Ας προσπαθήσω να εξηγήσω.
πολλές φορές συμβαίνουν αποκλίσεις μεταξύ φωνής και οργανικής γραμμής
πχ
Γιάνναρος
όταν λέει “ωωωω” κάνει ένα χρωματισμό σα Νικρίζ, ενώ η ορχήστρα επαναλαμβάνει νιχαβέντ. αν το γραφες τι θα κρατούσες;
μες της αθήνας τις εμορφιές
η Ρόζα στο “απο τοτε που την είδα” περίπου στο 00.40 τραγουδάει το πρώτο ψηλό ΜΙ ταυτοφωνία με το βιολί (άρα το έχει ως νότα) και μετά λέει άλλες νότες απο το βιολί. ποιες να κρατήσω για παρτιτούρα;
Φυσικά δεν μιλάω για κανα τεράστιο μουσικολογικό σχίσμα απλά, λέω ορισμένες φορές, αυτή η (σίγουρα όμορφη) ασάφεια, προκαλεί προβλήματα αν θέλεις με κάποια ακρίβεια να καταγράψεις τις νότες
Αν θέλεις ακρίβεια, δεν είναι λογικό απλώς να χρησιμοποιήσεις δύο μελωδικές γραμμές/πεντάγραμμα, π.χ. ένα για τη φωνή και ένα για το βιολί, όπου στο καθένα θα γράψεις απλώς τα αντίστοιχα μέρη με τις διαφορές τους;
πού να δεις στα παλάτια χρυσοστόλιστα και στον καϊξή, πού ο ένας τραγουδάει αρμονικό μινόρε και η κιθάρα παίζει φυσικό… πιστεύω θα υπάρχουν κι άλλα τέτοια παραδείγματα. το θέμα είναι να ξεχωρίσεις τον αυτοσχεδιασμό και την εύπλαστη μελωδία, από το σαρδάμ ή το λάθος.
ακόμα και στην παρτιτούρα υπάρχει τρόπος να καταγράψεις επακριβώς μια ηχογράφηση. και όχι με πιάνο που μόνο αξίες έχεις να αποδώσεις, αλλά (για παράδειγμα) και με ηλεκτρική κιθάρα με χίλια δυο τσαλίμια. υπάρχουν rock score για κομμάτια με λεπτομέρειες αρκετές για tribute band. από την άλλη, έχω δει και παρτιτούρες santana που απλά και τίμια γράφουν “ad lib solo” και καθαρίζουν…
στα δικά μας τώρα, για κάθε μπουζουξή έχει τεράστιο νόημα να βγάλει με το αυτί το μινόρε του τεκέ, και αν μπορεί να το γράψει σε παρτιτούρα, αλλά αυτό θα είναι για την προσωπική του πρόοδο (γιατί μετά αντί να προσπαθεί κάθε φορά να το πλησιάσει, θα το έχει ήδη σαν ύφος και θα κάνει παραλλαγές). αν κάποιος άλλος πάρει έτοιμη την παρτιτούρα και το παίξει, δεν θα έχει ούτε το 1/10 του οφέλους.
αν όμως κάποιος πάει να παίξει ένα γρήγορο δεξιοτεχνικό οργανικό θα τον βοηθήσει πολύ η παρτιτούρα και θα τον γλιτώσει από χρόνο και κόπο (βέβαια δεν θα εξασκήσει τόσο το αυτί του).
Ναι! σίγουρα μπορω, και το έχω κάνει, απλά καταντάει η παρτιτούρα να έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα περισσότερο απο πρακτικό, εφόσων μπορούμε με κάποια βεβαιότητα να πουμε και στα 2 παραδείγματα οτι ο συνθέτης δεν είχε 2 ιδέες για την ίδια στιγμή. Απλά συνέβη, και καλά έκανε και συνέβη.
Το ερώτημα μου είναι κυρίως θεωρητικό και …μουσικολογικό κατα μία έννοια. Δηλαδη, μπορούμε πάντα να εντοπίσουμε την ιδέα του συνθέτη απο μια ηχογράφηση; Αν όχι, τι κάνουμε;Που τελειώνει η σύνθεση και που αρχίζει η ερμηνεία;
Αν φτιάχνουμε μια παρτιτούρα για εκπαιδευτικούς λόγους αυτό πιστεύω έρχεται και με ένα βάρος ευθύνης. Εκεί κάπου είναι τα όρια της γραφής. Δημιουργώντας δηλαδη μια πηγή για τους μαθητές σου, πρέπει αυτόματα να έχεις πάρει για εκείνους και κάποιες καλλιτεχνικές/ερμηνευτικές αποφάσεις και να πείς…παιδιά έτσι πάει το κομμάτι
Βέβαια και χωρίς παρτιτούρα αυτό θα γινόταν και γίνεται αλλά το θέμα με την παρτιτούρα είναι οτι δεν είσαι πάντα εκεί να τη δικαιολογήσεις,υπάρχει και χωρίς εσένα.
