Όταν αναφέρθηκα στο δεύτερο username του takis, δεν εννοούσα αυτό. Εξάλλου, όποιος προσπαθεί να εγγραφεί για δεύτερη φορά στο Φόρουμ, το κάνει με άσχετο username για να μην υπάρχει σύνδεση μεταξύ των δυο και έτσι, να “μηδενίσει το κοντέρ”.
Ο “δικός μας” ο takis, έσβησε όσα πρόλαβε από τα μηνύματα που είχε δημοσιεύσει όπως και τις πληροφορίες στο προφίλ του.
Λοιπόν εγώ το ξεκινάω με εντελώς τυχαία σειρά
Προσθέτω
«Μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ»: Τάκης Μπίνης, Αυτοβιογραφία, εκδόσεις Ντέφι
Ρόζα Εσκενάζυ, Αυτά που θυμάμαι, Κάκτος 1982
Βασ. Ν. Πετρόχειλος, Σταύρος Παντελίδης, Εκδόσεις Τρόπος Ζωής, Αθήνα 2005
Σχορέλη / Οικονομίδη, Γιώργος Ροβερτάκης, Αθήνα 1973
Σοφίας Αδαμίδου, Σωτηρία Μπέλλου, Νέα Σύνορα 1998
Μιχάλης Γενίτσαρης, αυτοβιογραφία, Δωδώνη 1992
S. Aulin / P. Vejlieskov, Χασικλήδικα ρεμπέτικα, U. o. Copenhagen Press, 1991
Θ. Π. Αναστασίου, «Παιδάκι με ψυχή και ζηλεμένο», Τρίκαλα 1995
Μαν. Αθανασάκη, Βασίλης Τσιτσάνης – 1946, Εκδόσεις περ. Λαϊκό τραγούδι 2006
Ν. Κοταρίδη, Ρεμπέτες και ρεμπέτικο τραγούδι, Πλέθρον 1996
Μαρίας Κωνσταντινίδου, Κοινωνιολογική ιστορία του ρεμπέτικου, Σέλας 1994
Ηλία Βολιώτη Καπετανάκη, Μάγκες αλήστου εποχής, Μετρονόμος 2005
Διονύση Δ. Μανιάτη, Οι φωνογραφιτζήδες, Αθήνα 2001
Δ. Δ. Μανιάτη, Η εκ περάτων δισκογραφία του γραμμοφώνου, Αθήνα 2006
Π. Σαββόπουλος, Περί της λέξεως «ρεμπέτικο», Εκδόσεις Οδός Πανός2006
Δεν ξέρω να χειρίζομαι Excel
Προσθέτω κι εγώ.
“Ελληνικά Λαϊκά Μουσικά Όργανα”, Φοίβος Ανωγειανάκης.
Εκδ. οίκος “Μέλισσα”.
“Τουμπεκί”, Π. Πικρός.
Εκδ. “Κάκτος”
“Μούσα πολύτροπος”, Ηλία Βολιότη - Καπετανάκη.
Εκδ. “Μετρονόμος”
“Σπάνια κείμενα για το ρεμπέτικο” (1929 - 1959), Κ. Βλησίδης.
Εκδ. του Εικοστού Πρώτου.
“Οι Ζεϊμπέκοι της Μ. Ασίας”, Θ. Κοροβίνης.
Εκδ. “Άγρα”.
Ευτυχώς, που μερικά βιβλία είναι εκτός βιβλιογραφικών πηγών…
[Μην τα ξέρουν όλα και όλοι !!! Και κυρίως, για να μην τα αντιγράφουν, τα αναμασούν και τα κακοποιούν!]
ΥΓ1:
Όσο και να θεωρούν -μερικοί- άνευ σημασίας τις αυτοβιογραφίες και επιμελημένες βιογραφίες, οι περισσότεροι σοβαροί ερευνητές αυτές έχουν για αφετηρία και στοιχεία τεκμηρίωσης για τις “θεωρίες” τους.
Ρωτήστε (επειδή τον επικαλείσθε συχνά) και τον Νέαρχο !!! Δεν τα κατεβάζει από το μυαλό του ό,τι σημειώνει ! Έρευνες από άλλες πηγές είναι τα πονήματά του…
ΥΓ2:
Το να ρωτάει μια 25χρονη (πχ) τον Μάρκο Βαμβακάρη για δρόμους και ταξίμια (και πράγματα μη γνώσης της) δεν το θεωρώ απαραίτητο και ελλειπές !
Ας το κάνανε οι “σοβαροί ερευνητές”…
Ή όποιοι άλλοι μπορούσαν !!!
[π.χ. : Όπως το κάνουμε όλοι μας (!!!) που κριτικάρουμε τώρα, για τους τελευταίους εναπομείναντες… Με αφοσίωση και ανιδιοτέλεια, σε προσωπικό χρόνο και κόστος…]
ΥΓ3:
Αμάν πια με το περιθώριο και ρεμπέτικο !!!
Τι να κάνουμε γμτ… Ήταν ΚΑΙ ΕΤΣΙ τα πράματα… Μην θέλουμε να τα αμβλύνουμε όλα !
Δεν ήταν όλοι Άγιοι… Οι περισσότεροι “περιθώριο” ήταν !
(Διαβάστε και κανα βιβλίο -κανονικό- και όχι μόνο θεωρίες… Ρωτήστε κανέναν επιζώντα που “θαυμάζετε” πχ. Στουραϊτη…)
[b]Πωπωπωωωω… ΑΚΟΜΑ ΕΝΟΧΕΣ ;;;???
Προς Νίκο Πολίτη :
Η κυρία με ονοματεπώνυμο που επιμελήθηκε την αυτοβιογραφία τής Μπέλλου (σε 3 μήνες) είναι περισσότερο “σοβαρή στη δουλειά της” και με καλύτερες περγαμηνές [/b] (πχ) από την κυρία άνευ ονόματος, που έγραφε τη βιογραφία τού Μπίνη, σε 7 χρόνια -με διασταύρωση, ανάλυση και τεκμηρίωση στοιχείων (και άνευ οικονομικών απολαβών) και έτσι αξιώνει την αναφορά τού ονόματός της;
Έτσι…από απορία ρωτώ !!!
Μια καλή και μεγάλη λίστα για “αρχαρίους” του αντικειμένου, είναι έτοιμη για την πρόσβασή σας, στη σελίδα τού φίλου γιατρού και εραστή τού ρεμπέτικου, Κώστα Χόνδρου.
