Σημερα ακουσα για πρωτη φορα αυτο το τραγούδι του Χρυσαφακη που το τραγουδαει η Ροζα.Μηπως γνωρίζει κανείς τους στιχους γιατί δεν καταλαβαίνω απ την ηχογράφηση καθ’ ότι χρησιμοποιεί αργκό και δεν ακουγεται καθαρα;:082:
με τ’ αυτί:
Το πετσί που βρήκες Κόλλια
σκάστο, δωσ’ μου τα μισά
Δεν σου δίνω πενταράκι
γιατί έχω συντροφιά
Κόλλια θα σου την καρφώσω
φέρτα κι άφησέ τα αυτά
Εγώ βλάμη δεν σου δίνω
κοροϊδίστικα λεφτά
Στο ΄πα και στο ξαναλέγω
Κόλλια θα σου 'ξηγηθώ
Λόγια εγώ πολλά δεν ξέρω
άντε στρίβε από δώ.
Τότε ο βλάμης του το σκάει
στο αυτί το μυστικό
Νέο ο Κόλλιας του μετράει
κι αυτουνού το μερτικό
Γειά σου Κόλλια τσίφτη!
(Στην τελευταία στροφή με επιφύλαξη το “νέο”, καθώς ακούω κάτι μεταξύ “ναι” και “νέο”. “και” πάντως δεν είναι…)
“Ναι, ο Κόλιας…” πρέπει να λέει, αυτό ακούω και εγώ δύο φορές και άλλωστε, με το νέο, νόημα δεν βγαίνει.
Ευχαριστω!!Στην αρχη ειχα προβλημα.Ακουγα κατι σαν το 'πε τσι που βρηκε…λιγο κρητικο και δεν ειχα προσεξει οτι ειναι ονομα ο κολλιας.Παλι Ευχαριστω:)
Για την ιστορία, 12 χρόνια αργότερα, να σημειώσουμε ότι το πετσί είναι δέρμα ζώου κατειργασμένο, απ’ το οποίο κατασκευάζονται διάφορα αντικείμενα: πορτοφόλια και άλλα, πολλά…