Σας ενδιαφέρουν τέτοιου είδους ενορχηστρώσεις και οπτικές σε γνωστά κομμάτια όπως το παρακάτω?
Μιλάω τόσο για το κοντραμπάσο ανάμεσα στην κιθάρα-μπουζούκι όσο και στην γενική ηχητκή που δεν παραπέμπει και στον πιο μαγκιόρο φίνο τεκετζή.
Ωραία παίζουν από την δική μου οπτική
Υ.Γ ακούστε οπωσδήποτε κι αυτο απο χειμερινούς
Το μικρό καφέ είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Ωραία φάση αλλά εφόσον υπάρχει μπάσο και η κιθάρα είναι καθαρά ρυθμική, ίσως μια ηλεκτρική να ήταν προτιμότερη.
Διακρίνω και το πεταλάκι μου, το Zoom A2 κάτω δεξιά ανάμεσα σε κιθάρα και μπάσο, πως απλώνει το πόδι του μέχρι εκεί ο κιθαρίστας; Η δεν αλλάζει ρυθμίσεις όλη νύχτα;
Για μένα, ΟΧΙ.
Παρόλο που από αρκετές διαφορετικές μεριές φαίνεται ότι πρόκειται για αξιόλογους μουσικούς (συμπεριλαμβανομένης της φωνής), δε μ’ αρέσει τίποτε. Ούτε η διασκευαστική τους λογική -παρότι δηλωμένος φαν των διασκευών-, ούτε καν η γλώσσα του σώματός τους.