Χρήστο, καλωσόρισες στο Φόρουμ, και με την ελπίδα να μην είσαι απλώς περαστικός, θα σου κάνω λίγη πλάκα.
Λοιπόν: Γιά να μας αντέξεις σ’ αυτό το φόρουμ, πρέπει πρώτα ν’ αγαπήσεις το ρεμπέτικο τραγούδι, έστω και αν δεν καταλαβαίνεις ακόμα τι είναι το “ρεμπέτικο” (όπως συμβαίνει και με όλους εμάς άλλωστε).
Εν συνεχεία να κάνεις κάποια γρήγορα βήματα, ίσαμε το σημείο ν’ αναγνωρίζεις΄ότι:
-
Ο ΜΠΟΡΩΡΗΣ με τη Γλυκερία είναι άλλο πράγμα από τον ΜΠΟΧΩΡΗ με τον Τσαουσάκι, κι άλλο από ΤΟ ΜΠΟΧΩΡΙ με την Παπαγκίκα.
-
Ότι και οι τρείς αυτές παραλλαγές, ανήκουν σ’ ένα από τα πάμπολλα τραγούδια που προέκυψαν από το ΑΠΤΑΛΙΚΟ ΜΙΝΟΡΕ όπως το λέμε στην πιάτσα, κι είναι το Ατάλικο γύρισμα στο τέλος του ΜΙΝΟΡΕ ΤΟΥ ΤΕΚΕ του Ιωάννη Χαλικιά ή Χαλκιά (Jack Gregory), αρχετυπικό Μινόρε γιά μπουζούκι.
-
Ότι και ο Χαλκιάς, δεν έκανε τίποτ’ άλλο (;)παρά να μεταγράψει γιά μπουζούκι, το παλαιότερο (γύρω στα 1870) Σμυρνέϊκο Μινόρε ή Μινόρε τσ’ αυγής, του Γιάγκου Αλεξίου επονομαζόμενου Γιοβανίκα, που παιζόταν με σαντουρόβιολα και τραγουδιόταν από αμανετζή σολίστα.
-
Ότι το “Μινόρε τσ’ αυγής” δεν είναι το “Μινόρε της αυγής” του Περιστέρη.
-
Και σ’ όλα αυτά, να βάλεις χρονολογίες!
Σόρυ, Χρήστο, μην παρεξηγηθείς, δεν ειρωνεύομαι. Πλάκα κάνω φιλική, και λίγο… επίδειξη γνώσεων! Απλά, επειδή μας φαίνεσαι συμπαθής, και αν σε τραβάει το ρεμπέτικο, πέσε με τα μούτρα και άκου τραγούδια, τραγούδια, πολλά τραγούδια, κι άλλα τραγούδια, και πιό πολλά τραγούδια, και κυρίως τις πρώτες παλιές εκτελέσεις σε 78 στροφές.
Και όποια απορία έχεις, εδώ είμαστε.