Αγαπημένε μου φίλε Γιάννη ! μετά την περί τον Σωκράτη “απολογία” σου
η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά …
και τα πόδια … όμως !!! :089: … :082::084::257::256::039:
και να συμπληρώσω, μια και σε γνωρίζω, πως είσαι παιδί Μάλαμα …:092:
Προσπερνώντας το αυτονόητο ότι κάθε γούστο είναι σεβαστό, υπάρχει όντως ένα «πρόβλημα» με την Πριγκιπέσα του Μάλαμα, που τον συνδέει με την παρούσα συζήτηση:
Ένα τραγούδι με αναφορές στο ρεμπέτικο, που ξεκάθαρα όμως δεν είναι ρεμπέτικο το ίδιο, έχει παρεισφρήσει μέσα στο ρεπερτόριο που περιμένει ο κόσμος να ακούσει σε ρεμπετομάγαζα. Δεν ξέρω αν αυτό το ξεκίνησαν κάποιοι μουσικοί ή το κοινό. Παλιότερα συνέβαινε το ίδιο με τραγούδια του Παπάζογλου (Μπαγλαμαδάκι, Αχ Ελλάδα κ.α.). Αξιόλογα τραγούδια, όλοι αν μη τι άλλο τα σεβαστήκαμε, αλλά διάολε δεν είναι ρεμπέτικα! Έχει ενδιαφέρον δε ότι η παρατήρηση του Δ. Μυστ., ότι αυτή η σουξεδοποίηση ήρθε χρόνια μετά την κυκλοφορία των τραγουδιών, ίσχυε και σ’ εκείνη την περίπτωση!
Μεταξύ «ρεκτών» υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει το μουσικό ζάπινγκ: μπορεί να αγαπάς χίλιες μουσικές εκτός από το ρεμπέτικο, αλλά να θες να ακούς μία μόνο κάθε βραδά, όχι να αλλάζεις από τη μία στην άλλη. Ο πιο ελαφρός ακροατής δεν το καταλαβαίνει αυτό. Ο μαγαζάτορας (και πολλοί μουσικοί) θέλουν «να είναι όλοι ευχαριστημένοι», δηλαδή να ακουστεί από λίγο για κάθε γούστο. Αν γίνει αυτό, η πρώτη κατηγορία δε θα μείνει ευχαριστημένη, αφού αυτό που της αρέσει είναι να ακούγεται ένα είδος θρουάουτ.
Γενικά η δήθεν δημοκρατικότητα του να καλύψουμε όλα τα γούστα είναι ανούσια και επιφανειακή. Αλλά υπάρχει. Την ασκούν συνάνθρωποί μας, καλοπροαίρετα. Όποιος καταλαβαίνει λίγο παραπάνω από εκείνους, οφείλει (αυτός και όχι εκείνοι) να τους κατανοήσει και να κάνει τις αναγκαίες παραχωρήσεις ώστε να πετύχει η συνύπαρξη ανθρώπων που δε βγήκαν από το ίδιο καλούπι. Μόνο εκείνος βλέπει ότι πάνω σ’ αυτό το ζήτημα θα μπορούσε να δημιουργηθεί αντιπαλότητα οπαδών, και μόνο εκείνος μπορεί (και άρα πρέπει) να την υπερβεί. Ο άλλος, που λέει «μα εγώ θέλω να είναι όλοι ευχαριστημένοι», ό,τι μπορούσε το έκανε.
Καλό το λογοπαίγνιο. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στη κρίση της Πελαγίας και τη δέχομαι ως σωστή.
Αν και σε βλέπω φίλε Γιανν’ς, πολλές φορές παρορμητικός, πιθανότατα λόγω ηλικίας. Πολλοί νέοι της ηλικίας σου σκέφτονται με το λάθος κεφάλι. Να πω το αυτονόητο, που φαίνεται ότι δεν το έχεις σκεφτεί. Όταν θίγεις και απαξιώνεις έναν καλλιτέχνη, δε θίγεις μόνο τον καλλιτέχνη, αλλά και όποιον εκφράζει τον θαυμασμό του, για τον καλλιτέχνη αυτόν. Απαξιώνει και το μέλος αυτό, για το γούστο και τις προτιμήσεις του και ότι ακόμα σούρεις στον καλλιτέχνη, περνάνε και στον θαυμαστή. Το να εκφράσεις την άποψή σου ότι δεν είναι του γούστου σου, πιστεύω ότι είναι και κατανοητό και αποδεκτό από τον καθένα. Ο άλλος τρόπος θίγει όχι μόνο τον καλλιτέχνη και τους θαυμαστές του, αλλά και άλλα μέλη που διαβάζουν αυτές τις απόψεις ακόμα κι αν απεχθάνονται τον καλλιτέχνη.
