα, χάθηκαν οι πίνακες! Και ήταν πολύ ενδιαφέροντες, απ’ ό,τι θυμάμαι…. Μήπως μπορεί να γίνει κάτι;
Τα προβλήματα του deep linking. Μου φαίνεται ότι αυτή είναι η αντίστοιχη σελίδα:
Θα προσπαθήσω να ανακτήσω κάποια από αυτά αν είναι δυνατόν.
2 «Μου αρέσει»
Κυρίως, νομίζω, ενδιαφέρει η εικόνα του γάμου σε σπίτι με χαγιάτι και αυλή.
Δυστυχώς μόνο την πρώτη κατάφερα να ανακτήσω…
3 «Μου αρέσει»
Μπράβο Αλέξανδρε! Η «Ωραία Ελλάς» πολύ ωραία, όντως! Χαρακτηριστικό, που θυμάμαι να το είχα ήδη τότε παρατηρήσει, η έλλειψη φούντας σε όλα τα τσαρούχια. Το ΄χει ψάξει κανείς; επίσης, πρώτη φορά παρατηρώ μια λεπτομέρεια στην είσοδο: φαίνεται να μην υπάρχει πόρτα. Πώς έκλεινε; Στην Ακρόπολη, εντύπωση μου κάνει το χρώμα των υπολειμμάτων του Παρθενώνα: Μα πολύ σκούρο! Και για τον οργανοπαίκτη: πράγματι τρία κλειδιά φαίνονται (στη λεπτομέρεια, #8) , αλλά είναι τόσο μικρολεπτομέρεια και ο ζωγράφος τόσο μακριά, που πιθανότατα να μην μπόρεσε να διακρίνει σχήμα καράολου και αριθμό κλειδιών.
Το χαγιάτι, μόλις που φαίνεται πίσω πίσω, εγώ το είχα έντονο στη μνήμη μου, μήπως υπάρχει και δεύτερος πίνακας, μέσα στο σπίτι; Έξω, και με το πρόβλημα της κακής ποιότητας της εικόνας, δεν διακρίνεις και πολλά. Πάντως, οι γυναίκες είναι όλες χριστιανές, δεν φοράν φερετζέδες και οι φορεσιές κλασικές αρβανίτικες… Πού είναι τα όργανα; Μπροστά δεξιά, μπρος απ’ την καλοντυμένη κοπέλα; Τίποτα δεν διακρίνω, τοξωτά ικιτέλια και τέτοια….
Πάντως η στάση του σώματος (γερτή) δίνει την εντύπωση ότι μάλλον παίζει κάποιο όργανο που, από το σημείο που δε βλέπουμε και πέρα, έχει αρκετό μάκρος ακόμη και φτάνει μέχρι το δεξί μέρος του στομαχιού του, όπου και παίζει τις πενιές με το χέρι στο οποίο συνάμα στηρίζεται, παρά ένα κοντό που φτάνει ελάχιστα πιο πέρα από το ορατό τμήμα του, γιατί τότε πώς το παίζει και πώς στέκεται;
Άρα πιθανότερα κάτι ταμπουροειδές παρά μαντολίνο.
Ο άλλος που τον πλησιάζει, κουβαλάει μια γκάιντα ριγμένη στον ώμο του;
Κατά την άποψη του Παραδοξολόγου, που έβαλε τα λίνκ, είναι τσάπα (#3) αλλά εκείνες οι εικόνες είχαν πολύ καλύτερη ποιότητα από τις τωρινές.
1 «Μου αρέσει»