Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα! Σκεφτόμαστε με την παρέα μου να πάμε στο “περιβόλι του ουρανού” στην Πλάκα. Έχει πάει κάποιος να μου πει πώς είναι;
Σιγουρα δεν ειναι ρεμπεταδικο.Εξελιχθηκε σε μουσικη σκηνη κυριλε…Υπαρχει βεβαια και ο Τσερτος αλλα και παλι…Τι ψαχνετε,γλεντι ακουστικο,σκληρο ρεμπετικο…Αναλογα…
Τελικά πήγαμε στη Μποέμισσα,λόγω βιασύνης κυρίως…
Ζήτημα είναι αν άκουσα 5 ρεμπετικα κι αυτα τα είχανε κάνει σαν τα μούτρα τους… Τι να πω… Την επόμενη φορά θα είμαστε πιο προσεκτικοί…
θεωνη την επομενη φορα Τζιβαερι,Οντα της Κωσταντινας η Ταξιμι αργα…
Αυθεντικά και σπάνια ρεμπέτικα και όλα καλοδουλεμένα, σε πιστότατες εκτελέσεις με διφωνίες - τριφωνίες, χωρίς μαγνήτες και παραμορφώσεις στα μπουζούκια και φέτος μόνο στο Τζιβαέρι…
Είναι το μοναδικό ρεμπετάδικο που διακαιολογεί απολύτως τον όρο, αφού ξεκινάει από την αρχή του προγράμματος με ψαγμένα κομμάτια…
Όλα τα υπόλοιπα δυστυχώς είναι, από λίγο έως πολύ, διασκεδαστήρια που κάνουν πολλούς μουσικούς “συμβιβασμούς”, αφού παίζουν τα “μερακλίδικα” μόνο τις προχωρημένες ώρες…
Τα λέγαμε από πέρυσι ο Λιανός εκαι εγώ σχετικά με το εν λόγω μαγαζί, η αγαπητή Κατερίνα (που ξέρει καλά τους συναδέλφους της) μας επιβεβαιώνει…
ΥΓ: Άρη προχτές ήταν εκεί (ως ακροατής) ο Λευτέρης Παρασκευόπουλος, από ό,τι έμαθα είναι άνεργος προς το παρόν…
Μακαρι να δουλευαμε μονο με Χατζηχρηστο Μαρκο και Τσιτσανη…Δυσκολο να κανεις ολα τα κεφια…
Ερώτηση.Τι ώρες παίζει ο Βλάχος και ο Γιαννίσης στη Στοά;Το Πίκος στην Ερυρθραία λειτουργεί;με ποιούς;Γνωρίζει κανείς;
Καλησπερα.Παιζουν καθε μερα μετα τις 3.00μμ.Το Πικος απ’οτι ξερω εκλεισε…
Ευχαριστώ πολύ!
Με επιφύλαξη αν από αυτόν το χώρο πρέπει να ανοίξει αυτή η κουβέντα εκτιμώ ότι θα πρέπει να γίνεται μια κριτική με ευγένεια (γιατί πρόκειται για επαγγελματίες που επιβιώνουν και δεν τα “οικονομούν” από το ρεμπέτικο) για τους καλλιτέχνες και τα μαγαζιά όπου εμφανίζονται,οι οποίοι δεν υποστηρίζουν ικανοποιητικά παίζοντας και τραγουδώντας το ρεμπέτικο.Έτσι πιστεύω θα αναπτυχθεί και η αισθητική αλλά και θα επισημανθούν και κάποιοι χώροι,καλλιτέχνες και κάποια προγράμματα όπου γίνεται κακό κατά τη γνώμη μου και δημιουργείται στρεβλή εικόνα για το τι σημαίνει μπουζούκι,ρεμπέτικο,μαγκιά,μυσταγωγία,νταλκάς,ζειμπέκικο κλπ.Κάποια μαγαζιά που πολλοί θεωρούν ρεμπετάδικα καταντήσαν τους θαμώνες να πιστέψουν ότι το “Βούδας-Κούδας” του Βαγιόπουλου και τα “Μαργαριτάρια” του Ζήκα ή οι"Ορθοπεταλιές" του Νικολόπουλου είναι ρεμπέτικα.Στις καλύτερες των περιπτώσεων τα τραγούδια αυτά, γιατί υπάρχουν κι άλλα τραγούδια που πιστεύεται ότι είναι ρεμπέτικα αλλά δεν θα τα αναφέρω γιατί είναι νωρίς για Lexotanil.
