Θα μεγαλωσεις και συ. Που θα πας!??
Αν εξαιρέσω το ειρωνικό ύφος (“διαλεξούλα”) στην αρχή του κειμένου του “asxhmos”, στα υπόλοιπα με βρίσκει σύμφωνο. Κι εγώ δεν έχω καταλάβει αυτά τα “δεσμεύομαι” που βλέπω κατά καιρούς (και δεν αναφέρομαι μόνο στο Νίκο). Δηλαδή εάν δεν έχει τα δικαιώματα μιας εργασίας ο ίδιος ο συγγραφέας, τότε ποιος τα έχει; Εκτός βέβαια κι αν πρόκειται για εμπορική συμφωνία, οπότε το πράγμα αλλάζει.
Οσο για τα πρακτικά τέτοιων συνεδρίων… Δε θέλω να σε απογοητεύσω Νίκο (μακάρι να βγω ψεύτης), αλλά στο 90% των περιπτώσεων …αναμένονται γενικά.
Τα δικαιώματα μιας εργασίας που παρουσιάζεται σε συνέδριο δεν τα έχει ο συγγραφέας/ομιλητής, αλλά η οργανωτική επιτροπή, δηλαδή ο εκδοτικός οίκος που θα εκδόσει τα πρακτικά. Επειδή όμως ο έλεγχος αυτών των δικαιωμάτων είναι πρακτικά αδύνατος, όλοι οι ομιλητές μπορούν να μοιράσουν σε φίλους και γνωστούς το έργο τους βάζοντας και το disclaimer (πως διάολο λέγεται αυτό στα ελληνικά?) ότι “παρέχονται απολειστικά για προσωπική χρήση και απαγορεύεται η αναδημοσίευσή τους, η χρήση τους για εμπορικούς σκοπούς και μπλα μπλα μπλα”. Τόσο απλά …
Ε… μα αυτό εννοώ κι εγώ ρε Φρανκ. Δε λέω να δημοσιεύσεις τη δουλειά π.χ. σε μια εφημερίδα, τη στιγμή που βρίσκεται ήδη υπό έκδοση από άλλον φορέα.
Μου θυμίζει μια φάση από παλιά, όπου ένας τραγουδιστής-φίρμα-ψώνιο βρέθηκε σε οικογενειακή γιορτή φίλων του, σε κάποιο μαγαζί, κι όταν του ζητήθηκε να πει ένα-δυο τραγουδάκια απάντησε:
“Συγνώμη ρε παιδιά, αλλά μου απαγορεύει ο ατζέντης μου”!!!
Φρανκ, θυμάσαι πέρσι τον μουσικό, που του ζήτησα συνέντευξη και μου είπε πως θα ρωτήσει το δικηγόρο του και θα μου τηλεφωνήσει…
Ημαρτον!
A. Ο Frank μάλλον αναφέρεται στις δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά με επιστημονική επιτροπή αξιολόγησης, όπου βεβαίως υπάρχουν δεσμεύσεις που ποικίλουν. Κάποια (βαρβάτα) περιοδικά σε δένουν πισθάγκωνα ενώ άλλα είναι χαλαρότερα. 'Ολα αυτά όμως, μέχρι την ημέρα της έντυπης δημοσίευσης. Μετά, τα ξεσκίζεις και τα στέλνεις ως το φεγγάρι με σαΐτα αρκεί να αναφέρεις την πηγή.
B. Συνέδρια: 'Εχοντας προσωπική εμπειρία από σημαντικό αριθμό συνεδρίων και ημερίδων του επαγγελματικού κλάδου μου, ουδέποτε υπήρξε δέσμευση να μην μιλάω ή να μην δημοσιεύσω αλλού το υλικό μου. Μόνη δέσμευση - που αναλαμβάνω ο ίδιος - έναντι της επιτροπής είναι η “πρωτοτυπία”, δηλαδή να μην την έχω δημοσιεύσει ή ανακοινώσει σε άλλο μέσο ή σε άλλη διοργάνωση ΠΡΙΝ το συνέδριο ή την επιστημονική ημερίδα. Στην πραγματικότητα είναι συρραφές από προηγούμενες ομιλίες μου με προσθήκη μερικών ακόμα δεδομένων που προκύπτουν από τις δουλειές που μεσολάβησαν. Μετά το συνέδριο, αν πιστεύω ότι “φτουράει” η δημοσίευση, την κάνω pdf κλειδωμένο και το στέλνω λέγοντας κι ευχαριστώ που μου τη ζητήσανε.
