Να ρωτησω,πως σας φαινεται ο Τζωρτζης σαν τραγουδιστης και σαν παιχτης μπαγλαμα??
Καλος ειναι !
Γιατι ρωτας Δοκτωρ, δεν εχεις αποψη ;;
Δεν τον εχω ακουσει ακομα live για να σου πω
για το μπαγλαμα που παιζει, νομιζω συνοδευει μονο.
Τωρα απο φωνη εχει ενα δικο του στυλ,
ανεβαινει ψηλα εκει που ανεβαινουν λιγοι
και αυτο το εκανε καθε βραδυ στην “Τρατα” οπου ανεβαινε οκταβα.
Μ’αρεσε ο δισκος “Το παλιο μας σπιτι” απο τη
δεκαετια του '80 οπου με το Νικο το Συρο
παιζουν απλα και ομορφα καποια γνωστα ρεμπετικα.
Ο δισκος που εβγαλε περσυ μυριζε λιγο “εμποριο”
μια και θεωρησε οτι εκανε “σουξε”
τραγουδωντας μια σαιζον πετυχημενα με τη Μαριω.
Εκει λεει πολυ ωραια τις “Κουβεντες της
φυλακης” και το “Αδειασε μου τη γωνια”
του ΜΑΡΚΟΥ.
Επισης ειπε πολυ πολυ ωραια τα τραγουδια
του Κορακακη απο τον πρωτο του δισκο
“Οι αρχοντες” τα : Στη σκεψη της τρελλης,
Παλληκαρι πλαϊ στην πορτα (αδικημενο τραγουδι !!)
δεν θυμαμαι αν λεει αλλα …
Ενα δισκο που “μαλλιασε” η γλωσσα μας να
παιζουμε τη σαιζον '95-'96 (οπως και τις
“Πυξιδες”) και καπως ετσι ακουστηκε η
“σκεψη τση τροζής” και το πηρε ο Ανδρεατος
στο πιατο για να κανει περα το Κωστα το
Μαντζιο που ηταν και πιο κολλητος και πιο
παλιος με το Βαγγελαρο …
ολα στη φορα …
1 «Μου αρέσει»
οχι εχω αποψη αλλα ηθελα να ακουσω γνωμες.σε μια πιο παλια μου αναφορα,καποιος απαντησε λιγο ειρωνικα σε μια ερωτηση μου για το που τραγουδα ο Τζωρτζης.Κατα τη γνωμη μου ειναι ενας πολυ καλος τραγουδιστης(τον εχω ακουσει ζωντανα,χωρις μικροφωνα σε ενα ουζερι)με ιδιαιτερη φωνη που οπως ειπες τραγουδα ψηλα!!!ο δισκος που εκανε περσυ μυριζε εμποριο!!δεν νομιζω πως η Μαριω ηταν ο λογος.Επισης στους “αρχοντες” του Κορακακη λεει και το “πρωτο φθινοπωρο”(φανταστηκο κομματι) και το “ερχονται βραδια” που πριν 4-5χρονια κυκλοφορησαν με τη φωνη του Δ.Μητροπανου.
Στο “Κολωνάκι Τζιτζιφιές” νομίζω ότι η ατμόσφαιρα της ορχήστρας χαρακτηρίζει επίσης το δίσκο, εκτός απ’ τη φωνή του Τζώρτζη. Δεν ξέρω αν αναφερόμαστε και σε αυτό όταν λέμε “μυρίζει εμπόριο” (Ή, μήπως, στην επιλογή των τραγουδιών;). Ως συνολική εικόνα “δεν με χαλάει”. Και να σημειώσω ότι δεν προτιμώ, γενικώς, τις απόπειρες αντιγραφής των πρώτων εκτελέσεων, που είχαν νόημα μόνο τους καιρούς που οι πρώτες εκτελέσεις δεν μπορούσαν να βρεθούν σε δίσκους.
Μια και είπαμε για τους “'Αρχοντες”, και για αδικημένα τραγούδια, νομίζω ότι τέτοιο είναι και ο “Κάβος”.
