1] Άλλο μιά πηγή για το ποιο είναι πιο κατάλληλο όργανο και άλλο το ποιό χρησιμοποιούσαν πραγματικά. Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω αυτό που ξέρω, αλλά θα ήταν καλή μιά πηγή που θα το επιβεβαίωνε κλπ.
2] Εμείς στα πρώτα μαθήματα κουρδίζαμε ρε σολ ντό απ’ ό,τι θυμάμαι και
3] Εμένα μού είπαν: μαθαίνουμε ταμπουρά πάνω σε σάζι.
-
Σωστή παρατήρηση. Ο Χρύσανθος δε λέει ευθέως “το χρησιμοποιούμε”, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι μάλλον το χρησιμοποιούσαν.
-
Με όργανο περίπου στο μέγεθος του δικού μας τζουρά; Ναι, υπάρχει αυτό το κούρδισμα, το “καραντουζένι”. Είναι μάλλον το πιο κλασικό κούρδισμα για σάζια, ή τουλάχιστον το πιο συνηθισμένο εδώ (εγώ έτσι παίζω, για την ακρίβεια λα-ρε-σολ που είναι το αντίστοιχο για τα πιο μεγάλα και για τα πολύ μικρά σάζια. Έχει κι άλλα κουρδίσματα αλλά δεν τα έχω μάθει).
-
Αυτό είναι τίμιο. Αλλά πώς μαθαίνει κανείς ταμπουρά σε σάζι; Μαθαίνει κανείς μπουζούκι πάνω σε κιθάρα ή βιολί πάνω σε νταούλι;
(Πλακίτσα… Δε θέλω να θίξω ούτε εσένα ούτε τους δασκάλους σου.)
Ο Σινοπουλος?δεν ειναι μαθητης του ρε παιδια?
Ο Περικλής Παπαπετρόπουλος?
Βασικά ο Ρος έχει θέμα με την εμμονή των Ελλήνων λαογράφων να εξελληνίζουν τα πάντα, και να αποδικνείουν τη συνάφεια του νεου ελληνικού πολιτισμού με τοπν αρχαίο Eλληνικό.
Ο ίδιος πιστεύει πως ναι μεν υπάρχει μια συνάφεια, αλλά στους 20 αιώνες, έρνα σωρό αλλά στοιχεία και επιρροές έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική μουσική.
Όσο για τον τρόπο που παίζει ο ίδιος, δεν είναι παρά μία προσωπική οπτική γωνία και έκφραση, η οποία έχει προκύψει από τις εμπειρίες του και τις διάφορες μαθητείες του.
(Ο ίδιος είναι αστός, και έχει μελετήσει και κλασσική αλλά και πολύ την Ινδική μουσική)
Αυτό στο οποίο επιμένει συνεχώς είναι πως η παραδοσιακή μουσική δεν είναι κάτι παγιωμένο, και πως θα πρέπει να εξελλίσεταιι.
Επίσης, ένα άλλο βασικό σημείο της φιλοσοφίας του η μουσική ταυτότητα δεν έχει καμία σχέση με τα πολιτικά - γεωγραφικά σύνορα…
Το 2006 επισκέφτηκα το Χουδέτσι για να συμμετέχω στο σεμινάριο του λαούτου…
Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν αυτή ενός ανεξάρτητου, αλλά όχι αποκομμένου, αλλά αντιθέτως ανοιχτού σε επιρροές και προτάσεις, αλλά και σεβόμενου τις παραδόσεις και το παρελθόν,ζωντανού κυττάρου.
Το πρωί κάναμε τα μαθήματα όλοι μαζί, σαν μια παρέα, παίζοντας, χορεύοντας, τραγουδώντας, συζητώντας, πίνοντας…
Μέτα τρώγαμε όλοι μαζί στην ταβέρνα, πάλι στο ίδιο κλίμα…
Ο Ψαρογιώργης μας έλεγε ιστορίες, άκουγε τις δικές μας, το ίδιο και ο Ross, που ερχόταν και αυτός που και που.