ΙΔΟΥ :
Ιωάννα μου, για το κυρίως τμήμα του μηνύματός σου αύριο ή μεθαύριο, που θα έχω περισσότερο χρόνο και άνεση. Για το τελευταίο κομμάτι, που ήταν και η αιτία για την εκ των υστέρων επεξεργασία, να σημειώσω τα εξής:
Πρώτον (αλλά δευτερεύον σε ουσία), είπαμε ότι θα μαζέψουμε τη βιβλιογραφία του ρεμπέτικου σε ένα «σώμα» που θα περιλαμβάνει ό τι υπάρχει. Ο Μυστακίδης ξεκίνησε με τη λίστα του, ακολούθησα εγώ. Πήρα λοιπόν ένα ένα τα βιβλία που έχω και τα παρέθεσα (παραλείποντας όσα ο Δημήτρης ήδη είχε παραθέσει), προσέχοντας τους κανόνες της βιβλιογραφίας: Αναφέρουμε συγγραφέα, τίτλο, εκδοτικό οίκο αν είναι γνωστός, τόπο έκδοσης και έτος δημοσίευσης. Αν ένα βιβλίο έχει εκτός από συγγραφέα και επιμελητή, τον επιμελητή δεν τον αναφέρουμε, εκτός αν πρόκειται για βιβλίο χωρίς σαφώς προσδιορισμένο συγγραφέα, οπότε στη θέση του συγγραφέα αναφέρουμε τον επιμελητή, προσδιορίζοντάς τον ως τοιούτον (Αλέξης Πολίτης, Υποσημειώσεις και παραπομπές, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2002).
Το βιβλίο για τον Μπίνη αναφέρεται ως Αυτοβιογραφία. Άρα, συγγραφέας θεωρείται ο ίδιος ο Μπίνης. Σε ένα βιβλιογραφικό κατάλογο, λοιπόν, δεν θα αναφερθεί και ο επιμελητής, αφού ο ενδιαφερόμενος για το βιβλίο αμέσως θα καταλάβει ποιος επιμελήθηκε του θέματος.
Δεύτερον, αλλά πρωτεύον σε ουσία, όλοι μας ξέρουμε ποιος είχε την ιδέα (αλλά κυρίως, τράβηξε το κουπί) για να «γράψει» ο μακαρίτης ο Μπίνης την «αυτοβιογραφία» του. Ιωάννα μου, την κυρία που επιμελήθηκε της βιογραφίας της Μπέλλου (που ΔΕΝ παρουσιάστηκε ως Αυτοβιογραφία) δεν την γνωρίζω (ενώ έχω την ευτυχία να γνωρίζω εσένα), αλλά είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω το ονοματεπώνυμό της, αφού έτσι επιτάσσει η βιβλιογραφική δεοντολογία. Τώρα, το πόσους μήνες χρειάστηκε η μία και πόσα χρόνια η άλλη για να συμπληρωθεί η δουλειά, αυτό μόνο ο αναγνώστης θα το εκτιμήσει. Και να είσαι σίγουρη ότι το έχει ήδη εκτιμήσει.
Σημερινή διόρθωση: Τελικά εγώ είχα λάθος, δεν πρόκειται για αυτοβιογραφία αλλά για βιβλίο με συγγραφέα την Ιωάννα Κλειάσιου. Διορθώνω λοιπόν:
Ιωάννας Κλειάσιου, Τάκης Μπίνης, βίος ρεμπέτικος, Εκδόσεις Ντέφι, Αθήνα 2004
Στην πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα της Diane Mueller, “The rebetisses” http://www.violetta.demon.co.uk/ par (επισκεφθείτε την οπωσδήποτε!), παρατίθεται η παρακάτω βιβλιογραφία:
BIBLIOGRAPHY relevant to the rebetiko tragoudi*
Adamou, S. 1998. Σωτηρία Μπέλλου Πότε ντόρτια, πότε εξάρες. Νεα Σύνορα - Λίβανη: Αθήνα Anoyianakis, F. 1978. Ρεμπέτικο ανθολογίο. Θέατρο 11/6 1-2, Ιανοάριος - Ιούνιος: 135-137.
1975a. Ρεμπέτικο αρχηείο. Θέατρο 8/43, Ιοανουάριος-Φεβρουάριος: 70-71
1975b. M. Βαμβακάρης. Θέατρο 8/44, Μάρτιος - Ιούνιος: 85-86.
1961. Για το ρεμπέτικο τραγούδια. Επιθεώριση Τέχνης 79: 184-200
1947. Το ρεμπέτικο τραγούδι in Holst 1977:139-141
Arseniou, L.1979. Η κατάπτωση στην ελληνική μουσική. Κατάπτωση κοινωνική και εθνική. Λάρισσα
Aulin, S. and P. Vejleskov. 1991. Χασικλίδικα ρεμπέτικα: ανθολογία-ανάλυση-σχόλια. Museum Tusculanum Press: Copenhagen
‘B.’. 1949. Το δεκαπενθήμερο: Μ. Χατζηδάκη “Ερμηνεία και Θέση του λαϊκού τραγουδιού”. Ελληνική Δημιουργία 3: 459-462
Baud-Bovy, S. 1984. Δοκίμιο για το ελληνικό δημοτικό τραγοδούδι. Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα: Ναύπλιο
Bazianas, N. 1983. Λαϊκισμός και μουσική. Δελτίο της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού και Γενικής Παιδείας. 6a: 70-76.
Beaton, R. 1986. The oral tradition of modern Greece: a survey. Oral Tradition 1: 110-133.
1980. Folk poetry of modern Greece. Cambridge University Press : Cambridge
Bicknell, D. and Philip, R. 1980. Gramophone. The New Grove Dictionary of Music and Musicians S. Sadie (ed.). London. Vol.7: 620-675.
Butterworth, C. and Schneider, S. (eds.). 1975. Rebetika: Songs of the old Greek underworld. Komboloi: Athens.
Calfo, A. 1982. Rembetika: The rebel’s song. The Athenian 109, November: 24-25.
Chianis S. 1980. Greece: Folk nuusic. The New Grove Dictionary of Music and Musicians. S. Sadie (ed.). London. Vol.7: 675-682.
Christianopoulos, D. 1988. Ρεμπέτικο. Ο Παρατηρητής 6-7, Ιούλιος: 51-66.
