Εγώ Μπάμπη, μέχρι ακριβώς το 1.40 δεν βλέπω (ακούω, σωστότερα) κάτι προβληματικό. Αλλά και το βηχαλάκι δεν το βλέπω τόσο έντονο. Να θέσω όμως κάτι άλλο, διαφορετικό: νομίζω ότι ο λόγος για τον οποίο “παρέβλεπαν” τέτοια συμβάντα, συν βεβαίως κάποια σαρδάμ και κάποια μουσικά λάθη, δεν είναι αποκλειστικά το μεγάλο κόστος της μήτρας (που ήταν όντως μεγάλο, αλλά περισσότερο μεγάλα ήταν τα κέρδη των εταιριών*). Έχω την εντύπωση ότι γενικότερα, υπήρχε ανοχή για τέτοια λάθη . Δεν νομίζω να υπήρξε ούτε ένας αγοραστής δίσκου που να ζήτησε “τα λεφτά του πίσω”, γιατί και δεν θα του τα έδιναν, και συνήθως δεν πείραζε και τόσο.
*ας μη θεωρηθεί ότι κατά έναν τρόπο κακίζω την πολιτική των εταιριών, γιατί επιχειρηματικότητα χωρίς προσδοκία κέρδους απλά, δεν νοείται, από νεολιθικής εποχής και μέχρι σήμερα.
Γρηγόρη, έχω την εντύπωση πως ο μπουζουξής σου δεν υπονοούσε τα λάθη που πραγματευόμαστε σ’ αυτό το θέμα. Μήπως, απλά δεν του άρεσε το “αποστειρωμένο” άψογο παίξιμο;
ε, ακούγεται ένα γρέζι και μια κομμένη ανάσα, ειδικά στην τελευταία φράση πριν το βηχαλάκι. νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις θα ήθελαν να το ξαναγράψουν, αλλά πέρα από το κόστος του κεριού πιθανολογώ ότι θα υπήρχε και ένας άλλος παράγοντας:
πώς να ρισκάρεις την επανάληψη μιας πετυχημένης -κατά τα άλλα- εκτέλεσης; με τί κουράγιο να ξαναπαίξεις ταξίμι και να κάνεις αμανέ; χάνεται η σπιρτάδα και η ζωντάνια με τις επαναλήψεις. επιπλέον μπορεί ήδη να είχαν κάνει 2-3 αποτυχημένες φωνοληψίες στο ίδιο κομμάτι πριν, ποιός ξέρει.
εξάλλου έχει περάσει και ένα ακόμα πιο χοντρό και φανερό λάθος, και στο πιο αμύητο αφτί: το φινάλε του “κάποια μάνα αναστενάζει”, όπου όλοι κάνουν φινάλε (μάλλον λόγω χρόνου) και ο τσιτσάνης πάει να συνεχίσει για δεύτερη εισαγωγή και μένει μετέωρος στον αέρα.
στην κα κούλα ακούω πρόβλημα στις στροφές -είτε κατά την ηχογράφηση είτε κατά την ψηφιοποίηση. εξάλλου ήταν πολύ απλός ο εξοπλισμός της εταιρίας της.
το δεύτερο το έχω ξανακούσει, πιο πολύ προσβάλλει τα αυτιά μου η όλη ενορχήστρωση παρά η έλλειψη autotuner.
Οτι τραγουδησε ο Παγιουμτζης αλλα με τη φωνη του Μπατη γιατι ο Μπατης ηταν ψιλολιωμα οπως ακουγετε καποια στιγμη μες το τραγουδι.
Συγκρινα τις φωνες τους
Εδω https://youtu.be/IoUN_BDpLu8
Και του Μπατη εδω https://youtu.be/AYsSqUe8-7A
Μαλλον το σχόλειο ισχυει.
