Για να βάλουμε σε μία τάξη κάποια πράγματα, πρέπει να πούμε τα εξής: Η ψαρόκολλα είναι αφυδατωμένη ζωική ζελατίνη,από βράσιμο ύποπροιόντων ψαριών (και κεφάλια ολόκληρα,και εντόσθια,και ότι τέλως πάντων μπορεί να δώσει ζελέ.) Το κόκκαλο είναι ο φορέας που παίρνουμε το προιόν,δεν υπάρχει κάποιο ποσοστό κοκ-κάλου στην κόλλα. Ακόμη πρέπει να πούμε ότι εκείνη την εποχή αυτή υην κόλλα είχανε,αυτή και δουλεύανε.
Αν τώρα εμάς μας αρέσει ο ήχος αυτός -γιατί έτσι τον έχουμε συνηθείση,ΟΛΑ ΚΑΛΑ.Όχι όμως ότι το κόκκαλο,βοηθά στην μετάδωση του ήχου.Έχει αναφερθεί κατ’επανάληψη ότι όστρακα (κόκκαλα,ας πούμε) καλό είναι να μήν βάζουμε στην επιφάνεια του καπακιού,εκτός από τρύπα,και φιλέτα,που είναι στις άκρες και αυτό γιατί αυτά τα σημεία “δεν συνεισφέρουν” και τόσο πολύ στο όλο αποτέλεσμα του ήχου.
Γνωρίζω πολλούς κατασκευαστές,που κάνουν αξιόλογα όργανα,χωρίς την βοήθεια της ψαρόκολλας.Γνωρίζω κάποιους άλλους που δεν κάνουν χωρίς αυτήν.Αυτό μας δείχνει ότι το περισσότερον όλων είναι η τεχνική,με ή χωρίς ψαρόκολλα.Εγώ αυτό γυρεύω.
Δεν το θυμήθηκα τότε, πριν ένα χρόνο. Θα το θυμηθώ τώρα; Αμα περάσω από του Βαρλά θα σου πω.
Τα χρονια περνανε φίλε… θα γερασουμε και μεχρι να γερασουμε με titebond θα την βγαλουμε μου φαινετε… 