1979. Δημοσιεύματα για τα ρεμπέτικα (1947-1968). Διαγώνιος 2: 174-208.
1961. Ιστορική και αισθητική διαμόρφωση του ρεμπέτικου τραγουδιού. Θεσσαλονίκη
1954. Η μορφή τις μάνας στο ρεμπέτικο τραγούδι. Ο Πυρσός των Αποφοίτων του Πειραματικού (Θεσσαλονίκη) 9-10, Ιούνιος - Ιούλιος: 4-5
Conway-Morris, R. 1980. Greek cafe music. Recorded Sound: 79-117.
Damianakos, S. 1987. Παράδοση ανταρσίας και λαϊκος πολιτισμός. Πλέθρον: Αθήνα
1976. Κοινονιολογία του ρεμπέτικου. Ερμείας: Αθήνα
Dietrich, E. 1987. Das Rebetiko: Eine Studie zur stadtischen Musik Griechenlands. Hamburg
Dragoumis, M. 1984. Μια μουσικολογική πρσέγγιση του ρεμπέτικου. Θέματα Ελληνικού Πολιτισμού (Συμπόσιο Αιγαίου Κέντρου Ελληνικής Φιλοσφίας). Αθήνα: 55-65
1975. The music of the rebetes. in Butterworth and Schneider 1975: 16-25
1974. Ελληνική παραδοσιακή μουσική Νο.4: Το ρεμπέτικο τραγούδι. Αθήνα
1973 Τα είδη, οι μορφές και το ΄Yφος της δημοτικής μας μουσικής. Χρονικό '73: 266-275
Eskenazi, R. 1982. Αυτά που θυμάμαι. (επιμ. Κ. Χατζηδουλής). Κάκτος: Αθήνα
Exarchos, Y. 1986. Η παραδοσιακή μουσική στο σήμερα. Ρίγα 2, 18 Μαρτίου: 20-23
Fatouras, A.A. 1976. Night without moon: Aspects of the rebetika. Journal of the Hellenic Diaspora 3/4, December: 17-28
Frangos, S. 1989. Greek-American family record-collections. Resound 8/4, October
Gardikis, D. 1956. Το ρεμπέτικο. Επιθεώρηση Τέχνης 21, Σεπτέμβιος: 245
Gauntlett, S. 1991a. Folklore and populism: the greening of the Greek blues. Proceedings of the Fourth National Folklore Conference. Canberra: 85-91.
1991b. Orpheus in the criminal underworld: Myth in and about Rebetika. Μαντατοφόρος 34, Δεκέμβριος: 7-48
1987. Απομυθοποίηση της ρεμπετικής προϊστορίας. Διαβάζω 177, 28 Ωκτοβρίου: 62-65
1985. Rebetika carmina Graeciae recentioris. Athens: Denise Harvey and Co
1982/83. Rebetiko tragoudi as a generic term. Byzantine and Modern Greek Studies 8: 77-102
1976 Rebetic Follies. Antipodes 6: 44-47
Genitsaris, M. 1992. Μάγκας απ’ο μικράκι [επιμ. S. Gauntlett]. Δωδώνη: Αθήνα
Georgiadis, N. 1989. Το λαίκό τραγούδι και η δικτατορία του Μεταχά. Νέα Εποχή 194. Ιανουάριος - Φεβρουάρος: 50-57
1988a. Τα τραγούδια των προσγυγικών συνοικισμών. Το Καινούριο 1, Ιανουάριος: 15-19.
1988b. Το ερηατικό λαίκό τραγούδι. Το Καινούριο 2, Απρίλιος
1988c. 1/4σοι γίνουν πρωθυπουργοί όλοι τοθς θα πεθάνουν. Το Καινούριο 3, Καλοκαίρι: 27-33
1988d. Το λαίκό τραγούδι στον πόλεμου του '40-'41. Το Καινούριο 4, Χειμώνας: 50-56
Georgiou, C. 1987. Ρεμπετικοί μεζέδες και λιχουδιές. Αθήνα
Grey, K. 1983. Αυτή είναι η ζωή μου [επιμ. Γ. Χρονάς]. Οδός Πάνος: Αθήνα
Gronow, P. 1982. A checklist of 78 rpm foreign language records. Ethnic recordings in America: A Neglected Heritage. Washington: 32-49.
Hanoum, Sevas. 1992. Η ιστορία μίας τραγουδίστριας [επιμ. Μ. Τασούλας]. Οδός Πάνος: Αθήνα
Hatzidakis, M. 1989. Για το ρεμπέτικο. Ο καθρέφτης και το μαιχαίρι. Αθήνα:9-22.
1979. Ρεμπετολόγια in Petropoulos 1979: 279-80.
1978. Το λαίκό, το μάγκικο και το ρεμπέτικο τραγούδι. Τα σχόλια του Τρίτου. Αθήνα: 21-23.
Hatzidoulis, K. n.d. Ρεμπετική Ιστορία 1. Νεφέλη: Αθήνα
Hatzipantazis, T. 1986. Της Ασιάτιδος μούσης ερασταί. Στιγμή: Αθήνα
1984. Η εισβολή του Καραγκιόζη στην Αθήνα του 1890. Στιγμή: Αθήνα
1977. Η Αθηναϊκή επιθεώρηση. Ερμής: Αθήνα
Hatzis, K. 1961. Το λαϊκό τραγούδι. Επιθεώρηση Τέχνης 82, Ωκτώβριος: 337-341, 345.
Haviaras, S. 1986. The heroic age. Harmondsworth: Penguin
Herzfeld, M. 1982. Ours once more. Austin: University of Texas
Holst, G. 1980. Theodorakis: Myth and Politics in Modern Greek music. Amsterdam
1977. Δρόμος για το ρεμπέτικο (μετάφραση Ν. Σαββάτη). Denise Harvey & Co.: Athens
l975. Road to rembetika. Athens: Denise Harvey and Co.
