Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον Ανέστη Δελιά περιλαμβάνει το νέο τεύχος.
Επειδή μας είχε προβληματίσει και εμάς η πιθανότητα «μύησής» του στην ηρωίνη από τη φίλη του, την επονομαζόμενη «Σκουλαρικού», νέα στοιχεία της έρευνας του Δ. Υφαντή γνωστοποιούν πως το ΄34-΄35 που η γυναίκα αυτή γνωρίστηκε με το Δελιά ήταν μόλις 15 ετών.
Γενικότερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο αυτό για την τοξικομανία στη χώρα μας ειδικά τα χρόνια εκείνα.
Επίσης περιλαμβάνει συνεντεύξεις με τους οργανοπαίκτες Γιάννη Παλαιολόγου, Σπύρο Αναγνώστου και Τάσο Σοφόπουλο, πλήρη δισκογραφία του Χιώτη και cd με σπάνιες ηχογραφήσεις του Απ. Χατζηχρήστου.
Το περιοδικό “Λαϊκό Τραγούδι” στις καλύτερες ίσως στιγμές του. Ξεχωρίζω τη συνέντευξη με τον Σπύρο Αναγνώστου, ένα μουσικό που συμμετείχε σε (κυριολεκτικά) χιλιάδες ηχογραφήσεις κι έπαιξε με όλα τα “ιερά τέρατα” του μεταπολεμικού τραγουδιού, καθώς και τη συνέντευξη με τον μπουζουξή Τάσο Σοφόπουλο. Η δεύτερη συνέντευξη με …στενοχώρησε λιγάκι, επειδή είχαμε σκοπό να πάμε από την Κλίκα να μιλήσουμε με το σημαντικό αυτό μουσικό, αλλά ο Γιώργος μάς πρόλαβε.
Επίσης εξαιρετικό το cd του Χατζηχρήστου.
Μην το χάσετε!
ΥΓ. Στην κηδεία του Ιορδάνη είχαν μαζευτεί πάνω από τον τάφο οι φίλοι του, πίνοντας και τραγουδώντας. Κάποια στιγμή λέει ο Βαρλάς:
- Ρε Τάσο, πάρε και παίξε κάτι στο φίλο σου.
Πιάνει ένα μπουζούκι ο Σοφόπουλος και τραγουδάει το “Ελα κάνε μου παρέα”, κλαίγοντας. Μιλάμε ότι ραγίσανε τα μάρμαρα. Προσωπικά έμεινα μ’ ένα βάρος στην καρδιά για αρκετές μέρες…