Για τους χαρταετούς (καποιος άλλος το έχει γραψει εδωμέσα) την πρώτη φορά στον δίσκο παίζουν Παπαδόπουλος-Καρνέζης ή έχει να κάνει και ο Ζαμπέτας με το κομμάτι (ξεφυγα λιγο)
Οσον αφορά το β) θα συμφωνήσω. Στο α) όμως, πλέον με την τεχνολογία, και χωρίς παρτιτούρα να είσαι σώζεσαι! το ηχογραφείς, το τραβάς βίντεο, το ψηφιοποιείς, το βάζεις γιουτιουμπ κτλ κτλ
Πιστεύω ότι η ίδια η πορεία και εξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού έχουν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός προφορικού “REAL BOOK”. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι τον σύγχρονο λαϊκό μουσικό σαν έναν καλλιτέχνη που έχει τη δυνατότητα να επιλέξει με ποιόν τρόπο θα παίξει ένα τραγούδι, πως θα χτενίσει το μουσικό κείμενο κ πως θα το επενδύσει. Μια παρτιτούρα οδηγός, με τη βασική μελωδική γραμμή και τα κύρια ακόρντα, μπορεί να εξυπηρετήσει σε κάποιες περιπτώσεις κ να επιτρέψει σε κάποιον που δεν έχει βιωματική σχέση να προχωρήσει.
Σε επιστημονικό ωστόσο επίπεδο, η παρτιτούρα πρέπει να είναι απόλυτα ακριβής.
Απόσπασμα παρτιτούρας για ένα κομμάτι που στη συγκεκριμένη εκτέλεση ορισμένα σημεία παίζονται διαφορετικά σε κάθε επανάληψη. Έχω γράψει ξεχωριστά μόνο τα σημεία αυτά, όχι τα υπόλοιπα που είναι κάθε φορά ίδια. Ο τρόπος που χρησιμοποιώ τα σημεία επανάληψης είναι αυτοσχέδιος αλλά νομίζω ότι ο καθένας τον καταλαβαίνει.
Ο σκοπός της καταγραφής δεν είναι να μάθει κάποιος το κομμάτι, αλλά ακριβώς να αναλυθεί η τεχνική των στολισμάτων. Αν ήταν για να μάθει κάποιος το κομμάτι η καταγραφή θα ήταν πολύ πιο απλή.
(Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη ότι δεν υπάρχει πρόβλημα πν. δικαιωμάτων.)
Μια παρτιτούρα που έκανα πριν απο 2 περίπου χρόνια του Μπουρνοβαλιού συρτού του Ογδοντάκη.
Εχω ουσιαστικά καταγράψει την ερμηνεία περισσότερο απο την μουσική σύνθεση. Αν το γραφα τώρα θα κρατούσα μια φορά το κάθε θέμα, θα πετούσα το ταξίμι και θα κατέληγα με μια παρτιτούρα 1 σελίδας που θα είχε μόνο τις βασικές πληροφορίες που χρειάζομαι για να παίξω αυτό το υλικό.
Αν τίθεται θέμα δικαιωμάτων, ζητώ προκαταβολικά συγνώμη, αυτές είναι οι προσωπικές μου σημειώσεις που γράφω μόνος μου χωρίς κανένα εμπορικό σκοπό
Είτε γράφεις 2 πραγματικές νότες χωρις αποτζιατούρες και βάζεις μια σύζευξη απο πάνω,υποδηλώνοντας οτι η πρωτη νότα είναι η ισχυρη,είτε βάζεις μια αποτζιατούρα στην αρχή.μπορεις να βάλεις και κάποιο σημάδι τονισμου αν θες να δείξεις κάποιου είδους ιεραρχίας μεταξύ τους
Σωκράτη ξέρεις εάν παίζει κάπου ο συγκεκριμένος? Άκουσα κάτι για τα Σαββατόβραδα κοντά στην παλιά αγορά αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμα για να ξέρω εάν είναι όντως αυτός…
Από την ομάδα συντονισμού: Παρακαλούμε πολύ τέτοιου είδους μηνύματα μπορούν κάλλιστα να αποστέλλονται μέσω π.μ. χωρίς να χρειάζεται να προσάπτονται μηνύματα άσχετα με το θέμα του εκάστοτε νήματος. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων!
Γεια σου φίλε alk!!
Υπάρχει περίπτωση να ξανανεβάσεις την παρτιτούρα; Έστω στην τότε της μορφή, και με το ταξίμι
To μελετάω και θα ήθελα να το συμβουλευτώ. Εχω ξεκινήσει μόνος μου να τη κοιτάω με μακάμ, αυτό φαίνεται να είναι καρτσιγιάρ, με ένα χουσεινί στο ντουγκιάχ να σκάει που και που, αλλά ίσως κάποιος πιό έμπειρος μπορούσε να προσέξει και κάποιο άλλο χρώμα που εγώ δεν ακούω…!
Ευχαριστώ!
(ΥΓ πριν απο μερικά χρόνια είχαμε συζητήσει σε ένα thread, ήθελα να ξεκινήσω βιολί…ε λοιπόν στρώθηκα και έμαθα! Και κάπου τώρα που αρχίζω να μελετάω τροπικό σύστημα θυμήθηκα μια κουβέντα που είχες πει για τα μακάμ και για το πόση σημασία έχει ο βιολιτζής να τα κατέχει)
Για τον Τούντα έχω την εντύπωση ότι τα «Τσαχπίνικα τραγούδια» που κυκλοφόρησαν σε παρτιτούρες τη δεκαετία του 30 είναι εκδόσεις βασισμένες σε δικό του χειρόγραφο
