Χθες, 4/11/2014 ο Αλκίνοος Ιωαννίδης (τραγουδοποιός) παρουσίασε τον νέο του δίσκο με τίτλο “Μικρή βαλίτσα”. Μέσα σε αυτόν λοιπόν ξεχώρισα το παρακάτω κομμάτι, το οποίο θυμίζει κάτι γνωστό και οικείο ως άκουσμα. Όποιοι θέλουν μπορούν να το ακούσουν και να αναρωτηθούν πόσο στενά είναι το όρια μεταξύ του κάθε είδους μουσικής (;).
[video=youtube_share;guNZaKOzDs4]http://youtu.be/guNZaKOzDs4[/video]
ΥΓ. Στο μπουζούκι ή τζουρά -δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι είναι- ο Μ. Πάππος (νομίζω)
Βρε, βρε, και δεν πέρασαν ακόμα 50 χρόνια απ’ το θάνατο του Κατσαρού! Βέβαια, κι εκείνος είχε δανειστεί τη (σίγουρα αδέσποτη) μελωδία, αλλά ήταν εντελώς διαφορετικές οι εποχές τότε.
Μη με ρωτήσετε πάντως, αν μ’ άρεσε η “διασκευή”, σταμάτησα την ακρόαση στο 1.06, όπου παραβιάστηκε η ροή του ρυθμού. Και δεν με νοιάζει αν ήταν επίτηδες ή κατά λάθος (που το δεύτερο, δεν το πιστεύω…).
Ποιο είναι του Κατσαρού;
Το “Χτες το βράδυ στου Καρίπη”.
Ε, εντάξει. Η ομοιότητα δε φτάνει στο βαθμό του ύποπτου. Θυμίζει, αλλά μέχρι εκεί. Ίσως είναι εμπνευσμένο από τον “Καρίπη”, ίσως απλώς απηχεί τις εμπειρίες κάποιου που έχει ακούσει πολλά ρεμπέτικα εκείνου του στυλ.
Η μελωδία του καθαυτού “Καρίπη” είναι πρακτικά η ίδια που σε οργανική εκτέλεση ακούγεται ως γύρισμα στο τέλος του Μινόρε του Χαλκιά. Και κάποια σημεία της τα ξαναβρίσκουμε και στο Μυστήριο/Μανταλένα/Ζεϊμπέκικο του Ταμπουρί Τζεμίλμπεη. Όχι απλώς αδέσποτη, ένα βήμα παραπάνω: συνδυασμός από φράσεις που η καθεμιά τους κυκλοφορεί αδέσποτη.
Αλλά αυτές οι ομοιότητες είναι πολύ πιο έντονες απ’ ό,τι με τούτο εδώ του Αλκίνοου, βρίσκω.
Πάππος στο μπουζούκι (και μπαγλαμά) και Μυστακίδης στην κιθάρα… Dreamteam!