"Η Τασούλα"

[elenh (Ελένη)]

Οι στίχοι:

"Στα δάση και στις λαγκαδιές, κοντά στον Ψηλορείτη
ο Τρωικός ο πόλεμος ξανάρχισε στην Κρήτη.
Κι είν’ για όμορφη Ελένη, Τασούλα παινεμένη.
Ο Κώστας τ’ ομορφόπαιδο έκλεψε την Τασούλα
μια μαυρομάτα λυγερή, αγνή Κρητικοπούλα
κι η φωτιά που έχει αρχίσει
δεν είν’ εύκολο να σβήσει.
Ο έρωτας είναι τρελός για τα δικά του κέφια
βάζει ν’ αλληλοσκοτωθούν, να φαγωθούν τ’ αδέλφια.
Για ν’ ανοίξει ένα σπίτι, έβαλε φωτιά στην Κρήτη. "

Το τραγούδι αυτό αποδίδεται στο Χιώτη.
Αλλά, με αυτόν τουλάχιστον τον τίτλο δεν υπάρχει στη δισκογραφία του.
Αναφέρεται σε ένα πραγματικό και πολύ γνωστό γεγονός, στην απαγωγή της Τασούλας Πετρακογιώργη από τον Κώστα Κεφαλογιάννη, γεγονός που συνέβη στην Κρήτη, το 1950 και προκάλεσε πανικό, κατάργηση άρθρων του Συντάγματος, επιβολή στρατιωτικού νόμου, στρατιωτική κατάληψη του Ψηλορείτη… έως δυο πολύκροτα μυθιστορήματα, τα τελευταία χρόνια.

Εδώ βέβαια καλό είναι να μη μας απασχολήσουν τα αυστηρώς οικογενειακά της υπόθεσης αυτής.
Αν κάποιος γνωρίζει πληροφορίες για το τραγούδι αυτό, ας μας πει.

[colectorgram]

Συγνωμη για την αργοπορημενη απαντηση αλλα τωρα το ειδα!!
Υπαρχει σχετικο τραγουδι ηχογραφημενο στην Αμερικη την εποχη του συμβαντος!!
Το εχει γραψει ,το παιζει και το τραγουδα ο Αρτεμης Ρουκουνης με τιτλο:
ΚΡΗΤΙΚΟ ΠΕΝΤΟΖΑΛΙ (ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑΣΣΟΥΛΑ).

[pepe]

Συγγνώμη κι εγώ για την κατά 12 χρόνια καθυστερημένη απάντηση, αλλά …ήμουν απασχολημένος.

Λοιπόν, κοίτα να δεις περίπτωση!!

Αυτός ο Ρουκούνης ή Ρουκουνής ή Ρούκουνης (??) εμφανίζεται να έχει 4 ηχογραφήσεις (δύο δίσκους) στο Σίλαμπς, όπου τραγουδά και παίζει μαντολίνο. Όλα 1955.

Αυτό που λέει ο Κολέκτοργκραμ είναι διαφορετικό από κείνο που ρωτούσε η Ελένη. Είναι κοντυλιές της Αν. Κρήτης με μαντινάδες που, χωρίς να αναφέρουν και πολύ τα καθέκαστα της ιστορίας της Τασούλας, απλώς εκφράζουν θαυμασμό, συμπάθεια και υποστήριξη για το θρυλικό ζευγάρι, που έδειξε ότι ο έρωτας δε μασάει κλπ. (Άλλο αν χώρισαν μετά από λίγο.)

Η απαγωγή της Τασούλας προφανώς συγκίνησε και ενέπνευσε στιχουργούς και ριμαδόρους ανά το πανελλήνιο, και προπάντων βέβαια στην Κρήτη. Στις ηχογραφήσεις του Νοτόπουλου περιλαμβάνεται μία μ’ έναν Κρητικό τρουβαδούρο-μαντολινιέρη, που θυμίζει στο στυλ τον Ρουκουνη, ο οποίος αφηγείται με μαντινάδες όλη την ιστορία αναλυτικά, πώς αυτό το ειδύλλιο έφτασε να απασχολήσει όλη την Κρήτη και τελικά όλη την Ελλάδα κλπ.

Αλλά μ’ αυτή την αφορμή στάθηκα λίγο στον Ρουκουνη γιατί μου έκανε εντύπωση η περίπτωσή του.

Οι άλλες τρεις ηχογραφήσεις είναι ένα χανιώτικο συρτό, ένας Σταφιδιανός κι ένας αμανές με ζεϊμπέκικο. Δηλαδή συνολικά ένα Ανατολικής Κρήτης (οι κοντυλιές της Τασούλας), ένα Δυτικής (το συρτό), ένα αστικό από τα Χανιά και/ή το Ρέθυμνο (ο Σταφιδιανός) κι ένα μη κρητικό (ο αμανές).

Ο ήχος του είναι πηγαίος και αντιεμπορικός. Σαν απλού μουσικού της παρέας. Τα παλιά τα χρόνια πολλοί ηχογραφούσαν έτσι, αλλά το προχωρημένο 1955 κάτι τέτοιο μάλλον σπάνιζε.

Ο Σταφιδιανός είναι καθιστικός σκοπός από τους λεγόμενους «ταμπαχανιώτικους», ένας από τους πιο περίπλοκους του είδους, γνωστός κυρίως σε έρρυθμη εκτέλεση. Ο Ρουκουνης όμως τον λέει χωρίς ρυθμός, αμανεδοειδώς (όσο κι αν οι πενιές του στο μαντολίνο μοιάζουν να κρατάνε ρυθμό και μάλιστα με λάθη). Κάπου πρέπει να έχω ξανακούσει μια τέτοια εκτέλεση.

Τέλος, ο Αμανές+ΖεΪμπέκικο είναι ο «Μανές Ματζόρε» που είναι χιτζάζ, ακολουθούμενος από ένα οργανικό απτάλικο, έναν πολύ γνωστό μουρμούρικο σκοπό.