Ειχαν μεγαλη τρελα παντως
Νίκο, σόρι για το οφφτόπικ, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς (…) η “επιχειρηματικότητα” στις πρωτόγονες, αρχαϊκές, ως και τις σχετικά πρόσφατες πατριαρχικές κοινότητες, συνίστατο στην ανταλλαγή του παραγωγικού τους πλεονάσματός με το πλεόνασμα άλλων κοινοτήτων (πχ γεωργικό με κτηνοτροφικό πλεόνασμα κλπ, ή σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή πορτοκάλια και λεμόνια με λεωφορεία), οπότε δεν μπορεί να γίνεται λόγος για “κέρδος” σ’ αυτές τις περιπτώσεις. … Το κέρδος δεν προϋποθέτει “επιχειρηματικότητα” γενικά, αλλά κάποιες ορισμένες μορφές της - πχ κεφάλαιο και υπεραξία κλπ κλπ. Ελπίζω να μη γίνομαι σχολαστικός, και πάλι σόρι για το οφφτοπικ. :089:
Εντάξει ‘Αγη, ας το περιορίσουμε λοιπόν λιγάκι βγάζοντας απ’ έξω τη νεολιθική εποχή (την παλαιολιθική την είχα έξω ούτως ή άλλως), όπου οι κατά τόπους άρχοντες δεν έκοβαν νόμισμα. Στην κλασική αρχαία Ελλάδα όμως, όπως και νωρίτερα επί θαλασσοκρατόρων Φοινίκων, το εμπόριο ανθούσε στη Μεσόγειο και κανένας Μάρξ δεν μίλησε ποτέ για κεφάλαιο, υπεραξίες κλπ. εκείνης της εποχής. Κέρδος όμως επεδίωκαν οι έμποροι και εκείνων των εποχών, κέρδος κανονικό. Υπεραξία δηλαδή, λεφτά. Και συνέχισαν κανονικά τη δουλειά τους για αιώνες, μέχρι που το πήρε πρέφα ο Μάρξ τον 19ο αιώνα και αφού, βέβαια, είχε προηγηθεί η βιομηχανική επανάσταση. Αλλά σταματάω κι εγώ εδώ.
Εντάξει, χάνει στροφές ο δίσκος. Ή αυτός που το ψηφιοποίησε το έπαιξε σε γραμμόφωνο που χάνει, ή, δεν ξέρω αν γίνεται αυτό με πλάκες (με τα βινύλια γίνεται), να είχε αλλοιωθεί / μισολιώσει ο δίσκος.
Να έφταιγε ο τότε εξοπλισμός της εγγραφής, που λέει ο Λίγκα, δεν το νομίζω. Μπορεί να ήταν απλός, αλλά εκείνη την εποχή η ακρίβεια ήταν αξία. Για παράδειγμα, τα κουρδιστά ρολόγια (τσέπης ή εκκρεμή ή καμπαναριού) δε χάνανε, όπως μπορεί να έχανε ένα φτηνό κουρδιστό ξυπνητήρι το 1980.
Μ’ ένα πρόχειρο ψάξιμο δε βρίσκω να υπάρχει σε άλλο γιουτουμπάκι η ίδια ηχογράφηση, για να συγκρίναμε.
Εσύ; Εδώ δεν πίστευε τ’ αφτιά του ο τραγουδιστής:
-Από ρε το παίζουν; Αποκλείεται. Ντο θα είναι. Ας το πω από ντο.
