Είμαι και γω από αυτούς που στα 12-15 χρόνια μου γνώρισα το ρεμπέτικο μέσω (και) των ραδιοφωνικών εκπομπών της Σ. Μιχαλίτση στο κρατικό ράδιο. Πριν 13 σχεδόν χρόνια, τον Ιούλιο του 2008, είχα ποστάρει εδώ μέσα το παρακάτω:(Το οπτικοακουστικό αρχείο της ΕΡΤ - #29 από elenh)
Τo 1982-83 (συν πλην ενα-δυο χρόνια) έτυχε να ακούσω μια ραδιοφωνική συνέντευξη του Μιχ. Γεννήτσαρη στη Σοφία Μιχαλίτση στο Β’ πρόγραμμα (άραγε έχουν διασωθεί αυτές οι εκπομπές;). Από αυτή την εκπομπή δε θυμάμαι και πολλά (πλην του γεμάτου αυτοπεποίθηση αέρα που κατά τη γνώμη μου εκπέμπει ο Γεννήτσαρης από την Αγιά Σοφιά και φαίνεται και στην εν λόγω τηλεοπτική εκπομπή αρκετά χρόνια αργότερα). Δε θα ξεχάσω όμως ένα απόσπασμα. Κάποια στιγμή η συνέντευξη περιστρέφεται γύρω από το πώς ζει πια ο Γεννήτσαρης. Εκείνη την περίοδο (όπως φαίνεται και από την τηλεοπτική συνέντευξη) ο Γεννήτσαρης δραστηριοποιούνταν στη Λαχαναγορά του Ρέντη. Έλεγε λοιπόν ότι μετά τη δουλειά πήγαινε σπίτι και στον ελεύθερο χρόνο του διάβαζε. Φαίνεται ότι κέντρισε το ενδιαφέρον της Μιχαλίτση αυτή η πλευρά του και τον ρωτά τι διάβαζε.
-Ε, να, κάνα αστυνομικό, κάνα καουμπόικο, απαντάει αυθόρμητα εκείνος.
-Α, τέτοια. Μάλλον απαγοητευμένη η Μιχαλίτση η οποία ενδεχομένως να περίμενε ο Γεννήτσαρης να ησχολείτο με υψηλής αισθητικής λογοτεχνία.
-Ε, ναι. Τέτοια.
Άνετος, ωραίος και ακομπλεξάριστος.