Γειας ακουσα προσφατα το παρακατω τραγουδι του Χρυσινη
ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΧΡΥΣΙΝΗΣ
Λεει στις πληροφοριες οτι ειναι χορος ζειμπεκικος μηπως ειναι ευκολο να μου το επιβεβαιωσει καποιος πιο καλα πληροφορημενος ή να μου πει τι ειναι ακριβως σαν χορος-ρυθμος γιατι με μπερδευει το οτι δεν ακουω τα’‘διπλα’’ χτυπηματα στο 2 και στο 6 κατα τα 9/8 του ζειμπεκικου (αν ειναι δηλαδη) ευχαριστω να στε καλα ολοι
Ζεϊμπέκικο είναι, αλλά όχι το “κλασικό” (2223). Το μέτρο εδώ τονίζεται 3222. Πολλοί στην Ελλάδα ονομάζουν τον τονισμό αυτό “απτάλικο ζεϊμπέκικο”.
(προσπάθησε πάντα να “ψάχνεις το τριάρι” στα εννεάσημα μέτρα. Είναι σιγουρότερο από τον τρόπο που χρησιμοποίησες. Είδικά τα “οκτάσημα ζεϊμπέκικα” τύπου “Πέντε Έλληνες στον Άδη” θα σου τα “απορρίψει “ ως τεσάρια αμέσως)
εγώ πάλι τα λέω “απτάλικα” και όχι “ζεϊμπέκικα”. έχουν πολύ συγκεκριμένη δομή, 3+2+2+2, οι μελωδίες μπαίνουν με τρία δυνατά χτυπήματα στην αρχή (το τριάρι που λέμε από πάνω) και πάντα καταλήγουν στο ισχυρό του τελευταίου δυαριού. επίσης αν δεν κάνω λάθος χορεύεται αντικρυστά από ζευγάρι και όχι μοναχικά όπως το ζεϊμπέκικο.
Συμπληρώνοντας τον Νίκο:
Αυτό το είδος ζεϊμπέκικου (που κι εμένα μ’ εξυπηρετεί να το ονομάζω απτάλικο) είναι δύσκολος ρυθμός. Όσο πιο γρήγορο είναι ένα κομμάτι, τόσο πιο κατανοητός γίνεται ο ρυθμός. Στα πολύ αργά είναι εντελώς μπερδεψιάρικος. Μετράς με άνεση τα «Λεμονάδικα» ή το «Πώς θα περάσει η βραδιά»; Αυτό εδώ είναι πολύ παρόμοιο, ιδίως με το «Πώς θα περάσει», αλλά λιγάκι πιο αργό.
Αν αυτό δε βοηθήσει, ένας άλλος πρακτικός τρόπος είναι ο εξής: στο «κανονικό» ζεϊμπέκικο, ο εντελώς βασικός σκελετός του ρυθμού πάει: «ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, εφτά, οχτώ, εννιά / ένα, δύο κλπ.», εντάξει; Κι από πάνω προσθέτουμε τα διάφορα “διπλά” που λες. Στο τραγούδι του Χρυσίνη είναι το ίδιο, μόνο που η κάθε φράση, αντί ν’ αρχίζει στο «ένα», αρχίζει στο «εφτά». Αν μ’ αυτό τον μπακαλίστικο, ομολογουμένως, τρόπο καταλάβεις πώς πάει, μετά είναι εύκολο να γυρίσεις στο σωστό μέτρημα, που είναι αυτό που λέει ο Νίκος.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 01:14 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 01:13 —
Εννοούσα «συμπληρώνοντας τον πρώτο Νίκο», γιατί με τον δεύτερο γράφαμε ταυτόχρονα!
όντως, στο γκρινιάρικο ή στο παλιόπαιδο χάνεται εύκολα η μπάλα…
είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ το απτάλικο κόντεψε να εκλείψει (θύμα του εκδυτικισμού υποθέτω), ο χατζηχρήστος συνέχισε να γράφει σε αυτό το ρυθμό μέχρι το τέλος, εντάσσοντας το πλήρως στο πρώιμο “λαϊκό” ύφος του.