Είναι πραγματικά απίστευτο. Και επειδή πρόκειται για δεκαετία ΄90, αρκετά μεταγενέστερο ρημέηκ δηλαδή, μία μόνο εξήγηση μου έρχεται στο νού: Ήταν τόσο “ρουτίνα” πλέον η παραγωγή ρημέηκ με όσο φτηνότερο κόστος γίνεται, που μάλλον έκαναν προηχογράφηση της ορχηστρικής εισαγωγής και συνοδείας (που τεχνικά είναι εντάξει) και, αργότερα, κατά το πώς βολευόταν ο καθένας, έφερναν τους (σίγουρα όχι πρωτοκλασάτους) ερμηνευτές να κάνουν πλέη μπάκ, με ακρόαση του ορχηστρικού μέσω ακουστικών και μίξη. Εκεί έγινε, λέω εγώ, το λάθος και ουδείς μπήκε στον κόπο, πριν προχωρήσουν στην τελική μαζική παραγωγή, να ελέγξει τί γράφτηκε. Ερώτηση: Πόσο καλός επαγγελματίας ήταν αυτός ο Ρενιέρης; Δεν τον κόβω, αφού τον φώναξε η Μιούζικ Μπόξ, να έκανε αυτός λάθος, μάλλον τεχνικό πρόβλημα υπήρξε.
Περικλή, πριν καταλήξεις στα ρε και ντο, έβαλες όργανο να ελέγξεις τονικές;
Νίκο, και βέβαια ο Μαρξ έχει μιλήσει για εμπορικό και χρηματικό/τοκοφόρο κεφάλαιο στον αρχαίο κόσμο (όχι όμως και για “αρχαίο καπιταλισμό” που θα προϋπόθετε και αρχαίο βιομηχανικό κεφάλαιο…) ενόσω δηλ. κυριαρχούν οι δουλοκτητικές σχέσεις παραγωγής. Αλλά - όπως λες - σταματάω κι εγώ εδώ. Δεν έχω πρόθεση για τέτοιο διάλογο - απλά μια οφφτόπικ νύξη σε μια αντίστοιχη δική σου αποστροφή έκανα: το κέρδος δεν είναι αιώνια οικονομική κατηγορία ούτε σε σχέση με το μέλλον αλλά ούτε σε σχέση και με το παρελθόν.
Και, πράγματι, δεν είναι ανάγκη να “κακίζει” κανείς την πολιτική των εταιριών. Θα ήταν σαν να “κακίζει” τον καρχαρία γιατί έχει κοφτερά δόντια. Αλλά επίσης δεν είναι ανάγκη να διακηρύσσει κανείς και την “αιωνιότητα” των οικονομικών όρων που τις διέπουν.
Τάκης Ρανιέρης πρέπει να είναι ψευδώνυμο του επιμελητή της έκδοσης του βινυλίου Δημ.Ράνιου, ο οποίος προφανώς στην ανατύπωση σε cd -διότι αν δε με απατά η μνήμη μου στο βινύλιο δεν υπήρχε- προσέθεσε την θεόφαλτση ερμηνεία του…μάλλον το είχε απωθημένο μεράκι να βγάλει δίσκο
Βρε Μπάμπη, είσαι σίγουρος; Δεν είναι απλά “θεόφαλτσος”, εδώ μιλάμε για πολύ “χοντρή” φαλτσάδα. Όμως είναι και η Μιούζικ Μπόξ από πίσω. Και ναι μεν ο Γκεσάρ μάλλον είχε αποσυρθεί στα ΄90, αλλά δεν μπορεί να μην τό 'πιασαν κάποιοι άλλοι στην εταιρία, έτσι θα το άφηναν; Τι ήταν πιά ο επιμελητής ενός δίσκου του Ράνιου, ο ιδιοκτήτης; Και, όπως λέει και ο Νίκος, δεν μπορούσαν να βρουν ένα auto tuner;
γεια σου ρε μπάμπη! κι αναρωτιόμουνα πώς αυτός ο άνθρωπος τραγούδησε στο δίσκο… έβαλε τα λεφτά; ήταν σύζυγος/γκόμενος/συγγενής του ιδιοκτήτη της δισκογραφικής; είχε κερδίσει διαγωνισμό καραόκε;
Μαρίκα Νίνου: “κλαίνε στο σαράι οι αγάδες, που ροθούσαν της Σεράχ την ομορφιά”. Νόμιζα ήθελε να πει “θωρούσαν”, αλλά και στην άλλη εκτέλεση από Αμερική το ίδιο λέει. Υπάρχει τέτοιο ρήμα;