Άλκηστη, υπάρχει ένας ιδιαίτερα ενδιαφέρων δίσκος με τίτλο «Θεσσαλία - πρόσωπα και Ιστορία μέσα από το δημοτικό τραγούδι». Περιλαμβάνει τραγούδια κλέφτικα, ληστρικά, και μερικά που βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ των δύο κατηγοριών. Πλούσιο ένθετο με πληροφορίες και πηγές.
Τα πιο γνωστά και πολυακουόμενα σήμερα ληστρικά τραγούδια είναι νομίζω τα δύο του Νταβέλη: «[Κατακαημένη] Αράχωβα» ή «Νταβέλης», και ο σκέτος «Νταβέλης».
Για το ίδιο το πλαίσιο αυτών των τραγουδιών, δηλαδή την κοινωνική πραγματικότητα της ληστείας, νομίζω ότι η καλύτερη πηγή είναι η λογοτεχνία. Υπάρχει μπόλικη επί του θέματος, εγώ θα σου συστήσω μερικά που διάβασα πρόσφατα:
-Οι λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών, του Μ. Καραγάτση (αφορά τη σφαγή του Δήλεσι)
-Θάνος Βλέκας, του Π. Καλλιγά (μυθιστορηματικό, δεν αφορά κάποια πραγματική ιστορία αλλά είναι άκρως αποκαλυπτικό για τις συνθήκες στις οποίες άνθισε η ληστεία στα πρώτα χρόνια του ελεύθερου ελλ. κράτους). Σε πολύ βαριά καθαρεύουσα, αν αυτό δε σε αποθαρρύνει.
-Ο Τσακιτζής, του Γιασάρ Κεμάλ (αφορά προφανώς τον Τσακιτζή). Μυθιστορηματική βιογραφία. Στον τόμο περιλαμβάνεται και σχετική μελέτη του Θωμά Κοροβίνη -ο οποίος έκανε και τη μετάφραση- σχετικά με τους Ζεϊμπέκηδες και την κοινωνική ληστεία στην αιγαιοπελαγίτικη Μ. Ασία.
Τα δύο τελευταία καλό είναι να αντιπαραβληθούν μεταξύ τους, καθώς παρουσιάζουν εντελώς αντίθετες όψεις του ίδιου φαινομένου.
Δεδομένου ότι το ληστρικό τραγούδι πέρασε από το δημοτικό και στο επώνυμο, υπάρχουν τρία τραγούδια του Ρούκουνα για τους Σαμιώτες λησταντάρτες - κοινωνικούς ληστές αφούς Γιαγάδες (ο ίδιος τους ονομάζει Γιαγιάδες), που το ειδικότερο πλαίσιό τους παρουσιάζεται στη Σάμο στις 78 στροφές.