Ανέβασα μερικές σελίδες ακόμα, ο οποίες έχουν πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον.
"…Εδώ επίσης συνέπεσε να είναι όλοι οι φρουροί και φιλόμουσοι και τραγουδούσαμε αρκετές μελωδίες και χορωδίες εκλεκτές του παληού καιρού, που είχαν διδαχθή από τον μουσικοδιδάσκαλον Βασ. Κόντην στους Βολιώτας και από γενεά εις γενεάν διετηρήθησαν επί πολλάς δεκαετηρίδας.
Ο χειμώνας ήτο πολύ βαρύς και αυτό μας δυσκόλεψε πολύ, προπαντός οι βόρειοι άνεμοι που ήσαν δυνατοί και σκληροί μας είχαν κυριολεκτικώς τρελλάνει , αλλά σαν παιδιά που είμασταν ακόμα τον αντιμετωπίζαμε ψύχραιμα και με τραγούδια…
…Αλλά επειδή γνωρίζαμε την κλεψιά του και το λαθρεμπόριο που διεξήγαγε με εμπίστους Τούρκους εξ επαγγέλματος λαθρεμπόρους, σταμάτησε να μας διώξη περισσότερο. Ολόκληρα κοπάδια από τραγιά έφερνε ο φίλος από την Βουλγαρία και άλλα εμπορεύματα. Αλλά ποιός να βρεθή να τον καθίση στο σκαμνί; Γενικός δερβέναγας ήταν σ΄ όλη την περιοχή. Αλλά μήπως μονάχα αυτός;
Και ο προκάτοχός του Ηρακλείδης την ίδια δουλειά έκαμε με τον ίδιο τον λαθρέμπορο. Είχαν μουστώσει στο χρήμα και τρώγοντας - τρώγοντας, τους άνοιξε η όρεξι και κλέβανε και από την τροφή μας.
Από τας 17 Ιανουαρίου μέχρι τας 16 Ιουνίου 1916, άρχισαν τα πράγματα να σφίγγουν. Παρ΄ όλο που είμασταν πλέον έφεδροι, με τρία (3) σχεδόν χρόνια υπηρεσίας και περιμέναμε πως και πως να μας απολύσουν, μας άρχισαν γυμνάσια Μεραρχίας μέσα στο κάμπο προς τη Δράμα…
…Ο αποκλεισμός της Ελλάδος από τους συμμάχους μας Αγγλογάλλους όλο και μας περισφίγγει. Τα τρόφιμα στην Καβάλλα αρχίζουν να εξαφανίζονται. Το ψωμί να μην υπάρχη, οι φούρνοι να κλείνουν. Ο λαός αρχίζει να πεινά. Ο στρατός βρίσκεται στην ανάγκη να προβαίνη σε επιτάξεις δημητριακών στην ύπαιθρο. Με συνεργείον επιτάξεως εστάλην στα ορεινά χωριά. ΄Αρχισε το ξεζούμιασμα των Τούρκων χωρικών. Σιτάρι - καλαμπόκι - κριθάρι και παν δημητριακόν το πέρναμε με αποδείξεις πληρωμής. Από πού; Βιαίως αποσπούσαμε από τους χωρικούς το ψωμάκι τους. Συγκεντρώνουμε τα σιτηρά στο Σαρή-Σαμπάν, σε μύλους και αποθήκες. «Ο θάνατός σου, η ζωή σου», εδώ μπαίνει στην πράξη…
Πυκνοί πυροβολισμοί ακούγονται στα φυλάκια. Δεν περνούν λίγες ώρες και φθάνουν μερικοί από τα φυλάκια και μας ανακοινούν ότι οι Βούλγαροι άρχισαν να εισβάλουν στο Ελληνικό έδαφος. Εν τω μεταξύ ο Α΄ Ευρωπαϊκός Πόλεμος και εν συνεχεία Παγκόσμιος, μαίνεται. Οι Γερμανοί, σύμμαχοι των Βουλγάρων αλλά και φίλοι της Κυβερνήσεως Αθηνών, συνιστούν εις τους Βουλγάρους να εισέλθουν εις την Θράκην και την Μακεδονίαν φιλικώς. Αλλά οι Έλληνες, φρουροί των συνόρων, τους αποκρούουν. Πίπτουν, αμυνόμενοι του Πατρίου εδάφους. Πολλοί νεκροί και τραυματίαι…
[COLOR=black]…τα κλειδιά των αποθηκών. Εγώ αναφέρω στον Φρούραρχο το γεγονός και του παραδίδω τα κλειδιά. Στο Φρούριο του Ιτζέζ ακούεται τουφεκίδι. Η ολιγομελής φρουρά αμύνεται. Οι περισσότεροι είναι άρρωστοι από ελονοσία. Οι Βούλγαροι επιχειρούν να καταλάβουν το οχυρόν με δύναμιν ενός τάγματος. Τέλος το κατέλαβαν. Οι άνδρες δεν κακοποιήθησαν. Οι 25 άνδρες μετά του ανθ/γού Ξηδέα ηχμαλωτίσθησαν. ΄Απαντες ήσαν του 1ου λόχου του 19ου Πεζ. Συν/τος. Ο Φρούραρχος κ. Αργυρόπουλος παραστέκεται να φύγουν όλοι οι κάτοικοι και οι στρατιώται και τέλος ο ίδιος.
