Ξεμέθυστος αλλά κουρασμένος απόψε, ψάχνομαι πιο σοβαρά και μακρυά από κακόφημα μπαράκια.:089:
Παρακαλώ όποια/ον διαθέτει πληροφορίες για τον συγγραφέα, ποιητή, θεατράνθρωπο, μεταφραστή κ.λ.π Κουκούλα Λέοντα από την Ερμούπολη (1894-1967), να ενημερώσει.
Θα με βοηθούσε αν μάθαινα τα ονόματα των γονιών του.
Ψάχνοντας στο Ίντερνετ, διάβασα για την συλλογή του με διηγήματά "Ένας – ένας", η οποία εκδόθηκε το 1923… γνωρίζει κάποια/ος περισσότερα;
Έχουν μελοποιηθεί ποιήματά του;
Ο Λέων Κουκούλας γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1894. Πραγματοποίησε θεατρικές και φιλοσοφικές σπουδές, αλλά και σπουδές καλών τεχνών στα Πανεπιστήμια του Βερολίνου, της Λειψίας, του Μονάχου και του Παρισιού.
Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε από τις σελίδες του Νουμά. Το 1915 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του “Της ζωής και του θανάτου” και το 1923 εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων του “Ένας - ένας”.
Το 1922 συμπεριλαμβάνεται -με 5 ποιήματά του- στην ανθολογία-συλλογή “Οι νέοι”-Εκλογή από το έργο των νέων Ελλήνων ποιητών 1910-1920, σε επιμέλεια Τέλλου Άγρα, από τον Εκδοτικό οίκο “Ελευθερουδάκης” --μαζί με τους άλλους νέους: Ν. Λαπαθιώτη, Κ. Ουράνη, Λαίλιο Καρακάση, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Θεώνη Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσα), Ανδρ. Παπαδόπουλο (Σύλβιο)* κ.α.
– Και μάλιστα με το ένα από τα τέσσερα -μόλις- ποιήματα με ιστορικοπολιτική σκοπιά-χροιά, από το σύνολο των 264 ποιημάτων της συλλογής, το “Είχα ένα σύντροφο…”–.
Ακολούθησαν κι άλλες ποιητικές συλλογές του, γνωστός ωστόσο στο λογοτεχνικό χώρο έγινε κυρίως για το μεταφραστικό έργο του, κυρίως θεατρικό, από έργα των Ίψεν, Στρίντμπεργκ, Σίλλερ, Μολιέρου και άλλων σημαντικών συγγραφέων.
Δημοσίευσε κριτικά δοκίμια και άρθρα σε διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες και δίδαξε δραματολογία στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου διετέλεσε και καλλιτεχνικός διευθυντής την περίοδο 1937-1946, και άλλες δραματικές σχολές.
Ο Λέων Κουκούλας είχε και τη διεύθυνση τού “Κρατικού Θεάτρου Θεσσαλονίκης”, μέσα στην περίοδο τής γερμανικής κατοχής, κάτω κυριολεκτικά από τη μύτη των κατακτητών, που μόλις τότε ιδρύθηκε.
Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη τού Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου (ιδρύθηκε στις 5 Μαρτίου 1945) μαζί και οι : Νίκος Καζαντζάκης, Γ. Λαιμός, Λ. Ιακωβίδου, Ευστ. Δρομάζος, Βασ. Ρώτας, Γ. Σογγολόπουλος, Σπ. Βασιλείου, Άγγ. Σικελιανός, Γ. Κορδάτος, Αιμ. Βεάκης κλπ)
Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Πέθανε στην Αθήνα.
ΥΓ1:
Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Λέοντα Κουκούλα βλ.: Άγρας Τέλλος, “Κουκούλας Λέων”, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 15. Αθήνα, Πυρσός, 1931, Γεωργουσόπουλος Κώστας, “Κουκούλας Λέων”, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986, Γιαλουράκης Μανώλης, “Κουκούλας Λέων”, Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Μερακλής Μ.Γ., “Λέων Κουκούλας”, Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.530. Αθήνα, Σοκόλης, 1977. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
ΥΓ2:
Ακουσε ΕΔΩ σε ερμηνεία Θηβαίου, το μελοποιημένο από τον Βασίλη Δημητρίου (soundtrack: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ) ποίημά του “ΘΥΜΑΜΑΙ”.