Μια χαρά παιδί είναι ο Τζώρτζης , γρατσουνάει τον μπαγλαμά και τον τζουρά , παίζει κιθάρα πιο καλά και εχει μια φωνή Βυζαντινή που φέρνει σε ψάλτη.
Για εμπόριο μην μιλάτε γιατί σ΄αυτήν τη μουσική δεν υπάρχουν φράγκα ,μόνο μεράκι και τρέλλα.
Το “Κολωνάκι - Τζιτζιφιές” είναι ενας μέτριος δίσκος που σώζεται απο το λαμπερό μπουζούκι του Λίβανου.
Η λέξη “μέτριος” βέβαια αφορά την σύγκριση με τις Α εκτελέσεις και όχι με την σαβούρα που ακούμε καθημερινά.
Το να σε πούνε “μέτριο” ενω “καλός” χαρακτηρίζεται ο Παγιουμτζής ή ο Σ.Περπινιάδης είναι τίτλος τιμής.
Αδικημένα τραγούδια δεν υπάρχουν κατα την γνώμη μου , απλά δεν είναι όλα για όλους.
Στην προκειμένη ο Κορακάκης είχε αρκετή προβολή απο τα ΜΜΕ και αν ενα τραγούδι δεν “πήγε”,αλλού πρέπει να ψάξουμε τους λόγους.
Σωτηρη μου θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω οσο
κι αν ειναι συμπαθης και αγαπητος ο Τζωρτζης, θυμαμαι και τα “παραπονα” που εκαναν πολλοι για τις πολυ ψηλες τιμες στο δικο του μαγαζι στην Καισαριανη !!
Βεβαια δεν συγκρινεται με τα μεγαλα
“πολυκαταστηματα” και τις πολυεθνικες που
εκμεταλλευονται το χωρο και το ρεπερτοριο του
ρεμπετικου, αλλα για να γινω σαφης οι σημερινοι
τραγουδιστες του ρεμπετικου εχουν μια δισκογραφια
ασχετα με τις κατα καιρους επιτυχημενες ή οχι
εμφανισεις τους ισως βεβαια πολλοι το παρακανουν
(Αγαθωνας) αλλα για μενα το ιδανικο ειναι :
γουσταρεις να κοινοποιησεις μια δουλεια σου,
καντο, μην περιμενεις ποτε θα τα σπρωξει ο ματσωμενος μαγαζατορας και ο πονηρος παραγωγος που στην ουσια θελουν να “φανε” δεν τους επιασε καμμια αγαπη για το ρεμπετικο …
Παρ’ολα αυτα ειναι μια πολυ ωραια δουλεια, συμφωνω οσον αφορα την ενορχηστρωση πολυ ωραια και καταπληκτικη ηχοληψια και μιξαρισμα !!
Οι “Κουβεντες” του ΤΟΥΝΤΑ ξαναλεω οτι ειναι πολυ
ωραια τραγουδισμενο και ακομα λεει ομορφα το “Στης τρικυμιάς …” τον “Ταξιδιωτη” και αλλα που δεν θυμαμαι αυτη τη στιγμη.
Σε συγκριση με την ενορχηστρωση, το γενικο ηχητικο αποτελεσμα και την επιλογη των κομματιων του τελευταιου cd της ΡΕΜΠ.ΚΟΜΠΑΝΙΑΣ, το cd του
ΤΖΩΡΤΖΗ ειναι πολυ ανωτερο !! Υπαρχει φαντασια πρωτοτυπια και μια …διαυγεια στον ηχο.
Οντως Θοδωρη ειναι και ο “Καβος” αλλα και η
“Κουρσα” ο “Εφοπλιστης” και πανω απο ολα το “Περαμα” !!
Την “Κουρσα” την ειπε καποια στιγμη και η Πολυ Πανου και την περσυνη χρονια σε ενα πολυσυλλεκτικο προγραμμα που ειχαμε κανει σε “εντεχνο-λαικο” μαγαζι εδω την ειχαμε βαλει και ειχε μεγαλη αποδοχη !!
