ʼρη στείλε επιγόντως τις λεπτομέρειες για τη σειρά των CD που ανέφερες. Κατεβαίνω Αθήνα και θα’θελα να την πάρω πριν επιστρέψω στην εξορία.
σπασίμπα,
γιώργος
επειγόντως=εντός της ημέρας ει δυνατόν γιατί μετά πάπαλα από PC…
να’σαι καλά ρε ʼρη,
γιώργος
Γιάννη όταν μιλάω για “χρώμα” αναφέρομαι συνολικά στα τραγούδια του κι όχι σε κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι. Αν θες πάντως ν’ ακούσεις το μπαρμπα-Γιάννη σε ταξίμια, βρες τις αμερικάνικες ηχογραφήσεις του (δε θα τις βρεις μαζεμένες, υπάρχουν σκόρπιες σε διάφορες συλλογές).
Τώρα, για τις φάλτσες νότες που αναφέρεις, νομίζω ότι τα παραλές. Οταν “πέφτουν τα γκάζια”, όπως λες, κάνει ίσως μερικές “τζούφιες” πενιές. Τίποτα παραπάνω. Είναι χαρακτηριστικό αρκετών παλιών μπουζουξήδων, που δεν είχαν την ταχύτητα των “πολυβόλων” της δεκαετίας του ‘50 (Μπέμπης, Τσιμπίδης, Σπόρος, Ζαμπέτας κλπ.). Χαρακτηριστικότερος όλων είναι ο Τσιτσάνης, που σε μερικά σόλα του είναι τελείως “χύμα”.
Για τον Γιοβάν Τσαούς:
Υπάρχει δισκάκι με όλα τα δισκογραφημένα τραγούδια του (13 όλα κι όλα) απ’ το Φαληρέα. Τα μεγάλα δισκάδικα το έχουν. Πάντως είναι πολύ “βρώμικες” ηχογραφήσεις. Τέσσερα τραγούδια του υπάρχουν πεντακάθαρα στις σειρές της Rounder “Rembetika in Piraues” kai “Rembetika in Piraues II”.
Για το Γιώργο:
Κυκλοφορούν απ’ τη Sony music 4 cd’s με μπουζουξήδες. Δύο του Κώστα Παπαδόπουλου, κι από ένα του Θύμιου Στουραϊτη και του Γιάννη Μωραϊτη. Αυτά έχουν σόλα. Υπάρχουν τρία cd’s του Ιορδάνη Τσομίδη. Υπάρχουν δύο cd’s “Δεξιοτέχνες” απ’ τα οποία αξίζουν τα σόλα των Παπαδόπουλου και Καρνέζη τα οποία δεν θα τα βρεις αλλού και φυσικά το σόλο του Μπέμπη (“Πενιές Μπέμπη”). Ξεκίνα μ’ αυτά και βλέπουμε…
ΑΝ
ΥΓ. Αν είστε καλά παιδιά θα σας δώσω τριαντάλεπτο demo cd του σχήματος “Τρίχορδο” (Παπαδόπουλος, Λιόσης, Κωνσταντίνου, Ιωαννίδης).
Oso afora ton Peristeri tha eithela na po kai ego oti n penia tou einai ontos monadiki, delikati alla sinama kai varia rebetiki. Peran apo ta tragoudia pou anaferthikan kai pou martyroun ta tis klasns tou yparxei ena pou den anaferthnke kai pou gia mena prosopika einai to agapnmeno mou. Kalista tha mporouse na einai kai o “ymnos” tou rebetikou.
Einai to “Paikse bouzouki mou” me tin Stella Haskil apo to 1948. To tragoudi ksekina me taximi enos leptou. To tragoudi einai tou Peristeri.
Πολύ καλό όντως.
Αλλά ο “υμνος” είναι το Μινόρε του Τεκέ.
ΚΚ
Πρός τον Γιάννη Σαραφίδη όσον αφορά το παίξιμο του Γιάννη Παπαιωάννου .
Αγαπητέ Γιάννη :σε κάποιον δείχνανε την πανσέληνο και αυτός κοιτούσε το δάχτυλο.
Σιγά σιγά πιστεύω ότι θα μάθεις να ξεχωρίζεις ποιό είναι το όμορφο στην τέχνη πιό το ασήμαντο και πιό το σημαντικό…καλή δουλειά.
Φιλικά Γιώργης Μοναχοπότης
Αντε να συμπληρώσω και κάτι ακόμα για το “Σε γελάσανε”:
Ο Μάρκος στην “Αυτοβιογραφία” του αναφέρει ότι έγραψε το παραπάνω τραγούδι για την πρώτη του γυναίκα, όταν εκείνη προσπαθούσε να του “φάει” τα φράγκα μέσω διατροφής. Αναφέρει και ημερομηνία. Και για να το θυμάται ο Μάρκος (που δε θυμόταν και πολλά) έτσι θα είναι.
ΑΝ