Αυτά.
Και για να συνεννοούμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε: Για το συνέδριο που πήγε ο Ν.Π. την παραμικρή ιδέα δεν έχω ούτε για τη διοργάνωση, ούτε για τις δεσμεύσεις των ομιλητών, ούτε για τα πνευματικά δικαιώματα της επιτροπής.
δηλαδή αμφισβητείτε τον κ.Πολίτη; αυτό έχετε καταλάβει απο την παρουσία αυτού του ανθρώπου στο φορουμ,ότι δηλαδή είναι αναξιόπιστος;
λυπάμαι για λογαριασμό σας.
Και χρόνο αρκετό δεν έχω αυτή τη στιγμή, και έλεγα να περιμένω ακόμα λίγο και να σχολιάσω μιά και καλή. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να πώ κάτι.
Για ξεκίνημα, δεν αισθάνθηκα καθόλου ότι κάποιος με αμφισβήτησε, όμως η αμφισβήτηση είναι γενεσιουργός γνώσης. Το αλάθητο μόνο ο πάπας το έχει (και ας το χαίρεται). Τα περί «απαγορευτικού» βέβαια, δεν σηκώνουν σχολιασμό. Ας ερχόσασταν, όσοι αισθάνεστε έτσι.
Η πρωτοτυπία είναι φυσικά η πρώτη και σημαντικότερη δέσμευση σε συνέδρια και περιοδικά. Άλλο βέβαια ότι συχνά τα κείμενα είναι συρραφές, διορθώσεις και επαναγραφές, όπως σωστά σημειώνει ο Κώστας. Συμφωνώ απόλυτα και με τον Άρη στο θέμα της δημοσίευσης των πρακτικών (πόσα χρόνια έχουν περάσει από τη Νίκαια και το Ρέθυμνο, κλείσαμε τη δεκαετία ή ακόμα;). Αλλά υπάρχουν και άλλες δεσμεύσεις: όταν οι διοργανωτές λένε δημόσια ότι «θα προσπαθήσουν» τουλάχιστο να δημοσιευτούν πρακτικά, η δεοντολογία λέει ότι δεν μπορείς να δημοσιεύσεις και αλλού, η καταχώρηση σε ένα δημόσιο χώρο όπως το φόρουμ μας είναι δημοσίευση.
Όμως πράγματι η κοινοποίηση σε μεμονωμένα άτομα όπως φίλοι, συνάδελφοι κλπ. δεν θεωρείται δημοσίευση και μπορεί να γίνει. Όποιος θέλει μπορεί να μου ζητήσει το κείμενο και θα το λάβει.
Γενικά,
ήταν δικό μου αποκλειστικά το λάθος.
Νίκο, ζητώ συγγνώμη και από εσένα και από τους υπόλοιπους.
Ελένη.
Ρε Τάσσο, λίγο ψυχραιμία. Ποιός αμφισβητεί την αξιοπιστία του Νίκου; Με τον οποίο - στο κάτω κάτω - έχουμε πιεί και ορισμένα κιλά κρασί μαζί;
Ισα ίσα: Αυτό που (του) λένε όλοι είναι “τί καλό που είναι το άρθρο σου και πως θα γίνει να το αποκτήσουμε”.
Προσωπικά θα πέταγα απ’ τη χαρά μου αν είχα τέτοια αντιμετώπιση (μου έτυχε μια δυο φορές και δεν τις ξεχνώ με τίποτα).
Αν ο Νίκος χρειάζεται δικηγόρο φαντάζομαι θα διορίσει ένα νομικό και όχι απ’ τη φάρα μας τους μηχανικούς.