Ακριβώς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το σύστημα της “ανίχνευσης” του τριαριού το είχα χρειαστεί (και αναγκάστηκα να το σκεφτώ) όταν προσπαθούσα να αναλύσω τα χτυπήματα σε κάτι παραδοσιακά τούρκικα κλασικά ζεϊμπέκικα, όπου τα εννέα βασικά χτυπήματα μπορεί να απλώνονται σε δεκάδες δευτερόλεπτα.
Ευχαριστω πολυ ολους σας για την ταχυτητα και περιεκτικοτητα των απαντησεων …μαλλον χρειαζομαι ιδιαιτερα ρυθμολογιας(αλλο ψαξιμο παλι :245:) γιατι αν εξαιρεσουμε το ζειμπεικο το καμηλιερικο και τα χασαποσερβικα με τους καλαματιανους με ολα τα υπολοιπα προσωπικα χανω τη μπαλα απταλικα καρσιλαμαδες αργιλαμαδες και οτι αλλο υπαρχει δηλαδη.
έχει δουλειά είναι αλήθεια, πού να μπλέξεις με συρτομπάλλους και τσάμικα! ό,τι θες ρώτα.
Αν εξαιρέσουμε το ζεϊμπέκικο;!!
Όποιος το λέει αυτό μάλλον είναι σε πολύ καλό δρόμο. Το ζεϊμπέκικο, ανεξάρτητα αν το ακούμε από μικροί και το ‘χουμε συνηθίσει, ΔΕΝ είναι εύκολο. Αν έχεις λύσει τις δυσκολίες σου εκεί, όλα τ’ άλλα θα έρθουν εύκολα.
Οι καρσιλαμάδες έχουν κι αυτοί καμιά φορά τις παραξενιές τους, ανάλογα με τη σύνθεση, αλλά σαν βασική ιδέα δεν απέχουν από το «επίπεδο δυσκολίας» του καλαματιανού.
Τιπ: καμιά φορά το σώμα καταλαβαίνει καλύτερα από το μυαλό. Παρακολούθα τον εαυτό σου να κρατάει ένα ρυθμό με το πόδι ή με παλαμάκια, την ώρα που είσαι ένας χαλαρός ακροατής κι όχι ένας μουσικός συγκεντρωμένος στην προσπάθειά του, και θα είναι, ίσως, αποκαλυπτικό.
Ε! όχι ρε παιδιά!! δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα…
Η ρυθμολογία θέλει μύηση. Άκου Μακεδονίτικα (Δυτική κυρίως) να δεις ποικιλία και δυσκολία. Τα 9αρια ζεϊμπέκικα, προσωπικά, τα θεωρώ παιδικά μπρος στα άλλα που είπα.
«Όλα τ’ άλλα» στο ρεμπετο-λαϊκό, εννοούσα. Στη δημοτική παράδοση σαφώς έχει πολύ πιο δύσκολα πράγματα. Αλλά σε σχέση με τους στρόγγυλους 4σημους ή 3σημους κλπ. ρυθμούς της «συνήθους» μουσικής, τα ζεϊμπέκικα είναι πιο δύσκολα - λιγότερο προφανή.
Έτσι όπως το θέτεις τώρα, ναι, έχεις δίκιο.
Από την σκοπιά του χορευτή…
Τα απτάλικα(χορευτικά) ανήκουν στην οικογένεια των ζεϊμπέκικων. Χορεύονται και ζευγαρωτά(χαρακτηρίζονται και ως απτάλικος καρσιλαμάς) ανήκουν όμως στην οικογένεια των ζεϊμπέκικων. Και τους καρσιλαμάδες και αργιλαμάδες ή και τα τσιφτετέλια ακόμα, αν σου τα παίξουν βαριά, θα δεις ουσιαστικά πως “ζεϊμπεκίζουν”. Τι σημαίνει αυτό? Σημαίνει πως χρησιμοποιείς συγκεκριμένες τεχνικές και χρησιμοποιείς ποιο έντονα τον αυτοσχεδιασμό.
Καλησπέρα! Είναι απτάλικος!
Απαντήθηκε το ερώτημα ήδη, με την #2 ανάρτηση: