Εκεί είπαμε πάρα πολλά βεβαίως, αλλά καταλήξαμε οριστικά στο sabık / sabıka, αποκλείοντας τελικά τη «γρηγοράδα» (τσαμπούκ τσαμπούκ κλπ.). Το «κλειδί» για την επιλογή μας αυτή νομίζω βρίσκεται στο # 2275: το άτονο ı διαμορφώνει την εκφορά της λέξης στα ελληνικά ως *σαμπ΄κ , εξ ού και σαμπουκαλής κλπ. και όχι τσαμπουκαλής. Οπότε, σημειώνω την τελική μας συμφωνία (Ελένη, Περικλής, Νίκος) και εδώ, να υπάρχει.