Φεστιβάλ Λαϊκού τραγουδιού
Μια από τις τραγικότερες συνέπειες της καλοκαιρινής ζέστης είναι η αϋπνία που αν συνδυαστεί με εγκλεισμό στο σπίτι μπορεί να σε οδηγήσει έως και στην τηλεόραση.Βάζεις λοιπόν την ΕΤ1 μπας και γλυτώσεις από τα κατορθώματα του zan claude van dam και ανακαλύπτεις τα κατορθώματα των Τρικαλινών. ΤΣΙΤΣΑΝΕΙΑ 2001
Για να τιμήσουν λοιπόν τον μεγάλο συνθέτη οργανώνουν σειρά εκδηλώσεων εκφωνούν τους δεκάρικους καλωσορίζουν την γλυκιά Τζοάννα ( πραγματική κουκλάρα εγγονή του συνθέτη) μας παρουσιάζουν τους ειδήμονες , εδώ παίρνει η μπάλα και αρκετούς σοβαρούς ανθρώπους, και ξεκινάει το Δ Φεστιβάλ Λαϊκού τραγουδιού.Επιλογή τραγουδιών για το διαγωνισμό ο Χ.Νικολόπουλος , εβδομήντα συμμετοχές με δέκα φιναλίστ.
Εδώ νοιώθω την ανάγκη για ένα διπλό τζόνυ και μια τσιγαριά , αίντε επιτέλους να ακούσουμε κάνα καινούργιο τραγουδάκι.
Αρχίζει με το καλό μια ηλεκτρική ορχήστρα με φιλότιμους ηλεκτροκίνητους μουσικούς να παίζει και η πρώτη ντίβα σκάει μύτη για να μας παραστήσει την Κάρμεν σε στίχους μπουρδολογίξ και μουσική τυπουνικολοπουλίξ.Πίνω μια καλή γουλιά απο το διπλό και λέω στον εαυτό μου να μην βιάζεται , τα
άλλα θα ναι καλύτερα.Ακολουθεί ένα φάντασμα της ποπ σκηνής (Ιησού Χριστέ μας σουπερσταρ) σε πιο τραγικές στιγμές .
Χάνω την μπάλα και παίρνω ολόκληρο το μπουκάλι μαζί με τον τζόνυ αγκαλιά.
Οι αοιδοί συνεχίζουν τις αοιδίες τους ενώ τα πράγματα συνεχώς χειροτερεύουν,ολόκληρα τα τραγούδια μου θυμίζουν τμήματα άλλων και η στιχομυθία αγωνιά για ένα ρεφρέν να ξενερώσει , αρλουμποπόλεμος.Το καλύτερο ήταν χειρότερο από άθλιο.
Κάνα δυο φωνές ήταν ανεκτές , η κριτική επιτροπή αποσύρθηκε για να βγάλει τ΄αποτελέσματα , εγώ πήγα για τσιγάρα μισομεθυσμένος.
Επιστρέφοντας η τηλεόραση εξακολουθούσε να παίζει , μια φωνή τραγουδούσε σε σπαστά Ελληνικά «σιγκα σιγκα φίλε μοι ταμάξι» ρεμπέτικη κομπανία από την Σουηδία «ΟΙ ΜΕΡΑΚΛΗΔΕΣ» μια χαρά παιδιά σώσανε την κατάσταση , τους προσκαλέσαμε να δούνε τα χάλια μας.
Ο Μορφέας μαζί με τον Τζόνυ με φώναξαν στην παρέα τους , κουρδίσαμε τα μπουζούκια μας και παίξαμε την παξιμαδοκλέφτρα στα σουηδικά.
Το enter έμαθες να το χειρίζεσαι. Καιρός να μάθεις να πατάς κανα space μετά τις τελείες.
Ε… για την ουσία του θέματος… Τα 'πες όλα.
ΑΝ
Καλώς τον ΑΝ. Προτείνω να έχεις τη φιλολογική επιμέλεια σε κάθε γραπτό κείμενο που στέλνεται στο Forum. Τι λες;;;
Σώτε, αυτό το “αοιδίες” είναι καταπληκτική έμπνευση. Εύγε!
Αιντε, καλό χειμώνα (πούντος γαμώτο;) σ’ όλους
Φραγκίσκος
Γενικώς παρατηρώ πως το Τζώνυ βοηθάει το συγγραφέα.
Λοιπόν, είδα κι εγώ λίγο απ’ το υπόψη ελεεινό show ονόματι Τσιτσάνεια. Eφριξα κι έκανα την κίνηση: έβαλα video. Τελεία και παύλα.
Να πάνε να πνιγούνε.
