Καλησπέρα σε όλους,
Η Deniz Uluksar, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής του Istanbul University κάνει μία έρευνα για τους χώρους όπου ακούγεται το ρεμπέτικο για την διπλωματική εργασία του μεταπτυχιακού της.
Επειδή το φόρουμ δεν είναι “φιλικό” (λόγω ελληνικών) στους ξένους φίλους μας, αναρτώ εγώ την έρευνά της εδώ.
Ας προσπαθήσουμε να την βοηθήσουμε, η συμπλήρωση δεν παίρνει πάνω από 3 λεπτά
Κάντε κλικ στο παρακάτω λινκ για να συμπληρώσετε την έρευνα (στα αγγλικά):
Περιγραφή της έρευνας
SURVEY RESEARCH
The results of this survey will be used in the master’s thesis directed by Assoc. Prof. Ervin Garip,
coordinator of the Interior Architectural Design (International) master’s program at the Faculty of
Architecture at İstanbul Technical University.
DENİZ ULUKSAR, Architect
Master’s candidate in Interior Architectural Design (International), Faculty of Architecture at İstanbul Technical University
AIM
In this research, the reflection of rebetiko music culture, which is sub-cultural music and showing the lifestyles of rebetes, will be examined.
*Rebetiko, the music which began with Greek and Rum community in Asia Minor and in Greek towns. The rebetiko songs were the soul music of a group of people who felt themselves to be outside the mainstream of society, who developed their own forms of expression and those who made it called rebetes.
Εγώ προέρχομαι από κάποιαν εποχή όπου η έρευνα για τους χώρους όπου ακούγεται ρεμπέτικο (αλλά και όλες, γενικά, οι έρευνες) γινόταν στους ίδιους τους χώρους του “πεδίου” (in - the - field research), τη στιγμή της επιτέλεσης, με συνεντεύξεις των συντελεστών του γεγονότος και των ακροατών, και όχι με τικάρισμα προπαρασκευασμένων απαντήσεων σε προπαρασκευασμένες ερωτήσεις. Δεν είναι γκάλοπ μια έρευνα για το ρεμπέτικο και τους χώρους όπου αυτό επιτελείται, σήμερα ή πριν έναν αιώνα. Ας με συγχωρέσει η κοπέλα, μάλλον ο καθηγητής της φταίει και όχι αυτή, αλλά με αυτή τη μεθόδευση τα αποτελέσματα που θα προκύψουν θα είναι, φοβάμαι, πολύ μακρυά απ’ την πραγματικότητα.
Εγώ καταλαβαίνω το νόημα του ερωτηματολογίου. Ανεξάρτητα από την επιτόπια έρευνα που ενδεχομένως να έχει γίνει, η ερευνήτρια μάλλον θέλει να δει και τη γνώμη των ρεμπετόφιλων. Υποθέτω, λ.χ., ότι αν σε μια ερώτηση τύπου «σε ποιο μαγαζί από τα δύο που εικονίζονται θα πηγαίνατε ν’ ακούσετε ρεμπέτικα» οι απαντήσεις είναι Α 80% και Β 20%, το συμπέρασμά της δε θα είναι «το Α μαγαζί είναι πιο ταιριαστό για ρεμπέτικο» αλλά «η πλειοψηφία του δείγματος θεωρεί το Α μαγαζί πιο ταιριαστό για ρεμπέτικο».
Αν διαπιστωθεί ότι πολλοί συνδέουν το ρεμπέτικο με μια άλφα αισθητική, με μια άλφα κατηγορία συναισθημάτων κλπ., αυτό δεν είναι άνευ ενδιαφέροντος. Δεν αποκαλύπτει τίποτε για το ρεμπέτικο, αλλά για την πρόσληψή του από το σημερινό του κοινό.
Πάντως στην ερώτηση 3 εγώ απάντησα «Α» (πιάνο-ουζερί Ο παππούς), γιατί βλέπω μεταξύ του κοινού τον Λίγκα, άρα μάλλον καλά θα είναι.
Μωρέ κι εγώ το καταλαβαίνω το νόημα, αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων είναι η κοπέλα. Το ερώτημά μου είναι, πόσα καινούργια στέκια για ρεμπετόφιλους προβλέπονται για ολόκληρη την Τουρκία στα επόμενα δέκα χρόνια ή, αλλοιώς, πόσοι ρεμπετόφιλοι υπάρχουν στην Τουρκία σήμερα, και πόσοι θα υπάρχουν σε δέκα χρόνια; Επειδή κάπως την ψιλοξέρω την Τουρκία, η απάντηση είναι: -Ελάχιστα / - οι.
ε λοιπόν, εγώ δεν με πήρα χαμπάρι πριν που κοιτούσα το ερωτηματολόγιο. πρέπει να πάω σ’ αυτό το ουζερί να βρω τον σωσία μου, αν και δεν δεν ξέρω καν πού βρίσκεται αυτό!
πέρα από την πλάκα πάντως, εγώ θα επέλεγα το δεύτερο κι ας μοιάζει να βρίσκεται στην τουρκία. το πρώτο είναι στημένη συναυλία, το δεύτερο είναι γλέντι με ανθρώπους που τρώνε και πίνουνε (όσο φαίνεται από μια φωτογραφία βέβαια).
υγ, επί του πιεστηρίου-ίου: τελικά είναι το γνωστό φειδίου δύου, ίου.
