Για να μην νομίζουμε εμείς οι νεοέλληνες οτι ζούμε “πρωτόγνωρες” καταστάσεις…
Μήπως τελικά ο λαός μας - εκ της συστάσεως του ελληνικού κράτους (για να μην πάμε και παλαιότερα) - ήταν πάντοτε εντός κρίσης;
Όχι, απλούστατα τα ανθρώπινα ήταν και παραμένουν -ανεξάρτητα από εποχές και λαούς- τα ίδια!
Υπάρχει και η πιο πεζή άποψη ότι η οικονομική κρίση είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, στα πλαίσια του όποιου κάθε κύκλος ανάπτυξης του κεφαλαίου καταλήγει στο επιστέγασμά του την οικονομική κρίση. Ενώ αντίθετα, τους προκαπιταλιστικούς τρόπους παραγωγής μπορεί να τους χαρακτήριζαν πολλά άλλα αρνητικά (πολλά από τα οποία κληρονόμησε ο καπιταλισμός), αλλά δεν τους χαρακτήριζε αυτή η νομοτέλεια του καπιταλισμού. Κι επίσης, συνεχίζει αυτή η πεζή άποψη, όταν συμπέσουν μια σειρά όροι (που αναγκαστικά κάποια στιγμή συμπέφτουν) η οικονομική αυτή κρίση αποκτά γενικό χαρακτήρα. Σύμφωνα τέλος με την ίδια άποψη, μια τέτοια βαθιά κρίση με γενικά χαρακτηριστικά ηταν αυτή της δεκαετίας του 20, μια τέτοια είναι επίσης και παρούσα.
Ίσως δεν είναι η πεζή άποψη, αλλά η σωστή επιστημονικά.
Οικονομική κρίση στην Ελλάδα υπήρχε τις περιόδους που υπήρχε και παγκοσμίως. Με το 1929 και αυτή που διανύουμε να είναι και οι ισχυρότερες. Η μουσική φυσικά και οι άνθρωποι πάντα θα επηρεάζονται απο τέτοιες συνθήκες.
Κατά τα άλλα τις άλλες περιόδους είχαμε ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο στη χώρα βελτιωνόταν σιγά-σιγά… υποτίθεται πάντα. Ότι ο φτωχός ζούσε/ζει άσχημα σε οποιαδήποτε περίοδο είναι δεδομένο.
πολυ ωραιο κομματι, βρηκα αυτο στο Wiki
πολυ ενδιαφερον!