Για τη πριγκιπέσσα συγκεκριμένα, μου την έχουν ζητήσει κι εμένα πολλές φορές. Δεν το έχω πει το τραγούδι ποτέ γιατί δε το ξέρω. Και έχω μουλαρώσει τόσο ώστε δε σκοπεύω να το μάθω, για να κάνω κάποιων τα κέφια, που μέσα σε ρεμπέτικο πρόγραμμα ζητάνε εκτός των άλλων και τη πριγκιπέσσα. Το ρίχνω και στη τρελή καμιά φορά και λέω το φάνταζες σα πριγκιπέσσα και λέω ότι την είπα και αυτή ξέρω και δε ξέρω άλλη. Και το περίεργο είναι ότι όταν την άκουσα μου άρεσε η πριγκιπέσσα και συνεχίζει να μου αρέσει.
Ξέρει κανείς αν στα δημόσια νοσοκομεία οι ψυχίατροι πληρώνονται ή μπορώ να πάω με το βιβλιάριο του ΙΚΑ?
Περικλη, ο αντιλογος σε αυτο που λες υπάρχει, και ισχυει απο παλια. Και εξηγουμαι: Όλοι οι παλιοι, στην αρχη του προγραμματος τους επαιζαν και μη-ρεμπετικα τραγουδια, τα λεγομενα ευρωπαϊκά. Δηλαδή προσπαθούσαν να έχουν μια Χ ποικιλία και να κρατάνε όλους τους πελάτες ευχαριστημένους. Βέβαια, καποιος ευλογα θα παρατηρησει πως υπήρχαν συνήθως και άλλοι καλλιτέχνες για αυτά του είδους τα τραγούδια. Δεν αναιρεί όμως το σκεπτικό αυτό.
Η κίνηση αυτη είναι καθαρά “εμπορική-επιχειρηματική”, αλλά οι καλλιτέχνες το δέχονταν νομίζω. Σήμερα όμως μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο;
Θα σου πει κάποιος: - Στις συναυλίες του ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, παίζει ρεμπέτικα και τα συνδυάζει όμορφα με τα δικά του, γιατί να μην μπορεί να γίνει αυτό και σε ένα ταβερνάκι αντίστροφα;;
Χωράει πολλή κουβέντα το πράγμα, όμως νομίζω πως οι μουσικοί δεν είναι απλώς juke-box που ευχαριστούν το κοινό. Χρειάζεται και μια “ανοχή” στην καλλιτεχνική έκφραση ρε παιδί μου! Καλό είναι να μπορεί να υπάρχει συνεννόηση. Αν ο κάθε πελάτης ήταν εριστικός μέχρι αηδίας για το τι ήθελε να ακούσει, θα έπρεπε να σκύβουμε το κεφάλι και να το παίζουμε;;
(πιο πολύ προς κουβέντα αυτά και προς εκτόνωση της συζήτησης περί Μάλαμα που δεν είναι και το θέμα μας εν τέλει)
Eυτυχώς που τα είπες όλα Πελαγία (χωρίς να σε παρεξηγήσει ο Γιάννης, αφού τον γνωρίζεις…) γιατί ήμουν έτοιμη να πω τα ίδια και…σίγουρα θα με παρεξηγούσε… Γιάννη, όταν εκφραζόμαστε δημόσια (και μάλιστα γραπτά όπως σ’ ένα φόρουμ) δεν χαρακτηρίζουμε “ανάξιο λόγου” έναν καλλιτέχνη με την πορεία του Μάλαμα, για να πούμε μετά “εμένα δε μου αρέσει” και μετά “τον άκουγα παλιά αλλά τώρα δε μ αρέσει” !! Είσαι νέος και είναι φυσικό να είσαι παρορμητικός αλλά βλέπεις και μόνος σου ότι μέσα σε 3 ποστ από “ανάξιος λόγου” (που δεν το λέμε ούτε για …“σκυλά”…) έγινε…“δεν μου αρέσει” που είναι κάτι πολύ διαφορετικό και απόλυτα σεβαστό (περί ορέξεως, που λέμε…). Εμένα μου αρέσει ο Μάλαμας. Αλλά και για καλλιτέχνες που δεν μου αρέσουν ή που εκπροσωπούν είδη μουσικής που πιθανόν να μη μου αρέσουν, προσέχω πως εκφράζομαι μέσα στο φόρουμ, γιατί άκουσα κάπου ότι "στο ρεμπέτικο φόρουμ βρίζουν τον “τάδε” (πραγματικά αξιολογότατο μουσικό) και όταν αντέδρασα ότι “δεν είναι δυνατό γιατί στο φόρουμ κρατάμε πάντα ένα αξιοπρεπές επίπεδο”, και έψαξα παλιοτερες δημοσιεύσεις, ανακάλυψα ότι κάποιοι εκφράστηκαν πραγματικά άσχημα και αυτό για κάποιους χαρακτήρισε όλο το φόρουμ.