ΥΓ3:
Τα υπόλοιπα στο μέιλ σου…
Μια πολύ μικρή συμπλήρωση από τις βιογραφίες:
Έγραψε ποιήματα: «Ένα πρωί», 1939, «Γνώριμοι δρόμοι», 1940,
Μια μελέτη: «Σχεδίασμα εισαγωγής στην ιστορία του θεάτρου», 1951.
“Πώς βλέπει ο ποιητής”. Δοκίμια.
Άρθρα του πολύ ξεχωριστά έχουν δημοσιευτεί εκτός από το “Νουμά” και στη “Νέα Εστία”, όπως: “Η Αριστοτελική κάθαρση”, 1943 και πληθώρα άλλων που σχετίζονται με θεατρικές κριτικές κλπ.
Στις 4 Νοεμβρίου 1943 - μια ιδιαίτερη συγκυρία για την Ελλάδα - συγκρότησε το θίασο που ανέβασε την “Τρισεύγενη” του Παλαμά, σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη στο Βασιλικό Θέατρο. Είχε επιλέξει τους: Κατράκη, Χατζίσκο, Π. Ζερβό, Ελ. Χατζηαργύρη, Σ. Νοταρά, Ντ. Βολανάκη κλπ.
Έργα του δημοσιευμένα στο “Νουμά”:
http://xantho.lis.upatras.gr/test2.php?art=15103
Ευχαριστώ πολύ Ιωάννα και Ελένη για τις πληροφορίες!
Ιωάννα, πριν κάποιους μήνες διάβασα τ΄ όνομα Κουκούλας σ΄ ένα ημερολόγιο/ντοκουμέντο αλλά δεν κατάλαβα, μέσα στα τόσα ονόματα και αναφορές, περί τίνος πρόκειται. Ήμουν άλλωστε στο πρώτο στάδιο της καταγραφής. Προχθές, έφθασαν και κάποιες σπάνιες φωτογραφίες από την εγγονή του συγγραφέα του ημερολογίου (περισσότερες λεπτομέρειες δεν μπορώ να δώσω προς το παρόν, οι οποίες έκαναν ένα κομμάτι της ιστορίας εικονογραφημένο. Χαρά, πρώτη!
Σε μια απ΄ αυτές ο Λέων Κουκούλας, μαζί με όλους τους (τότε) συνεργάτες του (συν ονοματεπώνυμα και σχόλια). Χαρά δεύτερη!
Όταν μου στέλνεις το μελοποιημένο ποίημά του “Θυμάμαι” με τον Θηβαίο, ψάχνω και βρίσκω (όλους) τους στίχους. Αυτή που θυμάται ο ποιητής είναι μιά Γερμανίδα γκαρσόνα “…παράξενο να τρέμω ως τη θυμάμαι, μη ξέροντας αν πέθανε ή αν ζει” που διαφέρει απ΄ τις “άλλες μες την καντίνα κελνερίνες” που “ με το κρασί κερνούσαν και φιλιά” … και σε μένα το σκηνικό γνωστό, ξέρω πλέον που, πότε, ποιοί… Τριτώνει η χαρά!
Τώρα πρέπει να βρω οπωσδήποτε τη συλλογή με τα διηγήματα “Ενας – ένας” του 1923. Εκεί ελπίζω/υποθέτω/εύχομαι να περιγράφει πολλά “γνωστά μου” σκηνικά.
Που πρέπει να κοιτάξω; Εσύ που έχεις εμπειρία (ή κάποια/ος άλλη/ος φίλη/ος από το Ρεμπέτικο Φόρουμ), κάποια ιδέα/συμβουλή/βοήθεια;
Κωνσταντίνε, το “πιασα”… Πολύ ευχάριστο !!!
Θα σε ενημερώσω με e-mail.
Τα λέμε !
Ιωάννα, ευχαριστώ και πάλι, θα περιμένω το μαιλ σου.