Μποέμισσα, Κάβουρας, τοπικές τεβέρνες όπου διοργανώνονται γάμοι-βαφτίσια με νησιώτικα, ρεμπέτικα, λαικά οδήγησαν τον κόσμο ν’αποδεχθεί την κίτς εκδοχή χαβαλέ ρεμπέτικων με φασόν παιξίματα και τέρμα ηλεκτρικά μπουζούκια.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tritsibidas 18 Ιανουάριος, 2006)
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tritsibidas 18 Ιανουάριος, 2006)
Παναγιώτη, τι ακριβώς είναι τα “φασόν” μπουζούκια?
Τα πανομοιότυπα παιξίματα που κάποιοι μπουζουξήδες κάνουν(κυρίως σκυλάδες).Ακούγονται μονότονα ίδια και κολλάνε παντού.Είτε παίζεις Χατζηχρίστο, είτε Πλέσσα, είτε “έντεχνο”, άτεχνο έχεις ένα στύλ “κομπιουτερέ”, μηχανικό και “όλα τα σφάζεις όλα τα μαχαιρώνεις”.Το αντίθετο:παίξιμο με brand name Τσομίδης,Στουραίτης,Παπαδόπουλος,Μωραίτης,Παλαιολόγου,Μπέμπης,Μητσάκης,Χιώτης,Ζα μπέτας,Μάρκος,Δελιάς,Μπαγιαντέρας,Καραντίνης,Πάππος,Δημητριανάκης,Παπαβασιλείου, Γκολές,Νικολόπουλος και πολλοί άλλοι που ξεχνώ,παλιοί και νέοι, περισσότερο ή λιγότερο κάνουν “κρα” και δεν τους μπερδεύεις με τίποτα!
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tritsibidas 12 Ιανουάριος, 2006)
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tritsibidas 12 Ιανουάριος, 2006)
Συμπληρώνω και το εξειδικεύω:Η εκτελεστική προσέγγιση ενός κομματιού έχει δύο συντεταγμένες πιστεύω.Το ύφος του κομματιού(που συμπεριλαμβάνει και την πενιά του παίκτη αλλά είναι ευρύτερη έννοια καθώς δηλώνει όλο το εκφραστικό περιεχόμενο ενός τραγουδιού)και την “πενιά” με στενή έννοια.Πρακτικά:“Συνάχης”-Μάρκος.Ένα βαρύ ζειμπέκικο σαν ύφος, με βαρειά σκληρή πειραιώτικη πενιά.Προβάλλει μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα και κουβαλάει ένα συγκεκριμένο ήθος.Αν το παίξει ο Νικολόπουλος πάει το 70%.Κολοκύθι το καρπούζι!Αν το παίξει ο Δημητριανάκης και πολλοί άλλοι που έχουν σπουδάσει το είδος, τότε μάλιστα.Ο Γκολές πχ θυμίζει τον Περιστέρη, ο Πάππος ή ο βλάχος έχουν αφομοιώσει τα παιξίματα των δεξιοτεχνών του '50(Τατασσόπουλος κλπ).Κανόνας για μένα που αφορά τους επαγγελματίες:Αν είσαι μακριά από την πενιά και το ύφος των πρώτων απέφυγέ το.Εξαίρεση:Αν είσαι μεγάλη προσωπικότητα κι έχεις φιλτράρει πολλά ακούσματα μέσα σου κι έχεις “βάρος” πια τόλμησέ το.Αν είσαι μάγκας διάβαινε! Αν είσαι δάγκας βράστα!Παντογράφοι καλλιτέχνες και μπουζουξήδες δεν υπάρχουν.Κάποιοι νόμίζουν ότι μπορούν.Για μένα ξεφτιλίζονται οι ίδιοι και προσβάλλουν και τα τραγούδια.Όπως αντίστοιχα προγράμματα με λιγο λαικά, ρεμπέτικα, νησιώτικα, δημοτικά δεν βοηθάνε καθόλου δεδομένης και της σύγχυσης που επικρατεί το ίδιο και για τους μουσικούς.Αν ήταν έτσι γιατί όχι ρεμπέτικα με σαξόφωνο, τσέμπαλο και …τσαμπούνα.