Την πρώτη φορά που έσκασε ο Ross παγώσαμε όλοι (πρώτη φορά τον βλέπαμε από κοντα)…
Μετά αυτός άρχισε να λέει αστεία για να σπάσει ο πάγος…
Και αφού ήπιε μια ρακή , έπιασε τη λύρα του και άρχισε να παίζει μαζί μας…
Αυτό είναι μουσική για τον Ross!
Ήταν τόσο καθοριστική για μένα αυτή η εμπειρία που λίγο αργότερα, αποφάσισα στην πτυχιακή μου εργασία να μελετήσω και να συγκρίνω δύο πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις μουσείων λαικών οργάνων στην Ελλάδα, οπου οι δημιουργοί τους είναι εκπρόσωποι δύο διαφορετικών σχολών ( Το ένα είναι του Ανωγειανάκη και το άλλο του Ross Daly).
Την διαθέτεις αυτή τη μελέτη στο “ευρύ” κοινό; Εμένα θα με ενδέφερε.
Δε χωράει να το ανεβάσω:245:
Και ο Σινόπουλος ήταν…
Και ο παπαπετρόπουλος…
Και η Κέλλυ Θωμά, και ακόμα είναι…
Και ο Ηλίας ο Ανδρεουλάκης…
Και, και, και…
Απλά νομίζω ότι αυτό που θέλει να πει ο φίλος (αν κατάλαβα καλά) είναι ότι δεν άφησε κάποιον μαθητή που να τον έχει ξεπεράσει…
Για τη καταγωγή των παραδοσιακών οργάνων προτείνω την ανάγνωση του βιβλίου του Νίκου Μαλιάρα « ΒYΖΑΝΤΙΝΑ ΜΟYΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ » .1,5 κιλά βιβλίο πάνω στο θέμα αυτό… - ξέρω ότι δεν κρίνεις τα βιβλία με το κιλό αλλά τουλάχιστον είναι απ όσα ξέρω η πιο βαθιά μελέτη πάνω στο θέμα
Το έχω διαβάσει στα γρήγορα και θα το παραγγείλω για να το διαβάσω με την ησυχία μου
Πάντως όταν οι Ιρλανδοί παίζουν ιρλανδικό μπουζούκι για την παραδοσιακή τους μουσική κανεις δεν έρχεται να τους πει ότι δεν είναι σωστό. Οταν το Τουρκικό κράτος αποφάσισε στη δεκαετία του 30 ότι το σάζι έπρεπε να γίνει το Εθνικό Τουρκικό όργανο της λαικής Τουρκικής μουσικής με σχολεία σε όλη τη χώρα και άρχισε η τυποποίηση των σαζιών κανεις δεν ήρθε να τους πει ότι δεν είναι σωστό.
Παρόμοια εμπειρία με την Pelagie #25
πρωτοείχαμε το 1987,
όσοι καλέσαμε τον “άγνωστο” τότε Ross
για ένα σεμινάριο στο ΑΠΘ,
όπου όχι μόνο μας δίδαξε
(αυτός ο ήρεμος λέων - τον λέω έτσι λόγω της χαίτης και του γενναίου χαρακτήρα του),
αλλά και έπαιξε μαζί μας !!! (υπάρχει ηχητικό και οπτικό υλικό)
και ήπιε και τον φιλέξαμε και τον κοιμήσαμε “καταγής”.
Σύντροφε Ross να είσαι πάντα γερός και δημιουργικός και “άφες αυτοίς …”.
Το δίδαγμα του Ρος είναι: τρέξε, ψάξε, μην κάθεσαι παθητικά να τρως ό,τι σου σερβίρουν. Μας έκανε γνωστό ότι σε διάφορα μέρη που δεν τα είχαμε ούτε ακουστά υπάρχουν μουσικές παραδόσεις όχι απλώς σημαντικές, αλλά ακόμη και κατάλληλες για να εκφραστεί μέσω αυτών κάποιος που μπορεί να μην ανήκει σ’ αυτές εκ γενετής.