Holst-Warhaft, G. 1990. Resisting translation: slang and subversion in the rebetika. Journal of Modern Greek Studies 8: 183-196
1988. The rebetika revival. Aegean Review. Fall/Winter: 8-14.
Ioannou, Y. 1986. Το ρεμπέτικο τραγούδι: ένα αυτόνομο είδος τέχνης in Δέκα μελέτες και δοκίμια. Λευκωσία
Kakoulidis, Y. 1971. Το ελληνικό τραγούδι. Αθήνα
Karas, Y. 1984. Χτίζουν και γκρεμίζουν. Ο Πολίτης 7: 37-39
Kehayioglou, G. 1987. Modern Greek Orientalism. Modern Greek Studies Yearbook 3: 75-97. University of Minnesota: Minnesota
Kleiasiou, I. 1997. Βίος και πολιτεία Γι’ωργου Ζαμπέτα: “και η βρόχα έπιπτε…στρέιτ θρου”. Ντέφη: Αθήνα
Kokolis, X. 1987. Tέσσερα ρεμπέτικα για το Γεντί Κουλέ: Ανθολόγηση και σχόλιο. Εντευτήριο 1. Ωκτώβριος: 35-39
1986. Η Θεσσαλονίκη στα ρεμπέτικα. Πρακτικά Συμποσίου "Η Θεσσαλονίκη μετά το 1912 (1-3 Νοεμβρίου 1985). Θεσσαλονίκη: 427-447
Kondoyiannis, Y. 1982. Γιάννης Κυριαζής - Πώς αναβιώνει το ρεμπέτικο και πώς αποβιώνουν οι ρεμπέτες. Ντέφι 2:38.
1975. Μετά σαράντα χρόνια ανακαλύψαμε το ρεμπέτικο. Το Βήμα, 17 Ιανουαρίου
1972. 1/4τι απόμεινε από το ρεμπέτικο. Το Βήμα της Κυριακής, 13 Αυγούστου: 6
Konstantinidou, M. 1987. Κοινωνιολογική ιστορία του ρεμπέτικου Μπαρμπουνάκης: Αθήνα
Korovinis, T. 1989. Ο θάνατος στο ρεμπέτικο και στο λαϊκό τραγούδι. Εντευκτήριο 8, Ωκτώβριος: 62-69
Kotsaridis, N. (ed). 1997. Ρεμπέτες και Ρεμπέτικο Τραγουδι. Πλέθρον: Αθήνα
Kounadis, P. and V. 1974a. Η σμυρνέικη σχολή στο ρεμπέτικο τραγούδι. Τετράδιο 4, Σεμπτέμβριος: 17
1974b. Καταγωγή και επιδράσεις του ρεμπετικού τραγουδιού. Τετράδιο 5, Ωκτώβριος: 17-18
Kounadis. P. and Papaioannou, S. 1981. Η δισκογραφία του ρεμπέτικου στν Σμύρνη και στην Πόλη πριν το 1922. Μουσική 38-44, Ιανουάριος - Ιούλιος
1980. Η δισκογραφία του ρεμπέτικου. Μουσική 37, Δεκέμβριος: 22-9
Kounadis, P. 1984. Κώστας Τζόβενος. Κανονάκι 1, Ιανουάριος - Φεβρουάριος: 46-57
1982. Αφιέρωμα στο Μάρκο 10 χρόνια μετά το θανατό του. Μουσική: 40-61
1981a. Το σμυρρνέικο μινόρε - οι αμανέδες της Σμύρνης. Μουσική, Νοέμβριος
198lb. Γιόργος Κάβουρας. Μουσική, Δεκέμβριος: 2-16
Kouvertakis, Y. and Dobratz, B. 1987. A profile of modern Greece: In search of an identity. Oxford University Press: Oxford
Kouzinopoulos, L. 1961. Το τέλος της συζήτησης για το λαϊκό τραγούδι. Επιθεώρηση Τέχνης 84, Δεκέμβριος: 612-613
Κyriakidou-Nestoros, A. 1978. Η θεωρία της ελληνικής λαογραφίας. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας : Αθήνα
Kyriazidis, Y. 1979. Στέλιος Κύομύτης. Μουσική. Απρίλιος: 35-42
Leotsakos, G. 1980. Greece: After 1830. The New Grove Dictionary of Music and Musicians. S. Sadie (ed.). Vol.7: 672-675. London.
Liausos, D. 1982 (1985). Οι πρόσφυγες της Μικρασίας και το ρεμπέτικο τραγουδι Ιστορικές Έκδοσεις Στέφανος Βασιλόπουλος: Αθήνα
Liavas, L. 1987. Music in the Aegean. Athens.
Loukatos, D. 1978. Εισαγωγή στην ελληνική λαογραφία. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας: Αθήνα
1963. Σύγχρονα λαογραφικά. Αθήνα
Macheras, B. 1961. Το ρεμπέτικο και το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι. Καινούργια Εποχή: 84-99
Manuel, P. 1988. Popular Musics of the Non-Western World. Oxford University Press : Oxford
Mouflouzelis, Y. 1979. Όταν η λήγουσα είναι μακρά (επιμ. Φ. Μεσθεναίος). Δοδώνη: Αθήνα
Mylonas, K. 1984. Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού (2 τόμοι). Κέδρος: Αθήνα
Myrivilis, S. 1956. Αποκρριάτικη ιστορία in Το κόκκινο βιβλίο. Αθήνα
Notaras, G. 1991. Το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 30 χρόνων. Νέα Σύνορα - Λίβανη: Αθήνα
Orfinos, P. 1956. Δημοτικό τραγούδι και μουσική αγωγή. Επιθεώρηση Τέχνης 17, Μάιος: 431-433
Panayiotou, A. 1983. Ο αμανές. Ντέφι 4, Ιανουάριος: 34-37
Papadakis, G. 1983. Λαϊκοί πραχτικοί οργανοπαίχτες. Επικαιρότητα: Αθήνα
Papadimitriou, S. 1975. Rebetika and blues in Butterworth and Schneider 1975: 34-37.
Papadimitriou, V. 1949. Το ρεμπέτικο και οι σημερινοί θιασώτες του. Ελεύθερα Γράμματα 1-2:48-52.
Papaioannou, S. 1983. Ένα σχόλιο για το Μπουφετζή του Μπάτη. Ντέφι 6, Απρίλος-Μάιος: 12-14.