Πέρα απο τις αδρές διαχωριστικές γραμμές που υφίστανται μεταξύ της τεχνικής και του ύφους του Πρόδρομου Τσαουσάκη και του Παπασιδέρη υπάρχουν αδρές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του παιξίματος μεταξύ δύο σχολών εκτελεστών του ιδίου οργάνου, του μπουζουκιού.Κάποιοι ούτε τις πρώτες αντιλαμβάνονται πολλώ δε μάλλον, τις δεύτερες. Αλλιώς το έπαιξε το “Εγω θέλω πριγκηπέσσα” ο Νικολόπουλος στη εκτέλεση με τον Κυριαζή νομίζω κι αλλιώς ο Τσαούς ή… δεν θυμάμαι ποιός στην πρώτη.Άλλη η “αλανιάρα” του Μάρκου κι άλλη η …παιχνιδιάρα!Και για να μη παρεξηγηθώ ως εμπαθής κατά του Νικολόπουλου θα πώ ότι τον θαυμάζω στα ουσάκ τσιφτετέλια του και στα ζειμπέκικα που έδωσε στον Καζαντζίδη και όχι μόνο.Γενικά αναγνωρίζω ότι αν και παίζει με έναν κοινό SAVVAS ηλεκτρικά η πενιά αυτοσυστήνεται πάντα:Χ.Νικολόπουλος
Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να μπω στη διαδικασία, να εκφράσω αναλυτικά την άποψή μου, φοβάμαι ότι θα εκτραπούμε από την αρχική επικεφαλίδα…
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συνοπτικός γίνεται…
Πολλοί από τους επαγγελματίες μουσικούς αντιμετωπίζουν τις εμφανίσεις τους σαν ένα απλό νυχτοκάματο, άλλοι πάλι γουστάρουν να νταλκαδιάζουν και να νταλκαδιάζονται με το παίξιμό τους…
Προσωπικά, χωρίς συζήτηση, προτιμώ να ακούω τους δεύτερους και να γουστάρω με την ενέργεια που μου μεταδίδουν… Όσες φορές, όμως, έβγαλα συμπεράσματα για το επίπεδο του εκάστοτε μουσικού κρίνοντας τον ως ανεπαρκή, μόνο και μόνο επειδή ήταν στο μεροκάματο, πάντα έπεφτα έξω… Γι’ αυτό κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τελικά είμαι πολύ “μικρός” για να κρίνω τους “μεγάλους”…
Εξάλλου, όταν κάποιος βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας και βλέπει από μακριά δύο ψηλά βουνά, συχνά δυσκολεύεται να κρίνει ποιο από τα δύο είναι το ψηλότερο, όταν ανέβει όμως σε μία από τις δύο κορυφές τότε θα είναι σίγουρος για τη σύγκριση…
Ο καθένας μας, αυτόν τον μπουζουξή που έχει πετύχει στη “φτιάξη” του, αυτόν θεωρεί και μάγκα…
Καλό είναι να μην είμαστε τόσο απόλυτοι για την αξία των άλλων, για να μην βαρεθούμε να ανακαλούμε…
Πιο συγκεκριμένα, έτυχα σε σπιτικό γλέντι όπου συνυπήρχαν ο μέγας Μωραϊτης με τον Νικολέρη (Αθηναϊκή Κομπανία) και τον Κουτουλάκη και όλοι πάθαμε ζημιά από την συνύπαρξη τους και ιδίως από τα απίστευτα του Νικολέρη…Αυτοί μεταξύ τους ξέρουν ποιος είναι ο καλύτερος, εγώ είμαι πολύ χαμηλά για να κρίνω…
Αν βέβαια πάει κανείς να νταλκαδιάσει ακούγοντας Αθηναϊκή Κομπανία, όπως εμφανίζεται σήμερα κυρίως ως γλεντοκόπος κομπανία, τότε δύσκολα θα φύγει ικανοποιημένος, αφού πλέον η κομπανία έχοντας αποκτήσει ένα όνομα αποδεκτό στο ευρύτερο μη μυημένο κοινό την συμφέρουν τα πιο εύπεπτα ακούσματα για να βγαίνει στάνταρ και ξεκούραστα ο επιούσιος…
