Ένας -ακόμη- αστικός μύθος...

Το παρακάτω email κυκλοφορεί ευρύτατα τον τελευταίο καιρό - πολύ πιθανό να το έχετε λάβει αρκετοί, προκαλώντας από αμηχανία έως οργισμένες αντιδράσεις. Πρόκειται για άλλον έναν “αστικό μύθο” (urban legend) ή κατά την ιντερνετική διάλεκτο hoax (φάρσα), που από τεχνολογικής άποψης δεν απέχει πολύ από τη δημιουργία του. Τα ερωτήματα ηθικής που προκύπτουν είναι εκείνα που θα προβληματίσουν τους περισσότερους και έρχονται να προστεθούν στη λίστα με τις ατελείωτες συζητήσεις πάνω στη γενετική μηχανική.

Ιδού το email:

"Ένα γενετικά τροποποιημένο ον που σχεδιάστηκε για να πωληθεί ως pet από εταιρεία γενετικής μηχανικής, προκαλεί σάλο σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρόκειται για μια μορφή παιδικής κούκλας με γενετικά τροποποιημένο DNA, η οποία έχει μεν το μέγεθος παιδικού παιχνιδιού, διαθέτει ωστόσο μηχανισμούς καρδιακών παλμών, αίσθηση του πόνου, ακόμη και αληθινά δόντια. Διατίθεται σε έξι διαφορετικούς τύπους, από πολύ ήσυχο μέχρι πολύ ζωηρό, ανάλογα με το τι επιθυμεί ο καταναλωτής.
Το genpet είναι ζωντανό μαστοφόρο που αναπνέει. Η εταιρεία Bio-Genica που το κατασκεύασε, φρόντισε να του τοποθετήσει αίμα, κόκαλα και μύες που μπορούν να αιμορραγήσουν εάν κοπεί ένα μέρος τους. Σχεδιάστηκε για να πωλείται σε καταστήματα παιδικών παιχνιδιών και όχι κατοικιδίων ζώων, αν και θα πωλείται ως κατοικίδιο. Γι’αυτό και διατίθεται σε πλαστική συσκευασία.

Η διαδικασία σύμφωνα με την οποία κατασκευάστηκε το genpet, ονομάζεται “Zygote Micro Injection” και αποτελεί συνδυασμό DNA, με την εισροή συγκεκριμένων πρωτεϊνών διαφορετικών ειδών. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1997, κατά τη διάρκεια ερευνών για τον εντοπισμό κοινών στοιχείων ανάμεσα σε ποντίκια και μέδουσες βιοκαλλιέργειας και από τότε συναντάται στην κλωνοποίηση κουνελιών, γουρουνιών, ψαριών και πιθήκων. Μέχρι σήμερα χρησιμοποιείτο σε χιμπατζήδες, αράχνες και πρόβατα. Και τώρα έρχεται το genpet.

To genpet διατηρείται στην πλαστική συσκευασία με έναν τύπο χειμερίας νάρκης που ελέγχεται από σωλήνα από τον οποίον διοχετεύεται ειδική πρωτεϊνη. Κάτι που συναντάται σε πολλά ζώα των βορείων ή σκανδιναβικών χωρών. Αναπνέει από ειδικές τρύπες εξαερισμού. Εχει αίσθηση του πόνου; Βεβαίως. Εχει επίσης ελάχιστες φωνητικές χορδές που το βοηθά να φωνάξει όταν νιώσει την οποιαδήποτε ενόχληση. Δείχνει τα συναισθήματά του μέσω ειδικών διαφοροποιημένων κωδικών, που τους διακρίνει κανείς από το χρώμα τους. Δεν μεγαλώνει. Εχει διάρκεια ζωής από ένα μέχρι τρία χρόνια και δεν χρειάζεται μπαταρίες. Τα μαλλιά του μεγαλώνουν. Ελάχιστα μεν, αλλά μεγαλώνουν. Ανοιγοκλείνει κανονικά τα μάτια του, μπορεί να δαγκώσει εάν χρειαστεί, ενώ αναγνωρίζει τον ιδιοκτήτη του. Οι υπεύθυνοι της εταιρείας ισχυρίζονται ότι μπορεί ακόμη και να θαφτεί. Ούτε η τιμή του, ούτε και η στιγμή που θα κυκλοφορήσει στην αγορά έχουν γίνει ακόμη γνωστά."

Ιδού και το “επίσημο site της εταιρείας” καθώς και πληροφορίες στα ελληνικά, εδώ και εδώ.

Ιδού και η αποκάλυψη της “φάρσας” και η πραγματική ταυτότητα του εμπνευστή της.

:112: Ουφ! Φάρσα είναι τελικά…

:080:
Ή μήπως αυτή η «ψηφιακή τέχνη», η «internet art», έχει κι άλλο απώτερο σκοπό, όχι μόνο να προβληματίσει για τη βιο-ηθική στη γενετική ( λέμε τώρα ) …
αλλά να κάνει και μια έρευνα αγοράς για τα latex pets ή τα γενετικά τροποποιημένα gremlins που μοιάζουν με εξωγήινα, έτσι που να συνηθίζουμε σε ένα είδος ζωής, το οποίο λίγο - πολύ πάει να γίνει πραγματικότητα;;; :082:

Και αυτό το νέο είδος ζωής δεν είναι και τόσο μακρινό!

Σχετικό κάπως με τη συζήτησή μας…

Η αναφορά στην αλυσίδα έτοιμου φαγητού Mc Donalds , η οποία χρησιμοποιεί μεταλλαγμένα γενετικά τρόφιμα και οι επιπτώσεις στην υγεία των έφηβων που τα καταναλώνουν κυρίως, θα πρέπει να γίνει γιγαντιαία αφίσα και να μπει σε σχολεία και σε άλλους χώρους, μήπως και πάρουν επιτέλους οι έφηβοί μας σοβαρά το θέμα της διατροφής τους και αποφύγουν τα σκουπίδια που σε μεγάλα ποσοστά καταναλώνουν.

Αρκετά κατατοπιστικά τα στοιχεία που δίνονται παρακάτω:
http://prasinostaraki.blogspot.com/

Και άλλα γενετικά πειράματα…

Οι «Υβριδικές τέχνες» στην εποχή μας παρουσιάζουν την “Κούκλα της λύπης”.

Στα πλαίσια της Art Electronica καλλιτεχνικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας παρουσιάζει την «Κούκλα της λύπης», «ημιζωντανό γλυπτό» από ιστό που καλλιεργήθηκε και διατηρήθηκε ζωντανός μέσα σε ένα είδος θερμοκοιτίδας!

Μάλιστα το συγκεκριμένο δημιούργημα θα θανατωθεί με τη σταδιακή στέρηση των συνθηκών που τη διατηρούν στη ζωή μέσα στη θερμοκοιτίδα και μάλιστα μπροστά στους επισκέπτες…

Το 2000 ένα ανάλογο δημιούργημα του ίδιου εργαστηρίου είχε αποσπάσει το πρώτο βραβείο και αναμένεται και το συγκεκριμένο να τύχει ανάλογης διάκρισης.

Πού στοχεύουν όλα αυτά άραγε;
Στον εκδημοκρατισμό της γνώσης για τη μοντέρνα «υγρή» βιολογία;;;
Ή είναι μια σταδιακή εξοικείωση του κοινού με πειράματα γενετικής αμφιβόλου ηθικής;;;

http://www.symbiotica.uwa.edu.au/