Τι έγινε στην Ύδρα (2002)

Ρε μάγκες.
Καμιά πληροφόρηση για το τι έγινε πάνω-κάτω στην Υδρα, έχουμε; Αν δεν κάνω λάθος, κάποιοι είχαν πάει από μας. Ας ρίξουν ένα κατατοπιστικό αρθράκι…
ΑΝ

ʼρη και υπόλοιποι, είχα σκοπό να γράψω τις εντυπώσεις μου από τη φάση στην Ύδρα, απλά δεν κατάφερα να βρω χρόνο…

Προσωπικά μπορώ να μιλήσω μόνο για το Σαββατοκύριακο, γιατί κατέβηκα το Σάββατο το πρωί…

Λοιπόν το Σάββατο το πρωί το πρόγραμμα του «Συνεδρίου» περιλάμβανε τρεις ομιλίες – παρουσιάσεις εργασιών σχετικές με το ρεμπέτικο τραγούδι. Η καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, ήταν η εργασία του κοινωνιολόγου Δημήτρη Υφαντή που πραγματεύονταν την τυπολογία του χασικλή μέσα από το ρεμπέτικο τραγούδι! Ο Δ.Υ. , αφού κατέφυγε σε κάποια «ντοκουμέντα εποχής» και αφού εξέτασε κάποιες εκατοντάδες τραγουδιών με σχετικό περιεχόμενο, κατέληξε στην καταχώρηση του «χασικλή» σε τρεις κατηγορίες! Από το λίγο που σκέφτηκα αυτή την κατηγοριοποίηση (φέρνοντας στο μυαλό μου παραδείγματα τραγουδιών), η συγκεκριμένη επιλογή των κατηγοριών μου φάνηκε απολύτως λογική…
Οι υπόλοιπες δύο παρουσιάσεις ήταν «συμπαθητικές», χωρίς όμως να έχουν να παρουσιάσουν κάτι καινούριο σε κάποιον που έχει διαβάσει ένα – δυο σχετικά βιβλία…

Το μεσημέρι το πρόγραμμα περιλάμβανε δύο θέματα:
Το πρώτο ήταν μια παρουσίαση σχετική με θέματα οργανοποιίας (!) από λαϊκό οργανοποιό από το Yorkshire (πολλά θαυμαστικά)… Ψιλοαποτυχία ήταν, αφού τα όργανα που παρουσίασε ήταν διασταύρωση ελληνικών λαϊκών οργάνων με όργανα που υπάρχουν στην πατρίδα (ή στη φαντασία) του δημιουργού! Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι το μπουζούκι ήταν με επίπεδο σκάφος, μυστήριας αισθητικής και ελαφρώς σκευρωμένο…
Το δεύτερο ήταν ένα μάθημα σχετικό με μακάμια από δύο τούρκους μουσικούς (μουσικάρες για την ακρίβεια). Ο ένας απ’ αυτούς (από ʼγκυρα) μιλούσε σε τουρκοαγγλική (αγγλικά με βαριά προφορά) και παρουσίαζε σε πεντάγραμμο κάποια μουσική θεωρία, ενώ ο άλλος (από Σμύρνη) μας έδινε ηχητικά παραδείγματα παιγμένα στο σάζι!

Το απόγευμα στις 7 έγινε προβολή δύο films, το πρώτο ήταν ένα μιξαρισμένο ρεζουμέ του περσινού meeting, όπου είδα τους Μουσουτούδες, το Σώτο (με γυαλιά ηλίου) και τον Παναγιωτακόπουλο να παίζουν μπουζούκια, και την πάρτη μου να χορεύει ζεϊμπέκικο…
Το δεύτερο ήταν ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα (νομίζω ισπανικής τηλεόρασης) στο ρεμπέτικο, όπου είδαμε να μιλάνε ο Μιχ. Γενίτσαρης, η Σοφία Καρίβαλη (!), ο Οδ. Μοσχονάς, ο Στέλιος Βαμβακάρης και φυσικά ο μπαλαντέρ Γιώργος Νταλάρας (στην αγγλική παρακαλώ)!

Για το βράδυ στις 9:30 ήταν το ραντεβού σε μία αυλή ταβέρνας όπου θα γινόταν το προγραμματισμένο λαϊκό γλέντι. Είχε στηθεί πάλκο που είχαμε τη χαρά να το πατήσουν ο Πάππος, ο Γκουβέντας, ο Τσεκούρας, η Μαριώ, η Σοφία Παπάζογλου, ένας καλός κιθαρίστας (να με συγχωρέσει που δε θυμάμαι το όνομά του) και (ω, τι έκπληξη) ο Θ. ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ!!! Το πρόγραμμα ήταν στηριγμένο σε μεγάλο μέρος σε τραγούδια του μπάρμπα-Γιάννη! Στη συνέχεια (κατά τις 2) ανέβηκαν για λίγο και οι Τούρκοι και παίξανε ανατολίτικα θέματα μα δύο σάζια ( ο εξ Αγκύρας έπαιζε με ένα σάζι με διπλό μανίκι, το ένα κανονικό, το άλλο χωρίς διαιρέσεις!)