Papaioannou, Y. 1982. Ντόμπρα και σταράτα: Αυτοβιογραφία. (επιμ. Κ. Χατζιδουλής). Κάκτος: Αθήνα
Papaioannou, Y. Y. 1973. Η μουσική των ρεμπέτικων: Ανανέωση ή επιστροφή στις ρίζες. Χρονικό '73: 282-296
Papayiannis, N. 1977a. Ψυχοπαθολογία του ρεμπέτικου. Ο Πολίτης 12, Σεπτέμβριος: 46-52
1977b. Επιστολές. Ο Πολίτης 14, Νοέμβριος: 82-83
Pennanen, R.P. 1997. The Development of Chordal Harmony in Greek Rebetika and Laika Music, 1930s to 1960s. British Journal for Ethnomusicology Vol. 6: 65-116
Pennanen, R.P. 1995., Folk Music Research and the National in the Balkans in Marin Maria (ed.). East-European Meetings in Ethnomusicology Vol. 2: 94-104
Pennanen, R.P. 1995. A Recent Reissue of Rebetika Recordings; Arheio Ellinikis Diskografias. Asian Music Vol. XXVI, number 2: 137-142.
Petridis, T. 1975. The dances of the rebetes in Butterworth and Schneider 1975: 27-33
Petropoulos, E. 1991. Το Άγιο Χασισακι. Νεφέλη: Αθήνα
1990. Ρεμβετολόγια. Ιχνευτής 51, Ιανουάριος: 12-30
1982. Τα μικρά ρεμπέτικα. Αθήνα
1980. Μικρά κείμενα 1949-79. Αθήνα
1979. Ρεμπέτικα τραγούδια [β’ έκδοση]. Αθήνα
1978. Υπόκοσμος και καραγκίοζης. Αθήνα
1975. Rebetika in Butterworth and Schneider 1975: 11-15.
1974. Η περιπέτεια ενος συγγραφέως (1968-1974). Αθήνα
1973. Ποιός έγραψε την Συννεφιασμένη Κυριακή. Ταχυδρόμος, 12 Ωκτωβρίου: 85
1968. Ρεμπέτικα τραγούδια. Αθήνα
1961. Το ελληνικό τραγούδι είναι τώρα σε καλή εξέλιξη. Ελεύθερρος Λαός (Θεσσαλονίκη), 4 Ωκτωβρίου
Ploritis, M. 1989. Ρεμπέτικα '89: Τα μπουζούκια της πολιτικής. Το Βήμα, 2 Απριλίου: 15
Psathas, D. 1961. Προς τον μαιτρ Τσιτσάνην in Petropoulos 1979: 242-243
Revault d’Allonnes, 0. 1973. L’ art contre la societe. Une culture dominee: Le rebetiko. La creation artistique et les promesses de la liberte. Paris.
Rizopoulos, Y. 1984. Rembetika revolution. 30 days: Greece this month 2/1, January: 58-60.
Romeos, K. 1980. Κοντά στις ρίζες. Αθήνα
Roukounas, K. 1974. Ένας ρεμπέτης - Κώστας Ρούκουνας.(επιμ. Τ. Σχορέλης - Μ. Οικονομίδης). Ρεμπέτικο Αρχείο: Αθήνα
Rovertakis, G. 1973. Ένας ρεμπέτης - Γιώργος Ροβερτάκης. (επιμ. Τ. Σχορέλης - Μ. Οικονομίδης).Ρεμπέτικο Αρχείχο: Αθήνα
Samuelidou, E. 1956. Το δημότικο τραγούδι. Επιθεώρηση Τέχνης 22, Ωκτώβριος:227-228
Santos, J. 1987. The gangster reformed. Musical traditions 7:12-20
Schorelis, T. 1977-81. Ρεμπετική ανθολογία. (4 τόμοι). Πλέθρον: Αθήνα
Skouriotis, Y. 1957. Εισαγωγή στην κοινωνιολογική εξέταση του δημοτικού τραγουδιού. Κοινωνιολογική Έρευνα 1: 55-56, 2: 142-152.
1956a. Το δημοτικού τραγουδιού από κοινωνική άποψη. Επιθεώρηση Τέχνης 20, Αύγουστος: 148-152.
1956b. Το δημοτικού τραγουδιού. Επιθεώρηση Τέχνης 23-24, Νοέμβριος-Δεκέμβριος: 461.
Smith, O. 1991. The Chronology of the Rebetiko - a reconsideration of the evidence. Byzantine and Modern Greek Studies 15: 318-324
1989. Research on Rebetika: Some Methodological Problems and Issues. Journal of Modern Hellenism 6: 177-190
Sofoulis, K. 1956. Γράμματα. Επιθεώρηση Τέχνης 20, Αύγουστος: 152-154
Spanoudi, S. 1952. Οι κόσμου της λαϊκής τέχνης: ο Τσιτσάνης. Τα Νέα, 1 Φεβρουαρίου
1951. Η λαϊκή μουσική: τα ‘ρεμπέτικα’. Τα Νέα
Spottswood, R. 1990. Ethnic Music on Records. A Discography of Ethnic Recordings Produced in the United States, 1893 to 1942. (7 vols.).Illinois: Univeristy of Chicago.
Stefanis, C., Ballas, C. and Madianou, D. 1975. Socioepidemiological Aspects of Hashish Use in Greece in Cannabis and Culture V. Rubin (ed.). The Hague and Paris: Mouton
Stenzel, B. 1982. The swansong of the mangas. The Athenian 109, November 1982: 26-31
Stringaris, M. 1937 (1964). Χασίς: Ψυχοπαθολογία, κλινική, κοινωνιολογία, εγκληματολόγια του καννασβισμού. Αθήνα
Tachtsis, K. 1964. Ζεϊμπέκικο 1964: ένα δοκίμιο in Petropoulos 1979: 243-245
Theodorakis, M. 1974. Για την ελληνικη μουσική, 1952-1961. Καστανιότη: Αθήνα
Torp, Lisbet. 1993. Salonikios: “the best violin in the Balkans”. Museum Tusculanum Press: Copenhagen
Tsakonas, D. 1987. Λογοτεχνία και κοινωνία στον μεσοπόλεμου. Αθήνα
Tsarouchis, Y. 1963. Μικρό σχόλιο στον ζεϊμπέκικο in Ho1st 1977: 201.