Όσο για το ρεπερτόριο:ένας επαγγελματίας μουσικός ή έχει την επιλογή του προγράμματος και κάνει συμφωνία με τον μαγαζάτορα (και άρα θα πάει και ο ανάλογος κόσμος) ή παίζει ότι έχει συμφωνήσει να παίξει και δέχεται και παραγγελιές εφόσον μπορεί.
Α ρε Έκτορα!! Συνέβη στο Εφήμερο να ζητήσουν την Πριγκιπέσα (ο Βεργόπουλος θα το θυμάται γιατί έγινε τη βραδιά που έγραψε αυτά τα υπέροχα βιντεάκια που ανέβασε στο γτ) , Κοιταχτήκαμε, χαμογελάσαμε, ήμασταν όλο το μαγαζί μια παρέα, είπαμε “γιατί όχι?” Εξήγησε ο Έκτορας ότι παίζουμε άλλη Πριγκιπέσα αλλά δεν χάλασε το χατήρι του πελάτη! Κι όταν οι πελάτες 'ηταν Ιρλανδοί τους έπαιζε και κανένα κέλτικο…Γι αυτά και για πολλά άλλα μας λείπουν παιδιά σαν τον Έκτορα, με γνώση, συναίσθημα, ευγένεια, φιλική συμπεριφορά … (συγγνώμη για την πολυλογία…) Γράφαμε όλοι συγχρόνως απ ότι βλέπω…
Για ένα “πολυσυλλεκτικό” πρόγραμμα και όχι “αυστηρά” ρεμπέτικο, θα μπορούσε ένας σχήμα να ξεκινάει με “έντεχνα” και γνωστά λαικά και να συνεχίζει με ρεμπέτικα και παραδοσιακά. Το ζητούμενο είναι ο τρόπος και η ποιότητα των μουσικών που κάνουν ένα τέτοιο πρόγραμμα, (Παλιά γινότανε στο “Καφενείο η Ωραία Ελλάς” ση Μητροπόλεως, τα μεσημέρια).
Πελαγια εισαι κ εσυ με αυτους του διαβολους του Μαλαμα;;;:092: :mad::019:
Χμ…Ναι…Γνωμη δεν αλλαξα για τον κυριο Σωκρατη και οσα ειπα στο πρωτο μου μηνυμα εξακολουθω να τα πιστευω αυτολεξει.Εκτος απο ενα που επισημανε ο Δημητρης Μυστακιδης και δεν το ηξερα,οτι επαιζε σε μαγαζια ρεμπετικη και λαϊκη μουσικη και την προσφορα του σε αυτο…Ισως δεν τα εθεσα σωστα και κομψα αλλα γενικα ειμαι λιγο αυθορμητος σε αυτα δεν κρυβω λογια…Και δεν σκεφτομαι οτι εχω ενα πληκτρολογιο μπροστα μου και παρεξηγουμαι ευκολα…Αν εθιξα καποιον προσωπικα ζητω συγγνωμη δεν το ηθελα…
Γενικα συμφωνουμε με τον guvs,παιζουμε κ μαζι αυτο θα ελειπε…Παιρνεις μια αποφαση…Εισαι στυγνος,πας μονο για τα φραγκα κ τελος;Παιζεις μονο χιτακια και ξεμπερδεψες…Εγω δεν το βλεπω ετσι…Οταν παιζω βγαζω μερακι κ καημο και δεν θελω να με αντιμετωπιζουν σαν μηχανη…Κ οι περισσοτεροι εδω μεσα πιστευω οτι γι’αυτο το κανουν.Σαφως δεν γραφεις τον μαγαζατορα και κανεις ο,τι σου καπνισει…Φροντιζεις να το παιδευεις λιγο το μυαλο και να τα συνδυαζεις…
μια παρένθεση για το θέμα με τον μάλαμα, μια που υποψιάζομαι πως ήμουν η πέτρα του σκανδάλου (μήνυμα #66). λόγω τρεχαμάτων τώρα ξαναμπήκα και διάβασα όλο το σούσουρο, με κάλυψαν οι υπόλοιποι που απάντησαν του γιανν’ -δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσω. καλή καρδιά!
Καλό μήνα !
Το πρόβλημα αποκαταστάθηκε και ακούμε πλέον σπουδαία τραγούδια !
Κι ο παπάς φοβέρα θέλει, πάντως το ρεπερτόριο είναι ονειρεμένο !!!
Εννοείται στα ταβερνάκια που είναι γνωστά για το ρεμπέτικο σχήμα τους,
έστω κι αν αυτό αποτελείται από ένα μπουζουκάκι και μια κιθαρίτσα…
Τα παιδιά κάνουν θαύματα, οπότε το θέμα μας κλείνει εδώ !