Ηθελα να ήξερα γι αυτούς που παίζανε: Τους επέλεξαν με ακρόαση ή μάζεψαν όποιον νάναι και τους βάλανε να παίξουν από μνήμης;
Γνωρίζω καλά για την ύπαρξη Σαλονικιού που παίζει και τραγουδάει σα τον μακαρίτη το βλάχο - έχω και δύο κασέτες από σχετική εκπομπή που τον παρουσίασε. Αυτό το παληκάρι γιατί δεν το βρήκαν να το βγάλουν μπροστά να σώσει τη κατάσταση;
Είναι δυνατόν να διοργανώνει κανείς τέτοια show και να ξέρει λιγώτερα από εμάς τους ερασιτέχνες;
Ηθελα να ήξερα και κάτι ακόμα: Τι “χρήμα” παίχτηκε σ’ αυτό το εμετικό show και σε ποιές τσέπες πήγε;
Έτυχε να δώ και εγώ αυτό το"πράγμα"στην ΕΤ1 και έφριξα όπως και σείς.Θεωρώ τα ερωτήματα που βάζει ο Κώστας αυταπάντητα.Και το τρομερότερο από όλα.Ρωτάει ο παρουσιαστής ένα 5χρονο κοριτσάκι αν θα γίνει τραγουδίστρια ( η μαμάκα του του φοράει ήδη ένα κοντό φουστανάκι να συνηθίζει ) και λέει ναι.Στην αφελή ερώτηση τι τραγούδια θα λέει απαντάει ευθαρσώς “το απαπα”.
Να μου ζήσετε γονείς που μεγαλώνετε τα παιδιά σας με καλό ελληνικό τραγούδι.
Ωρε βρύση μου η μαλαματένια πως κρατάς και δεν ραγίζεις.
Σκηνές απείρου κάλους δηλαδή.
Ευτυχώς που ήτανε και οι Σουηδοί και κάτι γρατζουνίσανε οι άνθρωποι.
Γεια σου Αρτέμη με το μπαγλαμά σου.Ευτυχώς που έφυγες νωρίς.
ΤΠΚ (Τρία Πουλάκια Κάθονται)
Τι σούπα ρε παιδιά ήταν αυτά τα Τσιτσάνεια; Ευτυχώς, (αν αυτό είναι ευτύχημα) το έγραψα στο βίντεο και την άλλη μέρα που το έβλεπα το πέρναγα όλο σε fast/forward. Η ορχήστρα ηλέκτρική, τα κομμάτια 18ο χιλιόμετρο Εθνικής και ο Κωστάλας σε απέλπιδες προσπάθειες να προσπαθεί να δώσει χρώμα ως νέος ʼλκης Στέας (αιωνία του η μνήμη
). Εμ το άλλο; Το κλου με τη (δι)άσημη (!!!) Τρικαλινή τραγουδίστρια που ήρθε ειδικά από την Αθήνα για την εκδήλωση (τόσο διάσημη που ο Κωστάλας δεν θυμόταν καν το όνομά της) η οποία εξετέλεσε εν ψυχρώ όσα τραγούδια του Τσιτσάνη είχαν την ατυχία να περιλαμβάνονται στο ρεπερτόριό της.
Μετά λύπης της επιτροπής δεν δόθηκε βραβείο στίχου. Τα υπόλοιπα δηλαδή άξιζαν, ε;
Τα κόκαλα του Βλάχου όχι μόνο τρίζουν, αλλά χοροπηδάνε ως μεξικάνικοι φασίολοι
Το άσπρο χρήμα που παίχτηκε ως έπαθλο ήταν μία πεντακοσάρα έκαστος. Το μαύρο άγνωστον…
Ενδεχομένως να ξέρει ο Σιχαμερός “Κλαρκ-Κεντ-σούπερμαν-του-ρεμπέτικου” δημοσιογράφος φίλος μας που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. (Πες και στο Μάκη τον Κοψίδη να περιλάβει στο πρόγραμμα του 902 TV καμιά εκπομπή για το ρεμπέτικο τώρα που αναβαθμίζεται…)
Ύψιλο και γάματο:
Καλά τα Σουηδάκια αλλά αυτό το “ethnic-rebetika music” πολύ με ξενέρωσε
Εφακαριστούμε (sic).
Xorxe se parakalw mhn to sbhseis prokeitai yia ntokoumento kai exei sullektikh kai kuriws istorikh a$ia. Balto sto arxeio sou -an den exeis eukairia na ftia$eis- kai ama den exeis ti na to kaneis mou to dineis emena. Pantws 8a h8ela toulaxiston na to dw otan er8w.
Grasias y boueno dias senior.
Stathis
Παντος στο θάψημο δεν μπορω να πω πεταει η ομαδα.
Δεν ειναι τυχαιο αλλοστε οτι οταν υπαρχει θαψημο
και κρακσιμο τα pοsting πεφτουν σαν βροχή.
Στο παρασυνθιμα να δουμε ποτε θα περάσουμε.
Καμια δουλεια στο site καμια καινουργια
σελιδουλα … μιν τα περιμενουμε ολα απο τον
αδμιτορα
Αγαπητοί φίλοι,
Ως Τρικαλινός, ας παραθέσω κι εγώ μερικά λογάκια επί του θέματος. Ήμουν εκτός Ελλάδας τις μέρες των “Τσιτσανείων 2001” κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τι έγινε. Από ό,τι ακούω, μάλλον τυχερός ήμουν. Ακούς εκεί Κωστάλας να παρουσιάζει λαϊκό φεστιβάλ.
