Έκανα ένα λάθος πριν. Δεσποζων στοn ουσάκ είναι ο τέταρτος φθόγγος και όχι ο πέμπτος.
Αυτός που έχει το Σι αντί το Λα ως δεσπόζων είναι ο δρόμος Χουσείνι που δουλεύει με το πεντάχορδο του ουσάκ που έχει κορυφή το Σι. (Χουσείνι λέγεται το πεντάχορδο που αποτελείται από το τετράχορδο του ουσάκ και έναν ακόμα φθόγγο σε απόσταση τόνου).
Επίσης ο Χουσείνι δουλεύει περισσότερο στο πάνω τετράχορδο και όταν ανεβαίνει προς την κορυφή δηλαδή το πάνω μι παίρνει δίεση και στο ντο. Αυτό το συναντάμε και στον ουσάκ καμιά φορά όταν ανεβαίνει ψηλά. Αλλά ο ουσάκ κινείται γενικά χαμηλά, ενώ ο χουσείνι ψηλά.
Μπορούμε να τους αντιστοιχίσουμε στον πρώτο και πλάγιο πρώτο της εκκλησιαστικής μουσικής.
Δεν ξέρω τι λένε τα βιβλία για μπουζούκι όμως η κλίμακα του ουσάκ πρέπει να έχει δίεση στο φα.
Η καθαρή φρύγια κλίκακα από μι χωρίς αλλοιώσεις είναι ο δρόμος Κιουρντί που πέρα από κάποιες έλξεις δεν έχει βασικές αλλοιώσεις.
Για τις καταλήξεις τι να πω. Είναι τα μελωδικά σχήματα (οι φράσεις) που φτάνουν σε μια στάση της μελωδίας είτε ενδιάμεσα είτε στο τέλος. Το τέλος των μουσικών φράσεων. Παρατήρησε ότι πολλές καταλήξεις είναι ίδιες. Τριγυρνάνε οι νότες την νότα της κατάληξης με ένα συγκεκριμένο τρόπο πριν καταλήξουν σε αυτή και αυτό κάνει και τα κομμάτια να ανήκουν στο ίδιο στύλ. Η νότα της κατάληξης πρέπει να είναι δεσπόζων ή βάση.
Η βάση του ήχου είναι η τελική νότα του κομματιού στις περισσότερες περιπτώσεις. Είναι η πρώτη νότα τις κλίμακας αλλά όχι πάντα του κομματιού. Το κομμάτι μπορεί να ξεκινά και από δεσπόζων φθόγγο ή από κάποιον άλλο που θα οδηγήσει όμως γρήγορα(ή στο τέλος της φράσης) είτε στη βάση είτε σε κάποιο δεσπόζων.
Παράδειγμα ουσάκ είναι το “παλαμάκια παλαμάκια”. Βασικά το τράκαρα τυχαία για αυτό το αναφέρω.
Πάρτο από μι. Θα δεις ότι όταν ερχόμαστε από το φα για κατάληξη στο μι το φα είναι φυσικό ενώ όταν ανεβαίνει είναι φα # (ρεφρέν). Πρόσεξε ότι στο σημείο που λέει “και οι μάγισσες χορεύουν όμορφο καρσιλαμά” το “και” είναι ντο # και όχι ντο φυσικό. Αυτό γιατί ανεβαίνει στην πάνω περιοχή και καθώς πηγαίνει στο μι χρησιμοποιεί ντο #). Ο δρόμος είναι ο ουσάκ γιατί γενικά το κομμάτι δουλεύει χαμηλά και μόνο εκείνο το σημείο δεν μπορεί να τον κάνει χουσείνι. Επίσης πρόσεξε πόσο σημαντική είναι η νότα λα.
Εν κατακλείδι
Ελπίζω να βοήθησα.
δεν ξερω αν εχεις διαβασει το βιβλιο του παγιατη για να γραφεις τοσο διαστημικα πραγματα η εχεις παει καποιο ωδειο , αλλα εγω θα ελεγα στο φιλαρακο μας να ασχοληθει με δαχτυλισμους και ποιο πρακτικα πραγματα πανω σε λαικους δρομους - φρασεις κτλ και οχι να ασχοληθει με τετραχορδα και πενταχορδα και εκλησσιαστικη και βυζανινη μουσικη… επησεις απο ποτε εχει ο ουσακ φα# ? απο τονο ρε, αν καταλαβα καλα?