Tsitsanis, V. 1979. Η ζωή μου, το έργο μου. (επιμ. Κ. Χατζιδουλής). Νεφέλη: Αθήνα
Vamvakaris, M. 1973.(1978). Αυτοβιογραφία (επιμ. Α. Κάιλ). Παπαζήση: Αθήνα
Vasilikos, V. 1977. Οι ρεμπέτες (διηγήματα). Αθήνα
1979. Η ζωή μου όλη: Στέλιος Καζαντζίδης. Φιλιπόττη: Αθήνα
Vernardos, P. 1984. Αλέκος Ξένος ‘Κατηγορώ το ρεμπέτικο’. Αντί, 26 Ιουνίου
Vergopoulos, K. 1974. Μερικές θέσεις πάνω στο ρεμπέτικο τραγούδι in Petropoulos 1979: 269-270
Virvos, K. 1985. Μια ζωή τραγούδια. Ντέφη: Αθήνα
Voliotis-Kapetanakis, E.1997. Ελλήνων Μουσα λαϊκή. Νεα Σ’υνορα - Λίβανη: Αθήνα
n.d. Ένας αιώνας λαϊκού τραγουδιού. Νέα Σύνορα - Λίβανη: Αθήνα
Vournas, T. 1961. Το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι. Εππιθεώρηση Τέχνης 76. Απρίλιος: 277- 285
Xanthoudakis, C. 1975. Το ρεμπέτικο και ο προβληματισμός της αριστεράς γύρω του. Αντί 13, 22 Φεβρουαρίου:47-48
Xexakis, M. 1977. Φραστικά συστήματα και σκορπιές παρατηρήσεις στον 'Ομηρο, στο δημοτικό και στα ρεμπέτικα τραγούδια in Petropoulos 1979: 276-278.
Zachos, E. 1980. Η πιάτσα. Αθήνα
1966. Poesie populaire des Grecs. Paris
Zenakos, L. 1970. 'Ενα ρεμπέτικο από πλαστικό. Ταχυδρόμος 835, 10 Απριλίου: 53-57
Μαρια σου συνιστω ανεπιφυλαχτα να ψαξεις στις εκδοσεις Νεφελη πιο συγκεκριμενα στα Απαντα του Ηλια Πετροπουλου θα βρεις ενδιαφεροντα θεματα που θα σε κατατοπισουν
Κατ’ αρχήν έχεις πολύ θράσος. Μαζέψου. Κατά δεύτερον, στο ΠΜ σου ήσουν πολύ ευγενικός. Εδώ γιατί τσαμπουκαλεύεσαι;
Οι “ορισμένοι” στους οποίους αναφέρεσαι, είναι η Συντονιστική Ομάδα του Φόρουμ. Εσύ δεν ξέρω τι δουλειά έχεις να κάνεις, αλλά εκείνων η δουλειά είναι να διευκρινίζουν τέτοιες περιπτώσεις.
Η κλασσική διγλωσσία των ανθρώπων που θέλουν να το παίξουν κάπως για να μη φανούν πως δειλιάζουν…
Καταρχήν φίλε μου μπήκες σε ένα χώρο στον οποίο υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Το σύστημα μας ειδοποίησε ότι έχεις δύο λογαριασμούς κάτι που απαγορεύεται. Δε μας απασχολεί αν ο ένας είναι του αδελφού σου ή του φίλου σου ή της φιλενάδας σου. Ο ένας από τους δύο θα πρέπει να σβηστεί. Διάλεξε ποιος και στη συνέχεια τα λέμε.
Στο εξήγησα μία φορά. Οι κανόνες είναι αυτοί. Αν προσβάλλεσαι με αυτούς τότε μπορείς να μην ξανασχοληθείς με το φόρουμ αυτό. Θα σεβαστείς πρώτα τους κανόνες και μετά θα συζητήσουμε. Ο αδερφός σου ας μπαίνει με το λογαριασμό σου και ας υπογράφει ως ρετσινάκιας.
τσπουρακιας σας εξηγησα δε με ενοχλουν οι κανονες αλλα τα παραπανω προσβλητικα θεματα παρακαλω διευθετηστε το
πριν απο κανα μηνα επισκεφτηκα το πιτ μπαζαρ και ακουσα ενα πλανωδιο μπουζουξη οχι πανω απο οχτω χρονων να παιζει καταπληκτικο μπαγλαμα να πατε θα περασετε φοβερα !
Γεια σας έχει διαβάσει κανείς αυτό το βιβλίο ή γνωρίζει τίποτα για αυτό;
Ευχαριστώ.
Ιπποκράτη, αν εννοείς το “Για μια βιβλιογραφία του ρεμπέτικου” του Κώστα Βλησίδη, κοίταξε και [b][u]εδώ[/b][/u], για κριτικές.
Και τα δυο του Βλησίδη, (αν μιλάμε για το ίδιο βιβλίο, βέβαια) αυτό που αναφέρεις και το “Σπάνια κείμενα για το ρεμπέτικο” είναι διαφωτιστικά για το κλίμα που επικρατούσε γύρω από το είδος αυτό.
Συγνώμη ξεχασα να βαλω τον τιτλο :019::230::112:(καταραμενο copy-paste ). O τίτλος ειναι " Νίκος Μάθεσης Ο θρυλικός τρελλάκιας του ρεμπέτικου".
παρουσιάσεις 
Νίκος Μάθεσης. Ο θρυλικός τρελάκιας του ρεμπέτικου Στις 12/12/1999 - σχόλια (1)
To rebetiko.gr παρουσιάζει το βιβλίο του Τάσου Π. Καραντή
“ΝΙΚΟΣ ΜΑΘΕΣΗΣ. Ο θρυλικός Τρελάκιας του ρεμπέτικου” από τις εκδόσεις “ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ”
Το ρεμπέτικο τραγούδι έχει μια μακρά, πολυκύμαντη και σημαντική ιστορία στην πατρίδα μας, που ξεκινάει από την Μικρασιατική καταστροφή και τον ερχομό των προσφύγων και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Λαϊκό ή έντεχνο συγκίνησε και συγκινεί ανθρώπους κάθε ηλικίας και τάξης.
Πολλοί οι ρεμπέτες, πολλές και οι ιστορίες τους. Σ’ αυτόν τον τόμο ο συγγραφέας Τάσος Καραντής, εκθέτει μέσα από ένα πλήθος ανέκδοτων τραγουδιών, ντοκουμέντων, απομνημονευμάτων, αλληλογραφίας και φωτογραφιών, τη ζωή και το έργο του θρυλικού μάγκα του Πειραιά, του στιχουργού της πασίγνωστης Γάτας, του Νίκου Μάθεση του Τρελάκια. Ο Μάθεσης αποτελεί μιαν ιδιαίτερη περίπτωση στο χώρο του ρεμπέτικου, τόσο για την αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία ως στιχουργού και πρωτοπόρου δημιουργού, όσο και γιατί έζησε μια ζωή πέρα από κοινωνικές συμβάσεις και όρια, κινήθηκε σε ημιπαράνομους χώρους του Πειραιά και της Δραπετσώνας και έγραψε ιστορία στις πιάτσες της περιοχής, στον υπόκοσμο και στους ρεμπέτες.
