Γεμισματα και γεφυρες

Γεια σας και παλι…θελω να ρωτησω κατι το οποιο ειναι τεχνικης φυσεως.
Ασχοληθηκα με παλαιοτερες σχετικες δημοσιευσεις εδω πιθανον,αλλα δεν ειναι εκτενεις και αναλυτικες μπορω να πω.
Στο θεμα λοιπον:
Υπαρχει καποιος συγκεκριμενος ‘‘μπουσουλας’’ ή τακτικη ωστε να κανουμε τα γεμισματα και τις γεφυρες αναμεσα στο τραγουδιστικο μερος ενος κομματιου?
Ειναι γνωστο οτι καποιες φορες η ανοδος ή η καθοδος μια κλιμακας (ή μερος αυτης) αποτελει μια κλασσικη περιπτωση τυποποιημενης γεφυρας…τα γρηγορα γεμισματακια που μπορει να ειναι τριηχα ή τετραηχα ομως εχουν μια αντιστοιχη φιλοσοφια ή τεχνικη και πως προκυπτει (περα απο τη φαντασια του παικτη,αν υπαρχει κατι αλλο).
Ελπιζω να εγινα κατανοητος και να μπορεσετε να με βοηθησετε οσοι θελετε και εχετε διαθεση.
:241:

για μπουζούκι μιλάς, έτσι; δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος ως κιθαρίστας, αλλά κάποια πράγματα γενικά ισχύουν σε τέτοιες περιπτώσεις.
τα γεμίσματα γενικά δεν είναι κάτι τυποποιημένο, είναι σχεδόν σαν να ρωτάς πώς γράφουμε μια μελωδία για φωνή. υπάρχουν όμως κάποιοι κανόνες ή τρόποι δημιουργίας, και ειδικά σε λαϊκές μουσικές κάποια στάνταρ παιξίματα.
γενικά έχεις κάποια νότα γύρω από την οποία κινείσαι, ή κάποια νότα την οποία θες να προσεγγίσεις. επίσης πέρα από νότα μπορείς να ορίσεις τετράχορδο ή πεντάχορδο στο οποίο κινείσαι ή στο οποίο θες να μεταβείς.
αυτό μπορεί να γίνει είτε διατονικά είτε χρωματικά, από πάνω ή από κάτω, ή να πλέξεις το γέμισμα γύρω από τη νότα. επίσης μπορείς να παίξεις με ανάλυση ακκόρντου, καθώς και μίξη όλων αυτών των τεχνικών μαζί. μια άλλη συνταγή είναι να παίξεις κάποια επανάληψη, ή παραλλαγή, ή απάντηση στη προηγηθείσα μελωδία.
όλα αυτά με το ρυθμό στην πένα και γνωρίζοντας ποιές είναι οι βασικές νότες στη μελωδία που παίζεις, ώστε να πέφτουν στα ισχυρά σημεία του μέτρου. αν και συχνά στα γεμίσματα είναι που θα ξεφύγει το παίξιμο μελωδικά και ρυθμικά (όχι τόσο όμως ώστε να επισκιάσει τη φωνή).
γενικά όσο ακούς τόσο θα αναγνωρίζεις τυπικά γεμίσματα, και αργότερα τυπικές τεχνικές, αναλόγως το ύφος και τον καλλιτέχνη. πολλά από αυτά μπορείς να τα χρησιμοποιείς σε αντίστοιχα κομμάτια, και αν με τον καιρό φτιάξεις την δικιά σου φρασεολογία τόσο το καλύτερο!

Προφανώς τόσο η ερώτηση όσο και η απάντηση θεωρούν δεδομένο ότι το γέμισμα δεν αποτελεί στοιχείο της στάνταρ σύνθεσης, αλλά εναπόκειται στην αυτοσχεδιαστική / συνθετική / διασκευαστική διάθεση του εκτελεστή, οπότε απλώς αναζητούνται οι τρόποι να είναι αυτός ο αυτοσχεδιασμός / σύνθεση / διασκευή σωστός και όχι εκτός ύφους.

Γενικά συμφωνώ με αυτή την τοποθέτηση, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Νομίζω π.χ. ότι στον “Κατάδικο” του Γιοβάν Τσαούση κάθε απόκλιση από το ηχογραφημένο γέμισμα θα αλλοίωνε το κομμάτι: η ηχογραφημένη (άρα κατά σύμβαση “αυθεντική”) εκτέλεση περιλαμβάνει γεμίσματα που ενώ είναι μέσα στο κλασικό ύφος, εντούτοις ξεφεύγουν από το προβλέψιμο.

Όλο αυτό με βάση τις σκέψεις που έκανα όταν είχα κάτσει να βγάλω το κομμάτι: μπορούσα να κάνω οτιδήποτε από αυτά που περιγράφει ο Λίγκα, και δεν ήταν “κακά”, αλλά σαν τα αυθεντικά δεν ήταν. Έκατσα και τα απομνημόνευσα για να μη βγάλω το κομμάτι “λίγο”. Γενικά είμαι κατά της απομνημόνευσης για μια σειρά λόγων, αλλά εδώ βρήκα μια από τις περιπτώσεις όπου θεώρησα ότι η απομνημόνευση επιβάλλεται.

χμ, πολύ καλή παρατήρηση -εγώ το σκέφτηκα σαν γενικότερη σκέψη πάνω στο φτιάξιμο ενός κομματιού, αλλά και σαν ποικιλία πάνω στην επανεκτέλεση. έτσι κι αλλιώς και οι παλιοί όταν παίζανε δεν κάνανε δυο φορές την ίδια απάντηση, πολλές φορές ούτε στην ηχογράφηση. τώρα αν θα αλλάξουμε μια νότα ή ολόκληρη τη φράση, άλλο θέμα. επίσης για να αρχίσεις να πειράζεις, καλό είναι πρώτα να έχεις βγάλει ακριβώς την πρώτη εκτέλεση για να μπείς στο ύφος και στο νόημα.