Το συμπέρασμα θα έπρεπε να είναι ότι αν υπάρχουν τέτοια πράγματα στην Τουρκία, το Ιράν, τις Ινδίες, θα υπάρχουν και αλλού. Ο άξιος μαθητής του θα ήταν αυτός που, με τον τρόπο που έδειξε ο Ρος, θα έκανε κάτι που δεν έκανε ο Ρος, και θα το έκανε καλά.
Αντ’ αυτού, στρατιές ολόκληρες μαθητών τρέχουν στον Ρος και σε άλλους δασκάλους που έλκουν την καταγωγή τους από τον Ρος και λένε: “Πήγες στην Ανατολή; Έφερες το σάζι / ούτι / ραμπάμπ / οτιδήποτε άλλο εξωτικό; Δείξε μου κι εμένα!”
Φυσικά, κάποιοι από αυτούς όπως ο Σινόπουλος και ο Παπαπετρόπουλος και πιθανότατα και άλλοι προχώρησαν και σε δικά τους ψαξίματα. (Δεν αναφέρομαι στην Κέλλυ γιατί δεν την ξέρω, μόνο ονομαστικά, τον δε Ανδρεουλάκη καθόλου). Ας μην κάτσουμε να συγκρίνουμε ποιος ξεπερνάει ποιον, δεν έχει νόημα.
Αλλά ο μουσικός ορίζοντας του μέσου έλληνα διευρύνθηκε τόσο από τον καιρό που εμφανίστηκε ο Ρος, όσο ποτέ ξανά έκτοτε.
Κανεις δεν ειπε πως ο ανθρωπος δεν εχει κανει μεγαλο εργο.
Το λυπητεροτερο απο ολα ειναι οτι ο Ρος εκανε οτι ενα υπουργειο-Παναθεμα το- δεν εχει καταφερει ποτε…
Το οτι ενας καλλιτεχνης εχει προσωπικο υφος και παιξιμο τον κανει ιδιαιτερο και μοναδικο,τωρα ως προς τον Φιλελληνισμο του νομιζω οτι κανεις δεν εχει καμια αμφιβολια,αλλωστε μετα απο τοσα χρονια ας μου επιτρεπει να πω οτι ειναι Ελληνας πια,και ισως και πιο Ελληνας απο αλλους…οσο για την τιμιοτητα του και το κυρος του νομιζω οτι για τις τιμες που εχουν τα σεμιναρια ειναι μια καλη απαντηση.
Το σιγουρο ειναι οτι εξω απο την Ελλαδα εχει ενα ονομα και μια φημη ενος καταξιωμενου μουσικου και μεντωρα.Ειναι λοιπον μεγαλο πραγμα το γεγονος οτι εχει την απλοτητα να πινει τσιπουρα και να παιζει με ατομα τα οποια ειναι ακομα στις αρχες,και ας μου επιτραπει να το πω αυτο γιατι αλλοι ειναι πολυ μικροτερου βεληνεκους και δεν λενε καν καλημερα.
Τωρα ως προς την θεωρητικη αποψη και τοποθετηση νομιζω οτι εχει το δικαιωμα να πει την αποψη του.Εδω εχουμε διαβασει φελους και φελους να εκφραζονται και να λενε τα οσα.Τουλαχιστον ειναι ενας ανθρωπος ορθολογιστης και με πραγματικη αγαπη σε σχεση με την μουσικη,και πρωτοπορος για τα Ελληνικα και οχι μονο δεδομενα.Ενας πολυ καλος συνεχιστης επισης ειναι ο Θυμιος ο Ατζακας με το Μουσικο χωριο αν θυμαμαι καλα τον φορεα.