Αν ως στοιχείο πληρότητας και αυθεντικότητας αναζητούμε την ταύτιση λόγου και έργου, η προκλητική, σπάνια και πολυσύνθετη προσωπικότητα του Νίκου Μάθεση καλύπτει ασφαλώς την διάσταση αυτή.
Στο βιβλίο αυτό, κατατίθεται από έναν συντοπίτη του Νίκου Μάθεση, με αγάπη σ’ αυτόν και σεβασμό στό έργο και την αλήθεια, το πληθωρικό εκείνο υλικό που συγκροτεί με γλαφυρότητα και ζωντάνια την ιστορία; του θρυλικού τρελάκια, του νταή του Πειραιά, του άγριου μάγκα και ρεμπέτη, του γελοιογράφου, του Σαλαμίνιου, αποδίδοντας του έστω και εκ των υστέρων -πράγμα, άλλωστε, πολύ συνηθισμένο στον τόπο μας- την θέση που του αξίζει στην ιστορία του ρεμπέτικου.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Από τα περιεχόμενα του βιβλίου
[Η ζωή του](javascript:mypopup(’/karantis/1.html’,%20400,300))
[Τα τραγούδια του](javascript:mypopup(’/news/karantis/2.html’,%20400,300))
[Σκιτσογραφικό και ζωγραφικό έργο](javascript:mypopup(’/news/karantis/3.html’,%20400,300))
[Σπάνιο φωτογραφικό υλικό και ανέκδοτες φωτογραφίες](javascript:mypopup(’/news/karantis/4.html’,%20400,300))
[Τα απομνημονεύματα του](javascript:mypopup(’/news/karantis/5.html’,%20400,300))
[Ιστορίες οι οποίες αποκαλύπτουν μέρος του ψυχισμού του αλλά και την στάση των άλλων απέναντί του](javascript:mypopup(’/news/karantis/6.html’,%20400,300))
[Η αλληλογραφία του Νίκου Μάθεση](javascript:mypopup(’/news/karantis/7.html’,%20400,300))
Τάσος Π. Καραντής
Ο συγγραφέας Τάσος Π. Καραντής γεννήθηκε στην Σαλαμίνα το 1968. Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Κέντρου Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ασχολείται με την ιστορία και τη λαογραφία, αλλά και την ποίηση και το διήγημα.
Επιμελήθηκε την επανέκδοση του έργου του Π. Φουρίκη, “Γάμος και γαμήλια σύμβολα στη Σαλαμίνα” και έχει δημοσιεύσει αρκετές μελέτες και άρθρα σε ειδικά επιστημονικά περιοδικά καθώς και στην τοπική εφημερίδα " Η Νέα Σαλαμίνα" και το περιοδικό “Ρυθμοί της Σαλαμίνας”. Στο βιβλίο του “Παραμύθια από την Σαλαμίνα” βασίστηκε το θεατρικό δρώμενο “Η ψυχή μου στην Κούλουρη” που ανέβασε η Δημοτική Σκηνή Σαλαμίνας σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Σταύρου Μαυρίδη και σε μουσική Τάσου Λένη.
Έργα του:
-“Η παρουσία των Αρβανιτών στη Σαλαμίνα”, (ιστορική μονογραφία),
εκδ. Θάμυρις, Αθήνα 1997,
-“Παραμύθια από τη Σαλαμίνα”, εκδ. Θάμυρις, Αθήνα 1997.
-“Εκρηγνυόμενα όνειρα”, (ποιήματα) εκδ. Ιωλκός, Αθήνα 1998 και -“Ανθολογία Νέων Σαλαμινίων Ποιητών”, (συμμετοχή), εκδ. Στοχαστής, Αθήνα 1999.
Με τον κ.Καραντή μπορείτε να επικοινωνήσετε στη διεύθυνση ktasos@mland.gr
Κριτική του βιβλίου από το περιοδικό “ΔΙΦΩΝΟ”
Kριτική του βιβλίου, από το περιοδικό ΔΙΦΩΝΟ. (Απρίλιος 2000, τεύχος 55, σελ 167)
Του Νίκου Μπακουνάκη.
Το ρεμπέτικο απασχολεί πλέον συστηματικά τους ερευνητές, όχι μόνο ως μουσική ιστορία αλλά και ως ανθρωπογεωγραφία. Από την άποψη αυτή, η μελέτη του ρεμπέτικου συμβάλει στη αποκατάσταση της αστικής λαϊκής μουσικής της νεότερης Ελλάδας αλλά και στη ανασύνθεση ενός χώρου παράβασης, του λεγομένου “περιθωρίου”. που έδρασε σε γκέτο, όπως αυτό της Δραπετσώνας. και σε ημιπαράνομες περιοχές των πόλεων. στην περίοδο πριν από την δικτατορία Μεταξά και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η έρευνα για το περιθώριο στις ελληνικές πόλεις στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ταυτίζεται σχεδόν με την έρευνα για το ρεμπέτικο, αφού οι ήρωες του πρώτου συχνά ταυτίζονται με τους ήρωες του δεύτερου.