Για το Κολωνακι-Τζιτζιφιες με χαλασε λιγο η ενορχηστρωση(χωρις να ειμαι ειδικος),δηλαδη το πιανο του Παπαδακη(ενορχηστρωτη)που εχει πρωταγωνιστικο ρολο σε μερικα κομματια καθως επισης και ο Δ.Λιβανος(εξαιρετικος παιχτης)ο οποιος “βαζει πολλα”!!Θα προτιμουσα πιο απλο παιξιμο.Παραπανω που μιλησα για εμποριο εννοουσα τον δισκο απο το “περιβολι του ουρανου” με την Μαριω ο οποιος φυσικα δεν βγηκε περσυ.Απλα μπερδευτηκα.
Αλλος ενας καλος δισκος του ειναι το "ρεμπετικο τσαρδι"ο οποιος εχει απλη ενορχηστρωση και πολυ ομορφα τραγουδια.
Οσο για τη φωνη του εχει Βυζαντινα στοιχεια και πολλα παραδοσιακης-δημοτικης μουσικης(μιας και ειναι Ηπειρωτης).
Για αδικημενα τραγουδια συμφωνω με τον Θοδωρη και τον Γιωργο.Οσο για τον Βαγγελαρο πιστευω οτι ο ανθρωπος ειναι απο τους καλυτερους σημερινους συνθετες και απο τους λιγους που ασχολουνται με αυτο το ειδος.
παίδες:
ο Τζώρτζης γνωρίζει βυζαντινή μουσική και παίζει και καλό ούτι.
και είναι και καλός τύπος!
λοιπόν,δεν είναι απλά “ένας ακόμη καλός τραγουδιστής”.
εμείς ως φόρουμ πρέπει να τον υποστηρίζουμε!!!
1 «Μου αρέσει»
Επειδή παραπάνω σχολιάστηκε το μπουζούκι του Λίβανου, αλλά είπαμε και για καλά τραγούδια, να πούμε για το τραγούδι του “Δεν θα λυγίσω”, που εγώ το έχω ακούσει στο δίσκο της Μαριώς “στο περιβόλι τ’ ουρανού”, και νομίζω ότι είναι εξαιρετικό.
Τζώρτζης plays in Vasilika, at ZOUTKA, i will see him there, i am lucky.
Το Γιώργο Τζώρτζη (GT) δίνει αυτή τη στιγμή αρκετές συναυλίες στον φωτισμένο κήπο του πλατάνου Ξούτκα στα Βασιλικά της Εύβοιας. Το κοινό φτάνει σε έκσταση κατά διαστήματα- οι άνθρωποι, κυρίως γυναίκες στην αρχή, χορεύουν σεϋμπέκικο και επευφημούνται από τους φίλους τους που γονατίζουν.
Ο GT στέκεται ξαφνικά μπροστά μου μετά τη συναυλία, ο φίλος μου, κιθαρίστας Θάνος, μας συστήνει.
Ο GT σπούδασε σύνθεση στο Musikhochschule της Στουτγάρδης, απ’ όπου κατάγεται. 1974. ζει όχι μακριά από εμάς, σε ένα γειτονικό χωριό, εδώ στην Εύβοια. Θα συναντηθούμε, χαίρομαι πολύ!