‘’‘Φουσκες’’ με κονδυλια ευρωπαικης ενωσης εχουν σκασει πολλα,και δεν θα αναφερθω σε ονοματα και ‘’‘δασκαλους’’ γιατι οι κλικες τους θα μας φανε,τα συμφεροντα ειναι τεραστια,και οταν οι ιδιοι αυτοαποκαλουνται δασκαλοι και μοιραζουν πτυχια,ο Ρος ειναι πολυ ταπεινος συγκρητικα με αυτους.
Και να σας φερω ενα παραδειγμα¨:Ποιοι ειναι αυτοι οι μαγκες που θα με αναγκασουν εμενα να εχω πτυχιο Βυζαντινης και υποχρεωτικα δευτερο οργανο για να μου δωσουν μετα απο πολλα λεφτα και χρονια ενα ‘‘Διπλωμα’’ που ουτε να σκουπισω …την μυτη μου δεν εχει αξια,αφου το ιδιο το κρατος δεν το αναγνωριζει?
Τραγελαφικα πραγματα…ασε δε τα Δεξια Χερια αυτων των Μεγαλων Καθηγητων…η Θεα Καλλη…ισα με 30 ειναι…
Και Χρονια Πολλα στον Θαναση και την Αθανασια
Δεν είναι καθόλου “πρωτόγονος” ο ταμπουράς του Μακρυγιάννη. Έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από ειδικό τεχνίτη με χρήση διαβήτη και γεωμετρίας. Περισσότερα στο σύνδεσμο που παραθέτω σε άλλο θέμα.
Να οι μεγάλες αλήθειες.Τα ωδεία είναι σχολές ΑΝΩΤΑΤΟΥ επιπέδου, αλλά δίνουν αδιαβάθμητα πτυχία και διπλώματα.
πριν απο λιγο καιρο στο εργαστηριο στο Χουδετσι θα εμπαινε λουκετο,και με νυχια και με δοντια ο Ρος το κρατησε.Και αυτο γιατι τα οικονομικα δεν πηγαιναν καλα και σεβομενος την τσεπη και την αξιοπρεπεια του καθε μαθητη ,καταφερε να βρει τα χρηματα ωστε να συντηρηθει,και δεν ξερω αν καλα καλα εχει εκεινος προσωπικο οφελος…Αυτο θα πει αγαπη…
Αλλα εδω ο ελληναρας αμα δεν τα κονομισει χοντρα δεν κανει τιποτα…
Επειδη τυχαινει να γνωριζω απο μεσα σχετικα το θεμα θελω να σας πω κατι…σε καποιους φορεις καποιων υπουργειων υπαρχουν και καποιοι ανθρωποι που πραγαματικα αγαπουν αυτην την πρωτοβουλια,και βοηθησαν και με εργα αυτο που κανει ο Ρος…
Δεν θα πω ονομα,γιατι δεν πρεπει,αλλα αν και με λυπει θα το πω…Ολα τα Λαμογια εχουν μαζευτει και τσιμπανε τα λεφτα απο την Ευρωπαικη ενωση και αυτα που πραγματικα αξιζουν τα υιοθετουν καποιοι Δημοι,και καποια ανθρωποι τα στηριζουν μεσω του συστηματος οσο μπορουν.Σε αυτο το θεμα ο Ρος ειναι Μαχητης,αλλα και καποια κοπελα αλλα και αλλοι τον στηριζουν γιατι εχουν σιχαθει την ασωτεια του συστηματος.
Πες τα χρισόστομε!!!
Είναι πολλοί, και δυστυχώς επίσημοι οι πολέμιοί του, αλλά ευτυχώς αρκετοί οι υποστηριχτές του…
Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι πως ενδεχομένως, οι ιδέες του, σε μερικά χρόνια, να παγιωθούν και να περνάνε ως σωστές, και από αυτούς που σημερα του εναντιώνονται…