Έναν τέτοιο ήρωα, τον στιχουργό Νίκο Μάθεση, τον “Τρελάκια” (1907-1975), Μας γνωρίζει ο σαλαμίνιος ιστορικός και λαογράφος Τάσος Καραντής στην υποδειγματική μονογραφία του Νίκος Μάθεσης, ο θρυλικός τρελάκιας του ρεμπέτικου. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον Νίκο Μάθεση, από τους στίχους του στο περίφημο χασάπικο, σε μουσική Στελλάκη Περπινιάδη," Η γάτα", που ηχογραφήθηκε το 1934: “Έδιωξα κι εγώ μια γάτα / πού 'χε γαλανά τα μάτια. / Σαν κοιμόμουνα τη νύχτα / μου ΄χωνε βαθιά τα νύχια. / Τόσους ήνες που την είχα / μου ξηγιότανε στην τρίχα / τώρα έγινε από σόι / και τα ψάρια δεν τα τρωει”. Το τραγούδι αυτό, που έγινε μεγάλη επιτυχία και γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις, από μόνο του θα ήταν αρκετό για να εξασφαλίσει την υστεροφημία του δημιουργού του. Φαίνεται όμως ότι ο Μάθεσης είχε φροντίσει ο ίδιος για την υστεροφημία του και - πράγμα παράδοξο για έναν λαϊκό, “παραβατικό” καλλιτέχνη- είχε συντάξει την εργογραφία του, με τρόπο συστηματικό, είχε γράψει τα απομνημονεύματά του με τίτλο: “Απομνημονεύματα Νίκου Μάθεση και πως έφερα τα μπουζούκια από τα καταγώγια του Πειραιώς στην σημερινή δόξα” και είχε διασώσει την αλληλογραφία του, εισερχόμενα και εξερχόμενα… Αυτή η συστηματική φροντίδα του Μάθεση περί την μνήμη ίσως να έχει σχέση με ένα αίσθημα ιστορικότητας και καταγωγής που αποκαλύπτεται στα απομνημονεύματά του: "Ονομάζομαι Νικόλαος Γ. Μάθεσης και έχω γεννηθεί στη Σαλαμίνα (Κούλουρη), από γονείς Σαλαμίνιους αλλά όχι Αρβανίτες, διότι η καταγωγή τους ήταν από τα παράλια της Ιωνίας της Μικράς Ασίας. Είμαι γόνος μεγάλης και ιστορικής οικογένειας της Σαλαμίνας, οι πρόγονοι μου κατέφυγαν εκεί το 1770, μετά τα γεγονότα του Ορλώφ.
Τη ζωή και τη δράση του ανθρώπου αυτού ανασυνθέτει ο Τάσος Καραντής στο βιβλίο του: Η αρχή στη Σαλαμίνα. Η εγκατάσταση του Νίκου Μάθεση στον Πειραιά, γύρω στα 1916-17, όπου ο πατέρας του ήταν από τους μεγαλύτερους ιχθυέμπορους στην αγορά, και οι ημιπαράνομοι χώροι του λιμανιού, που τους περιγράφει πολύ ωραία στα απομνημονεύματά του: “Μέσα σε μια βαβυλωνία κακοποιών, όπου το λόγο είχε το δίκοπο μαχαίρι για ψύλλου πήδημα. Χασάπηδες, μανάβηδες, ψαράδες, βαρκάρηδες, αμαξάδες, χασισοπότες και νταήδες. Ονειρευόμουνα Παράδεισον και βρέθηκα στην Κόλαση, μέσα στον βούρκο της Αγοράς, της τότε βέβαια” (1922). Ακολουθούν τα πρώτα βήματα στη μαγκιά και στη παράδοξη ιεραρχία της. Το γκέτο της Δραπετσώνας: “Γύριζα, λέμε, όλες τις περιοχές που υπήρχαν μάγκες, πήγαινα και στη Δραπετσώνα. (…) Παράγκες, τεκέδες, εμπόριο ναρκωτικών στο φόρτε, μπουρδέλα, αγαπητικοί, κακοποιοί, λαθρέμποροι, μάγκες, νταήδες, μπερμπάντηδες, πρεζάκηδες, χασικκλήδες, μαχαιροβγάλτες, σκυλόμαγκες, ντερβισόπαιδα, αποφάγια μάγκες” - με λίγα επίθετα ο Μάθεσης μας δίνει την ανθρωπογεωγραφία του ρεμπέτικου. Λίγο αργότερα έρχεται η συνάντηση του με τον Παπαϊωάννου στην Δραπετσώνα. Τα πρώτα τραγούδια, στις αρχές της δεκαετίας του '30, ο γάμος του με την Αθηνά Μαρκοχιώτη -που την είχε κλέψει-, ο πόλεμος στην Αλβανία, η μεταπολεμική νομιμότητα, ο Μανόλης Χιώτης αλλά και η συνεργασία του με τους πρωταγωνιστές του ελαφρού τραγουδιού, όπως ο Σουγιούλ και ο Νίκος Μαρούδας: ένας ολόκληρος κόσμος γύρω από το πρόσωπο του Νίκου Μάθεση.
Ο Τάσος Καραντής συνθέτει με πολλή προσοχή την προσωπογραφία του ήρωά του, βασισμένος στο αρχείο του Μάθεση αλλά και στις αφηγήσεις των παιδιών του και ανθρώπων που τον γνώρισαν. Συμπληρώνει τη μονογραφία του με την εργογραφία του Μάθεση, σχολιασμένη, την αναδημοσίευση των απομνημονευμάτων και των επιστολών του αλλά και ζωγραφιές του στιχουργού, ο οποίος υπήρξε αυτοδίδακτος λαϊκός καλλιτέχνης. Μια πολυσύνθετη και πολυτάλαντη προσωπικότητα, σαν ήρωας του Καραγάτση, έχει πλέον κερδηθεί.
Φωτογραφίες που δεν υπάρχουν στο βιβλίο
Φωτογραφίες αντικειμένων του Νίκου Μάθεση που δεν υπάρχουν στο βιβλίο.
Η πένα με την οποία έγραφε τους στίχους του, το κομπολόι φτιαγμένο απ’ τον ίδιο, η πίπα του Μάθεση με το χρυσό μονόγραμμά του (NM )πάνω της και το δαχτυλίδι του.
Το δαχτυλίδι ,σύμφωνα με τις αφηγήσεις των παιδιών του, το αγόρασε το 1950 με τα χρήματα που πήρε από τα ποσοστά του ως στιχουργός από το τραγούδι"Σε διώξαν απ’ την Κοκκινιά" σε μουσική Βασίλη Τσιτσάνη.Το δαχτυλίδι είναι ολόχρυσο και το σχέδιο είναι δικό του.Παρουσιάζει ένα κλειστό βιβλίο που πάνω του έχει χαραγμένο το μονόγραμμά του (ΝΜ). Βέβαια το δαχτυλίδι αυτό,όπως μου είπαν τα παιδιά του,είναι “δαχτυλίδι δολοφόνος”.Οι γωνίες του βιβλίου χρησίμευαν για να “κατεβάζει πρόσωπα” στους ξυλοδαρμούς και στους καυγάδες του!
Πιο κατατοπιστικός δεν γινεται.
Ευχαριστω πολυ