Ακούω το προσωπικό, ώριμο ύφος του, τον τρόπο που σχεδιάζει τα φωνήεντα και τα σφυρίγματα, τολμώ να του το πω προσεκτικά. Ναι, μου λέει, δεν είμαι μίμος, αγαπώ την παράδοση αλλά συνεχίζεται. Το τραγούδι του ακούγεται τραχύ, τραχύ μερικές φορές, αλλά και μαλακό και εύπλαστο και ο τρόπος που παίζει τον μπαγλαμά του -με τι ευκολία- δεν θέλω να τον περιγράψω, τόσο υπέροχος. Ο Θάνος είναι ο τέλειος συνοδός, σήμερα στην κιθάρα, συμπαθούν ο ένας τον άλλον, έχω την αίσθηση, και αυτό που αυτό το τρίτο μέλος του γκρουπ, ο Βασίλης, μαγεύει σήμερα στο λαούτο και στο μπουζούκι και στο τραγούδι είναι υψηλού επιπέδου για τα αυτιά μας στη Στουτγάρδη. Βαθιά μέσα στη νύχτα, ακολουθούν όλο και περισσότεροι Αμανέδες, ξανά και ξανά riffs του Τσιφτετέλη και μεγαλοπρεπείς αυτοσχεδιασμοί, η πίστα γεμίζει, οι σερβιτόρες χοροπηδάνε… τι ωραία βραδιά στα Βασιλικά στον φωτισμένο κήπο του Ξούτκα στου “Rudi’s”.
“Οι σκέψεις είναι ελεύθερες”, αυτό το γερμανικό τραγούδι, σκέφτεται ο GT, η μουσική πρέπει να ακολουθεί τους στίχους, πράγμα που δεν συμβαίνει, η μουσική πρέπει να είναι πιο ανάλαφρη και πιο χαρούμενη για να συμπληρώνει τους στίχους. Σε μια στιγμή, ο GT, άτακτος και ζωηρός, έχει ξεσκεπάσει τη γερμανική κουλτούρα. Αντιεξουσιαστική, ανάλαφρη, παιχνιδιάρικη, με πολύ συναίσθημα. Έτσι παίζει το τρίο, ακόμα και τα βαριά, μελαγχολικά κομμάτια. Σε κάθε κομμάτι ακούγεται ένα κάποιο βάρος και ταυτόχρονα η χαρά της ζωής, η γοητεία και το χιούμορ.
1 «Μου αρέσει»
last saturday played Stelios Varveris Bouzouki and Oud and sung.
auto translation (google)
Das vorliegende Buch entstand bei einem Treffen in einer Rebetotaverna in Limassol. Dort traf ich den Musicalsänger Giorgos Tzorgzis, dem ich zuhörte. Ich bestellte das Zeibeki „Ein Herbst“, das ich in meinem Schneckenhaus geschlossen tanzte und meinen Blick zur Erde, zum Himmel und manchmal zum Orchester und insbesondere zum Leadsänger George richtete, mit dem ich eine besondere Sym(n)urgie empfand Kontakt. Tzortzis seinerseits bemühte sich, mit der „entfremdeten Tänzerin“ klarzukommen. Ich hatte das Gefühl, dass der Klang und der Vers meinen ganzen Körper durchdrangen und zu meinen Füßen landeten. Ich drehte mich buchstäblich wie ein Überschallflugzeug, ohne mich groß von meinem Sitz zu bewegen. […] (Aus der Einleitung der Veröffentlichung)
VORWORT HINWEIS. Essay über die Freude und den Schmerz der Schöpfung. POESIE UND ZEIPEKIKOS: HARMOLYPI
Einführung
Die subversive Kraft der surrealistischen Bewegung
Zeibeki-Tanz und Harmolypi
Poesie, Trauer und Glück
Musik und das Unbewusste – Die Krise und die Schöpfung
INTERVIEW MIT GEORGE GEORGES
Biographie von Giorgos Tzortzis
Das Treffen – Städtepartnerschaft
Die Sänger-Tänzer-Beziehung wird zu einer Form der Liebe
In unserem „alten Haus“ in Kaisariani
Wandern in Europa
Die Entfremdung der Musik in Griechenland
Die Fröhlichkeit
Werte und Drogen
Der Krieg mit meinem Vater
Auf dem Heiligen Berg mit Paisios
Die „heilige“ Linke – der „heilige“ Kommunist
Zeybekiko und Glück
Wahnsinn und Kreativität
Musik – Poesie und Märchen
Ein Intellektueller ohne Portfolio
Der Erwerb von Bildung durch ständige Suche
1 «Μου αρέσει»
evxapisto poly!
Dankeschön Spyros
Sorry, I don’t know of the book or the persons.
2 «Μου αρέσει»