Θεωρώ σπουδαίο το γεγονός ότι υπήρξε συμμετοχή από ξένους. Ας διδαχθούν κάτι από αυτό οι ντόπιοι πιτσιρικάδες που έχουν κολλήσει στα τέκνο και στα τέτοια. Υπάρχουν αρκετές κομπανίες ρεμπέτικού στο εξωτερικό. Ο Στ. Βαμβακάρης έλεγε μια φορά ότι γνώρισε τέτοιους στη Γερμανία. Υπάρχει και μια εγκυκλοπαίδεια παγκόσμιας λαϊκής μουσικής όπου στη θέση που αφορά στην Ελλάδα φιγουράρει ποιός άλλος, ο Μάρκος. Κι ενώ μας μιμούνται οι ξένοι, εμείς μιμούμαστε εκείνους.
Ήμουν στα Τρίκαλα σε μια εκδήλωση που έγινε λίγο μετά το θάνατο του Τσιτσάνη. Πήγα ν’ακούσω ερασιτέχνες έστω μουσικούς της περιοχής που θα έπαιζαν τραγούδια του προς τιμήν του. Είναι απερίγραπτη η απογοήτευση που ένιωσα όταν άκουσα σκυλάδικα!! και μόνο ένα ή δυο ρεμπέτικα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και συμπαθών ανθρώπων που κάθονταν δίπλα μου και φανερά αναρωτιόντουσαν τι ήρθαν να κάνουν εκεί μέσα. Αυτού του είδους οι εκδηλώσεις δεν ξέρω πώς αλλά συμβαίνει να διοργανώνονται από άσχετους και κυρίως αναίσθητους.
Το πατρικό σπίτι του Τσιτσάνη (στη γειτονιά μου) ήταν λέει να γίνει μουσείο. Να όμως που έγινε πολυκατοικία (είχαμε έλλειψη από δαύτες). Για όσους δεν το ξέρουν υπάρχει στο πνευματικό κέντρο Τρικάλων μια αίθουσα αφιερωμένη στο λαϊκό τραγούδι. Παρά το ότι είναι εμφανώς παρατημένη στη μοίρα της, περιέχει πολλές άγνωστες φωτογραφίες (κυρίως του Τσιτσάνη) καθώς και χειρόγραφα με στίχους. Υπάρχει επίσης αρκετή πληροφορία για άλλους Τρικαλινούς δημιουργούς: Βίρβο, Σαμολαδά, Καλδάρα, Παπασίκα. Υπάρχει κι ένα μπουζούκι του Τσιτσάνη (από το οποίο λείπουν κάμποσες χορδές!).
Αν βρεθείτε καμιά φορά στα Τρίκαλα, να πάτε, αξίζει τον κόπο.
Λευτέρης
ΟΠΤΡ
(Ο Παραπονιάρης Τρικαλινός Ρεμπετόβιος)
Αμα έχετε όρεξη, τραβάτε να δείτε λεπτομέρειες:
http://www.ioannou-music.gr/tsitsania98.htm
(άσχετο: ο Χατζηδουλής τί γύρευε εκεί;)
Με μεγάλο ενθουσιασμό μπαίνω κι εγώ στην παρέα σας.Παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό τις συζητήσεις-αναζητήσεις σας και είμαι πολύ ικανοποιημένος από τον χυμώδη ελληνικό λόγο που σας διακρίνει καθώς και από το πάθος σας για το γνήσιο ανάβρυσμα της νεοελληνικής μας ψυχής,το ρεμπέτικο.Είμαι δάσκαλος αγαπητοί μου φίλοι,με μεγάλο μεράκι για το λειτούργημά μου,όχι πολύ καιρό στο χώρο, και παρά το ότι δουλεύω μόλις με 90.000 σε ένα μικρό επαρχιακό ιδιωτικό,γοητεύομαι από το πόσες πολλές δυνατότητες έχω να μάθω την ιστορία μας στα παιδιά,μεσα στην οποία τοποθετώ σε περίοπτη θέση το ρεμπέτικο.Κατά καιρούς πικραίνομαι από το βαθμό άγνοιας που χαρακτηρίζει τα παιδιά,όμως δεν απογοητεύομαι,γιατί θεωρώ την πίκρα αυτή υγιές συναίσθημα ικανό να με εξοπλίσει με πείσμα και όρεξη για δουλειά.Με μεγάλη χαρά λοιπόν περιμένω προτάσεις από όλους σας,αν είναι δυνατόν,που να με βοηθήσουν στο έργο μου.Από που να ξεκινήσω και με τι να τα φέρω σε επαφή από το ρεμπέτικο χώρο.Μιλάμε για παιδιά Ε΄Δημοτικού.Ευχαριστώ.