Αυτός, όμως, δεν είναι λόγος να χαρακτηρίζει κανείς “φασόν” έναν μουσικό - μπουζουξή, πόσο μάλλον όταν ο συγκεκριμένος τυγχάνει ίσως ο πιο καταρτισμένος και μουσικά μορφωμένος από όλους τους σημερινούς μπουζουξήδες, έχοντας όλα τα θεωρητικά πτυχία της μουσικής (αρμονία, φούγκα, αντίστιξη, σύνθεση), έχοντας πάρει σπίτι του σε ηλικία 19 χρονών το χρυσό δίσκο από τη σειρά “Το μινόρε της αυγής” και έχοντας προτάσεις από δισκογραφικές εταιρίες για μόνιμος εκτελεστής…
Ελπίζω να μην κούρασα…
Τελικά ίσως να είναι έτσι, δεν έχω λόγο να επιμείνω.Μπορεί ο καθένας φτιαγμένος να παίζει πολύ μερακλήδικα πράγματα!Κι εγώ θυμάμαι τον Κουτουλάκη ένα πρωί στον Κλεφτογιάννη φτιαγμένο με ρακές να τραγουδάει το “λάου λάου το πηγαίνεις” του Μουφλουζέλη.Μέχρι τότε δεν τον είχα ξεχωρίσει γιατί μέσα στην ρουτίνα της νύχτας είχε κάπου χαθεί.Σήμερα είναι πολύ ώριμος.Πάντως επιτρέψτε μου να κλείσω λέγοντας ότι αυτό το “πράγμα”(είτε “φασόν”, είτε “πατρόν”) που βλέπουμε όλοι στα διάφορα πάλκα, πόρρω απέχει από αυτό που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει αξιοπρεπή απόδοση του ρεμπέτικου.Το μπουζούκι είναι αλήτικο, δεν διδάσκεται, κλέβεις βλέποντας, θέλει βίωμα, σουρτούκεμα, ξενύχτι.Θέλει άλλη προσέγγιση το πράγμα απλά.Αν κάπου υπερέβαλλα ζητώ συγγνώμη και το θεωρώ και κακή “διαπαιδαγώγηση” προς το κοινό να προσλαμβάνει τα ρεμπέτικα με αυτή τη μορφή.Κάτι πρέπει να γίνει.Δεν είναι κακό ούτε αγενές να ειπωθεί εδώ τουλάχιστον ότι δεν το λέει καλά ή δεν το παίζει ο τάδε ή ο δείνα.Αν συνεχίσουμε με την ανόχη “Ναι ξέρεις αλλά αν τον πετύχεις μαστούρη ή αν δεν είναι πιωμένος κάνει κάτι ταξίμια κλπ” δεν βγαίνει πουθενά. Μόνο σε επίπεδο Τσομίδη θα ανεχόμουν τέτοιες αποκλίσεις.Κι ο Παπαδόπουλος αν βρεθεί σε καλή διάθεση θα κάνει ένα ΛΑ ουσάκ ταξίμι και θ’αρχίσει να τρέμει η γή.Ποτέ όμως, και στις κακές του, δεν θα πεί κανείς ακροατής"ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ",απλά θα πεί “δεν έχει πολλή όρεξη σήμερα”.
(Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/ην tritsibidas 18 Ιανουάριος, 2006)
Αυτό που λέει ο Θανάσης είναι πια κανόνας που πρέπει -δυστυχώς- να τον παίρνουμε υπόψην. Θα δεις τον Παπαδόπουλο και θα τον βαρεθείς. Θα τον δεις άλλη βραδιά και θα σε στείλει αδιάβαστο. Τη μια έχει πάει να πάρει το μεροκάματο. Την άλλη κάπου “στράβωσε” και πήγε να φτιάξει την κόλαση.
Απ’ την άλλη μεριά θα πρέπει να ονομάζουμε ξεχωριστά τους -λίγους- μουσικούς που τα περισσότερα προσπαθούν να ταιριάξουν το μεράκι τους με το μεράκι του αποκάτω.