Έκπληξη προκάλεσε η πρόσφατη νίκη του Σαρκοζί στη Γαλλία.
Ανάμεσα στα αλλα, υπερσυντηρητικός, εναντίον των μεταναστων και της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ κατάφερε εντουτοις να πάρει την πλειοψηφία του εκλογικού σωματος.
Το μέλλον θα δειξει ποιες θα΄ναι οι επιπτώσεις αυτής της εκλογικής υπεροχής του και για τη Γαλλια και για την Ευρώπη!
Φασιστοειδές κτήνος ο Σαρκοζί, σύμφωνοι. Όμως είναι λάθος αυτή η νοοτροπία του μη χείρον βέλτιστον. Τόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κέρδιζε τις εκλογές η άλλη; Μη τρελαθούμε. Δε θα τους μάθουμε τώρα τους ευρωπαίους “σοσιαλιστές” τύπου Ρουαγιάλ.
Οι Γάλλοι είχαν την ευκαιρία να αδράξουν το μέλλον της χώρας τους (η συμμετοχή των ψηφοφόρων εκτοξεύθηκε στα ύψη φέτος), αλλά παγιδεύθηκαν στον παλιό καλό δικομματισμό…
Σιγά την έκπληξη , η πατρίδα του Λεπέν είναι και γνωστοί σωβίνες.
Νομίζουν οτι με την βία και τους μπάτσους θα λύσουν το πρόβλημα των εξαθλιωμένων μεταναστών στα προαστιακά γκέτο του Παρισιού , απλα ο Σαρκοζί καρπώνεται την ανικανότητα της προηγούμενης κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση που προκαλεσαν οι ανοργάνωτες εξεγέρσεις των πεινασμένων.Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός πάντα θεριευουν οταν απειλούνται οι “νοικοκυραίοι” και αυτό νοιώθουν τώρα οι Γάλλοι ψηφοφόροι που ακόμα έχουν το καρβέλι τους ολόκληρο και για όσο θα το έχουν.
Ο Σώτος έχει δίκιο. Συνεργάζομαι με όλη την Ευρώπη και τον κόσμο γενικότερα τα τελευταία 13 χρόνια. Μεγαλύτερα καθίκια από τους Γάλλους δεν έχω συναντήσει. Για να μην πούμε για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οποιονδήποτε μη Γάλλο!
Κάθε λαός στην τελική έχει τον ηγέτη που του αξίζει.
Ειρήνη Ν. το μέλλον δεν έχει να δείξει τίποτα που δεν έχει ήδη δείξει τόσο για την Γαλλία (που δεν μας απασχολεί) όσο και για την Ευρώπη (που μας απασχολεί λίγο περισσότερο). Πάντως εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε-γέλασε και να δούμε τί (σκατά) θα δούμε στους επόμενους μήνες που θα κληθούμε κι εμείς στις κάλπες:080:
Είναι η Γαλλία του Λεπέν, βέβαια, αλλά είναι και η Γαλλία που τουλάχιστον την τελευταία πενταετία σημειώθηκαν οι μαζικότερες απεργίες και οι πιο ογκώδεις διαδηλώσεις για την αντιλαϊκή πολιτική και λιτότητα, για τις επιλογές των Βρυξελλών, για το ανύπαρκτο σχεδόν κράτος πρόνοιας, ενάντια στο Ευρωσύνταγμα κλπ.
Και είναι καινούρια ήθη τούτα εδώ, να τολμά κάποιος δημόσια να αποκαλεί «αποβράσματα» τους γκετοποιημένους φτωχοδιάβολους, να μιλά για «Υπουργείο Μετανάστευσης», για αναγκαιότητα ριζικών μέτρων καταστολής της νεανικής παραβατικότητας, για αμείλικτη τιμωρία της όποιας μορφής βίας, για λήψη σκληρών μέτρων λιτότητας, ώστε να ενισχυθούν οι οικονομικοί δείκτες της χώρας και άλλα πολλά…. και να επιβραβεύεται και από πάνω με την ψήφο του λαού.
(Ούτε σε πολύ παλιότερες εποχές δεν θα διανοείτο πολιτικός να εκφραστεί μ΄αυτό τον τρόπο και όχι μόνο στη Γαλλία: θα υπήρχαν αντιδράσεις τόσο έντονες, που δεν θα διανοείτο ούτε υποψηφιότητα σε εκλογική αναμέτρηση να σκεφτεί).
Γενικά, όλο και πιο συντηρητικά μετακινείται η πολιτική σκηνή και ο πολιτικός λόγος και θεωρείται και απόλυτα φυσιολογικό!