Και επειδή θυμήθηκα και τη ταβέρνα με το κρασί, να το πω: Ο Νίκος έπαιξε και τραγούδησε (προς τιμήν μας) άσμα του Τσαούς, πάρα πολύ καλύτερα από ντεμέκ επαγγελματίες. Κοντολογίς ο άνθρωπος είναι ολοκληρωμένος σ’ αυτά που κάνει και καταφανώς ακομπλεξάριστος όπως προκύπτει απ’ την απάντησή του.
Αν ισχύει πως τα δικαιώματα τα έχουν οι διοργανωτές και όχι ο ίδιος ο συγγραφέας, πώς ο Ηλίας Βολιώτης-Καπετανάκης έκανε αγωγή στον φορέα που τον κάλεσε, τα “Τσιτσάνεια”, για τη δημοσίευση της ομιλίας του; Κάτι ξεκίνησε να μας πει μια μέρα ο Φέρρης, αλλά έμεινε στη μέση. (Γνωρίζω -από έναν μάρτυρα κατηγορίας- πως αναβλήθηκε η δίκη).
Η δέσμευση του Νίκου Πολίτη είναι βασικά ηθική, μιας και τα δικαιώματα του ανήκουν. Τα πνευματικά δικαιώματα δεν παραχωρούνται-μεταβιβάζονται, εκτός αν κάνεις ειδική συμφωνία-συμβόλαιο.
Και ισχύουν, βεβαίως, αυτά που αναφέρει ο ΚΚ αναλυτικότατα.
(Ζήτησα και νομική συμβουλή επί του θέματος !)
Και υπάρχει δίκιο από μέρους των συμφορουμιτών, εδώ η σελίδα δεν έχει εμπορικούς σκοπούς, αλλά “εκπαιδευτικούς”.
Άρα, Νίκο, άρχισε να μας στέλνεις το υλικό !
Πρός Κώστα Κ.
Ομολογώ πώς φορές φορές γίνομαι απόλυτος στις απόψεις μου.Λάβετε,όμως υπόψη σας πώς είμαι νέος στο φόρουμ και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσα κιλά κρασί έχετε πιεί οι παλιοί και άρα ότι η διατύπωση κάποιων απόψεων δεν δημιουργούν πρόβλημα μεταξύ σας.
Τάσο, εάν θεωρείς ότι είσαι νέος στο Φόρουμ, τότε μάλλον βιάστηκες να κρίνεις γενικότερα πράγματα.
Π.χ. στο προφίλ σου http://www.rembetiko.gr/cgi-bin/forum/board-profile.pl?action=view_profile&profi le=%D4%DC%F3%EF%F2_%CC%F0%E9-users
στην παράγραφο “το σχόλιο μου για το Φόρουμ”, γράφεις:
"ασχολούμαι με είδη ένδυσης και υπόδησης των μεγάλων του ρεμπέτικου.π.χ.τι μάρκα ήσαν οι περίφημες σαγιονάρες του μεγάλου Μάρκου,καθοσον αισθάνομαι αδύναμος να υποστηρίξω θέσεις και απόψεις για σοβαρότερα θέματα του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι.ευτυχώς,όμως,λαμπρά μυαλά του φόρουμ ασχολούνται με δαύτα,ώστε να φωτιζόμαστε και οι υπόλοιποι,θέλοντας και μή.
Φαντάζομαι (μυγιάζομαι) ότι ένα από τα “λαμπρά μυαλά” που αναφέρεις (και σ’ ευχαριστώ για το παίνεμα) είμαι κι εγώ. Φαντάζομαι επίσης ότι την Κυριακή που θα με γνωρίσεις κι από κοντά, θα επιβεβαιωθείς πλήρως για την κρίση σου.
πάντως πλάκα-πλάκα δεν έχω μέχρι στιγμής κανένα στοιχείο για τις περί ου ο λόγος σαγιονάρες.υπάρχει δυσκολία.ποιός μπορεί να ρωτήσει για τέτοιο πράγμα τον Στελιο;και πώς είναι σίγουρος ότι δεν θα τις…φάει;
Ποιός μπορεί να μου βρή 5-6 ζευγάρια (δεν νομίζω να λυώσω περισσότερα στον υπολειπόμενο ακόμα βίο μου) από εκείνες τις πλαστικές σαγιονάρες που κυκλοφορούσαν πριν 15-20 χρόνια, είχαν γίνει με καλούπι από δέρμα και δεν σχίζονταν με τίποτα;
Τέτοιες πρέπει να φόραγε και ο Μάρκος.