… Αγγλογαλλικά αεροπλάνα πετούν από πάνω μας. Τέσσαρα διπλάνα και 1 μονοπλάνο περιτριγυρίζουν επάνω από την περιοχή. Πιό κάτω από την κατεύθυνσιν της Καβάλλας, στα Χάνια, ακούεται έκρηξις βομβών, κανιοβολισμοί προς το μέρος των οχυρών. Καλυπτόμενος σε μιά πυκνή δενδροστοιχία, προχωρώ πρός τα Χάνια. Αίφνης ακούεται άλλη έκρηξις βομβών και σε απόστασιν ουχί μεγαλυτέραν των 100 μέτρων. Καπνός και σκόνη εκάλυψε τον χώρον αυτόν του δρόμου. Τώρα πλέον εχθροί μας έγιναν οι Αγγλογάλλοι. Γιατί μας χτυπούν; Όλος ο κόσμος που βρίσκεται στον απέραντο αυτόν δρόμο, σκορπάει μέσα στα άσπαρτα χωράφια γιά να γλυτώση από το πυρακτωμένο σίδερο που μας προσέφεραν οι σύμμαχοί μας εις αντάλλαγμα των θυσιών μας. Αίσχος… Ατιμία… Προδοσία. Τθύματά τους, άοπλα, ανυπεράσπιστα, αθώα πλασματάκια. Παιδιά με κομμένα χέρια, κατοικίδια ζώα, φτωχοί πρόσφυγες τώρα - πρώην νοικοκυραίοι - φύρδην-μίγδην μέσα στα γυμνά χωράφια σκούζουν, φωνάζουν - ζητούν βοήθεια - έλεος
…Δεξιά μας ακούεται τρομερά έκρηξις βόμβας περί τα 10 μέτρα. Ευτυχώς ο δρόμος ήταν εν εκχώσει, δηλαδή χαμηλότερος κατά 0,50 μ. με τρόπον τινά σαν όρυγμα και δεν μας πείραξαν διόλου
Συνεχίζων την πορείαν μου προς Καβάλλαν με μυρίας πλέον προφυλάξεις, φθάσαμε στο μικρό Γεφυράκι. Εκεί εξετυλίχθη ένα φοβερό και αξέχαστο δράμα. Αι βόμβαι, που είχαν πέσει ολίγον πριν στο σημείο αυτό, ήταν δέσμη. Έπεσαν δε επάνω σε μιά σούστα, επί της οποίας επέβαινεν ολόκληρος οικογένεια εκ Σαρή-Σαμπάν, αποτελούμενη εκ δύο γυναικών, του συζύγου της μιάς ονόματι Γεράση, αλευρεμπόρου, ένα αγοράκι 13 περίπου ετών και 3 κοριτσάκια, 2 - 4 και 12 ετών. Εκ των βομβών εφονεύθη ο Απόστολος Γεράσης, η σύζυγος του αδελφού του, ο οποίος είχε προχωρήσει πολύ ενωρίς διά Καβάλλαν προς ανεύρεσιν οικίας, το αγοράκι, το οποίον δεν έφερε μεν κανέν τραύμα αλλά ήτο νεκρόν, ίσως εκ συγκοπής, το εις τας αγκάλας της φονευθείσης γυναικός βρέφος 2 περίπου ετών. Ετραυματίσθησαν δε η σύζυγος του φονευθέντος Α. Γεράση εις την κεφαλήν, μάλλον ελαφρώς, το κοριτσάκι των 4 ετών του απεκόπη τελείως το αριστερό χέρι εις τον πήχυν, ονόματι Ελένη. Δεν έπαθε απολύτως τίποτα το κοριτσάκι των 12 ετών. Επίσης εφονεύθη ο ίππος της σούστας και μία αγελάς μετά του μόσχου. Εκεί πλησίον επίσης ετραυματίσθη σοβαρώς εις γέρων μετά του όνου του…
…Κατά την ώραν τούτην που παρείχον τας βοηθείας μου εις την σκληρώς δοκιμασθείσαν οικογένειαν Γεράση, μας πλησίασε μία περίπολος του 21ου Συντ. Κρητών, η οποία, μονολότι παρακληθείσα να προσφέρει χείρα βοηθείας, μόλις αντελήφθη ότι υπήρχαν ίσως μερικές ακόμη λίρες σκόρπιες, επεδόθη στο πλιάτσικο…
[/COLOR]