Στη συνέχεια της βραδιάς, αφού τελείωσε το πρόγραμμα, μαζευτήκαμε όλοι οι ερασιτέχνες οργανοπαίκτες μετά των οργάνων μας και αρχίσαμε να παίζουμε γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι της ταβέρνας, παρουσία των προαναφερθέντων μεγάλων μουσικών (ψιλοϊεροσυλία)…
Επειδή ήταν ήδη αργά και τριγύρω ήταν κατοικημένη περιοχή ήταν λογικό κάποιοι να θέλουν να κοιμηθούν και έτσι μεταφερθήκαμε στα γνωστά (για όσους ήταν πέρυσι) σκαλάκια στο λιμάνι! Βέβαια δεν πήγαμε στεγνοί, καβατζάραμε κράσους και ποτήρια από την ταβέρνα, γιατί η νύχτα ήταν μεγάλη… Και κει που ήμασταν καμμιά δεκαπενταριά ψυχές και τη βρίσκαμε, εμφανίζεται η Μαριώ κεφάτη , η οποία θα έφευγε με το πρώτο πρωινό δελφίνι, και άρχισε να μας ζητάει να της παίξουμε για να τραγουδήσει!!! Με όλα αυτά το κέφι ανέβηκε στα ύψη και παιζοτραγουδάγαμε χωρίς την παραμικρή αίσθηση της ροής του χρόνου! Ώσπου κάποια στιγμή σκάσανε μύτη κάποια πρωινά γεροντάκια που πηγαίνανε να ψηφίσουν και καταλάβαμε ότι ξημερώσαμε μπροστά σε εκλογικό κέντρο!!! Αυτό επιβεβαιώθηκε 10’ αργότερα που ήρθε ένα όργανο με στολή (όχι σαν και τα δικά μας) και μας είπε φωνασκώντας ότι τα μπουζούκια απαγορεύονται !!!
Μέσα σ’ όλα αυτά έδεσε και το δελφίνι με το οποίο θα έφευγε η Μαριώ και σηκωθήκαμε μισοσουρωμένοι να την ξεπροβοδήσουμε παίζοντας στο περπατητό! Αλλού είχα το ποτήρι, αλλού είχα τη θήκη, αλλού είχα τα μυαλά, χαμός…
Έτσι πήγαμε για ύπνο, η ώρα 7:15…

Μετά από τέτοια Σάββατο, όπως είναι φυσικό, η Κυριακή ήταν μία μέρα παρακμής… Ξεσούρωμα με απανωτούς καφέδες στο λιμάνι κτλ…

Γύρω στις 4 το απόγευμα μαζευτήκαμε πάλι σε καφετέρια του λιμανιού, με τις βαλίτσες και τα όργανα υπό μάλης! Αρχίσαμε να παίζουμε ότι μας κατέβαινε κάτω από τον ήλιο, έχοντας γύρω – γύρω διαφόρων ειδών σχιστομάτηδες με τις ΝΙΚΟΝ να έχουν πάρει φωτιά, ενώ εμείς κάναμε ομοιοπαθητική ξαναπίνοντας αλκοόλ… Ώσπου κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είχε δέσει το δελφίνι της επιστροφής, μάζεψα ότι έβλεπα και άρχισα να τρέχω να το προλάβω. Ευτυχώς ένας φίλος το πήρε χαμπάρι και είπε στους «δελφίνους» να με περιμένουν… Τελικά ξέχασα τη φωτογραφική μου μηχανή ….ROCK…

Κάτι πολύ σημαντικό που δεν ανέφερα στα παραπάνω είναι η παρουσία πολλών αξιοθαύμαστων «βαρβάρων», που είχαν μία απίστευτη φλόγα μέσα τους για το Ρεμπέτικο και την ελληνική κουλτούρα γενικότερα!
Δανοί και Ουγγαρέζες που τους τη βάρεσε και σπουδάσανε ελληνική φιλολογία, Νορβηγοί που κάναν διδακτορική εργασία στους ρεμπέτες και τους σούφι (ποια να εννοώ άραγε?), Βέλγοι που έχουν κάνει e-σελίδα στα Φλαμανδικά για την ελληνική μουσική, Γάλλοι που παίζαν πανέμορφα ούτι, Σουηδοί ακκορντεονίστες μέλη του Ρεμπέτικου σχήματος της Σουηδίας (νομίζω εμφανίστηκαν στα Τσιτσάνεια), Γερμανοί που μιλάγανε ελληνικά και παίζανε νέι και τουμπερλέκια, Ολλανδοί με ανησυχίες για την πρώτη φάση του ρεμπέτικου, Ιταλοί μπουζουξήδες, ελληνόφατσες τρίτης γενεάς που να μην γνωρίζουν λέξη ελληνικά αλλά να τους σαγηνεύει το ρεμπέτικο κλπ-κλπ.

Τελικά, μάλλον καλά τα περάσαμε…

Μάιστα.
Τελικά κακώς οργανώνονται “Συνέδρια”. Ενα κάμπιγκ θα ήταν προτιμότερο. Ετσι κι αλλιώς, αυτό που μένει από αυτές τις δουλειές είναι οι …μπουζουκομαχίες που ακολουθούν.
ΑΝ

ΥΓ. Αυτός που αποφάσισε για την ημερομηνία διεξαγωγής του Συνεδρίου δεν ήξερε ότι την ίδια μέρα γίνονται οι επαναληπτικές εκλογές; Εκτός αν νομίζει ότι οι τοπικές εκλογές είναι μικρής σημασίας στην επαρχία αυτή που λέγεται Ελλάδα. Αντε γιατί αρκετά έχω φορτώσει με τους Δυτικούς.

(Γιάννης Λιανός)

Επαιξε ένας Ιταλός μπροστά μου το Ταξιμ Ζεϊμπεκικο και τον Αραμπατζή τέλεια! δεν το πίστευα… και να μην ξέρει γρι ελληνικά… Επίσης μια Γιαπωνέζα με ρώτησε πού μπορεί να αγοράσει και να μάθει μπουζούκι (…) Απίστευτα πράγματα.