Ωρα να δημιουργήσουμε και…“μόδα αλά φόρουμ”!!!
Έχετε ξεφύγει πλέον σε άλλα ηλιακά συστήματα εσείς…
Αυτές τις πλαστικές σαγιονάρες ελβιέλες τις ξέρω εγώ, ή κάπως έτσι.
Τάσε, για να σου λυθεί η προαιώνια απορία, προτείνω να κάνεις αίτηση για κονδύλι από το φόρουμ για σχετική έρευνα. Μετά πες μας κι εμάς τί μάρκα είναι, τί μοντέλο, το υλικό, τις διαστάσεις - τέλος πάντων εσύ είσαι ο μηχανικός…
http://rebetikodb.sealabs.net/gallery2/main.php?g2_itemId=529
Καραγιώφσκυ
Υ+Γ - Σε παραδέχομαι αν μπουκάρεις τη Κυριακή τρέντης με σαγιονάρες.
Τώρα που το είπες,παύει να είναι έκπληξη.
Επανερχόμενος λέω ότι κάποιος τολμηρός θα μπορούσε να ρωτήσει τον Στέλιο Βαμβακάρη,αν δεν (κατέληγε στο πιό εύλογο συμπέρασμα:
Οτι σε περίοδο μεγάλης φτώχειας ασφαλώς ο Μάρκος θα φορούσε το πιό φτηνό είδος σαγιονάρας.Αρα αν κάνουμε έρευνα και βρούμε ποιές ήταν οι πιό φτηνές σαγιονάρες γύρω στο 1960-1965,έχουμε και την απάντηση στο ερώτημά μας.
Το θέμα μοιάζει κάπως με τα θέματα που ασχολούνταν ο Πετρόπουλος και θα μπορούσε να γεμίσει ένα βιβλίο με τον τίτλο π.χ.“Πλαστική θερινή υπόδησις και λαική τραγουδοποιία εν Ελλάδι”.Είναι βέβαιο ότι προσφέρουμε τώρα εντελώς δωρεάν τίτλο διδακτορικής διατριβής για καποιο απο τα έγκυρα Τμήματα Μουσικών Σπουδών Ελλάδος τε και Αλλοδαπής.
Για να δικαιολογούν τις θέσεις τους ένιοι των πανεπιστημιακών,που ανάθεμα και ξέρουν να παίζουν κάτι τις στο τρίχορδο.
Προς Π.Καραγιώργο
Αυτήν ακριβώς την φωτογραφία είχα στο μυαλό μου ντίαρ Πάνος,όταν - για να διαφύγω απο πολιτικές συζητήσεις κλπ κλπ συναισθανόμενος την μικρότητά μου έναντι μεγάλων μεγεθών του φόρουμ - εφηύρα το εν λόγω αντικείμενο μελέτης.
Αλλά τώρα που ξανακοιτάζω την φωτογραφία μία ανησυχία με συνέχει:
Μπάς και δεν προκειται για πλαστικές σαγιονάρες,αλλά για είδος φτηνών σανταλιών;
Εδώ χρειάζεται ο υποψήφιος για το διδακτορικό να ψάξει αόκνως!!!
“Κατσάρια” λέγονται κι αν πάτε μια βόλτα στην Αθηνάς ή στην λαική της γειτονιάς σας θα βρείτε μπόλικες(εκτός ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ φυσικά)
Εσυ ρε φίλε Τάσο γιατί ζορίζεσαι έτσι?
Το βήμα είναι ελεύθερο και τα γραπτά ορατά απ όλους και συνεχώς , οι “μικρότητες” και τα ρέστα δεν είναι στο ύφος της κουβέντας που γίνεται εδω μέσα εδω και 10 χρόνια.